Μία μπουνιά βγαίνει έξω από το ρινγκ κι αρχίζει να βαράει όλους όσους έχουν πληρώσει εισιτήριο για να τη δουν. Αυτή η μπουνιά περιμένει να τους περιποιηθεί όλους έναν-έναν: Άντρες και γυναίκες, δεξιούς και αριστερούς, έξυπνους και βλάκες.

Το «Ταπ-άουτ» αφηγείται την ιστορία μίας νεαρής kickboxer που σε λίγες ώρες πρόκειται να δώσει το σημαντικότερο αγώνα της ζωής της ενάντια στην Τζίνι, τον πατέρα της, την καφετέρια που δουλεύει, τη χώρα που είχε την ατυχία να γεννηθεί.

Με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης στις 25 Απριλίου στο θέατρο «Μικρό Γκλόρια», ο Γιώργος Κατσιφής μίλησε στο Newsbeast.

– Πότε ήρθατε σε επαφή με το θεατρικό κείμενο του Ανδρέα Φλουράκη, «Ταπ-Άουτ» και γιατί αποφασίσατε να το σκηνοθετήσετε;

Το Ταπ-Άουτ το είδα για πρώτη φορά στο πρώτο του ανέβασμα κι από τότε μου «μίλησε». Ένιωσα σύνδεση. Έχει πράγματα που με αφορούν αυτό το έργο, έχει πράγματα που θέλω να πω κι από τη δική μου ανάγνωση, από τη δική μου φωνή.

– Ο συγκεκριμένος θεατρικός μονόλογος πρωτοπαρουσιάστηκε με άνδρα πρωταγωνιστή. Εσείς, επιλέξατε μια γυναίκα για τον ρόλο, την Κάτια Νεκταρίου. Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτή σαν την απόφαση.

Η αλήθεια είναι ότι το κείμενο είναι γραμμένο για ανδρική φωνή αλλά εγώ ήθελα να διευρύνω το πλαίσιο και να δω πού θα οδηγεί δραματουργικά η ερμηνεία από γυναίκα.

– Η παράσταση μιλά για τον καθημερινό αγώνα που δίνουμε όλοι. Πόσο δύσκολη είναι αυτή η μάχη στην Ελλάδα του σήμερα;

Θεωρώ πως ζούμε σε μια μεταβατική εποχή, τα πάντα είναι ρευστά, αβέβαια, και κυριολεκτικά δεν ξέρεις τι θα φέρει η επόμενη μέρα. Ωστόσο έτσι είναι η ζωή, δεν ωφελεί να μεμψιμοιρούμε αλλά να βρίσκουμε διέξοδο εκεί είναι που είναι χτισμένο το τοίχος.

– Και τι γίνεται με τον εσωτερικό μας αγώνα; Με όσα γίνονται στο μυαλό μας ή κι όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού μας; Τη δίνουμε τη μάχη ή υποχωρούμε νικημένοι υπό το βάρος των δυσμενών συνθηκών;

Νομίζω ότι μια μάχη με τον εαυτό ποτέ δεν οδηγεί σε νίκη. Πιστεύω ότι η λύση δεν είναι το να νικήσεις τους εσωτερικούς «δαίμονες», αλλά να τους δεις, να τους αγκαλιάσεις και να μάθεις να ζεις μαζί τους. Πώς θα προσφέρεις στο συλλογικό αν πρωτίστως δεν τα έχεις βρει με εσένα;

– Στην παράσταση, μια μπουνιά βγαίνει έξω από το ρινγκ κι αρχίζει να τους βαράει όλους. Τι συμβολίζει αυτή η μπουνιά;

Η μπουνιά αυτή δεν είναι μόνο θυμός, είναι το σημείο βρασμού μιας σιωπής που κράτησε πολύ. Είναι το σώμα που μιλά όταν η ψυχή δεν αντέχει άλλο. Συμβολίζει την εσωτερική έκρηξη, το ξέσπασμα απέναντι σε ένα κόσμο που δεν άκουσε, δε νοιάστηκε, δεν έσκυψε πάνω από ένα τραύμα.

– Εσείς, έχετε δεχτεί ποτέ τις γροθιές της και αν ναι, πώς αντιδράσατε;

Φυσικά και τις έχω δεχτεί, υπάρχει κάποιος που γλύτωσε; Μεγαλώνουμε σε μια κοινωνία με πρέπει. Κάνεις δε σου λέει τράβηξε το δρόμο που νιώθεις, πήγαινε εκεί που σε πάει το ένστικτο, η καρδιά σου, οι επιθυμίες σου. Όλα σου λένε να προχωρήσεις βάσης κάποιας λογικής -που ακόμη δεν έχω καταλάβει ποιος ορίζει ότι είναι λογικό και όχι παράλογο.

– Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που καλείται να ξεπεράσει ένας νέος καλλιτέχνης σήμερα;

Ο βιοπορισμός. Η Ελλάδα είναι μικρή αγορά. Είναι θετικό ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που διψούν να κάνουν τέχνη και τόσες πολλές και διαφορετικές παραγωγές ανεβαίνουν κάθε χρόνο στην Αθήνα αλλά δυστυχώς το κοινό δεν μπορεί να τις στηρίξει.

– Και ποιο το μεγαλύτερό σας όνειρο για το οποίο θα αγωνιζόσασταν με όλες σας τι δυνάμεις;

Μεγαλώνοντας έχω σταματήσει να ονειρεύομαι. Έχω μπει στο δρόμο που θέλω κι απλά πάω. Όσο περισσότερο τον εμπιστεύομαι τόσο σε καλύτερα μονοπάτια με βγάζει.

Λίγα λόγια για το έργο

Η Κάτια Νεκταρίου στέκεται μόνη στη σκηνή κι ερμηνεύει τον μονόλογο του Ανδρέα Φλουράκη, «Ταπ Άουτ». Ένα έργο για τη νέα γενιά που δοκιμάζεται, αλλά δεν σταματά να παλεύει, ποντάροντας στην ανθρωπιά, ακόμη κι αν όλα τα προγνωστικά είναι εναντίον της.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Κατσιφής
Ερμηνεία: Κάτια Νεκταρίου
Φωτογραφίες: Alexios Sl

Πού: Θέατρο Μικρό Γκλόρια, Ιπποκράτους 7, Αθήνα
Πότε: Από Παρασκευή 25/4 και κάθε Παρασκευή στις 21:00.
Εισιτήρια: 14 € (γενική είσοδος), 12 € (φοιτητικό, ανέργων)
Διάρκεια: 60’