«Κατά τη διάρκεια του πιο ευτυχισμένου έτους της ζωής μου -τη χρονιά που έμαθα ότι είμαι έγκυος και έφερα στον κόσμο την κόρη μου- ίσως επειδή δεν πίστευα εγώ η ίδια την ευτυχία μου, ένιωθα ότι κάτι θα συμβεί και θα διαταράξει τη γαλήνη μου.
Καθώς λοιπόν το μωρό μου μεγάλωνε ακόμα μέσα μου και κάτι άλλο επίσης μεγάλωνε…
Γρήγορα συνήλθα από τον τοκετό, η κόρη μου ανταποκρινόταν σε όλα τα ορόσημα για την ηλικία μου ακόμη και ένα πρόβλημα με τον θηλασμό που προέκυψε, τελικά το ξεπεράσαμε. Ήμουν αποφασισμένη να θηλάσω την κόρη μου όσο το δυνατόν περισσότερο, έτσι χρησιμοποίησα αντλία μαστού και γέμισα τον καταψύκτη μου σχεδόν στα «μισά του δρόμου» με πακέτα μητρικού γάλακτος.
Όταν επέστρεψα στη δουλειά σταμάτησα τον θηλασμό γιατί ήθελα να περνάω τον ελεύθερό μου χρόνο είτε παίζοντας με το μωρό είτε ρίχνοντας κανέναν υπνάκο. Ένιωσα πολύ καλά όταν επέτρεψα στη δουλειά και κατάφερα να ισορροπήσω γρήγορα τα πράγματα μεταξύ καριέρας και οικογένειας. Τόσο καλά μάλιστα που μέσα μου αναρωτιόμουν μήπως η καθημερινότητά μου παραείναι καλή για να είναι αληθινή;
Αυτό που μεγάλωνε μέσα μου και περίμενε να το ανακαλύψω τελικά το ανακάλυψε ο σύζυγός μου μια μέρα του Δεκέμβρη. Είχαμε και οι δύο άδεια από την δουλειά και χαλαρώναμε στο σπίτι, όταν με χάιδεψε και ένιωσε κάτι περίεργο στο δεξί μου στήθος. Πείσμωσα όταν μου το είπε και επέμεινα πώς ο γιατρός θα το είχε διαπιστώσει αφού τον είχα επισκεφτεί μόλις μια εβδομάδα πριν, για την πρώτη εξέταση στήθους μετά τον τοκετό. Ο γιατρός δεν είχε βρει τίποτα περίεργο, γιατί λοιπόν να μην τον εμπιστευτώ;
Διαβάστε τη συνέχεια στο baby.gr
