Το 1920, ο τσέχος συγγραφέας Κάρελ Τσάπερ εμπνεύστηκε το θεατρικό έργο R.U.R., (Rossum’s Universal Robots). Σε αυτό φανταζόταν έναν κόσμο πλήρως αυτοματοποιημένο, όπου κάθε δουλειά θα γινόταν από ανθρώπινες μηχανές. Τις μηχανές αυτές τις ονόμασε «Ρομπότ» ακολουθώντας την ιδέα του αδερφού του Ζόζεφ Τσάπεκ, ο οποίος εμπνεύστηκε τον αντίστοιχο νεολογισμό από την τσεχική λέξη «robotā» που σημαίνει εργασία. Μέσα σε σχεδόν έναν αιώνα, το έργο του Τσάπερ έγινε πραγματικότητα.
Συνέντευξη στη Νίκη Παπάζογλου
Εν έτει 2014, τα βιομηχανικά ρομπότ, αν και δεν έχουν ανθρώπινη μορφή, κατακτούν όλο και περισσότερο την παραγωγική διαδικασία. Την προηγούμενη χρονιά πωλήθηκαν παγκοσμίως 12% περισσότερες μονάδες από το 2012. Η Κίνα είναι η γρηγορότερα αναπτυσσόμενη αγορά στον κόσμο. Ακολουθούν η Ιαπωνία, η Αμερική, η Κορέα, η Γερμανία, αντιπροσωπεύοντας το 50% της παγκόσμιας αγοράς, κινητήριες δυνάμεις της οποίας αποτελούν οι βιομηχανίες αυτοκινήτων, μετάλλων, τροφίμων και φαρμάκων.
Ποια είναι όμως η εξέλιξη της ρομποτικής στις μέρες; Σε ποιο σημείο έχουν φτάσει τα ρομποτικά συστήματα, τι είναι ικανά να κάνουν και κατά πόσο μπορούν να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο;
Το newsbeast.gr επικοινώνησε με τον κ. Πάνο Τραχανιά, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Κρήτης και Επικεφαλής του Εργαστηρίου Υπολογιστικής Όρασης και Ρομποτικής του ΙΤΕ, με σκοπό να καταγράψει τόσο τις παγκόσμιες, όσο και τις εγχώριες εξελίξεις του κλάδου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ρομποτική είναι ένας τομέας που γιγαντώνεται και αναμένεται να φέρει χειροπιαστά αποτελέσματα στο άμεσο μέλλον, με απώτερο στόχο την κατασκευή ρομποτικών συστημάτων ικανών να συμβιώνουν σε κοινωνίες με πιο «ανθρώπινους όρους»…
– Θα χαρακτηρίζατε την εξέλιξη της ρομποτικής στις μέρες μας ραγδαία;
«Ναι, η εξέλιξη είναι ραγδαία, αλλά το σημαντικό που πρέπει κανείς να τονίσει είναι πως δεν αφορά μόνο τη ρομποτική αλλά και πολλούς άλλους τεχνολογικούς τομείς, οι οποίοι επηρεάζουν αυτή και επηρεάζονται από αυτή.
Για παράδειγμα υπάρχει ραγδαία εξέλιξη στην τεχνολογία των αισθητήρων. Εφόσον όλα τα ρομποτικά συστήματα έχουν ανάγκη από αισθητήρες για να προχωρήσουν, είναι ευκόλως κατανοητό πως η εξέλιξη αυτή βοηθάει πάρα πολύ τη ρομποτική. Το ίδιο ισχύει και για τους επεξεργαστές. Τα ρομπότ για να κάνουν τη δουλειά τους, πρέπει να επεξεργάζονται γρήγορα την πληροφορία, οπότε κι αυτό βοηθάει πάρα πολύ στην ρομποτική. Η εξέλιξη της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με όλους τους τομείς της τεχνολογίας και παρουσιάζουν ταυτόχρονη ραγδαία εξέλιξη».
– Ποια είναι τα πιο πρόσφατα επιτεύγματα της ρομποτικής;
«Υπάρχουν σημαντικά επιτεύγματα σε πολλές διαφορετικές πτυχές της ρομποτικής. Για παράδειγμα ως επίτευγμα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την πολύ μεγάλη σμίκρυνση στα ρομποτικά συστήματα. Πλέον είμαστε σε θέση να μιλάμε για νανορομποτικά συστήματα. Υπάρχουν νανοσυστήματα, συστήματα δηλαδή σε μικροκλίμακα, που λειτουργούν.
Άλλα επιτεύγματα στον τομέα των ρομποτικών συστημάτων είναι τα ρομποτικά συστήματα που αλληλεπιδρούν με τον άνθρωπο, συνεργάζονται μαζί του. Υπάρχουν για παράδειγμα ρομποτικά συστήματα τα οποία μπορούν να χειριστούν κάποιο μηχάνημα από κοινού με κάποιον άνθρωπο.
Ένα τρίτος τομέας, στον οποίο επίσης έχουμε χειροπιαστά αποτελέσματα είναι αυτός των ιατρικών ρομποτικών συστημάτων. Υπάρχουν ιατρικά ρομπότ τα οποία υπό την καθοδήγηση χειρούργων εκτελούν εγχειρίσεις και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Άλλα ρομποτικά συστήματα, πολύ επιτυχημένα, είναι κατάλληλα για επικίνδυνες αποστολές. Μπορεί δηλαδή να πάει ένα ρομπότ μέσα σε κάποιο κτίριο το οποίο έχει πέσει από σεισμό ή από κάποια βομβιστική επίθεση που έχει δεχτεί, για να συλλέξει πληροφορίες.
Φυσικά υπάρχουν κι άλλα πολλά παραδείγματα. Από την άλλη υπάρχουν και πολλά αποτελέσματα τα οποία αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή, αλλά θεωρούμε πως στο άμεσο μέλλον θα το κάνουν. Για παράδειγμα έχουν κατασκευαστεί ρομποτικά συστήματα τα οποία μπορούν να βαδίσουν, να περπατήσουν ή και να τρέξουν σε ανώμαλα εδάφη. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκεκριμένη εφαρμογή, αλλά στο άμεσο μέλλον πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθούν».
– Πού θα μπορούσαν αυτά να χρησιμοποιηθούν;
«Ένας απώτερος στόχος της ρομποτικής είναι τα συμβιωτικά ρομποτικά συστήματα. Ρομπότ ικανά να συμβιώνουν σε ανθρώπινες κοινωνίες. Συνεπώς θα πρέπει να είναι ικανό το ρομπότ να ακολουθήσει τον άνθρωπο είτε σε έναν περίπατο στο βουνό είτε σε ένα χωράφι, σε οποιοδήποτε κακοτράχαλο έδαφος. Πρέπει λοιπόν να είναι σε θέση να τρέξει, να βαδίσει όπως οι άνθρωποι. Τέτοια συστήματα δεν έχουν τεθεί σε εφαρμογή, και δεν αναμένεται να γίνει κάτι τέτοιο αύριο μεθαύριο. Το να τεθούν όμως είναι αποκλειστικά θέμα χρόνου».
– Η νανορομποτική πού εφαρμόζεται;
«Η πιο σημαντική της ίσως εφαρμογή είναι στην ιατρική, για διαγνωστικούς κυρίως λόγους. Φανταστείτε τέτοια νανορομποτικά συστήματα να μπαίνουν μέσα στο σώμα μας και να παίρνουν τη διάγνωση που χρειάζεται, πράγμα το οποίο σήμερα γίνεται με άλλους τρόπους και σε μερικές περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολο. Νομίζω είναι πολύ σημαντικό το να μπορούν να εξιχνιάσουν κάθε εσωτερική σπιθαμή του ανθρώπινου σώματος».
– Πόσο απέχουν από την πραγματικότητα τα ρομπότ που αναφέρατε προηγουμένως τα οποία θα είναι ικανά να συμβιώνουν με ανθρώπινους και να αναπτύσσουν σχέσεις; Σε ποιο στάδιο δηλαδή θα λέγαμε πως βρίσκεται σήμερα η τεχνητή νοημοσύνη;
«Η τεχνητή νοημοσύνη εμπλέκεται σίγουρα σε αυτού του είδους τα ρομποτικά συστήματα που αναφέρθηκαν. Για να καταφέρουν τα ρομπότ να αλληλεπιδρούν με όρους ανθρώπινους και όχι τεχνητούς , δηλαδή όπως εμείς επικοινωνούμε με τους άλλους, προφανώς απαιτείται ένα είδος τεχνητής νοημοσύνης. Δεν γίνεται διαφορετικά. Σε αντίθετη περίπτωση μιλάμε για συγκεκριμένου τύπου εντολές, πράγμα το οποίο δεν αποτελεί ιδιαίτερη εξέλιξη. Σκοπός των επιστημόνων είναι να φτάσουν τα ρομπότ στο σημείο να επικοινωνούν με τους ανθρώπους, όπως εμείς με τους συνανθρώπους μας. Αυτό συνεπάγεται πως το ρομποτικό σύστημα πρέπει το ίδιο να μπορεί να κατανοήσει τι λέμε, τι του δείχνουμε, τι το προστάζουμε να κάνει, άρα μιλάμε για τεχνητή νοημοσύνη. Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το σημείο που η ρομποτική έχει μείνει πίσω σε σχέση με άλλους τομείς. Υπάρχουν εξελίξεις αλλά είναι πολύ πιο αργές.
Για να το κάνω σαφές θα φέρω ένα παράδειγμα. Σήμερα ένα ρομπότ είναι σε θέση χρησιμοποιώντας μεθόδους υπολογιστικής όρασης να κατανοήσει μια ανθρώπινη επικοινωνία σε επίπεδο απλών εντολών, μπορούμε να του πούμε να μας φέρει κάτι, να του δείξουμε προς τα πού θα κινηθεί κτλ. Τέτοιου είδους εντολές τα σημερινά ρομποτικά συστήματα τις κατανοούν πολύ καλά, θα λέγαμε ότι σε αυτό έχουμε σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Επίσης με τις τεχνολογίες για την αναγνώριση της φωνής τα ρομπότ μπορούν να κατανοήσουν πολύ καλά την εντολές που δίνει ο χρήστης. Εκεί που θα λέγαμε πως υστερούν είναι στην επεξεργασία όλων αυτών των δεδομένων με όρους καθαρά ανθρωποκεντρικούς, στο κομμάτι δηλαδή της κατανόησης και ανθρώπινης αντίληψης».
– Δεν ελλοχεύουν κίνδυνοι αν τα ρομπότ καταφέρουν και φτάσουν στο σημείο που περιγράφετε;
«Η απάντηση είναι η ίδια και αφορά οτιδήποτε μπορεί να σχετίζεται με την τεχνολογία. Οποιοδήποτε τεχνολογικό επίτευγμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με δύο τρόπους, και για καλούς και για κακούς σκοπούς. Αρκεί να αναλογιστούμε πως και τα όπλα είναι αποτέλεσμα τεχνολογίας. Στον αντίποδα όμως, υπάρχουν περιπτώσεις που κάτι τέτοιο μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο. Φανταστείτε κάποιους ηλικιωμένους ή κάποιους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, που αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν, να έχουν για οικιακό βοηθό ένα τέτοιο ρομπότ, το οποίο θα είναι σε θέση να συμπεριφερθεί σαν ένας σύντροφος κι όχι σαν μια μηχανή που εκτελεί εντολές. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να καταφέρουμε να κατασκευάσουμε ένα ρομπότ που όχι μόνο θα εξυπηρετεί απλές ανάγκες αλλά θα το κάνει με έναν τρόπο πιο οικείο, πιο ανθρώπινο.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως όλα αυτά μπορούν να έχουν και κακά αποτελέσματα κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει γι’ αυτό και κανείς δεν αντιλέγει. Όπως και σε τόσα άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα, εξαρτάται από τον άνθρωπο πώς θα χρησιμοποιηθούν».
– Συνεπώς είναι πιθανό τα ρομπότ στο μέλλον να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο;
«Ο όρος “αντικαταστήσει”, τουλάχιστον για σήμερα, νομίζω πως δεν είναι απλώς τραβηγμένος, ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.
Ενδέχεται να γίνει. Αλλά είναι σίγουρο πως όχι μόνο η σημερινή γενιά δεν θα το δει, αλλά ούτε και αυτές που θα ακολουθήσουν. Θα είναι μια εξέλιξη, τουλάχιστον κατά τη δική μου γνώμη, πάρα πολύ αργή, τόσο αργή, που είναι αδύνατον να υπολογιστεί χρονικά. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα υπάρξει εξέλιξη στο μέλλον. Τα ρομπότ θα έχουν αντίληψη, η οποία θα προσεγγίζει όλο και περισσότερο την ανθρώπινη, θα βελτιώνεται συνεχώς. Για να καταλάβετε όμως πόσο απέχουμε, αν κάποιος ήταν σε θέση να ποσοτικοποιήσει την ομοιότητα της σημερινή ρομποτικής νοημοσύνης με την ανθρώπινη, πράγμα αδύνατον κατά βάση, το ποσοστό της αντίληψης των ρομποτικών συστημάτων είναι 2% ή 3% κοντά στην ανθρώπινη, κι ίσως αυτό είναι ένα μεγάλο νούμερο. Ακόμα απέχουμε πάρα πολύ και οι ρυθμοί με τους οποίους σημειώνεται η πρόοδος στο συγκεκριμένο τομέα είναι πολύ χαμηλοί.
– Οπότε η απάντηση είναι να μην ανησυχούμε ακόμα;
«Νομίζω πως δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ανησυχούμε ούτως ή άλλως. Προφανώς και πρέπει να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας, είναι κάτι που πρέπει να ακολουθεί ακόμα και εμάς τους επιστήμονες καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας και της ανάπτυξης αλλά δεν διαφέρει από τα άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα. Πάντα θα υπάρχει η αμφιβολία του πως θα χρησιμοποιηθεί κάτι και τι προβλήματα θα φέρει στην κοινωνία, έτσι ισχύει και για τα ρομποτικά συστήματα».
-Τα ρομπότ για ιδιωτική χρήση που πωλούνται σήμερα μπορούν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό;
«Συνηθέστερα πρόκειται για παιχνίδια τα οποία απευθύνονται σε παιδιά. Θα μπορούσαμε να τα ονομάσουμε “ένα προσωπικό ακριβό παιχνίδι” αλλά νομίζω πως παραείναι ακριβά γι’ αυτό που προσφέρουν. Κανείς μπορεί να αγοράσει ένα ανθρωπόμορφο ρομποτάκι με 10.000 ευρώ περίπου. Αλλά δεν θα μπορεί να ζητήσει κάτι και να του το φέρει για παράδειγμα. Ίσως θα μπορούσαμε να το βάλουμε να κόβει βόλτες μέσα στο σπίτι, σε ένα επίπεδο όχι να ανέβει σκάλες, ας πούμε, για να εντυπωσιάσουμε τους καλεσμένους μας, αλλά τίποτα παραπάνω. Για προσωπική χρήση δεν υπάρχουν συστήματα που να μπορούν να κάνουν κάτι χρήσιμο.
Τέτοιου είδους εντολές δίνονται και εκτελούνται από τα ρομπότ μόνο σε επίπεδο εργαστηρίου μέχρι σήμερα και σίγουρα δεν είναι ικανά να λειτουργήσουν κάτω από ιδιαίτερες, πόσο μάλλον κάτω από όλες τις συνθήκες. Αν πούμε σε κάποιον φέρε μου ένα ποτήρι, ακόμα κι αν δεν ξέρει το χώρο, θα ψάξει σε κάποιο ντουλάπι θα το φέρει . Τα ρομποτικά συστήματα δεν έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο. Λειτουργούν υπό συγκεκριμένες συνθήκες αλλά όχι κάτω από όλες. Αυτό θα γίνει στο μέλλον και μάλιστα όχι στο μακρινό. Αν όχι εμείς, τα παιδιά μας είναι σχεδόν βέβαιο πως θα το δούνε».
– Η ύπαρξη τέτοιου είδους ρομποτικών συστημάτων τι προβλήματα μπορεί να προκαλέσει, για παράδειγμα αναμένεται να αυξηθεί η ανεργία;
«Όχι. Για κάθε θέση που καταργείται δημιουργούνται νέες. Για να φτάσουν τα συστήματα να κάνουν κάτι τέτοιο μπορεί να καταργηθούν ορισμένες θέσεις εργασίας αλλά θα δημιουργηθούν πολύ περισσότερες. Αυτή τη στιγμή διεθνώς στον τομέα της ρομποτικής απασχολείται ένας πολύ μεγάλος αριθμός ατόμων από όλα τα επίπεδα, ερευνητές, τεχνικοί, μηχανικοί, μηχανολόγοι, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Είναι μια πολύ μεγάλη αγορά εργασίας με μια ευρεία γκάμα ειδικοτήτων που ταυτόχρονα δημιουργεί μια μεγάλη βιομηχανία που απασχολεί πολυάριθμο εργατικό δυναμικό. Συνεπώς δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Αντίθετα εγώ πιστεύω πως δημιουργούμε θέσεις εργασίας και μάλιστα ποιοτικότερες από αυτές που ήδη υπήρχαν».
– Εμείς στην Ελλάδα σε τι στάδιο βρισκόμαστε;
«Σε επίπεδο βιομηχανίας πρακτικά σε ανύπαρκτο. Υπάρχουν μόνο κάποιες πολύ μικρές βιομηχανίες οι οποίες βγάζουν κάποια απλά συστήματα. Σε επίπεδο έρευνας είμαστε σε πάρα πολύ καλό στάδιο.
Εκεί που υστερούμε είναι στα μεγέθη, δηλαδή υπάρχουν κάποια λίγα εργαστήρια στη χώρα μας. Αυτά κάνουν μεν πολύ καλή δουλειά καταφέρνοντας να παίξουν ισάξια στο διεθνές στερέωμα αλλά είναι λίγα και μικρά εργαστήρια που μάλιστα παρουσιάζουν ελλείψεις. Όπως σε όλους τους τομείς, έτσι και σε αυτόν, παλεύουμε μόνοι μας. Το 99,9% των χρηματοδοτήσεων που παίρνουμε είναι ευρωπαϊκές, αλλά δυστυχώς κι αυτές έχουν γίνει υπερβολικά δύσκολες. Έχουμε πολύ καλές επιτυχίες αλλά δεν είμαστε οι μόνοι. Και δυστυχώς η πίτα είναι συγκεκριμένη και αυτοί που την κυνηγούν πολλοί . Αυτό που μας αναλογεί δυστυχώς δεν αρκεί για να μεγαλώσουμε. Αν δεν υπάρξουν χρηματοδοτήσεις από άλλες πλευρές δυστυχώς θα παραμένουμε στα μεγέθη που είμαστε σήμερα».
– Μια επιτυχία σε αυτό τον τομέα τι θα σήμαινε για την χώρα;
«Αρχικά αναγνωρισιμότητα, αν και η αναγνωρισιμότητα είναι ένα στοιχείο που έχει ήδη προσφερθεί και μάλιστα πολλές φορές. Σε πολλά εργαστήρια στη χώρα μας, και στο δικό μας, έχουν κατά καιρούς υπάρξει επιτυχίες που χαίρουν μεγάλης αναγνωρισιμότητας.
Από την άλλη κάθε τέτοια επιτυχία φέρνει μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις, ενισχύοντας την έρευνα, προσφέροντας περισσότερες θέσεις εργασίας. Το ένα φέρνει το άλλο. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξουν έστω και μικρές μονάδες βιομηχανικής παραγωγής για ρομποτικά συστήματα. Ξέρω ότι δεν είναι απλό και σίγουρα δεν είναι κάτι που θα γίνει αύριο, αλλά αν δεν το βάλουμε στόχο δεν θα γίνει ποτέ. Οι όποιες επιτυχίες σίγουρα συμβάλλουν και σε αυτό».
– Με τι ακριβώς ασχολείται το ΙΤΕ αυτή τη στιγμή;
«Το ΙΤΕ είναι ίσως από τα παλιότερα εργαστήρια που ασχολούνται με τον τομέα της Ρομποτικής στην Ελλάδα, μετρά περίπου 20 χρόνια ζωής.
Αυτή τη στιγμή ασχολούμαστε με πολλά πράγματα. Κάποια από αυτά που μπορώ να αναφέρω είναι η αλληλεπίδραση και η συνεργασία ανθρώπου ρομπότ, όπου εκεί πιστεύω ότι καταπιανόμαστε με αρκετά θέματα , αρκετά από αυτά με μεγάλη επιτυχία. Ο απώτερος μας στόχος είναι να επιτύχουμε ρομποτικά συστήματα που αντιδρούν όσο καλύτερα γίνεται με ανθρώπινους όρους.
Το δεύτερο είναι η ρομποτική όραση, δηλαδή το να αποκτήσουν τα ρομποτικά συστήματα όσο το δυνατόν καλύτερη όραση, η οποία θα προσεγγίζει όσο περισσότερο γίνεται στην ανθρώπινη.
Το τρίτο θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε εναλλακτικά ρομποτικά συστήματα. Τα ρομπότ δεν είναι απαραίτητο να είναι ανθρωπόμορφα, να περπατούν σε πόδια ή σε ρόδες. Μπορούν να έχουν οποιοδήποτε άλλο περίεργο σχήμα, για παράδειγμα σχήμα χταποδιού. Έχουμε φτιάξει ένα τέτοιο ρομποτικό σύστημα κι ένα άλλο σε σχήμα φιδιού. Ο σκοπός που φτιάχνονται αυτά τα ρομπότ είναι για να μελετηθούν κάποιες πτυχές αυτού που ονομάζεται πολύπλοκο ρομποτικό σύστημα».
– Αυτό σε τι μπορεί να χρησιμεύει;
«Αυτή τη στιγμή σε τίποτα συγκεκριμένο, αλλά αναπτύσσοντας αυτό, παίρνουμε απαραίτητες πληροφορίες για άλλους τομείς, για παράδειγμα για την κίνησή του. Πληροφορίες που αποτελούν πολύτιμη γνώση για την ανάπτυξη άλλου είδους συστημάτων και εφαρμογών που αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζουμε. Για παράδειγμα από την μελέτη του πως κινούνται τα φίδια, τα σκουλήκια και τέτοιου είδους οργανισμοί έχουμε κατασκευάσει άλλα, πολύ μικρότερα συστήματα, τα οποία μπορούν να μπουν και να κινηθούν μέσα στις ανθρώπινες φλέβες.
Γενικά ο τομέας της ρομποτικής είναι ένας από τους πολύ δυνατούς τομείς τη σήμερον ημέρα, είναι ένας τομέας που γίνονται διεθνώς πολύ μεγάλες επενδύσεις σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Από το σύνολο των χρηματοδοτικών προγραμμάτων, ένα πολύ μεγάλο μέρος πηγαίνει στον τομέα της ρομποτικής. Αλλά πέρα από το θέμα των χρηματοδοτήσεων, είναι ένας κλάδος που έχει γιγαντωθεί και θα συνεχίσει να γιγαντώνεται στο μέλλον ο οποίος μάλιστα αναμένεται να φέρει χειροπιαστά αποτελέσματα στο άμεσο μέλλον.
Άλλωστε αυτό που θα ονόμαζε κανείς παραπροϊόντα του κλάδου συναντώνται αρκετά συχνά στην καθημερινότητά μας, χωρίς πολλές φορές να συνειδητοποιούμε πως σχετίζονται με την ρομποτική. Τρανό παράδειγμα τα συστήματα του αυτοκινήτου, τα οποία είναι υποπροϊόντα της ρομποτικής, με στόχο να κάνουν το αυτοκίνητο ασφαλέστερο και πιο λειτουργικό. Σήμερα υπάρχουν συστήματα που ειδοποιούν όταν πλησιάζουμε επικίνδυνα στο μπροστινό ή στο πίσω αυτοκίνητο και σύντομα θα κυκλοφορήσουν και άλλα που θα ελέγχουν αν για παράδειγμα ο οδηγός πάει να κοιμηθεί ή θα αυτοματοποιούν όλο και περισσότερο την οδήγηση στις εθνικές οδούς».
