Μια ανάσα από την πόλη που έφτασε στο απόγειο της ακμής της όταν έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, από το 1827 ως το 1834, το γνωστό Ναύπλιο, άνθισε, μαράζωσε και ξαναγεννήθηκε, με άλλη πλέον μορφή ένα εργοστάσιο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Σε μια εποχή που στην πόλη του Ναυπλίου υπήρχαν κυρίως καφενεία, ενώ στα σαλόνια των διακεκριμένων οικογενειών λάμβαναν χώρα χοροεσπερίδες ή και φιλολογικές βραδιές, ορισμένοι άνθρωποι είδαν τις εξελίξεις που έρχονταν και έστησαν τα δικά τους εργοστάσια. Ήταν μια εποχή που στην Ελλάδα η βιομηχανία γνώριζε σταδιακά την ανάπτυξη και νέες ευκαιρίες φαίνονταν στο προσκήνιο. Η ιστορία για τον «Ανθό», ένα όνομα που οι νεότεροι δεν γνωρίζουν, ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα. Τότε και συγκεκριμένα το 1911 ο Κωστής Μηναίος αρχίζει να ετοιμάζει εργοστάσιο, κοντά στο Ναύπλιο δίπλα στο σπίτι του στην Ασίνη, με την επωνυμία «Κ. ΜΗΝΑΙΟΣ». Η περιοχή της Ασίνης την εποχή αυτή βρεχόταν από τρεις χειμάρρους, ιδανική για καλλιέργεια και παραγωγή τομάτας. Περίπου την ίδια εποχή με τον Μηναίο ξεκίνησαν και οι «Παπαντώνηδες» στην Ασίνη τη δική τους βιοτεχνία, την μετέπειτα βιομηχανία «Κύκνος», αλλά και άλλες παρόμοιες στον αργολικό κάμπο. Ειδικά ο «Κύκνος» παραμένει γνωστός μέχρι και σήμερα κουβαλώντας τη δική του ιστορία. Σαφώς και θα πρέπει να αναφερθεί και ο «Πελαργός» στη Νέα Κίο, με έδρα το Ναύπλιο, που ιδρύθηκε το 1930 από τον πρόσφυγα Γεράσιμο Καραμέλη και πραγματοποιούσε μεγάλες εξαγωγές, κυρίως στην Αγγλία, αλλά και τη Γαλλία και αλλού. Για την ιστορία και μόνο στο Ναύπλιο υπήρχαν κατά την περίοδο ακμής των εργοστασίων τοματοπολτού ο «Κύκνος» με δυναμικότητα 400 τόνων, η «Αργολική» στο Μπολάτι 100 τόνων, ο «Ανθός» του Κ. Μηναίου 60 τόνων, η «Δήμητρα» επίσης στο Μπολάτι των αδελφών Λυκομήτρου 15 τόνων και ο «Πελαργός» στη Νέα Κίο 50 τόνων.
NEWSBEAST
Το ελληνικό εργοστάσιο που έφτιαχνε μαρμελάδες και κομπόστες ξαναζωντάνεψε
Το εγκαταλελειμμένο βιομηχανικό κτίριο που βρήκε τη θέση του
Το εργοστάσιο Ανθός
Η εξέλιξη της εταιρίας του Μηναίου που ξεκίνησε το 1911 στην περιοχή υπήρξε θεαματική, με εκατοντάδες εργάτες να περνάνε από το εργοστάσιο και αποκορύφωμα τη βράβευση με το χρυσό μετάλλιο στην 7η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το 1932. Οι μικρές βιοτεχνίες του Ναυπλίου δεν αργούν και μετατρέπονται σταδιακά σε εργοστάσια