Λύση η συμμετοχικότητα

Ένα μοντέλο συμμετοχικότητας, στα πρότυπα της Μπαρτσελόνα, όπου οι οπαδοί θα είναι συνυπεύθυνοι για τις αποφάσεις που αφορούν την ομάδα προτείνει για την ΑΕΚ ο Τάκης Κανελλόπουλος μέσω ανακοίνωσης.

«Η αναγκαιότητα της συμμετοχικότητας έχει καταστεί μονόδρομος. Ένας μονόδρομος που θ’ αποτελέσει πλεονέκτημα για όποιες ομάδες τον αντιληφθούν και τον ακολουθήσουν γρηγορότερα από τις άλλες. Η ‘συμμετοχικότητα’ σκοπεύει στην ενεργοποίηση των φιλάθλων για να πλάσσουν το μέλλον της ομάδας τους. Προτρέπει να έρθουν πιο κοντά στις αποφάσεις με την δύναμη της ψήφου τους.

Τους καλεί να γίνουν συνυπεύθυνοι και όχι επικριτές. Τους ζητά να σηκωθούν από τον καναπέ τους και να προσπαθήσουν για ένα καλύτερο αύριο για κάτι που όλοι αγαπούν», αναφέρει ο πρώην μέτοχος της ΠΑΕ.

Παράλληλα ξεκαθαρίζει πως αυτό το μοντέλο δεν προσφέρει λύση για τα προβλήματα που απειλούν εδώ και τώρα τη βιωσιμότητα της ΠΑΕ. Επίσης κάνει έναν απολογισμό των πεπραγμένων από το 2004 μέχρι το 2009, όταν αποχώρησε και ο ίδιος από την ΠΑΕ, αφήνοντας αιχμές για τη διαχείριση της ομάδας και την αποχώρηση περιουσιακών στοιχείων δίχως αντίτιμο, ενώ αφήνει αιχμές για αθέμιτες πρακτικές ανταγωνιστών της ΑΕΚ.

Εκπλήσσει, δε, η πρότασή του για να μοιράζονται τα χρήματα του Champions League σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά του, καθώς-όπως αναφέρει-η απόσταση μεταξύ Ολυμπιακού και των υπολοίπων μεγαλώνει συνεχώς.

Αναλυτικά η μακροσκελέστατη ανακοίνωση:

Αναλυτικά:

«Ομολογώ πως δεν περίμενα ότι σχεδόν 4 χρόνια μετά την αποχώρηση μου από την διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΚ, θα παρακολουθώ κάποιους να με στοχοποιούν (ή απειλούν) ως έναν από τους υπεύθυνους της κατρακύλας της ομάδας μας. Μου προξενεί επίσης μεγάλη εντύπωση πως οι «δικαστές» μιλούν για το 2004 και μετά, λες και δεν υπήρχε ΑΕΚ πριν και «ξεχνούν» ότι η περίοδος 2004-12 είχε 4 διαφορετικές διοικήσεις, αποτελούμενες από διαφορετικά άτομα. Το «τσουβάλιασμα» όλων μας είναι κάτι μεταξύ άγνοιας και εμπάθειας.

Δεν είχα πότε πρόβλημα να αναλάβω τις ευθύνες των πράξεων μου ωστόσο, δεν δέχομαι να φορτώνομαι πράξεις άλλων. Καθ’ όλα αυτά τα χρόνια ένοιωσα πολλές φορές την ανάγκη να θυμίσω στοιχεία αλλά και να πω τα γεγονότα όπως τα έζησα.

Ωστόσο, δεν το έπραξα πιστεύοντας ότι τα λόγια μου θα χάνονταν εν μέσω του άκρατου λαϊκισμού και φανατισμού που δυστυχώς επικρατούν στην κοινωνία της ΑΕΚ. Πιστεύω ότι σήμερα, με κάποια χρονική απόσταση από τα γεγονότα, είναι καιρός να δούμε τι συνέβη και τα πράγματα έχουν φτάσει σήμερα σε αυτό το επώδυνο για όλους σημείο και το σπουδαιότερο, να εστιάσουμε στο μέλλον της ομάδας μας.

Ιστορική αναδρομή

Στις 15/5/04, μια ομάδα 22 ΑΕΚτζήδων αποκτήσαμε με αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου την πλειοψηφία των μετοχών της ΠΑΕ ΑΕΚ. Μαζί αναλάβαμε €108 εκ. σε πιστοποιημένες υποχρεώσεις (εκ των οποίων, μόλις €15,2 εκ. προς το Δημόσιο). Σημειωτέον, ότι στο ενεργητικό της ΠΑΕ βρίσκονταν μόνον: ταμείο €703.000, 2/3 ενός πούλμαν και λίγα έπιπλα (όσα δεν είχαν κάνει φτερά…) ενώ, οι μόνοι παίκτες με μεταπωλητική αξία (και που δεν έφυγαν ελεύθεροι ή με προσφυγή) ήταν οι Κατσουράνης και Λυμπερόπουλος.

Εχοντας κάνει αίτηση για υπαγωγή της ουσιαστικά χρεωκοπημένης εταιρίας στο Αρθρο 44, ήμασταν έτοιμοι να βρούμε οσονούπω μια κατεστραμμένη ΠΑΕ από όλες τις πλευρές, με διαχειρίσιμες όμως υποχρεώσεις. Η απόφαση βρισκόταν στα χέρια των πιστωτών των €108 εκ.

Εκείνοι είχαν να επιλέξουν μεταξύ ενός μεγάλου συμβιβασμού και της χρεωκοπίας της ΠΑΕ, η οποία δεν θα τους απέφερε ούτε ένα ευρώ. Για να ακριβολογώ, όλοι θα μοιράζονταν αναλογικά €703.000, λίγα έπιπλα, 2/3 του πούλμαν, αλλά όχι την αξία των Κατσουράνη και Λυμπερόπουλου, οι οποίοι θα εξαναγκάζονταν σε προσφυγή. Αρα, ο καθένας θα εισέπραττε λιγότερο από 0,7% των οφειλομένων.

Όπως όριζε ο νόμος, εφόσον το 60% των πιστωτών συμφωνούσε σε συγκεκριμένο συμβιβασμό, οι υπόλοιποι πιστωτές υποχρεούνταν να συναινέσουν. Οπερ και εγένετο: η Netmed, με €43 εκ. απαιτήσεις, προτίμησε τον συμβιβασμό κι ένα πολύ συμφέρον για εκείνη τηλεοπτικό συμβόλαιο με την ΑΕΚ (€2 εκ. επί 5 χρόνια, πολύ χαμηλότερο από τις ανταγωνιστικές ομάδες) από το να μην έχει την ΑΕΚ καθόλου στο πρωτάθλημα.

Η ENIC, με €13 εκ. απαιτήσεις, προτίμησε το 5% του ποσού από το 0,7% και την αποφυγή μιας χρεωκοπίας στο ενεργητικό της. Το ίδιο έπραξαν και μερικοί ακόμη μικρότεροι πιστωτές.

Ετσι, άνω του 60% υπέγραψε τον συμβιβασμό. Ωστόσο, αντιμετωπίσαμε την σθεναρή αντίσταση του Δημοσίου, το οποίο παρότι είχε απαιτήσεις χαμηλότερες του 15% του συνόλου, παρίστατο στην εκδίκαση της υπόθεσης ουσιαστικά υποστηρίζοντας την χρεωκοπία της ΠΑΕ και την ουσιαστικά μηδενική είσπραξη των απαιτήσεων του!

Ευτυχώς για το Δημόσιο, με την μη χρεωκοπία της ΑΕΚ, στην 5ετία που ακολούθησε εισέπραξε διψήφια εκατομμύρια ευρώ σε φόρους. Το Δημόσιο δεν κατανοούσε τότε το συμφέρον του ή συνέβαινε και κάτι άλλο;

Η δικαίωση της συμβιβαστικής λύσης του άρθρου 44 επήλθε στις 17/11/04, με την τρίτη προσπάθεια. Μέχρι τότε η ομάδα των 22 μετόχων είχε καταβάλει €4,5 εκ. για τους σκοπούς της ΠΑΕ, δίχως να γνωρίζει αν εκείνη θα υπήρχε σε μερικούς μήνες.

Από τις 17/11/04, είχαμε στα χέρια μας μια δύσκολα βιώσιμη ΠΑΕ με €23,2 εκ. υποχρεώσεις (και όχι μηδενικών υποχρεώσεων όπως διαδίδεται τόσο κακόβουλα), χωρίς να υπολογίζονται οι μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις συμβολαίων στο μέλλον. Να θυμίσω ότι στο ποσό των εναπομεινάντων υποχρεώσεων υπήρχαν κυρίως απλήρωτοι παίκτες και μεταγραφές του παρελθόντος (ύψους €18 εκ.) π.χ. Τσιάρτας, Κατσουράνης, Οκκάς και Λυμπερόπουλος, οι οποίοι εξοφλήθηκαν σταδιακά.

Οσοι ζήσαμε εκείνη την χρονιά θυμόμαστε το απίστευτο κλίμα ενότητας και ψυχολογικής ανάτασης σε όλες τις τάξεις της ΑΕΚ.

Η πίστη σε ένα νέο καθαρό όραμα, σε συνδυασμό με την έλλειψη καχυποψίας και μιζέριας, οδήγησε τους φιλάθλους μας σε υποδειγματική συμπεριφορά και την ατμόσφαιρα να θυμίζει ευρωπαϊκό γήπεδο. Ο μέσος όρος εισιτηρίων την χρονιά 2004-05 έφτασε τα 26.928, από 1.946 την προηγούμενη.

Εάν αφαιρεθούν τα 2 παιχνίδια που παίξαμε στην μικρή Ριζούπολη, ο μ.ο. εισιτηρίων ήταν ο υψηλότερος που πέτυχε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα από τότε που υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία (1992-93). Μάλιστα, μόνο η αύξηση των εισιτηρίων της ΑΕΚ αντιστοιχούσε σε 55% της συνολικής ανόδου εισιτηρίων του πρωταθλήματος. Ο δεύτερος Ολυμπιακός είχε μ.ο. μόλις 20.368 εισιτήρια ενώ, ο ΠΑΟ 8.101.

Σημαντικός παράγοντας για την δημιουργία ενότητας πιστεύω ότι ήταν η επιλογή της διοίκησης μας να μην ασχοληθεί με όσους μας άφησαν υποχρεώσεις €108 εκ., με εξαίρεση την συνέχιση του δικαστικού αγώνα κατά του Ψωμιάδη. Από την μίζερη εσωστρέφεια επιλέξαμε την προοπτική και την δημιουργία.

Εν μέσω αυτής της ανεπανάληπτης ατμόσφαιρας, η ομάδα μας, με budget ποδοσφαιριστών μόνο €5 εκ., πάλεψε για τον τίτλο μέχρι την προτελευταία αγωνιστική. Ο τίτλος χάθηκε και ελέω εορταστικής ατμόσφαιρας που λανθασμένα δημιουργήσαμε στο ματς με τον Ιωνικό αλλά, και λόγω της συνήθους αντίστασης από το διαιτητικό σύστημα.

Πολλοί αναρωτήθηκαν αν γνωρίζαμε την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Βεβαίως και γνωρίζαμε τι σήμαινε η έναρξη συνεργασίας του Σωκράτη Κόκκαλη με τον Θωμά Μητρόπουλο το 1996.

Ζήσαμε κι εμείς τους Ποντίκη, Δημητρόπουλο και Κασναφέρη (εκ των «κορυφαίων» διαιτητών της εποχής) όπως, και γνωρίζαμε για το ματς Λυόν-Ολυμπιακός 1-0 το 2001, όπου η «ανυπακοή» του Αυστριακού διαιτητή Μπένκο και η σφαγή (όντως!!) του Ολυμπιακού φαίνεται πως οδήγησε τον Σ. Κόκκαλη να έρθει πιο κοντά με τον Βασίλη Γκαγκάτση.

Ετσι πήγαμε από το «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και οι όλοι άλλοι να πάνε να γ…» στην πολύ πιο πονηρή λογική: «να βοηθάμε όσο χρειάζεται για να παίρνει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός».

Κι εμείς τι κάναμε για όλα αυτά; Σιχαινόμασταν, όπως όλοι οι υγιείς φίλαθλοι, αυτή την κατάσταση και θέλαμε να φέρουμε νέο ήθος στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Πιστεύαμε ακράδαντα ότι θα κερδίζαμε χωρίς να χρησιμοποιήσουμε αθέμιτες πρακτικές. Ήμασταν μάλλον αφελείς… Ωστόσο, είμαστε υπερήφανοι ότι προσπαθήσαμε μέχρι τέλους χωρίς να προδώσουμε τις αξίες μας και όλων αυτών των πολλών ΑΕΚτζήδων (και όχι μόνο) που πίστεψαν σε αυτές.

Άλλωστε, αν κλέβαμε τίτλους, όπως έκαναν άλλοι, δεν θα είχαν αξία. Φτάσαμε πάρα πολύ κοντά στην επιτυχία (χρειάστηκε να μας κλέψουν το πρωτάθλημα του ’08 στα χαρτιά) αλλά, δεν τα καταφέραμε. Πληρώσαμε πρώτα εμείς που διοικήσαμε αλλά, και η ΑΕΚ που έμεινε πάλι αδικημένη.

Απολογισμός 2004-08+

Η οικονομική κατάσταση που παραλάβαμε το 2004 αναλύθηκε προηγουμένως. Στην πορεία της 5ετίας, και χωρίς τα έσοδα του Champions League που στερούσαν από την ΑΕΚ και εξασφάλιζαν με κάθε τρόπο οι ανταγωνιστές μας, έπρεπε να χρηματοδοτούμε από την τσέπη μας το έλλειμμα για να παραμένουμε ανταγωνιστικοί.

Ετσι, μέχρι τις 30/12/08, οι μέτοχοι καλύπταμε τις ζημιές με αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου με μετρητά συνολικού ύψους €21,9 εκ. Θυμίζω ότι οι υποχρεώσεις της ΠΑΕ στις 30/6/08 ανέρχονταν σε €32,3 εκ. ενώ, είχε απαιτήσεις από πελάτες, πωλήσεις παικτών και χορηγούς ύψους €7,6 εκατ. και ταμείο €1,6 εκ.

Οπότε, καθαρές υποχρεώσεις €23 εκ. Τέλος, για όσους δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να διαβάζουν Ισολογισμούς, στις 30/6/09 το αντίστοιχο ποσό ήταν €26 εκ. – χαμηλότερα από όπου αρχίσαμε μετά το άρθρο 44. Σημειωτέον, στις 2/6/09 οι κκ Νοτιάς και Νίκος Θανόπουλος στην συνέντευξη που παρέθεσαν, χαρακτήρισαν την ΠΑΕ ΑΕΚ ελκυστική επένδυση με συνολικές υποχρεώσεις €23,8 εκ.

Ένα στοιχείο που δεν υπολογίζεται από «έγκριτους οικονομικούς αναλυτές αθλητικών δρώμενων» είναι το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της ΠΑΕ ΑΕΚ στις ίδιες περιόδους, καθώς και τα έσοδα που είχε. Κάθε οργανισμός, εταιρία ή άνθρωπος έχει «ισολογισμό με 2 όψεις», Ενεργητικό και Παθητικό. Περιουσία και απαιτήσεις από την μια πλευρά, υποχρεώσεις και καθαρή θέση από την άλλη. Οι προαναφερθέντες αναλυτές, από όλα τα στοιχεία εστίασαν μόνο στις υποχρεώσεις…

Ας συγκρίνουμε λοιπόν τις 2 αυτές περιόδους. Όταν αναλάβαμε το 2004, μετά το κύμα προσφυγών η ΑΕΚ είχε μείνει με μόνα περιουσιακά στοιχεία τους Κατσουράνη και Λυμπερόπουλο. Τα έσοδα της ΠΑΕ για την χρονιά 2003-04 ήταν €13,3 εκ ενώ, οι υποχρεώσεις ήταν €108 εκ (προ Άρθρο 44) και αργότερα €23,2 εκ + €4,5 εκ (μετά το Άρθρο 44). Την χρονιά 2008-09, όπου αποχωρήσαμε η αρχική ομάδα ενεργών μετόχων, τα έσοδα ήταν €25,2 εκ και οι υποχρεώσεις €26 εκ.

Η πιο εντυπωσιακή διαφορά ωστόσο, έγκειται στην ποδοσφαιρική αξία που δημιουργήθηκε την περίοδο 2004-08+. Την ημέρα της παραίτησης μου, 24/1/09, η ΑΕΚ είχε ακόμα στις υπηρεσίες της τους εξής 15 παίκτες με μεταπωλητική αξία: Κυργιάκος, Εντίνιο, Ράμος, Πλιάτσικας, Σκόκο, Σορεντίνο (δανεικός), Γκέντζογλου και την ρήτρα Κατσουράνη.

Επίσης, είχε τους Μπλάνκο, Τζεμπούρ, Χετεμάι, Μαντούκα, Σάχα, Μάχο, Κονέ (δανεικός) και Ταχτσίδη. Επιπλέον, είχε 11 διεθνείς με τις Εθνικές ομάδες Ελπίδων και Νέων και τους έμπειρους Καφέ, Γεωργέα και Μαϊστόροβιτς. Από τους πρώτους 8, η ΑΕΚ μετέπειτα εισέπραξε περίπου €9 εκ. ενώ, οι 8 δεύτεροι, παρά την αξία τους, είχαν διαφορετική (άδοξη οι περισσότεροι) κατάληξη, με πρωτοστατούσες τις παιδαριώδης «γκάφες» Τζεμπούρ, Μπλάνκο και Ταχτσίδη, οι οποίοι έφυγαν ελεύθεροι!!!

Για τους νέους διεθνείς ούτε λόγος να γίνεται. Απλά χάθηκαν. Αλήθεια, μήπως το χιλιοειπωμένο λάθος μακράς ανανέωσης του συμβολαίου του κ. Φερέρ κατά την δική μας Διοίκηση, το οποίο κόστισε μετέπειτα περίπου €2 εκ. (και συμπεριλαμβάνεται στις υποχρεώσεις της 30/6/08 και μετέπειτα) φαντάζει μικρό μπροστά στις ανωτέρω υπεραξίες; Μήπως, οι υπεραξίες θα έπρεπε να υπολογίζονται έναντι των υποχρεώσεων;

Ακόμα κι αν παραβλέψει κανείς τις υπεραξίες των παραπάνω ποδοσφαιριστών, αναρωτιέμαι, ποια χρέη δημιουργήθηκαν επί των ημερών μου; Συνοψίζω:

Στις 15/5/04, αναλάβαμε με ρίσκο μια ΠΑΕ με €108 εκ υποχρεώσεις και μηδενικά περιουσιακά στοιχεία

Στις 17/11/04, μετά την υπαγωγή στο Αρθρο 44, αναλάβαμε συνολικά €27,7 εκ. υποχρεώσεις (€23,2 εκ. υποχρεώσεις + €4,5 εκ. καταβολές μέχρι τότε).

Στις 30/6/08, οι καθαρές υποχρεώσεις ήταν €23 εκ.

Στις 30/12/08, συμμετείχα με 18% στην αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου προς κάλυψη των ζημιών της τρέχουσας χρήσης.

Στις 24/1/09, αποχώρησα από την Διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΚ.

Στις 2/6/09, κατά δήλωση των κκ Νοτιά, Θανόπουλου, οι συνολικές υποχρεώσεις ήταν €23,8 εκ.

Στις 30/6/09, οι καθαρές υποχρεώσεις ήταν €26 εκ.

Τα στοιχεία που αναφέρω είναι αδιάψευστα καθώς προκύπτουν από τους επίσημους Ισολογισμούς και μετοχολόγια της ΠΑΕ, πιστοποιημένα από Ορκωτούς Λογιστές του ΣΟΛ και το Υπουργείο Ανάπτυξης.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, γιατί όσοι φώναζαν και έγραφαν για την οικονομική κατάσταση της ΠΑΕ εκείνη την εποχή δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν επίσημα στοιχεία; Γιατί προτίμησαν την κινδυνολογία και την δηλητηρίαση των μυαλών των φιλάθλων μας;

Εμείς ήμασταν η πρώτη ΠΑΕ στην Ελλάδα που έκανε κάθε χρόνο ανάλυση της οικονομικής κατάστασης σε συνέντευξη Τύπου για να πληροφορήσουμε τους φιλάθλους. Δυστυχώς, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στο τέλος των παρουσιάσεων αυτών, πολλοί από τους παρευρισκόμενους κοιτούσαν αποσβολωμένοι και το μόνο που είχαν να ρωτήσουν ήταν: «καμιά μεταγραφή θα κάνετε;».

 Δυστυχώς δεν καταλάβαιναν… Στη συνέχεια, πληροφορούσαν τους φιλάθλους γι’ αυτά που επιλεκτικά καταλάβαιναν… Η όντως δύσκολη κατάσταση παραποιήθηκε εντέχνως και αποτέλεσε «ευκαιρία» για προσωπικές επιθέσεις που έβλαπταν κυρίως τον σύλλογο, αποδεικνύοντας και πάλι ότι οι πραγματικοί εχθροί της ΑΕΚ βρίσκονται εντός των Πυλών της…

Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι δεν αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις της ΠΑΕ κατά τα 4,5 χρόνια της διοίκησης μας ενώ, βελτιώθηκε αισθητά η αγωνιστική παρουσία της ΑΕΚ και παραδόθηκε ένας μεγάλος αριθμός ικανών και υποσχόμενων παικτών.

Ωστόσο, συνέχισαν να δημιουργούνται (μικρότερες) οικονομικές ζημιές, οι οποίες καλύφθηκαν από εμάς τους μετόχους. Ο βασικότερος λόγος για τις ζημιές ήταν η προσπάθεια σμίκρυνσης του οικονομικού χάσματος με τον πολύ πιο πλούσιο ανταγωνισμό.

Ο Ολυμπιακός είχε περισσότερα από €120 εκ σε έσοδα από το Champions League αυτά τα χρόνια, έναντι περίπου €20 εκ για την ΑΕΚ (1 χρόνος). Επίσης, είχε ετήσιο τηλεοπτικό συμβόλαιο €7-8 εκ από την κρατική ΕΤ…, όταν εμείς εισπράτταμε €2 εκ από την ιδιωτική Nova.

Η διαφορά σε χορηγίες είναι ανυπολόγιστη (θυμίζω ότι εμείς ξεκινήσαμε με €0 από χορηγίες τον πρώτο χρόνο και ξεπεράσαμε τα €6 εκ τον πέμπτο). Η συνολική διαφορά εσόδων Ολυμπιακού-ΑΕΚ κατά την 5ετία ήταν περίπου €150 εκ (€30 εκ / χρόνο).

Η ουσία είναι ότι παρά την τεράστια οικονομική διαφορά ανταγωνιστήκαμε στα ίσια επί 4 χρόνια και, τις 2 χρονιές ήμασταν σαφώς καλύτεροι από τον Ολυμπιακό. Οι γνωστές εξω-αγωνιστικές αποφάσεις μας στέρησαν τίτλους και έσοδα. Θα μπορούσαμε να είχαμε συνεχίσει στο budget των €5 εκ της πρώτης χρονιάς και θα είχαμε μικρότερες ζημιές ωστόσο, θα είχαμε φτάσει στο ίδιο αγωνιστικό επίπεδο;

Το ότι βάλαμε από την τσέπη μας χρήματα για να καλύψουμε μόνο ένα μέρος της διαφοράς των εσόδων που εισέπραξε ο Ολυμπιακός από το CL και την κρατική ΕΤ, έχει αποτελέσει κατηγορία εις βάρος μας αλλά, κατά την γνώμη μου, άδικη.

Αποχώρηση Ντέμη

Τα γεγονότα του 2008 ήταν κομβικά. Τόσο η απώλεια του πρωταθλήματος στα χαρτιά, η διαφωνία για τον τρόπο συμμετοχής μας στα playoffs, όσο και η πίεση από τον κόσμο και τα ΜΜΕ σχετικά με διάφορα θέματα, δημιούργησαν σημαντικές ρωγμές στην μετοχική ομάδα.

Η ομοιογένεια και εμπιστοσύνη που υπήρχαν μεταξύ των μετόχων το 2004 είχαν προοδευτικά χαθεί και οι σχέσεις μεταξύ ορισμένων είχαν φτάσει στην ακραία αντιπάθεια.

Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι πολλοί εξ’ ημών είχαμε φιλικές σχέσεις που κρατούσαν δεκαετίες και βοήθησαν να μην χαθεί το μέτρο στις μεταξύ μας αντιδικίες.

Πολλές από τις σχέσεις αυτές παραμένουν ακέραιες μέχρι σήμερα. Το σημαντικό στοιχείο όμως, είναι ότι οι σχέσεις του Ντέμη με κάποιους από τους μετόχους είχαν σοβαρά διαταραχθεί, με ευθύνη και των 2 πλευρών αλλά, και δικής μου που δεν μπόρεσα να τους συμφιλιώσω. Ηταν ολοφάνερο ότι κάποιοι δεν ήταν διατεθιμένοι να συνεχίσουν να τον στηρίζουν, πράγμα που ο Ντέμης αντιλήφθηκε και άρχισε να σκέφτεται την αποχώρηση του.

Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση ήταν ότι οι μέτοχοι που ασχοληθήκαμε καθημερινά από το 2004, Ντέμης, Κούλης, Κιντής (κατά διαστήματα) κι εγώ, είχαμε εξαντληθεί οικονομικά το 2008.

Οι υπόλοιποι μέτοχοι είχαν οικονομικές δυνατότητες, κι έχοντας συσσωρεύσει παράπονα προς εμάς, ήθελαν μεγαλύτερη συμμετοχή στις αποφάσεις. Με τις διαφωνίες να γίνονται πιο έντονες, ήταν σαφές πως ορθό θα ήταν ν’ αναλάβουν την διοίκηση της ΑΕΚ και τις ευθύνες της από το προσκήνιο.

Ο Ντέμης αποφάσισε να προαναγγείλει την αποχώρηση του το καλοκαίρι του 2008, πράγμα που έπληξε τον ίδιο αλλά και την ΑΕΚ.

Είχαμε όλοι μας συζητήσει διάφορα σενάρια για την επόμενη μέρα, ωστόσο άκρη δεν βγάζαμε. Ετσι, ήταν λογικό να πάρει την απόφαση που τον αφορούσε μόνος του, με διάθεση όμως να βοηθήσει εμάς που μέναμε πίσω όσο μπορούσε στην συνέχεια.

Ο Ντέμης έχει αγαπηθεί (από πάρα πολλούς) και μισηθεί (από πολύ λιγότερους) όσο κανένας άλλος ΑΕΚτζής. Είναι ένας άνθρωπος οραματιστής, με απίστευτα ψυχικά αποθέματα, ακούραστα δραστήριος, πανέξυπνος με διάθεση για μάθηση (ακόμα και σε λογιστικά) αλλά, και συγκρουσιακός.

Τα στοιχεία αυτά, με κομβικό συστατικό τον συγκρουσιακό χαρακτήρα του, γνώρισμα σχεδόν όλων των μεγάλων επιθετικών, ήταν αυτά που του επέτρεψαν να ηγηθεί μιας πρωτόγνωρης επανάστασης στο ελληνικό ποδόσφαιρο, εμπνέοντας όλους εμάς που βρεθήκαμε δίπλα του και εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλους από όλες τις ομάδες. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές ομάδες στην συνέχεια μιμήθηκαν στοιχεία του μοντέλου μας, ο ΠΑΟ με την πολυμετοχικότητα, ο ΠΑΟΚ με τον Ζαγοράκη, ο ΟΦΗ με τον Μαχλά κ.α.

Δυστυχώς, ο συγκρουσιακός χαρακτήρας του Ντέμη συνέβαλε στην δημιουργία ρήξεων (μερικές φορές όχι απαραίτητων) που έβλαψαν την ενότητα εντός ΑΕΚ.

Όχι βέβαια, πως δεν υπήρχαν αρκετοί που έψαχναν αφορμή για να τσακωθούν… Προσωπικά στον Ντέμη, αρχικά γνώρισα ένα ίνδαλμα μου και τελικά απέκτησα έναν καλό φίλο. Πιστεύω ότι, με τα χρόνια και τις εμπειρίες του, έχει γίνει πιο διαλλακτικός και αποτελεί, στην παρούσα φάση, ίσως το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να βγάλει την ΑΕΚ από τα σημερινά αδιέξοδα.

Από τα αρχικά €4,5 εκ που βάλαμε στην ΑΕΚ, ο Ντέμης έβαλε το €1 εκ. Τον πρώτο χρόνο ήταν, όπως κι εγώ, ο μεγαλύτερος μέτοχος, παίρνοντας το μεγαλύτερο ρίσκο σε μια κατεστραμμένη ΑΕΚ. Ενδεικτικό της εμπιστοσύνης που υπήρχε τότε μεταξύ όλων μας, τα χρήματα όλων των μετόχων μπήκαν αρχικά σε κοινό λογαριασμό του Ντέμη, εμού και του δικηγόρου μας Αλέξανδρου Μ. Ο Ντέμης δεν πήρε ούτε ένα ευρώ από την ΑΕΚ σε καμία χρονική στιγμή.

Μεταβατική περίοδος

Η παραίτηση Ντέμη μας βρήκε να ψάχνουμε για Πρόεδρο αφού, κανείς από τους μετόχους δεν επιθυμούσε την θέση (ο καθένας για δικούς του λόγους). Μεταβατικά, προσφερθήκαμε να αναλάβουμε ο Κούλης κι εγώ.

Η σύντομη αυτή περίοδος σημαδεύτηκε από το μεγαλύτερο λάθος της περιόδου 2004-09, την πρόσληψη Μπάγεβιτς. Το ότι μειοψήφισα εναντίον της κίνησης αυτής είναι απλώς «παρηγοριά στον άρρωστο». Μετανιώνω που δεν δήλωσα παραίτηση τότε.

Ή θα είχα αποτρέψει την απόφαση των άλλων μετόχων (μάλλον απίθανο) ή, τουλάχιστον θα είχα φύγει χωρίς να συμβάλλω σ’ αυτή την καταστροφική απόφαση. Παρουσίασα επίσημα τον Μπάγεβιτς για να δείξω την διάθεση μου να τον αποδεχτώ και να τονίσω την ενότητα που χρειαζόταν η ΑΕΚ προς όλες τις κατευθύνσεις, μια κίνηση που με πλήττει προσωπικά μέχρι και σήμερα.

Η πρόσληψη του Μπάγεβιτς ήταν καταστροφική για ιδεολογικούς, πρακτικούς και ποδοσφαιρικούς λόγους. Ιδεολογικούς διότι, μια οργάνωση που σέβεται τον εαυτό της, δεν δέχεται πίσω έναν άνθρωπο που της συμπεριφέρθηκε τόσο απαράδεκτα (συμφώνησε με τον άμεσο ανταγωνιστή της και, αποκρύπτοντας το γεγονός, παρέμεινε στην οργάνωση για ένα ακόμα διάστημα, δουλεύοντας άραγε για ποιόν;…).

Το ότι είχε προσφέρει τα μέγιστα μέχρι το 1996 δεν μπορεί να σβήσει την συγκεκριμένη άκρως αντιεπαγγελματική πράξη και απλώς, προσμετράται στα θετικά της πορείας του. Δεν αρκεί όμως για να τον επαναφέρει στην οργάνωση. Οι δύο αποτυχημένες επιστροφές του Μπάγεβιτς το αποδεικνύουν.

Πρακτικά, ο Μπάγεβιτς, μετά την κάκιστη πρώτη επιστροφή του, είχε δικαιολογημένα τεράστια καχυποψία και ανασφάλεια για ότι και όσους συνάντησε στην ΑΕΚ το 2008.

Παρόλ’ αυτά, με συντονισμένες ενέργειες της διοίκησης, των οπαδών και των ΜΜΕ, οι αντιδράσεις κάμφθηκαν και εξασφαλίστηκε «ειρήνη» και σιωπηρή αποδοχή προς το πρόσωπο του. Ο Μπάγεβιτς όμως, αντί να εκμεταλλευθεί το ειρηνικό κλίμα, οχυρώθηκε γύρω από το εγώ του και άρχισε να ξαναβλέπει φαντάσματα.

Προσωπικά, μετά την υπογραφή του συμβολαίου του, άρχισα να διακρίνω μια απέχθεια στο βλέμμα του. Όπως και να έχει, με την ψυχοσύνθεση αυτή προσπάθησε να διαλύσει ότι βρήκε για να κτίσει ένα καινούργιο «δικό του» περιβάλλον, ποδοσφαιρικά και μη.

Ποδοσφαιρικά, οι πράξεις του ήταν ιδιαίτερα ζημιογόνες για την ΑΕΚ. Παρέλαβε ένα ρόστερ με τουλάχιστον 15 παίκτες με μεταπωλητική αξία και επιπλέον 11 νέους διεθνείς και παρέδωσε, δύο χρόνια μετά, ένα πολύ αποδυναμωμένο και ακριβότερο σύνολο.

Ως ελαφρυντικό, πρέπει να πω ότι η ομάδα είχε αρκετούς καινούργιους παίκτες και δεν είχε δέσει ακόμα. Επίσης, υπήρχαν θέματα χημείας, καθώς Μπλάνκο, Σκόκο και Τζεμπούρ δύσκολα μπορούσαν να παίξουν και οι 3 μαζί και δεν υπήρχε δημιουργικός χαφ, πέραν του Καφέ.

Τέλος, η ομάδα είχε χάσει τα βασικότερα ηγετικά της στελέχη (Ριβάλντο, Δέλλας, Ζήκος, Λυμπερόπουλος) και δεν είχαν φανεί ακόμα οι νέες ηγετικές φυσιογνωμίες. Το τι έπραξε ο Μπάγεβιτς θα το αναλύσω στη συνέχεια.

Η αποχώρησή μου

Μετά από περίπου 4,5 χρόνια στην Αντιπροεδρία της ΠΑΕ ΑΕΚ, παραιτήθηκα στις 24/1/09 και έκτοτε δεν συμμετείχα σε καμία απόφαση της.

Παρότι η συνοχή μεταξύ των μετόχων είχε χαθεί προ πολλού, προσπαθούσαμε να την ανακτήσουμε ανεπιτυχώς. Η παραίτηση μου όμως ήρθε όταν κλονίστηκε η εμπιστοσύνη μεταξύ μερικών εξ’ ημών.

Πρώτον, ενοχλήθηκα ιδιαιτέρως όταν επιχειρήθηκε να περάσει από την Γενική Συνέλευση της 30/12/08 η σύμβαση του προπονητικού κέντρου με ασύμφορους όρους για την ΠΑΕ, χωρίς προηγούμενη ανάλυση προς τους υπόλοιπους μετόχους και παρά την κατ’ επανάληψη έκκληση μου γι’ αυτό προς τον τότε Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΠΑΕ, Νίκο Θανόπουλο. Δεύτερον, τις ημέρες εκείνες υπήρχαν έντονες διαφωνίες εντός μετοχικής ομάδας όσον αφορά την στρατηγική που θα ακολουθούσαμε στο μέλλον.

Ο τότε Πρόεδρος, Γ. Κιντής ζήτησε από τους μετόχους να δεσμευτούν ως προς την μελλοντική οικονομική συνεισφορά τους ειδάλλως, θα έπρεπε να ακολουθηθεί πιο συντηρητική οικονομική πολιτική. Δεν πήρε σαφή απάντηση εκτός από υπόσχεση ότι (μάταια) θα παρθεί νέο δάνειο.

Προσωπικά του απάντησα ότι δεν θα μπορούσα να συμμετέχω στο μέλλον καθότι ήδη είχα ξοδέψει περισσότερα χρήματα από όσα είχα στην διάθεση μου (κάτι που όλοι οι μέτοχοι γνώριζαν).

Το ποτήρι για μένα όμως ξεχείλισε όταν λίγες μέρες αργότερα εντάθηκαν οι επιθέσεις προς το πρόσωπο μου από τους Μανωλά και κυρίως Μπάγεβιτς και ζήτησα από τους άλλους μετόχους την παραδειγματική τιμωρίας τους. Δεν βρήκα ανταπόκριση από τους περισσότερους αλλά, την αντίδραση του Π. Παππά.

Χωρίς την στήριξη τους, δεν θα μπορούσα πλέον ν’ ασκήσω Διοίκηση και επέλεξα να παραιτηθώ αθόρυβα, χωρίς να δημιουργήσω πρόβλημα σε κανέναν. Έφυγα έχοντας ήσυχη την συνείδηση μου αφού α) η ΑΕΚ βρισκόταν σε ασύγκριτα καλύτερη κατάσταση σε σχέση με όταν αναλάβαμε, β) είχα υπερβεί τις οικονομικές δυνάμεις μου (για οικογενειακούς λόγους που όλοι τους γνώριζαν) και γ) πίσω μου έμεναν τέσσερις μεγάλοι εφοπλιστές, όλοι τους ενωσίτες, με την δυνατότητα να κρατήσουν στις πλάτες τους την ΑΕΚ, μαζί με τον – κατά πολλούς – καλύτερο προπονητή στη Ελλάδα, τον οποίο είχαν εκείνοι επιλέξει.

Η αποχώρηση μου ήταν αθόρυβη και δεν απασχόλησε τα ΜΜΕ. Οι αβάσιμες κατηγορίες εναντίων μου (και της διοίκησης 2004-08+) ξεκίνησαν έναν χρόνο μετά περίπου και, αφού είχα αρνηθεί πρόταση του Π. Παππά ν’ αναλάβω την Προεδρία της ΠΑΕ ΑΕΚ, τον Δεκέμβριο του 2009. Δηλαδή, τον Δεκέμβριο ήμουν ικανός να ηγηθώ της ΑΕΚ, τον Ιανουάριο όμως, αποδιοπομπαίος τράγος…

Αυτό που επιμελώς παραλείφθηκε από αυτούς που άρχισαν να με δαιμονοποιούν είναι ότι στη Γ.Σ. της 30/12/08, μόλις 25 μέρες πριν παραιτηθώ, είχα συμμετάσχει σε ποσοστό 18,17% με καταβολή μετρητών, παραπάνω από το ποσοστό που μου αντιστοιχούσε (14,90%), στην αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου €6,7 εκ. της ΠΑΕ, η οποία προοριζόταν για το μεγαλύτερο κομμάτι της ζημίας της τρέχουσας χρήσης 2008-09.

Η παράλειψη (ή μάλλον απόκρυψη) αυτού του στοιχείου αποτέλεσε βασικό επιχείρημα των λασπολόγων κατά του προσώπου μου, λάσπη την οποία τους επιστρέφω έστω και καθυστερημένα. Παρακολουθούσα εδώ και 4 χρόνια να δω αν κάποιος θα είχε την αξιοπρέπεια να πει την αλήθεια στο θέμα αυτό, αλλά μάταια…

Ποδοαφαιρική διαχείριση 2009-12

Ο Μπάγεβιτς, αντί να κάνει διορθωτικές κινήσεις (πώληση ενός εκ των επιθετικών και αγορά ενός δημιουργικού χαφ) και κυρίως να ενώσει την ομάδα, άρχισε να συμπεριφέρεται τουλάχιστον παράξενα προς κάποιους από τους παίκτες. Ως αποτέλεσμα, σε λιγότερο από 2 χρόνια στον πάγκο, απομάκρυνε 10 παίκτες με μεταπωλητική αξία και τους αντικατέστησε, κατά το πλείστον, με ακριβότερους και σίγουρα χειρότερους.

Οι 5 που διασώθηκαν προσωρινά (Σκόκο, Μπλάνκο, Τζεμπούρ, Σάχα και Γκέντζογλου) απομακρύνθηκαν αργότερα από τον έτερο κυνηγό φαντασμάτων, Αδαμίδη.

Για τον Αδαμίδη δεν αξίζει να αναφερθώ παραπάνω, όλοι οι ΑΕΚτζήδες πλέον γνωρίζουν… Από τους 15 παίκτες, μόνο οι 7 πουλήθηκαν, με τους Κυργιάκο (€3 εκ) και Εντίνιο (€1 εκ) να παραχωρούνται σε καλές τιμές αλλά, με τον Πλιάτσικα να φέρνει από την Σάλκε μόλις €300.000 (ως βασικός στην Εθνική Ελλάδος τότε…). Οι επόμενοι 8 παίκτες αποτέλεσαν κραχτά παραδείγματα απαξίωσης λόγω «ύπαρξης τους κατά το αμαρτωλό παρελθόν»:

Τζεμπούρ: σπιλώθηκε επικοινωνιακά και αφέθηκε ελεύθερος. Στη συνέχεια έγινε πρώτος σκόρερ και απ’ τους 2-3 καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού.

Μπλάνκο: μετά από 2 χρονιές πρώτος σκόρερ στην Ελλάδα, ταλαιπωρήθηκε παίζοντας μέχρι και δεξί μπακ-χαφ. Αφέθηκε ελεύθερος.

Χετεμάι: ανταλλάχθηκε με τον (ακριβότερο) Χέρσι… Είναι εδώ και καιρό βασικός στο Campionato.

Σάχα: αφέθηκε ελεύθερος και είναι βασικός σε ομάδα Α’ Εθνικής Αργεντινής.

Μάχο: αφέθηκε ελεύθερος το καλοκαίρι του ’09 ενώ το προηγούμενο καλοκαίρι ήταν βασικός στο Euro με την Εθνική Αυστρίας. Τον Δεκέμβριο του ’08 είχαμε πρόταση αγοράς του έναντι €300.000, ποσό ικανοποιητικό λόγω της λήξης του συμβολαίου του σε 6 μήνες. Εχοντας τους Σάχα και Αραμπατζή, ο Μάχο δεν ήταν απαραίτητος. Ο Μπάγεβιτς απέρριψε την πρόταση, ίσως επειδή την έκανα εγώ…

Μαντούκα: αφέθηκε ελεύθερος και διέπρεψε με τον ΑΠΟΕΛ στο CL.

Κονέ: η ΑΕΚ είχε option επιστροφής του από τον Ηρακλή με €50.000. Ούτε καν ακούστηκε το στοιχείο αυτό… Βασικός κι αυτός στο Campionato σήμερα.

Ταχτσίδης: «Κατηγορήθηκε» ότι διατηρούσε σχέση με γνωστό μοντέλο και άργησε σε πρωινή προπόνηση. Πρέπει να ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που διέπραξε παρόμοια «εγκλήματα». Διαπομπεύθηκε και αφέθηκε ελεύθερος. Ισως έπαιξε ρόλο το ότι αρνήθηκε να υπογράψει με τον μάνατζερ του Μπάγεβιτς, Γιάννη Καινούργιο. Σήμερα βασικός στην Ρόμα.

Προς αντικατάσταση όλων των παικτών με αξία που έφυγαν, στα επόμενα 3 χρόνια ήρθαν περισσότεροι από 40 παίκτες. Μόλις 4 αποδείχτηκαν, έστω και λίγο, πολύτιμοι για τα χρήματα (τα ποσά κατά προσέγγιση και με τους φόρους) που δαπανήθηκαν γι αυτούς:

Λεονάρντο: Κόστος αγοράς €800.000 και συμβόλαιο €250.000 / χρόνο

Μάκος: Κόστος αγοράς €700.000 και €270.000 / χρόνο

Κοντοές: Συμβόλαιο €300.000 / χρόνο

Μανωλάς: Συμβόλαιο €150.000 / χρόνο

Από κει και πέρα, έγινε μεγάλη σπατάλη χρημάτων της ΑΕΚ χωρίς αντίκρισμα. Ενδεικτικά:

Γκερέιρο: Κόστος €2,8 εκ. – συμβόλαιο €700.000 επί 4 χρόνια

Γιάχιτς: Κόστος αγοράς €700.000 και συμβόλαιο €400.000 / χρόνο

Αραούχο: Συμβόλαιο €480.000 / χρόνο

Αρτσε: Συμβόλαιο €550.000 / χρόνο

Νασούτι: Δανεισμός €130.000 και συμβόλαιο €400.000 / χρόνο

Ντιόπ: Συμβόλαιο €1.400.000 / χρόνο

Αργυρίου-Ματεντζίδης: Αγορά €500.000 και συμβόλαια €200.000 / χρόνο

Εντερ: Δανεισμός €150.000 και συμβόλαιο €300.000 / χρόνο

Γκούντιονσεν: Συμβόλαιο €1.100.000 / χρόνο

Διαχείριση μπάτζετ 2009-12

Εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο αποτελεί το ότι τις χρονιές που ακολούθησαν την αποχώρηση της πρώτης «ενεργής ομάδας μετόχων» – Νικολαϊδη, Κούλη, Κιντή, Κανελλόπουλου – οι ζημιές χρήσης και οι υποχρεώσεις μεγάλωσαν. Την χρονιά 2009-10, οι ζημίες έφτασαν τα €18,2 εκ., την χρονιά 2010-11 τα €14,3 εκ.

Για την χρονιά 2011-12 δεν έχει δημοσιευθεί Ισολογισμός αλλά, υπολογίζεται ότι οι ζημιές ξεπέρασαν τα €10 εκ. Περισσότερα από €42 εκ ζημιές σε 3 χρόνια!!! Σε 4,5 χρόνια, η δική μας διοίκηση είχε ζημιές €24,1 εκ, τις οποίες καλύψαμε με μετρητά. Προφανώς, το σημερινό οικονομικό πρόβλημα οφείλεται στο γεγονός ότι οι εναπομείναντες μέτοχοι, άφησαν τις διοικήσεις Θανόπουλου και Αδαμίδη να δημιουργήσουν τόσο μεγάλες ζημιές και, παρά τις μεγάλες ενέσεις ρευστού (από επίσημα στοιχεία, έβαλαν τουλάχιστον €27 εκ εκείνα τα 3 χρόνια) δεν μπόρεσαν να καλύψουν όλες τις ζημιές. Μήπως για τις ζημιές φταίει ότι μειώθηκαν τα εισιτήρια, εκμηδενίστηκαν οι χορηγίες (με την εξαίρεση του ΟΠΑΠ μέχρι πρόσφατα) και αυξήθηκε το ποδοσφαιρικό budget;

Στο σημείο αυτό έγκειται η μεγαλύτερη παραπληροφόρηση όλων αυτών των ετών. Γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε να ενημερώσει για την αύξηση του ποδοσφαιρικού budget (συμβόλαια με φόρους + αγορές – πωλήσεις ποδοσφαιριστών) παρά την δημοσιοποίηση του από την ΠΑΕ; Τα αποδεδειγμένα στοιχεία είμαι σίγουρος ότι θα εκπλήξουν. Ετσι:

2004-05: €5 εκ

2005-06: €7,5 εκ

2006-07: €9,5 εκ

2007-08: €12,5 εκ

2008-09: €13,5 εκ

2009-10: €17 εκ περίπου

2010-11: €15 εκ περίπου

2011-12: €11 εκ περίπου

2012-13: σημαντικά χαμηλότερο αλλά άγνωστο

Η αύξηση του budget από το 2009 και μετά, με ταυτόχρονη μείωση σε ποδοσφαιρική ποιότητα οδήγησε στην προοδευτική κατάρρευση που ζήσαμε. Ωστόσο, το γεγονός ότι η ΑΕΚ βρίσκεται σ’ αυτή την ντροπιαστική βαθμολογική θέση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους χειρισμούς του περασμένου καλοκαιριού. Ως γνωστόν, τουλάχιστον 6 ομάδες είχαν παρόμοια προβλήματα με την ΑΕΚ αλλά κατάφεραν να αποκτήσουν καλύτερους νέους παίκτες, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα.

Πως έγινε αυτό; Με την απαράδεκτη απόφαση της διοίκησης της ΑΕΚ να απομακρύνει τους Σαβέβσκι (χωρίς καν να του τηλεφωνήσει!!!) και Κόλα και, να τους αντικαταστήσει με τον Τσιάρτα.

Οι Σαβέβσκι και Κόλα, από το 2004 έχουν γυρίσει όλη την Ελλάδα, γνωρίζουν όλους τους νέους παίκτες και, μεταξύ άλλων, έχουν επιλέξει παίκτες που παίζουν στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα: Παπασταθόπουλος, Κλωναρίδης, Ταχτσίδης, Πλιάτσικας, Γκέντζογλου. Όταν λοιπόν το καλοκαίρι επιλέχθηκε ο Φουρτάδο (μάλλον ο χειρότερος παίκτης στην ιστορία της ΑΕΚ) κι ο Γιάγκο και έμεινε ο Γκερέιρο, δεν φταίει η έλλειψη budget για το αποτέλεσμα αλλά, τα μυαλά που το διαχειρίστηκαν. Αποδεδειγμένα, τα μυαλά του Πανιωνίου και του ΟΦΗ ήταν καλύτερα…

Απολογισμός

Προσωπικά νοιώθω ότι προσπάθησα με όλες τις δυνάμεις μου για το καλό της ΑΕΚ και σίγουρα δεν την έβλαψα. Είμαι βέβαιος ότι «ανέβηκα στο καράβι» της ΑΕΚ όταν ήταν σε πολύ χειρότερη θέση το 2004 απ’ ότι όταν «κατέβηκα» το 2009 και, είμαι ιδιαίτερα περήφανος που σ’ εκείνο το διάστημα πορευτήκαμε με καθαρές αξίες μέσα στον βούρκο του ποδοσφαίρου.

Κρατάω τις αναμνήσεις εκείνης της περιόδου με μεγάλη αγάπη. Η αποχώρηση μου επήλθε μετά από σειρά γεγονότων που διατάραξαν την εμπιστοσύνη μεταξύ των μετόχων και με προσέβαλαν προσωπικά.

Με στενοχωρεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι, μετά την ανεπανάληπτη συσπείρωση του κόσμου της ΑΕΚ που πετύχαμε το 2004, δεν μπορέσαμε να την διατηρήσουμε για να οδηγήσουμε την ομάδα ξανά στην κορυφή.

Το ότι δεν καταφέραμε να «κλειδώσουμε» την συνοχή μας (σε επίπεδο μετόχων και ΑΕΚτζήδων συνολικά) είναι ένα γεγονός που θα βαραίνει πάντα την συνείδηση μου.

Οι επιμέρους σωστές και λάθος πράξεις μας καθ’ όλη την 5ετία είναι στο μυαλό μου σημαντικές και αναλαμβάνω την ευθύνη στο μερίδιο που μου αναλογεί. Εξυπακούεται ότι δέχομαι να κριθώ γι αυτές. Αρνούμαι όμως ν’ αναλάβω τις ευθύνες όσων μετέπειτα διέλυσαν την ΑΕΚ και προσπάθησαν άνανδρα να μεταφέρουν τις ευθύνες τους στους προηγούμενους, προ-προηγούμενους ή προ-προ-προηγούμενους. Η ομάδα του 2004 δυστυχώς διαλύθηκε το 2008.

Το πιο δυσάρεστο που μου μένει από αυτήν την πορεία είναι κάποια ψέματα εκτοξευμένα από ΑΕΚτζήδες του τύπου: «ο Κανελλόπουλος έχει οικόπεδα κοντά στον ΟΔΔΥ» ή, να υπονοείται μέσω επικοινωνιακών τεχνασμάτων (δημοσίευση διαχειριστικού ελέγχου χωρίς πόρισμα) ότι εμείς που δουλέψαμε κατά την περίοδο 2004-08 είμαστε κλέφτες.

Προσωπικά είχα ζητήσει (και δημόσια) να γίνει διαχειριστικός έλεγχος από τρίτον/ανεξάρτητο φορέα. Η διοίκηση της ΠΑΕ επέλεξε να πληρώσει η ίδια τον έλεγχο και να τον δημοσιοποιήσει, παραβιάζοντας οποιαδήποτε αρχή ανεξάρτητου ελέγχου. Γιατί πολύ απλά, αν επιλέξεις να ελέγξεις μια δραστηριότητα και να πληρώσεις γι αυτήν, κρατάς τα συμπεράσματα για τον εαυτό σου.

Αν θες να δημοσιοποιήσεις τα συμπεράσματα, φροντίζεις για την ανεξαρτησία του εγχειρήματος. Η διοίκηση της ΠΑΕ, με ευθύνη Αδαμίδη-Παππά και ανοχή Νοτιά, φοβάμαι ότι λειτούργησε σαν κυβέρνηση τρίτης κατηγορίας. Γιατί, ακόμα και τα κόμματα της Ελληνικής Βουλής, όταν κάνουν έλεγχο, συγκροτούν διακομματική εξεταστική επιτροπή…

ΥΓ: Απορίας άξιο είναι το γιατί το Δημόσιο έστειλε δύο φορές δικηγόρο (και όχι γιατί δεν τον έστειλε την τρίτη φορά) για ν’ αντιταχθεί στην υπαγωγή της ΠΑΕ στο Αρθρο 44, εφόσον δεν θα εισέπραττε σχεδόν τίποτα σε περίπτωση χρεωκοπίας της. Γιατί, δεν θα έχανε μόνον τα περίπου €5 εκ. που του επιδικάστηκαν τελικά και εισπράττει σταδιακά αλλά, και αρκετά εκατομμύρια από φόρους συμβολαίων ποδοσφαιριστών των επομένων ετών, ΦΠΑ κλπ.

Εκτός αν το Δημόσιο πίστευε ότι αυτά τα ποσά θα υπερκαλύπτονταν από τ’ αντίστοιχα της ΑΕΚ στην Δ’ Εθνική…

Η γραφειοκρατία είναι μια εξήγηση για την στάση του Δημοσίου αλλά, μάλλον μόνο μέρος αυτής… Ορισμένοι ίσως θυμούνται ότι την επομένη της πρώτης απόρριψης της αίτησης στο 44, 30/6/04, ορίστηκε Πρόεδρος της ΠΑΕ λαλίστατος δικηγόρος και περιοδεύων πρόεδρος ποδοσφαιρικών ομάδων, χωρίς την συγκατάθεση της μετοχικής ομάδας μας… Αξιοσημείωτη ταχύτητα αντίδρασης… Μήπως η κίνηση αυτή σχετιζόταν με άλλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις οι οποίες πίεζαν να μην ενταχθεί η ΑΕΚ στο Αρθρο 44;

ΥΓ2: Ελπίζω, έστω και 8 χρόνια αργότερα, την ώρα που χιλιάδες εταιρίες αιτούνται για να υπαχθούν στο παραπλήσιο αλλά λιγότερα αποτελεσματικό Αρθρο 99 και, που η Ελλάδα συνολικά αντιμετωπίζει «το δικό της Αρθρο 44», μέσω κουρέματος του χρέους της, ο φίλαθλος κόσμος να καταλάβει καλύτερα την αναγκαιότητα, το συμφέρον όλων των πλευρών και την ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ της υπαγωγής της ΑΕΚ ΠΑΕ στο Αρθρο 44, όταν μάλιστα πάνω από 100 εταιρίες στην Ελλάδα είχαν υπαχθεί χρονικά πριν από εκείνη.

Ποτέ δεν χύθηκε τόσο μελάνι εναντίον μιας κίνησης σωτηρίας ελληνικής ομάδας, όταν μάλιστα ήταν η μόνη περίπτωση που χρησιμοποίησε ήδη εφαρμοσμένο νόμο του Κράτους. Ολοι θυμόμαστε άλλωστε περιπτώσεις ψήφισης «φωτογραφικών» νόμων, με αρχή το 1993 για τον Ολυμπιακό… Μεγάλη διαφορά… Ολοι αυτοί οι «υπερασπιστές της ισονομίας» που κατέκριναν το Αρθρο 44, που ήταν όταν προηγουμένως ο Ψωμιάδης έκλεβε €21 εκ από τα ταμεία της ΑΕΚ;…

ΥΓ3: Στις 15/1/10, ολοκληρώθηκε και τυπικά η δωρεά των μετοχών μου στην Ερασιτεχνική ΑΕΚ (και όχι στον Χατζηχρήστο, όπως ελέχθη), όπως είχα ανακοινώσει στις 7/10/09, μια κίνηση κυρίως συμβολική και σύμφωνη με την πεποίθηση μου ότι το μέλλον μιας υγιούς ΑΕΚ βρίσκεται μέσα από την συμμετοχή όλων των ΑΕΚτζήδων στις αποφάσεις της. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με τις απόψεις μου, πρέπει ωστόσο να παραδεχτεί ότι παραμένω συνεπής.

ΥΓ4: Εχω κατηγορηθεί εντέχνως για τον τρόπο που επέλεξα να απαντήσω στην πρόταση για συμμετοχή της «ομάδας Μελισσανίδη» στην ΠΑΕ ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2008. Είναι γεγονός ότι υπήρξε ενόχληση όλων των μετόχων για τον τρόπο που αρχικά εκδηλώθηκε αυτή η κίνηση (μέσω των ΜΜΕ).

Ηταν επίσης δεδομένος ο προβληματισμός όλων μας για την διαφορά φιλοσοφίας και πρακτικών που μας χώριζαν από τους κ.κ. Μελισσανίδη και Λαυρεντιάδη.

Ωστόσο, δεν μπορούσαμε ν’ αγνοήσουμε το ενδεχόμενο να υπάρχουν €70 εκ. για είσοδο στην ΠΑΕ ΑΕΚ. Ημασταν, λοιπόν, διατεθιμένοι να δεχτούμε κι άλλους μετόχους και να προσπαθήσουμε για μια νέα συνισταμένη ενωσίτικων δυνάμεων, μια διεύρυνση της πολυμετοχικότητας. Ετσι λοιπόν, πριν το περίφημο τηλεφώνημα Ντέμη-Μελισσανίδη, είχαμε αποφασίσει να ζητήσουμε γραπτή πρόταση για να την συζητήσουμε μεταξύ μας και στην συνέχεια να προχωρήσουμε σε συνάντηση των δύο πλευρών.

Το τηλεφώνημα αποδείχτηκε άκαρπο αφού, ο κ. Μελισσανίδης αρνήθηκε να δώσει γραπτή πρόταση. Έκτοτε, η επικοινωνιακή καταιγίδα συνεχίστηκε αλλά δεν υπήρξε νέα επαφή. Αποφασίσαμε λοιπόν να μιλήσουμε επίσημα και προσφέρθηκα να το κάνω με την σύμφωνη γνώμη των άλλων μετόχων.

Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι διέπραξα σημαντικό λάθος που μίλησα άσχετα αν, στην ουσία πρότεινα κάτι σωστό για την εποχή και χρηματικά επωφελές για την ΑΕΚ.

Η σημερινή χρονική απόσταση από το γεγονός επιτρέπει να δούμε την αλήθεια χωρίς εμπάθειες. Αυτό που έκανα με την συνέντευξη μου (Το Βήμα, 29/6/08), ήταν να θέσω μια αρχή διαπραγμάτευσης απόλυτα λογική με τα δεδομένα της εποχής, πάνω στην οποία θα μπορούσαμε να δουλέψουμε. Απέμενε να δούμε έμπρακτα τις διαθέσεις της άλλης πλευράς. Γιατί εκείνη επέλεξε την σιωπή;

Ήμουν σαφής ότι η ομάδα εκείνη (αλλά και οποιοσδήποτε άλλος ενδιαφερόμενος) ήταν ευπρόσδεκτη να συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο της ΠΑΕ με τους ίδιους όρους που είχε πραγματοποιηθεί η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου (ΑΜΚ) της ΠΑΕ Παναθηναϊκός μόλις πριν από ένα μήνα!!

Θυμίζω ότι τον Μαϊο του 2008, ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε ΑΜΚ ύψους €80 εκ. για το 40% του συνόλου των μετοχών (άρα αποτίμηση €200 εκ). Τελικά, οι νέοι μέτοχοι κατέβαλαν €64 εκ. και απέκτησαν το 32% των μετοχών της ΠΑΕ. Στην ίδια συνέντευξη, την μοναδική που έδωσα στα 4,5 χρόνια μου στην Αντιπροεδρία είχα δηλώσει: «Με 10 εκατ. ευρώ ο οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος μπορεί να πάρει το 5%, με 50 εκατ. ευρώ το 25% και με 70 εκατ. ευρώ το 35%.

Αυτό, με αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, φυσικά». Αυτό σημαίνει ότι οι τότε μέτοχοι δεν θα παίρναμε ούτε 1 ευρώ, όλα τα χρήματα θα έμπαιναν στο ταμείο της ΠΑΕ και οι νέοι μέτοχοι θα συμμετείχαν με αποτίμηση ίση με αυτή του Παναθηναϊκού. Σημειωτέον, ότι οι υποχρεώσεις της ΠΑΕ ΑΕΚ στις 30/6/08 ήταν κατά σύμπτωση παρόμοιες με αυτές της ΠΑΕ ΠΑΟ (€22 εκ) ενώ, ο μέσος όρος εισιτηρίων για την χρονιά που πέρασε ήταν 21.570 για την ΑΕΚ και μόλις 9.213 για τον ΠΑΟ…

Επίσης, η ΑΕΚ είχε κατά τεκμήριο καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟ αφού, είχε συγκεντρώσει περισσότερους βαθμούς και τα τελευταία 3 χρόνια. Αξιζε η ΑΕΚ λιγότερο από τον ΠΑΟ;;; Προφανώς όχι!! Οποιος ενοχλήθηκε από την πρόταση μου, είτε θεωρούσε την ΑΕΚ μικρότερο μέγεθος από τον ΠΑΟ είτε, παραποίησε γεγονότα και λεγόμενα για λαϊκίστικη κατανάλωση.

Γεγονός είναι ότι παρά την πολεμική ατμόσφαιρα μεταξύ παραγόντων του ΠΑΟ (συλλαλητήρια και βαριοί δημόσιοι χαρακτηρισμοί), έγινε ΑΜΚ ύψους €64 εκ. Στην ΑΕΚ, χωρίς πολεμική ατμόσφαιρα και χαρακτηρισμούς, δεν έγινε τίποτα. Όσοι πιστεύουν ότι μπλόκαρα την είσοδο της «ομάδας Μελισσανίδη» στην ΑΕΚ, ας αναρωτηθούν αν ο κ. Μελισσανίδης είναι ο τύπος του ανθρώπου, που όταν θέλει κάτι, σταματάει σε ένα τηλεφώνημα.

Το μέλλον της ΑΕΚ

Είναι ολοφάνερο, ότι στο σημερινό διαλυμένο ελληνικό πρωτάθλημα, η ΑΕΚ πρέπει να κινηθεί για την άμεση σωτηρία της και μετέπειτα ανάκαμψη της με ρεαλισμό, εντιμότητα και σχεδιασμό σε βάθος 2-3 ετών, μέχρι να αποκτήσει ξανά ενδιαφέρον το πρωτάθλημα. Θ΄ αναφερθώ σ’ αυτό λίγο αργότερα.

Θέλω πρώτα να σταθώ στην πιο μακροχρόνια και βιώσιμη λύση για την ομάδα μας. Γνωρίζω ότι η πρόταση που περιγράφω παρακάτω δεν αποτελεί άμεση λύση για την ιδιάζουσα κατάσταση που βρίσκεται η ΑΕΚ.

Μπορεί όμως να μπουν οι βάσεις ώστε, ο σπόρος της συγκεκριμένης πρότασης να αποφέρει καρπούς στο μέλλον. Η λύση βρίσκεται μέσα από την ενεργοποίηση όλων μας. Θα σας φανεί ίσως παράξενο να διαβάσετε κάτι τέτοιο από μένα αλλά, η ΑΕΚ εντελώς εσφαλμένα λέγεται ότι είναι επιχείρηση και, η συμμετοχή σε αυτήν επένδυση. Μια επιχείρηση έχει πρωταρχικό σκοπό το κέρδος.

Η ΑΕΚ αντίθετα, είτε λέγεται ΠΑΕ, ΚΑΕ ή Ερασιτεχνική, έχει πρωταρχικό σκοπό την αγωνιστική επιτυχία και χρησιμοποιεί τα έσοδα της για να φτάσει σ’ αυτήν. Οσο περισσότερα έσοδα έχει, τόσο περισσότερα έξοδα μπορεί να έχει για να φτάσει όλο και πιο κοντά στο σκοπό της. Αρα, το χρήμα είναι το μέσον και όχι ο σκοπός.

Η έννοια της επένδυσης εμπεριέχει την επιστροφή περισσότερων χρημάτων στο μέλλον από αυτά που καταβάλει κανείς σήμερα. Αρα, προϋποθέτει ότι ο «επενδυτής» θα φύγει με περισσότερα χρήματα από αυτά που θα βάλει. Όμως, πως μπορεί κανείς να αποβλέπει σε κέρδος από ποδοσφαιρική ομάδα όταν 9 στις 10 ομάδες παγκοσμίως χάνουν χρήματα;

Οι ομάδες, ακόμα κι αν προσωρινά βγάλουν κέρδος, είναι «καταδικασμένες», ιδίως στην Ελλάδα, να το ξοδέψουν σε μεταγραφές για να βελτιωθούν. Δεν επιστρέφουν το κέρδος στον ιδιοκτήτη. Οποιοσδήποτε φερόμενος ως επενδυτής ή κοροϊδεύει τον κόσμο ή τον εαυτό του.

Η θα κλέψει αφού έχει προηγουμένως «παραμυθιάσει» τον κόσμο ή, θα χάσει χρήματα από λάθος του. Το θέμα είναι ο κόσμος επιτέλους να καταλάβει ότι φαινόμενα Σκλαβενίτη, Ξενιάδη ή Petit Chateau δεν αποτελούν σωτήρες ως μάνα εξ’ ουρανού. Χορτάσαμε πλέον… Γιατί, αν πιστεύει κανείς επενδυτές «δώρα φέροντες», θα καταλάβει εκ των υστέρων ότι δεν ήταν τίποτα άλλο από ανθρώπους που έκλεψαν το ταμείο της ομάδας (π.χ. Ψωμιάδης).

Οι άνθρωποι της δεύτερης κατηγορίας, οι οποίοι χάνουν χρήματα εν γνώση τους, όπως εμείς του 2004, δεν πρόκειται να βρεθούν λόγω της οικονομικής κατάστασης.

Η ΑΕΚ μοιάζει πολύ περισσότερο με μια κοινωνική οργάνωση που παράγει πολιτισμό (αντίστοιχο με αυτόν που υπάρχει στην γενικότερη κοινωνία).

Επομένως, ο τρόπος που πρέπει να διοικείται πρέπει να μοιάζει με κάποιες από αυτές τις οργανώσεις και να αντιπροσωπεύει, ει δυνατόν, όλα τα μέλη της. Αν θέλει όμως να καθιστά περήφανα τα μέλη της, πρέπει να αποτελεί και σωστό παράδειγμα για την κοινωνία. Σήμερα, με την χρεωκοπία ή το Πρωτοδικείο ενόψει, πιστεύω ότι, πιο πολύ από ποτέ, ήρθε η ώρα η ΑΕΚ να σχεδιάσει το επόμενο βήμα της.

Αλλωστε, πρώτη η ΑΕΚ έκανε την κίνηση να εξελιχθεί από μοναρχία (ένας ιδιοκτήτης), σε ολιγαρχία (πολυμετοχικότητα). Πιστεύω μπορεί να ξεφύγει από το σημερινό αδιέξοδο και να εξελιχθεί σε δημοκρατία, ζητώντας την ενεργή συμμετοχή της βάσης της, των φιλάθλων της.

Εξάλλου, λόγω της γενικότερης κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα αλλά, και τις επιταγές της UEFA σχετικά με το Financial Fair Play (κάθε ομάδα θα μπορεί να ξοδεύει όσα εισπράττει), η αναγκαιότητα της «συμμετοχικότητας» έχει καταστεί μονόδρομος. Ενας μονόδρομος ωστόσο, δημιουργικός και αναπτυξιακός εφόσον οργανωθεί σωστά. Ενας μονόδρομος που θ’ αποτελέσει πλεονέκτημα για όποιες ομάδες τον αντιληφθούν και τον ακολουθήσουν γρηγορότερα από τις άλλες.

Η «συμμετοχικότητα» σκοπεύει στην ενεργοποίηση των φιλάθλων για να πλάσσουν το μέλλον της ομάδας τους. Προτρέπει να έρθουν πιο κοντά στις αποφάσεις με την δύναμη της ψήφου τους. Τους καλεί να γίνουν συνυπεύθυνοι και όχι επικριτές. Τους ζητά να σηκωθούν από τον καναπέ τους και να προσπαθήσουν για ένα καλύτερο αύριο για κάτι που όλοι αγαπούν.

Στις πολλές επιτυχημένες περιπτώσεις εφαρμογής αυτής της ιδέας στο εξωτερικό, η ανταπόκριση χιλιάδων φιλάθλων έχει οδηγήσει σε πολλαπλά οφέλη για τις ομάδες, όχι μόνο οικονομικά αλλά, κυρίως στην βελτίωση της «ατμόσφαιρας» γύρω από την ομάδα, η οποία με την σειρά της συμβάλλει καθοριστικά στην πορεία εντός αγωνιστικού χώρου.

Οι βασικές αρχές της «συμμετοχικότητας» είναι κατά την γνώμη μου οι παρακάτω. Πιστεύω ότι μπορούν να οδηγήσουν σε μαζικότερη και ουσιαστικότερη συμμετοχή των ενωσιτών στις αποφάσεις, διασφαλίζοντας παράλληλα την ορθή διακυβέρνηση του εγχειρήματος. Συγκεκριμένα:

Δικαίωμα μίας και μόνο ψήφου για όλα τα μέλη/μετόχους ούτως ώστε να διασφαλίζεται η ισχύς και η βούληση της πλειοψηφίας των συμμετεχόντων. Ολα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου να εκλέγονται βάση αυτής της αρχής με προκαθορισμένη 4ετή θητεία.

Πλειοψηφική συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο των ΠΑΕ και ΚΑΕ. Κάτι τέτοιο φαντάζει εύκολο δεδομένης της εκφρασμένης βούλησης των σημερινών ιδιοκτητών να πάψουν να είναι. Μόνο ελέγχοντας την πλειοψηφία, η πλατιά μάζα των ενωσιτών θα νοιώσει ότι μπορεί να εκλέξει τις διοικήσεις των ομάδων και να συμμετέχει στις σημαντικές αποφάσεις. Η πεποίθηση του ότι «μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά» είναι προϋπόθεση για την προσέλκυση πολλών χιλιάδων φιλάθλων στο εγχείρημα.

Σαφής διάκριση μεταξύ μελών του Δ.Σ. της «συμμετοχικότητας» και εκτελεστικών μελών του Δ.Σ. της ΠΑΕ και ΚΑΕ. Τα μέλη της θα είναι ουσιαστικά ιδιοκτήτες και ο ρόλος τους είναι να δίνουν την στρατηγική κατεύθυνση αλλά όχι να ασκούν καθημερινή διοίκηση στην ΠΑΕ και ΚΑΕ. Ο Πρόεδρος, ο Διευθύνων Σύμβουλος και τα στελέχη της ΠΑΕ και ΚΑΕ να υλοποιούν τις αποφάσεις αλλά να υπόκεινται στον έλεγχο της «συμμετοχικότητας».

Δημιουργία Ανεξάρτητης Ελεγκτικής Επιτροπής, η οποία αποτελεί προϋπόθεση ουσιαστικού ελέγχου αλλά και ορθής ενημέρωσης των φιλάθλων. Tα μέλη της πρέπει να είναι τεχνοκρατικά καταρτισμένα, να εκλέγονται και να αμοίβονται από την «συμμετοχικότητα». Μόνο όταν δεν αμοίβονται και αναφέρονται στην εκάστοτε Διοίκηση της ΠΑΕ και ΚΑΕ, μπορούν πραγματικά να παράγουν αμερόληπτα και χρήσιμα συμπεράσματα.

Καταστατική απαγόρευση δημιουργίας οικονομικού ελλείμματος σύμφωνα με τις επιταγές της UEFA (Financial Fair Play) για όλα τα τμήματα/αθλήματα.

Μηχανισμό παρακολούθησης του συμφωνημένου προϋπολογισμού των ομάδων ώστε, σε περίπτωση αποκλίσεων να καλείται η Διοίκηση της ΠΑΕ ή ΚΑΕ να καλύψει το έλλειμμα άμεσα ή να κηρύσσεται έκπτωτη.

Οικοδόμηση συνεργασίας με την Ερασιτεχνική με απώτερο σκοπό την συνένωση δυνάμεων στο μέλλον.

Δημιουργία Κλάδου Πολιτισμού για την ανάδειξη της διαφορετικότητας του να είναι κανείς ΑΕΚ. Εν μέσω τεράστιου ελλείμματος πολιτισμού στην κοινωνία μας, μια τέτοια πρωτοβουλία υπό την ηγεσία διαπρεπών ενωσιτών του χώρου, θα είχε πάρα πολλά να προσφέρει σε όλους.

Τέσσερις προϋποθέσεις υπάρχουν για να υλοποιηθεί επιτυχώς αυτή η προσπάθεια: α) η πίστη ότι μπορεί να εφαρμοστεί, β) η δημιουργία ηγετικής ομάδας που να εμπνέει όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια της ΑΕΚ, γ) να σκοτώσει μέσα του ο ΑΕΚτζής το παραμύθι του οποιουδήποτε Μεσσία και δ) να καταλάβει ότι αν δεν συμμετέχει σε κάτι που αγαπάει (αλλά απλώς συνεχίζει να κρίνει) θα ζήσει πολύ χειρότερες μέρες.

Εάν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης για την ΑΕΚ, όπως γίνεται επιτυχώς στην Μπαρτσελόνα, την Ρεάλ Μαδρίτης και τόσες άλλες ομάδες, θα αποκτήσουμε μόνιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των κυρίων ανταγωνιστών μας.

Αλλωστε, ο ΠΑΟ μόλις τώρα αρχίζει τον κύκλο των δικών του «πριγκηπόπουλων» ενώ, ο Ολυμπιακός θα ξεκινήσει την διαδικασία αυτή την χρονιά που δεν θα εισπράξει τα €30 εκ. από το Champions League, και ίσως και νωρίτερα. Είναι βέβαιο ότι οι δύο ομάδες αυτές θα ταλαιπωρηθούν για πολλά χρόνια από τους δικούς τους «σωτήρες». Η ΑΕΚ όμως, θα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά.

Πως θα μπορούσε όμως αυτή η ιδέα να γίνει πράξη; Εδώ που έχουμε φτάσει, πιστεύω ότι δύσκολα μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος που να μας ενώσει καθώς, όλοι όσοι έχουμε ασχοληθεί με την ΑΕΚ έχουμε τραυματισμένη εικόνα.

Μόνο μια πολυσυλλεκτική ηγετική ομάδα, κυρίως νέων άφθαρτων προσώπων, θα μπορούσε να παίξει αυτό τον ρόλο, με σκοπό να δημιουργήσει το νέο μοντέλο διακυβέρνησης της. Πιστεύω ότι η ιδέα της «Μεγάλης Βρετανίας» του κ. Τροχανά θα μπορούσε να ήταν μια σωστή αρχή. Δυστυχώς, σκοτώθηκε εν τη γενέσει της με την απουσία ορισμένων προσκεκλημένων. Ετσι, η ΑΕΚ επέστρεψε στην καθοδική της πορεία.

Δυστυχώς, φαντάζει δύσκολο να συγκροτηθεί αυτή η ομάδα «στρατηγικού σχεδιασμού» λόγω αντιλήψεων και συμπεριφορών ορισμένων. Ωστόσο, όποιοι άνθρωποι αναλάβουν την διοίκηση της ομάδας οφείλουν να πουν ορισμένες αλήθειες:

1.Οσο μια ομάδα, ο Ολυμπιακός εν προκειμένω, «επιχορηγείται» με €30 εκ ετησίως λόγω συμμετοχής στο CL, δεν θα υπάρχει ανταγωνισμός (και ενδιαφέρον) στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ενδεικτικά, η ΑΕΚ είχε λιγότερα από €15 εκ συνολικά έσοδα πέρσι ενώ, ο Ολυμπιακός €67 εκ. Οι μικρότερες ομάδες είχαν μονοψήφιους αριθμούς. Το καλό scouting δύσκολα καλύπτει τέτοιες οικονομικές διαφορές.

2.Κανένας ΑΕΚτζής ή ομάδα ΑΕΚτζήδων δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύπτει ετησίως τα €30 εκ της ευρωπαϊκής επιχορήγησης του Ολυμπιακού. Δυστυχώς, η επιδειξιομανία πολλών Ελλήνων στο παρελθόν, έχει δημιουργήσει την εσφαλμένη εντύπωση στο φίλαθλο κοινό ότι «€20-30 εκ είναι αστείο ποσό»…

3.Οσο συνεχίζεται η αποδυνάμωση των ελληνικών ομάδων, θα παίρνουν λιγότερους βαθμούς στην Ευρώπη και θα διολισθαίνει η ειδική βαθμολογία της χώρας.

Νομοτελειακά, μετά από 2-3 χρόνια, ο Ολυμπιακός δεν θα μπει απευθείας σε ομίλους του CL και τελικά θ’ αποκλειστεί χωρίς να εισπράξει τα €30 εκ. Θυμίζω ότι την μοναδική φορά που συνέβη αυτό τα τελευταία 15 χρόνια (αποκλεισμός από Ανόρθωση), ο Ολυμπιακός κατέληξε 5ος στο ελληνικό πρωτάθλημα και αποχώρησε ο Σ. Κόκκαλης, αφήνοντας πάνω από €100 εκ. σε υποχρεώσεις στον Β. Μαρινάκη.

Ουσιαστικά, αργά ή γρήγορα, το πρωτάθλημα μας θα καταστεί ξανά ανταγωνιστικό με την διαγραφή αυτής της ευρωπαϊκής αδικίας, λόγω αγωνιστικής αδυναμίας των ελληνικών ομάδων.

Τι ειρωνεία!! Ακόμα μεγαλύτερη ειρωνεία είναι μέχρι σήμερα να πασχίζουν όλες οι ελληνικές ομάδες για βαθμούς στην Ευρώπη, και το 90%+ των χρημάτων να τα εισπράττει μια.

Η τραγικότερη όμως ειρωνεία είναι να αλλοιώνεται ο ανταγωνισμός στο ελληνικό πρωτάθλημα με την ευρωπαϊκή επιχορήγηση μιας ομάδας, η οποία σχεδόν κάθε χρόνο (12 από τα 15 χρόνια) αποκλείεται από τον πρώτο γύρο του CL. Σε τι αποσκοπεί αυτό το status quo; Πάντως όχι στην επάξια εκπροσώπηση του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη. Μάλλον στην εδραίωση του «πρώτου στο (όλο και φτωχότερο) χωριό».

Κατά την γνώμη μου, η διοίκηση της ΑΕΚ οφείλει να τονίσει αυτή τη στρέβλωση και να ζητήσει – μαζί με τις άλλες 14 πληττόμενες ομάδες – να μοιράζονται τα χρήματα του CL σε όλες τις ομάδες (όπως γίνεται π.χ. με τα τηλεοπτικά δικαιώματα).

Σκοπός αυτής της κίνησης, η οποία αναγνωρίζει το όφελος του ανταγωνισμού για όλους (ακόμα και του Ολυμπιακού μακροπρόθεσμα), θα είναι να μικρύνει την οικονομική ψαλίδα των ομάδων και ν’ ανέβει το ενδιαφέρον των φιλάθλων και τα έσοδα των ΠΑΕ συνολικά.

Στην Ελλάδα όμως, πολλές ομάδες, αδυνατώντας να δουν το συμφέρον τους λόγω δεσμών που συνάπτουν με την εκάστοτε ισχυρή ΠΑΕ, ενδέχεται να καταψηφίσουν το αυτονόητο και να παραμείνει το status quo.

Ετσι, η διοίκηση της ΑΕΚ θα πρέπει παράλληλα να δουλεύει για το εξής ενδεχόμενο. Την στιγμή, που σε 2-3 χρόνια, ο Ολυμπιακός θα περάσει στην περίοδο της απότομης λιτότητας χωρίς CL. Αυτό μπορεί να το πράξει επενδύοντας (με πολύ λίγα χρήματα πλέον) σε νέα υποσχόμενα παιδιά, τα οποία θα είναι έτοιμα να πρωταγωνιστήσουν σε ένα πιο ισότιμο πρωτάθλημα σε 2-3 χρόνια. Πιστεύω ότι αυτό το πλάνο θα το αγκάλιαζαν οι ΑΕΚτζήδες, εντός σημερινών συνθηκών, αρκεί να το επικοινωνούσε σωστά η διοίκηση και να το εφάρμοζε με ικανούς ανθρώπους.

Προσωπικά, θα είμαι παρών (όπως στο παρελθόν) σε οποιοδήποτε κάλεσμα για διάλογο για το καλό της ΑΕΚ και είμαι διαθέσιμος να συμμετέχω σε μια προσπάθεια προς την κατεύθυνση που περιέγραψα.

Όμως, όπως έχω δηλώσει στο παρελθόν, αποκλείω την εμπλοκή μου με τα διοικητικά της ΑΕΚ όσο, α) το Κράτος και η κοινωνία επιτρέπουν να επικρατεί η νοοτροπία «επιφανών» παραγόντων, οι οποίοι προσπαθούν ν’ αποκτήσουν εύνοια για τις ομάδες τους και αντιλαμβάνονται τον αθλητισμό ως βήμα για προκλητική και χυδαία επίδειξη δύναμης, τραμπουκισμού και πλούτου, β) ο οπαδικός Τύπος (κίτρινος, πράσινος και κόκκινος) συνεχίζει να φανατίζει και να δηλητηριάζει τον φίλαθλο και, γ) η Πολιτεία αδυνατεί να επιβάλλει την έννομη τάξη, και να δημιουργήσει συνθήκες ισονομίας μέσω αθλητικής δικαιοσύνης και διαιτησίας. Κακά τα ψέματα, στο ελληνικό ποδόσφαιρο (και όχι μόνο…) ο νομοταγής έχει σημαντικό μειονέκτημα απέναντι στον παράνομο.

Στην κοινωνία πολλοί επιβιώνουν, στο ελληνικό ποδόσφαιρο όμως, δυστυχώς μόνο ο νικητής. Και όσο τιμωρούνται μόνο τα «μικρά ψάρια», το ποδόσφαιρο μας θα κατρακυλάει στην ανυποληψία που του προσδίδουν οι «φάλαινες».

Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ο κάθε Αντώνης, Θωμάς ή Βασίλης δεν λειτουργούσε και για λογαριασμό του εκάστοτε «νονού» ή «θείου»; Αν δεν σταματήσει αυτή η κοροϊδία, οι κερκίδες των γηπέδων μας θα συνεχίσουν ν’ αδειάζουν γιατί δυστυχώς στον αθλητισμό ένας βρώμικος παίκτης είναι αρκετός για να χαλάσει το παιχνίδι».

Πηγή: sport-fm.gr