Οι Αμερικανοί έχουν αποθεώσει όλα αυτά τα χρόνια διάφορες αθλήτριές τους χωρίς τελικά να το αξίζουν, όπως για παράδειγμα η Μάριον Τζόουνς, αλλά δεν έδωσαν ποτέ την αξία που έπρεπε στη Μπέτι Ρόμπινσον, την πρώτη γυναίκα που πήρε το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1928, κάνοντας και ένα ρεκόρ που δεν έχει σπάσει ακόμη.
Η δουλειά του δασκάλου δεν είναι μόνο το να καλύψει την ύλη του βιβλίου μέσα στη σχολική χρονιά αλλά και το να βοηθάει τους μαθητές του να καταλάβουν ποιο είναι το επάγγελμα που τους ταιριάζει. Ποιο είναι το ταλέντο τους, τι είναι αυτό με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθούν. Δεν ξέρουμε αν έτσι σκεφτόταν και ο δάσκαλος της Μπέτι Ρόμπινσον, ξέρουμε όμως ότι τη βοήθησε να γράψει ιστορία.
Βλέποντάς τη μια μέρα να τρέχει μετά το σχολείο για να προλάβει το τρένο, όντας πρώην αθλητής ο ίδιος, την έπιασε και της είπε ότι θα πρέπει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά της. Και μάλλον ήταν πειστικός, γιατί η Ρόμπινσον τον άκουσε και δεν άργησε καθόλου να τον δικαιώσει. Στις 30 Μαρτίου 1928 έτρεξε τον πρώτο της επίσημο αγώνα και τερμάτισε 2η στα 100μ. πίσω μόνο από την Έλεν Φίλκεϊ που είχε το ρεκόρ των ΗΠΑ. Στις 2 Ιουνίου, στον δεύτερο αγώνα της, η Μπέτι όχι μόνο νίκησε την Φίλκεϊ αλλά έκανε και… παγκόσμιο ρεκόρ, το οποίο όμως δεν αναγνωρίστηκε λόγω του θετικού ανέμου.
Όπως και να έχει, η Μπέτι Ρόμπινσον έχοντας τρέξει σε μόνο δύο αγώνες είχε προκαλέσει θόρυβο γύρω από το όνομά της και αυτός θα γινόταν ακόμη πιο έντονος λίγες εβδομάδες μετά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ, όπου τίποτα δεν μπορούσε να τη σταματήσει: Χρυσό μετάλλιο στα 100μ. με παγκόσμιο ρεκόρ κάνοντας 12,2 δευτερόλεπτα! Έτσι, έγινε η πρώτη νικήτρια, η πρώτη χρυσή Ολυμπιονίκης στα 100μ. αφού σε εκείνους τους Αγώνες είχε επιτραπεί για πρώτη φορά στις γυναίκες να τρέξουν 100μ., ούσα μόλις 16 ετών! Ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί αφού παραμένει μέχρι και σήμερα η νεότερη που πήρε χρυσό μετάλλιο στα 100μ. σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο στόχος της, πλέον, είναι να κυριαρχήσει και το 1932 αλλά εκεί δεν θα είναι καν παρούσα… Ένα χρόνο πριν, στις 28 Ιουνίου 1931, θα θεωρηθεί νεκρή έπειτα από την πρώτη αεροπλάνου στο οποίο επέβαινε. Ο διασώστης που βρήκε το σώμα της ήταν πεπεισμένος πως ήταν νεκρή και μάλιστα είχαν ήδη αρχίσει και οι ετοιμασίες για την κηδεία της, αφού την μετέφεραν στο γραφείο τελετών. Εκεί, όμως, διαπίστωσαν ότι ανέπνεε, ότι ήταν ζωντανή. Έστω με κατάγματα σε χέρι και πόδι καθώς και άλλους σοβαρούς τραυματισμούς, με αποτέλεσμα να παραμείνει σε κώμα για επτά μήνες.
Αυτό, με βάση τη λογική, θα σήμαινε και το (πρόωρο) τέλος της αθλητικής καριέρας της, αλλά η Μπέτι δεν τα παρατάει και μετά το εξιτήριο αρχίζει ξανά προπονήσεις! Στόχος της είναι να επιστρέψει στο ταρτάν για να αποδείξει ότι είναι όχι μόνο ζωντανή αλλά και δυνατή, έτοιμη να επαναλάβει την επιτυχία του 1928. Και θα το κάνει. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 η Μπέτι Ρόμπινσον παίρνει κανονικά μέρος με την ομάδα 4×100 των ΗΠΑ και ήταν αυτή που έκανε την προσπέραση επί της Γερμανίας, η οποία ήταν το φαβορί, κατακτώντας το 2ο χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν το αθλητικό φινάλε που ονειρευόταν και της άξιζε…
