Σκέφτεται το Ιράν και βουρκώνει. Μιλάει για τα όσα περνούν οι γυναίκες της χώρας της και το βλέμμα της γεμίζει οργή. Κοιτάζει την μόλις ενός έτους κόρη της και της εύχεται μόνο ένα πράγμα… «να είναι ελεύθερη σε όλη της τη ζωή». Η Maryam πέταξε το χιτζάμπ πριν από τέσσερα χρόνια, την ημέρα δηλαδή που αποχαιρέτησε την πατρίδα της. Μπήκε στοιβαγμένη με άλλους πρόσφυγες σε ένα καΐκι. Έζησε, όπως εξηγεί τρομακτικές στιγμές, που είναι σίγουρη ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ, και από τα τουρκικά παράλια έφτασε στην Ελλάδα.
Τη Maryam τη συναντήσαμε στην ανοιχτή δομή προσωρινής υποδοχής πολιτών τρίτων χωρών ή ανιθαγενών στο Σχιστό όπου διαμένει με τον σύζυγό της και τα παιδιά τους. Κρατούσε την κόρη της αγκαλιά και μας είπε ότι σε λίγα χρόνια, όταν θα μπορεί και η ίδια να καταλάβει, θα της μιλήσει για τα όσα συμβαίνουν στο Ιράν με υπερηφάνεια. «Θα της πω πως οι Ιρανές γυναίκες είναι πολύ θαρραλέες και ότι μάχονται για την ελευθερία» επισημαίνει στο Newsbeast η Maryam.
Η γυναίκα στο Ιράν αντιμετωπίζεται ως σκεύος ηδονής και έχει τον ρόλο παραδουλεύτρας
«Οι γυναίκες στο Ιράν έχουν τον ρόλο παραδουλεύτρας, τις αντιμετωπίζουν ως σκεύος ηδονής» τονίζει η Maryam και αναφέρει «όταν γεννιέσαι κορίτσι σε αυτή τη χώρα σου περνάει από το μυαλό να μην είχες γεννηθεί».
«Η κατάσταση στο Ιράν είναι πολύ δύσκολη. Υποτίθεται ότι όλα γίνονται για τους άνδρες… για να μην ερεθίζονται» σημειώνει στο Newsbeast η Maryam και προσθέτει: «Μας λένε ότι αυτό το επιβάλει το Ισλάμ. Στην πραγματικότητα δεν το επιβάλει το Ισλάμ, το επιβάλει το καθεστώς το οποίο θέλει να μας ελέγξει και να μας περιορίσει».
Όσα μας είπε η Maryam
– Πόσα χρόνια βρίσκεσαι στην Ελλάδα και πώς πήρες την απόφαση να έρθεις;
Τέσσερα χρόνια βρίσκομαι στην Ελλάδα. Ο λόγος για τον οποίο ήρθαμε ήταν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο σύζυγός μου εκεί. Ήρθαμε, λοιπόν, εγώ, ο σύζυγός μου και ο γιος μας.
– Πόσο δύσκολο ήταν το ταξίδι και τι συνάντησες στην πορεία του;
Δεν μπορώ να σας περιγράψω το πόσο δύσκολο ήταν το ταξίδι. Γενικά, σκεφτείτε ότι μέσα σε ένα καΐκι τόσο δα μικρό, στη μέση του ωκεανού ανά πάσα ώρα και στιγμή κινδυνεύεις να πνιγείς, να βουλιάξεις. Σκεφτείτε ότι ακόμη και σήμερα που έχουν περάσει τόσα χρόνια, όταν επισκέπτομαι τη θάλασσα μου έρχονται εικόνες και μνήμες από εκείνο το τρομακτικό ταξίδι.
– Ποιες είναι οι δυσκολίες του να έχεις γεννηθεί γυναίκα στο Ιράν;
Στο Ιράν όταν γεννιέσαι κορίτσι σου περνάει από το μυαλό να μην είχες γεννηθεί κορίτσι… Δεν είναι μόνο για τις Ιρανές αυτό το πράγμα. Η δυσκολία είναι για οποιαδήποτε γυναίκα. Οι γυναίκες γενικά πρέπει να είναι ίσες με τους άνδρες. Να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να μην υφίσταται.
– Πώς είναι η καθημερινότητα μίας γυναίκας στο Ιράν; Ποια δικαιώματα έχει και ποια δεν έχει;
Όλη η κατάσταση που επικρατεί εκεί (στο Ιράν) είναι πολύ δύσκολη και υποτίθεται ότι γίνεται για τους άνδρες, για να μην ερεθίζονται. Η γυναίκα στο Ιράν έχει τον ρόλο μίας παραδουλεύτρας. Σκεφτείτε ότι μία γυναίκα στο σπίτι της δεν μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει με έναν ξένο άνδρα παρά μόνο να πει ότι ο ”άνδρας μου είναι εδώ” ή ”ο άνδρας μου λείπει’‘. Αυτό μας λένε ότι υποτίθεται ότι το κάνουν για τους άνδρες γιατί αν μία γυναίκα εμφανίσει μία τούφα από τα μαλλιά της ή δουν το σώμα της ή οτιδήποτε άλλο υπάρχει περίπτωση να ερεθίσει τον άνδρα. Και έρχομαι και ρωτάω ”πώς γίνεται αυτό το πράγμα από τη στιγμή που γίνεται για τους άνδρες να υπάρχει τόσος μεγάλος αριθμός ανδρών που μάχεται για αυτή την κατάσταση;”. Μας λένε ότι αυτό το επιβάλει το Ισλάμ. Στην πραγματικότητα δεν το επιβάλει το Ισλάμ, το επιβάλει το καθεστώς το οποίο θέλει να μας ελέγξει και να μας περιορίσει.
Τη γυναίκα την αντιμετωπίζουν ως σκεύος ηδονής. Η γυναίκα πρέπει να είναι ελεύθερη. Η γυναίκα πρέπει να αντιμετωπίζεται ίσα. Οι άνδρες οι Ιρανοί που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο Ιράν μάχονται στήθος με στήθος και υποστηρίζουν τις γυναίκες, υποστηρίζουν ότι δεν θέλουν άλλο αυτή την καταπίεση, αυτή την καταπίεση που επιβάλει το Ισλάμ.
Η Maryam περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο ταξίδι της για την Ελλάδα και τη σκληρή καθημερινότητα των γυναικών στο Ιράν.
– Πώς αντιμετωπίζουν οι άνδρες τη βία της αστυνομίας των ηθών; Τι πιστεύουν για τις μαντίλες και τις σκληρές απόψεις των φανατισμένων ισλαμιστών;
Αυτή τη στιγμή, αυτό που κάνουν οι άνδρες είναι το ότι προσπαθούν να πείσουν τους αστυνομικούς να έρθουν μαζί μας, να πολεμήσουν ενάντια στο Ισλάμ, ενάντια σε αυτό που επιβάλλει με τη βία το Ισλάμ γιατί και αυτοί έχουν γυναίκες, έχουν μανάδες.
Στην πραγματικότητα αυτή τη στιγμή τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα στο Ιράν. Έχουν διακόψει το ίντερνετ, δεν υπάρχει επικοινωνία. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει κανείς από τους έξω με τους μέσα. Εγώ από εσάς αυτό που παρακαλάω και προσδοκώ είναι μας υποστηρίξετε και να φτάσετε τις φωνές μας οπουδήποτε χρειαστεί για να μπορέσει να αποτραπεί αυτή η κατάσταση.
– Αυτή τη στιγμή δηλαδή δεν έχεις επικοινωνία με τους συγγενείς και τους φίλους σου στο Ιράν;
Όχι…
– Είναι καθημερινά τα περιστατικά βίας; Έχεις ζήσει κάτι εσύ ή έχεις δει κάτι με τα μάτια σου;
Ναι, όχι μόνο τώρα και πριν συνέβαιναν απλώς δεν έφτανε πουθενά η φωνή μας. 43 χρόνια αυτές οι συνθήκες υπάρχουν. Έχω ζήσει πολλά… Σκεφτείτε ότι ήμουν μέσα στο αυτοκίνητό μου και λόγω του ότι μου είχε πέσει το χιτζάμπ έφαγα πρόστιμο. Είχαν βγει λίγο έξω τα μαλλιά μου. Θέλαμε να πάμε στη θάλασσα και δεν μπορούσαμε γιατί έπρεπε να φοράμε το τσαντόρ. Πέντε μέτρα τσαντόρ… Γίνεται κάποιος να μπορέσει να μπει να κολυμπήσει στη θάλασσα με πέντε μέτρα ύφασμα πάνω του;
Όλες οι γυναίκες όχι μόνο εγώ αυτό που θέλουμε και έχουμε ανάγκη είναι να κάνουμε ποδήλατο ελεύθερα, να βγούμε, να κυκλοφορούμε ελεύθερα στον δρόμο. Δυστυχώς, δεν επιτρέπεται.
– Θα ήθελες να μπορούσες να επιστρέψεις στο Ιράν και εάν ναι υπό ποιες προϋποθέσεις;
Θα ήθελα να επιστρέψω ελεύθερη όπως ζω εδώ. Εγώ να αποφασίζω τι θέλω να κάνω. Εγώ να αποφασίζω τι θέλω να φορέσω. Να μπορώ να αποφασίσω μόνη εάν αυτό το οποίο θέλω να φορέσω… Θέλω να το βάλω ή όχι;
– Ποιο είναι το μήνυμα που θες να στείλεις στους συμπατριώτες σου;
Στους συμπατριώτες μου αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλος ο κόσμος είναι περήφανος για εσάς και να συνεχίσετε αυτό που κάνετε.
– Πώς θα περιγράψεις σε λίγα χρόνια στην κόρη σου, που είναι μόλις ενός έτους, τα όσα συμβαίνουν τώρα στο Ιράν;
Αυτό που θα μεταφέρω στην κόρη μου είναι ότι οι Ιρανές γυναίκες είναι πολύ θαρραλέες και ότι μάχονται για την ελευθερία. Σκέφτομαι ότι θα το λέω με υπερηφάνεια.
- Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία την Ανοικτή Δομή Προσωρινής Υποδοχής πολιτών τρίτων χωρών ή ανιθαγενών στην περιοχή του Σχιστού Αττικής και για τη διερμηνεία τον Chaintar Al Ntachan
