Είμαστε στη δεκαετία του 1960 στον βαθύ αμερικανικό Νότο, πολύ μακριά δηλαδή από τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο και τις άλλες μητροπόλεις των βορειοανατολικών πολιτειών όπου δρούσε η διαβόητη Κόζα Νόστρα.

Κάνοντας περισσότερο zoom στον χάρτη, βρίσκουμε το Biloxi, μια κωμόπολη του Μισισίπι ξεχασμένη από θεούς και ανθρώπους. Όχι όμως και από κακοποιούς.

Βλέπετε ήταν εκεί που θα σχηματιζόταν μια μικρή συνομοσπονδία εγκληματιών και απατεώνων, η οποία μέσα σε λίγα χρόνια θα μεταμορφωνόταν σε αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως «Κόζα Νόστρα του Νότου».

Dixie Mafia την έλεγαν στα χρόνια της και ήταν ένα δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος που δούλευε τελείως διαφορετικά από το παγκοσμίως γνωστό αδελφάκι του στον Βορρά. Εδώ δεν υπήρχαν οικογενειακοί δεσμοί, εθνοτικοί προσδιορισμοί και ιεραρχίες. Ούτε όρκο για ομερτά έδινες για να μπεις.

Η Dixie Mafia ήταν μια κομπανία απατεώνων που ήταν διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα, φτάνει να υπήρχαν λεφτά. Δεν έμεινε όμως μόνο στις ληστείες, τους εκβιασμούς και τις απατεωνιές, αλλά πέρασε και στους φόνους και τους εμπρησμούς.

«Τα πάντα για ένα δολάριο» φώναζαν στα 60s τη συμμορία, η οποία θα γιγαντωνόταν ωστόσο στα επόμενα χρόνια, απλώνοντας τα άνομα πλοκάμια μας σε όλες τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ. Τα μέλη της είχαν μόλις μία υποχρέωση, να μην καρφώνουν στην αστυνομία.

Όσο ο απαράβατος κανόνας τηρούνταν, όλα κυλούσαν ομαλά. Όσο ομαλά μπορεί να κυλήσει τουλάχιστον μια επαγγελματική ένωση που αποτελείται από κακοποιούς. Ο καθένας έφερνε απλώς τα εγκληματικά ταλέντα του στο τραπέζι, δημιουργώντας εφήμερες συμμαχίες.

Για τρεις δεκαετίες, ως τις αρχές των 90s, η Dixie Mafia ήταν μια υπαρκτή απειλή για τις κοινωνίες που την υποβάσταξαν. Δρούσε ανεξέλεγκτα και στόχος μπορούσε να είναι ο καθένας, φτάνει να έκανες κάτι που θα ενοχλούσε.

Παρά το συντριπτικό χτύπημα που της επέφερε ο νόμος, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως η Κόζα Νόστρα του Νότου παραμένει και σήμερα ενεργή…

Η «άλλη» Μαφία

Ήταν στη δεκαετία του 1960 όταν μια ομάδα κακοποιών συνασπίστηκε και ήρθε κοντά, δηλητηριάζοντας τις πόλεις και κωμοπόλεις του αμερικανικού Νότου.

Χωρίς να έχει τη σοφιστικέ ιεραρχία της ιταλο-αμερικανικής Μαφίας, αυτό το εγκληματικό συνδικάτο ήταν «ένα χαλαρό δίκτυο συνεργαζόμενων αλητών», όπως τους αποκαλούσε το FBI.

Βάση τους ήταν το Biloxi του Μισισιπί και η επιλογή δεν ήταν καθόλου τυχαία. Η «Ριβιέρα των φτωχών», όπως αποκαλούσαν την πόλη ως φτηνή τουριστική εναλλακτική στη Φλόριντα, ήταν από κάθε άποψη ιδανική για έδρα μιας οργάνωσης κακοποιών.

Η εγκληματική ιστορία του Biloxi ήταν ακόμα παλιότερη και από τις ΗΠΑ, κερδίζοντας επάξια μια από τις πρώτες θέσεις ως παράδεισος του παράνομου τζόγου ήδη από τον 17ο αιώνα.

Αυτό, σε συνδυασμό με την τρομακτική διαφθορά των κρατικών και δημοτικών αρχόντων, μετέτρεπε την πόλη σε άντρο ανομίας.

Ακόμα και τα καζίνο του Biloxi άνοιξαν τη δεκαετία του 1940, όταν στην πολιτεία ο τζόγος ήταν επισήμως απαγορευμένος. Κανείς δεν έκανε όμως ελέγχους.

Οι Αρχές έκλειναν τόσο πολύ το μάτι στα εγκληματικά συνδικάτα που μέχρι τη δεκαετία του 1980, οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ νόμου και περιθωρίου παραείχαν γίνει δυσδιάκριτες.

Το FBI έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει το 1983 σύσσωμο το Γραφείο Σερίφη της κομητείας ως «εγκληματική οργάνωση»! Η Dixie Mafia είχε στήσει πια τα δίχτυα της σε όλη την ακτογραμμή του κόλπου του Μισισιπί, φτάνοντας ακόμα και ως την Ατλάντα της Τζόρτζια και την Τούλσα της Οκλαχόμα.

Η Dixie δεν είχε ισχυρούς δεσμούς μόνο με τους ανθρώπους του νόμου, αλλά και με τους «συναδέλφους» στα βόρεια. Παρά το γεγονός ότι δεν διατηρούσαν επισήμως σχέση με την Κόζα Νόστρα, τα μέλη αμφότερων έδειχναν μια αμοιβαία κατανόηση όταν οι δρόμοι τους διασταυρώνονταν.

Αν μιλάμε μάλιστα για τον τρομακτικό μαφιόζο Carlos Marcello (Calogero Minacore), τον «νονό» της Νέας Ορλεάνης, οι δεσμοί με τους γκάγκστερ του Νότου ήταν πιο στενοί. Ο Marcello κατάφερε να γίνει ένα από τα πιο δυνατά αφεντικά της Αμερικής.

Ήταν τόσο ισχυρός που η θεωρία που κυκλοφορούσε πως ήταν η Μαφία πίσω από τον φόνο του Τζον Κένεντι αυτόν είχε στο επίκεντρο. Οι συνωμοσιολόγοι ήθελαν τον Marcello να δίνει την εντολή να βγει ο πρόεδρος από τη μέση, ως αντίποινα στις ομοσπονδιακές διώξεις που απειλούσαν την εγκληματική αυτοκρατορία του.

Είναι γνωστό πως ο «νονός» ανεχόταν την παρουσία της Dixie Mafia, φτάνει να έπαιζαν με τους κανόνες του και να έδιναν το κατιτίς τους για την αβρότητά του.

Γνωστό είναι επίσης πως ο Marcello επιστράτευε συχνά μέλη της Dixie ως μπράβους, εισπράκτορες, ακόμα και πληρωμένους δολοφόνους.

«Έκαναν οτιδήποτε ήταν παράνομο εκεί κάτω», έλεγε ο ειδικός πράκτορας του FBI, Keith Bell, γέννημα θρέμμα της περιοχής και ένας από τους ανθρώπους που κυνήγησε λυσσαλέα την Dixie Mafia.

«Για λεφτά, ο σερίφης και οι αξιωματικοί που του ήταν πιστοί έβγαζαν φυλακισμένους από τη φυλακή της κομητείας, φρουρούσαν τις μεταφορές ναρκωτικών και έκρυβαν φυγάδες. Ήταν αναμεμειγμένοι σε ό,τι μπορείς να σκεφτείς».

Όπως το είπε ακόμα καλύτερα πρώην μέλος της Dixie Mafia που είναι πλέον στη φυλακή: «Αυτό που τους έκανε τόσο επικίνδυνους είναι το γεγονός ότι δεν σκέφτονται, παρά μόνο δρουν. Δεν υπήρχαν διαχωριστικές γραμμές, όλα επιτρέπονταν»…

Τα εγκλήματα της οργάνωσης που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη

Παρά τις χαλαρές σχέσεις και την εύπλαστη δομή, το εγκληματικό δίκτυο του Νότου είχε στο ενεργητικό του αρκετές προβεβλημένες υποθέσεις. Το 1967, για παράδειγμα, η Dixie Mafia αποφάσισε να απαλλαγεί οριστικά από τον Νο 1 διώκτη της, τον σερίφη Buford Pusser.

Ήταν άλλη μια αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα εναντίον του στο Τενεσί, στο περιστατικό σκοτώθηκε όμως η γυναίκα του.

Ο σερίφης κομητείας του Τενεσί είχε κηρύξει ουσιαστικά μόνος του τον πόλεμο στη Μαφία του Νότου και είχε καταφέρει αρκετά αποφασιστικά πλήγματα στη δράση της από το 1964.

Ο γενναίος σερίφης είχε πατάξει πολλές πτυχές της επιχείρησης των μαφιόζων σε πορνεία, τζόγο, αλκοόλ, ναρκωτικά και εκβιασμούς. Ο Τύπος τον χαιρέτιζε ως εθνικό ήρωα. Εκείνος δεν φοβήθηκε να κατονομάσει δημοσίως τον άνθρωπο που θεωρούσε υπεύθυνο για τον φόνο της συζύγου του.

Ήταν ο Kirksey McCord Nix, ένα από τα μεγάλα αφεντικά της Dixie Mafia. Μέσα στα επόμενα χρόνια τρία προβεβλημένα και υψηλόβαθμα μέλη της οργάνωσης (κανείς τους ο Nix) θα είχαν μυστηριώδεις θανάτους. Όλοι θεωρούσαν υπεύθυνο τον παλιό σερίφη.

Τη νύχτα της 18ης Φεβρουαρίου 1969, τουλάχιστον 5 μέλη της Dixie έκαναν επιδρομή στην κατασκήνωση που είχε στήσει περιοδεύων θίασος. Οι άντρες έκαναν το σόου τους στη Νέα Ορλεάνη και στον καταυλισμό είχαν μείνει τα γυναικόπαιδα.

Οι κακοποιοί μπήκαν με μάσκες και τα όπλα στα χέρια, αλυσόδεσαν τα θύματα και έκλεψαν ό,τι μπόρεσαν να βρουν, κάπου 12.000 δολάρια σε μετρητό και πράγματα αξίας. Μέσα σε όλα σκότωσαν και μια γυναίκα, ένα 44χρονο μέντιουμ που δεν τους έλεγε πού είναι το χρηματοκιβώτιο.

Έναν μήνα μετά ο Gary Elbert McDaniel, σεσημασμένο μέλος της Dixie Mafia, βρέθηκε νεκρός. Το FBI πίστεψε πως τον έφαγαν οι ίδιοι, μιας και ήταν έτοιμος να καταθέσει στις Αρχές. Άλλοι πάλι έλεγαν πως πίσω και από αυτόν τον θάνατο κρυβόταν ο σερίφης που έγινε εκδικητής, Buford Pusser.

Η πτώση της Dixie Mafia

Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η Dixie Mafia είχε μετατραπεί σε επίμονο πονοκέφαλο για τις διωκτικές αρχές.

Ό,τι είχε αρχίσει ως ένας εγκληματικός κύκλος διαρρήξεων και κλοπών, ήταν πια ένα οργανωμένο δίκτυο διακίνησης ναρκωτικών, όπλων και νοθευμένου αλκοόλ, πορνείας, εκβιασμών και φόνων.

Ένα εγκληματικό συνδικάτο που λειτουργούσε σε Τέξας, Λουιζιάνα, Αρκάνσας, Τζόρτζια, Αλαμπάμα και Μισισίπι. Το οποίο διακρινόταν ιδιαιτέρως για τη βία με την οποία χειριζόταν τις υποθέσεις του.

Η Μαφία του Νότου είχε ριζώσει στις νότιες πολιτείες και οι σχέσεις της με την αστυνομία και τον δήμο την έθεταν ουσιαστικά στο απυρόβλητο.

Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν αρχηγοί με την έννοια της σιτσιλιάνικης Μαφίας, όλοι αναφέρονταν στον «βαρόνο» Mike Gillich, που διαφέντευε ένα καλό τμήμα της οργάνωσης από το στρατηγείο του στα καζίνο του Biloxi.

Ο κροατικής καταγωγής «νονός» και ιδιοκτήτης καζίνο και ξενοδοχείων ήταν το μόνο πρόσωπο κοινής αποδοχής στο εγκληματικό συνδικάτο. Κι αυτό τον έκανε αφεντικό, η εμπιστοσύνη που του έδειχναν όλοι. Ακόμα και αυτοί που δεν εμπιστεύονταν κανέναν.

Όπως δήλωσε ο εισαγγελέας που ερευνούσε την υπόθεση της διπλής δολοφονίας ενός δικαστή και της συζύγου του από την Dixie Mafia, «ο Mike τρέχει το ταχυδρομείο των κακοποιών. Είναι ο τραπεζίτης τους».

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 όμως η Dixie άρχισε να μένει ακέφαλη. Πολλά υψηλόβαθμα στελέχη της ήταν πια στη φυλακή. Διοικούσαν μεν την οργάνωση μέσα από το κελί, χωρίς φυσική παρουσία όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονταν όπως θα ήθελαν.

Γιατί στερούνταν ακριβώς της σκληρής ιεραρχίας και της ισχυρής δομής που είχε η Κόζα Νόστρα.

Το μεγαλοαφεντικό πάντως της Dixie, ο Kirksey McCord Nix, μια χαρά έκανε τις δουλειές του μέσα από τη φυλακή. Ο μαφιόζος ήταν στην Πολιτειακή Φυλακή της Λουιζιάνα από το 1972, καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη για μια δολοφονία.

Μέσα από το κελί έστησε ένα περίτεχνο σχέδιο εκβιασμών που έφερε στην οργάνωσή του άφθονο μετρητό. Ο Nix έβαζε αγγελίες σε γκέι περιοδικά παριστάνοντας έναν νεαρό ομοφυλόφιλο (ονόματι Eddie Johnson) που είχε υποτίθεται μπλεξίματα με τον νόμο.

Ο νεαρός ζητούσε από τα ανυποψίαστα θύματα λεφτά για τα νομικά του έξοδα. Το ίδιο άρχισαν να κάνουν και άλλοι τρόφιμοι των φυλακών και μέλη της Dixie, αποσπώντας μεγάλα ποσά από πολλούς άντρες.

«Πολλά λεφτά άρχισαν να εισρέουν», δήλωσε ο πράκτορας Keith Bell, «υπήρχαν εκατοντάδες θύματα. Ένας τύπος από το Κάνσας έβαλε υποθήκη το σπίτι του και έστειλε 30.000 δολάρια στους απατεώνες σε μια περίοδο μερικών μηνών».

Ακόμα χειρότερα, ο Nix και οι συνεργάτες του αποκάλυψαν αργότερα την απάτη στα θύματά τους, αποσπώντας τώρα νέα ποσά για να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό για τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους.

Σύμφωνα με το FBI, εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια μαζεύτηκαν με αυτόν τον τρόπο. Η πλεκτάνη αποκαλύφθηκε μάλιστα όταν μισό εκατομμύριο δολάρια έκαναν φτερά και όλοι άρχισαν να κατηγορούν τους πάντες.

Ο δικηγόρος του Nix και δήμαρχος λίγο αργότερα του Biloxi, Pete Halat, κατηγόρησε ως δράστη έναν παλιό του συνεργάτη στη νομική φίρμα που εργαζόταν. Μόνο που πλέον ο Vincent Sherry ήταν δικαστής έδρας στο Μισισίπι.

Η Μαφία του Νότου διέταξε να τον βγάλουν από τη μέση. Ο δικαστής και η σύζυγός του δολοφονήθηκαν πράγματι μέσα στο σπίτι τους το 1987. Για τη διπλή δολοφονία ενοχοποιήθηκαν τόσο ο Nix όσο και ο Halat λίγο αργότερα και καταδικάστηκαν.

Ο δικηγόρος βγήκε από τη φυλακή το 2013. Ο Nix συνεχίζει να εκτίει τα ισόβια δεσμά του.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 η Μαφία του Νότου σπανίως απασχολεί την ειδησεογραφία. Για την ομοσπονδιακή αστυνομία είναι μια ιστορία που ανήκει κατά πολύ στο παρελθόν. Οι τοπικές ωστόσο Αρχές δεν τρέφουν αυταπάτες πως το οργανωμένο έγκλημα στον Νότο έχει παρέλθει…