Μερικοί άνθρωποι μαθαίνουν πανεύκολα τις νέες κινήσεις ενός χορού και άλλοι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Ορισμένοι χορεύουν με την πρώτη σαν τον Φρεντ Αστέρ και άλλοι αδυνατούν να το πράξουν! Μία νέα βρετανική επιστημονική έρευνα δείχνει ότι η χορευτική δεινότητα δεν είναι μόνο θέμα να έχει κανείς τον ρυθμό μέσα του, αλλά επίσης να μη διαθέτει μεγάλη ποσότητα μίας συγκεκριμένης χημικής ουσίας στον εγκέφαλο, αλλιώς ο χορός μετατρέπεται σε βάσανο.
Η ουσία GABA, ανάλογα με το επίπεδο που υπάρχει στα εγκεφαλικά κύτταρα, διευκολύνει ή αντίθετα, δυσκολεύει τη ζωή των χορευτών και ιδίως όσων μαθαίνουν νέες κινήσεις, είτε με τα πόδια τους (χορός), είτε με τα δάχτυλά τους (μουσικά όργανα).
Η GABA δρα σαν αναστολέας που εμποδίζει τους νευρώνες, τα κύτταρα του εγκεφάλου, να συνδέονται μεταξύ τους και να δημιουργούν νέες συνάψεις. Με τον τρόπο αυτό, προφυλάσσει τα κύτταρα από το να υπερθερμανθούν, αλλά και επιβραδύνει ή δυσκολεύει την εκμάθηση νέων πραγμάτων, η οποία προαπαιτεί τη δημιουργία νέων συνδέσμων μεταξύ των νευρώνων.
Μερικές φορές, όπως στην περίπτωση της εκμάθησης νέων χορευτικών κινήσεων, είναι χρήσιμο να έχει κανείς χαμηλότερο επίπεδο GABA, ώστε ο εγκέφαλος να «παίρνει φωτιά». Μερικοί άνθρωποι, σύμφωνα με τους Βρετανούς νευροεπιστήμονες, έχουν μία ικανότητα να μειώνουν απότομα το επίπεδο της GABA στον εγκέφαλό τους κι έτσι μαθαίνουν αμέσως να χορεύουν πιο εύκολα. Αυτά τα άτομα μπορούν να «πιάσουν» με την πρώτη μία νέα χορευτική φιγούρα και να την επαναλάβουν χωρίς δυσκολία ή μπορούν να μάθουν ευκολότερα να συγχρονίζουν τα δάχτυλά τους στο πιάνο.
