Ποιος κρύβεται πίσω από το συναρπαστικό κόσμο του «Τεμπέλη Δράκου»

Μπορεί το όνομά του, στο πρώτο άκουσμα, να μην θυμίζει ποιος είναι, ο ίδιος άλλωστε δεν έχει καμία έλξη προς την δημοσιότητα. Τους «ήρωές» του όμως τους ξέρουν οι περισσότεροι και σίγουρα όλοι όσοι έχουν ή ζουν με παιδιά. Ποιο παιδί δεν έχει τραγουδήσει το ελεφαντάκι που τρώει εφτά κασόνια μακαρόνια, τα δέκα καβουράκια που κάθισαν στον βράχο να φάνε τις καραμέλες τους και το δέντρο στου κήπου τη γωνιά όπου φωλιάζουν τσιπούρες, ζέβρες και γιασεμιά. Τα τραγούδια του Τεμπέλη Δράκου (Τα τρία cd του είναι «Ο Τεμπέλης Δράκος και άλλες ιστορίες», «Η επιστροφή του Τεμπέλη Δράκου» και «Τα ταξίδια του Τεμπέλη Δράκου») είναι το ηχητικό φόντο αμέτρητων ωρών σε σπίτια, αυτοκίνητα, εκδρομές, παιδικά πάρτι. Τραγούδια γραμμένα με πολλή φροντίδα, φαντασία, χιούμορ και με σεβασμό προς τα παιδιά. Τραγούδια παιδικά, ναι, αλλά όχι παιδιάστικα. «Αυτό που κάνω είναι να σέβομαι τα παιδιά, να χρησιμοποιώ τα καλύτερα υλικά για την παραγωγή και να απευθύνομαι σε αυτά ως ίσος προς ίσον, σε μια επικοινωνία ειλικρινή και ανεπιτήδευτη» λέει ο Γιώργος Χατζηπιερής στο newsbeast.gr. Και προφανώς αυτό τα παιδιά -και οι ενήλικοι- το εισπράττουν.

Το εισπράττουν επίσης και όλοι οι γνωστοί καλλιτέχνες που συμμετέχουν στις δουλειές του Γιώργου Χατζηπιερή. Διονύσης Σαββόπουλος, Σωκράτης Μάλαμας, Φοίβος Δεληβοριάς, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου είναι μερικοί μόνο από τους καταξιωμένους τραγουδιστές που αφήνουν για λίγο στο πλάι την «ενήλικη» καριέρα τους και τραγουδούν με ενθουσιασμό για πατάτες χοντρούλες, άσπρες και νοστιμούλες, ντομάτες καμικάζι, αχινούς, αστέρια και καρχαρίες χορτοφάγους που τρώνε μόνο σπανακόπιτες με φύκια, βάζοντας τη δική τους ψηφίδα στο διασκεδαστικό και τρυφερό ψηφιδωτό του Τεμπέλη Δράκου. Γεννημένος στην κατεχόμενη Ακανθού της Κύπρου, δικηγόρος στο επάγγελμα, ο Γιώργος Χατζηπιερής μιλά στο newsbeast.gr για τη διαδικασία δημιουργίας των τραγουδιών, «μια πορεία αυτογνωσίας και απαλλαγής από το Εγώ». Τα παιδιά, που το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη, στοργή, κατανόηση και χρόνο. Τις αναφορές του στην Κύπρο, καθώς «δεν μπορείς να παραγνωρίζεις την καταγωγή σου αν θέλεις να παράγεις πολιτισμό που να διαπερνά τα σύνορά σου». Τις εικόνες και τις μουσικές με τις οποίες μεγάλωσε, τα συναισθήματα και τα βιώματα με τα οποία σήμερα πλάθει τον περιπετειώδη, ανατρεπτικό κι ευαίσθητο κόσμο του «Τεμπέλη Δράκου». – Ο «Τεμπέλης Δράκος» νομίζω πως δεν είναι τελικά και τόσο τεμπέλης. Ήρθε την πρώτη φορά, επέστρεψε δεύτερη, και τώρα κάνει και τα ταξίδια του. Μάλλον πολυπράγμων αποδεικνύεται… Α, δεν δεχόμαστε κακοπροαίρετες κριτικές. Ο Τεμπέλης Δράκος ήταν είναι και παραμένει ο μεγαλύτερος Τεμπέλης Δράκος στην παγκόσμια ιστορία της δρακοσύνης. Είναι πάνω από 15 χρόνια από τότε που εμφανίστηκε και κατάφερε να κάνει μόνο τρία βήματα-δίσκους, μία έως καμία συναυλία, δεν έφαγε ποτέ κανέναν ιππότη και κοιμήθηκε τουλάχιστον 107.937 ώρες λιώνοντας 645 περσικά χαλιά. – Ας γυρίσουμε πίσω στο 2005, όταν πρωτοκυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος. Είστε δικηγόρος στο επάγγελμα, είστε και μουσικός, με δισκογραφία που απευθύνεται σε ενήλικο κοινό. Πώς προέκυψε το παιδικό τραγούδι; Να γυρίσουμε καλύτερα στο 1999, τότε που ηχογραφούσα τον δίσκο «Αν είναι μπλε θα ταξιδέψω» που έμελλε να ήταν ο τελευταίος «ενήλικος» δίσκος. Με φιλοξενούσε στην Αθήνα ο πολύ καλός φίλος Άντης Ιωαννίδης. Γυρνούσα από το Άξιον στούντιο κατά τις μικρές πρωινές ώρες. Ο Άντης με περίμενε με ανυπομονησία για να ακούσουμε μαζί τη δουλειά της ημέρας. Όταν το υλικό άρχισε να ολοκληρώνεται, μου λέει ένα βράδυ: “Γιώργο, διακρίνω μια πολύ έντονη παιδικότητα μέσα από τα τραγούδια σου. Σκέφτηκες καμιά φορά να γράψεις τραγούδια που να απευθύνονται σε παιδιά»; Αυτό ήταν ο σπόρος. Που βρήκε γόνιμο έδαφος να φυτρώσει και να καρποφορήσει αφού τότε μεγάλωνα στο σπίτι το πρώτο μου παιδί.

– Απευθύνεστε στα παιδιά με γλώσσα ποιητική, χωρίς διδακτισμό, με χιούμορ, ευαισθησία και υπευθυνότητα. Αυτά τα χαρακτηριστικά τόνιζε ο Μάνος Χατζιδάκις στη «Λιλιπούπολη». Υπάρχουν για εσάς κοινές αναφορές; Η κοινωνία υποτιμά τα παιδιά και τα θεωρεί κατώτερης νοημοσύνης και ικανοτήτων. Όμως το κάθε παιδί από τη στιγμή που θα γεννηθεί είναι μια ξεχωριστή αυτόνομη προσωπικότητα που έχει τη δική της πορεία, τις δικές της ανάγκες και τα δικά της γούστα. Εμείς οι μεγάλοι «εξαργυρώνουμε» τη βοήθεια που δίνουμε στα παιδιά μέχρι να μεγαλώσουν και να αυτονομηθούν βιολογικά με το να τα υποτιμούμε, να τα θεωρούμε ανίκανα να αντιληφθούν και να αισθανθούν και να επιβάλλουμε εξουσιαστικά σε αυτά τα δικά μας γούστα και τις δικές μας επιθυμίες. Τα ρίχνουμε από τις πρώτες μέρες στην αρένα της στείρας μάθησης με την αγωνία να κατακτήσουν στόχους όσον το δυνατόν πιο γρήγορα. Εξ ου και τα διδακτικά βιβλία, και τα πρέπει και τα μη. Εξ ου και οι εύκολες μελωδίες με τους απλουστευμένους στίχους, τα συνθεσάιζερ και τις τσιριχτές φωνές. Εξ ου και το ξεφόρτωμα του μπελά με μια οθόνη τηλεόρασης και ένα ipad. Τα παιδιά το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη, στοργή και κατανόηση. Και, ναι, έχουν ανάγκη από τον χρόνο μας, τον οποίο πρέπει να διαθέτουμε με χαρά και όχι υπό πίεση. Αυτό που κάνω είναι να σέβομαι τα παιδιά, να χρησιμοποιώ τα καλύτερα υλικά για την παραγωγή και να απευθύνομαι σε αυτά ως ίσος προς ίσον σε μια επικοινωνία ειλικρινή και ανεπιτήδευτη. – Ταυτόχρονα, και στη μουσική, γνωρίζετε αβίαστα στα παιδιά πολλά είδη. Για παράδειγμα η «Ντομάτα καμικάζι» παραπέμπει σε ρεμπέτικο, οι «Αόρατες Σκιές» σε ρέγκε, ο «Λούκυ Λουκ» σε ταξιδεύει σε γουέστερν… Το «Δέντρο» σε ζεϊμπέκικο, η «Γιορτή των αστεριών» η «Αλεπού» και το «Κουτσι κούτσι» σε καλαματιανό, το «σκουλουκούι» και ο «καράολος» σε κυπριακό καρτσιλαμά, το «βουνό» σε αργό τσιφτετέλι… Ρυθμοί που αποτελούν τη βάση των τραγουδιών αλλά κρύβονται πίσω από τις περίτεχνες ενορχηστρώσεις του Μάριου Τακούσιη. Είναι εδώ που ο Τεμπέλης Δράκος χαμογελά λίγο ύπουλα αφού εκμεταλλεύεται την αγάπη που του δείχνουν για να κάνει τα δικά του και να περάσει υπόγεια στις επόμενες γενιές ρυθμούς που έχουν περιπέσει σε ανυποληψία. – Εσείς τι μουσική ακούτε; Και με ποια παιδικά τραγούδια μεγαλώσατε; Ακούω τα πάντα από βαριά λαϊκά μέχρι κλασσική μουσική, από πανκ ροκ μέχρι τζαζ αυτοσχεδιασμούς, από κιθαριστικές μπαλάντες μέχρι όπερα. Βασικά κριτήρια η πηγαία έμπνευση, η αλήθεια που μεταφέρεται, η συγκίνηση που προκαλεί και η τεχνική αρτιότητα ανάλογα με το είδος. Τα παιδικά τραγούδια στη δεκαετία του εξήντα που μεγάλωνα ήταν περιορισμένα. Θυμάμαι το «είμαι ένα γουρουνάκι», τη «Λιλήκα» που κάθεται στη βεράντα, το «βατραχάκι», και «τον δράκο» που έφαε κόσμο ένα σωρό. Όμως ακούγαμε με την ίδια χαρά και συγκίνηση τα τραγούδια του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, των Beatles και των Stones, τη Συννεφούλα και τα τραγούδια του Νέου Κύματος, από το ΡΙΚ, τον μοναδικό ραδιοφωνικό σταθμό.

– Υπάρχουν στα τραγούδια σας αναφορές από τη ζωή σας; Πραγματικά περιστατικά που σας ενέπνευσαν και έγιναν νότες και στίχοι; Δεν πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει δημιούργημα που να μην έχει αναφορά στην προσωπικότητα και τα βιώματα του δημιουργού. Έτσι όλος ο κόσμος του Τεμπέλη Δράκου, οι ήρωες, οι θάλασσες, τα βουνά, οι εικόνες, το χιούμορ, οι ανατροπές, είναι αντικατοπτρισμός του δικού μου κόσμου, ίσως με κάποιες διαθλάσεις για εξαπάτηση του κοινού. – Τον Τεμπέλη Δράκο αγαπούν φυσικά τα παιδιά αλλά και πολλοί «μεγάλοι». Το είχατε φανταστεί ξεκινώντας; Δεν το φαντάστηκα, το επεδίωξα. Ήμουν ο ίδιος φανατικός ακροατής της «Λιλιπούπολης», των «Μυστικών του Κήπου» του Κυπουργού, του «Κάτω από ένα κουνουπίδι» του Λοΐζου και της «Περπερούνας» της Δόμνας Σαμίου. Έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να κυκλοφορήσω οτιδήποτε που να μην μπορούσα να το ακούω ως «ενήλικος» ακροατής. Είναι με μεγάλη χαρά που διαπιστώνω ότι ο «Τεμπέλης Δράκος» λειτουργεί και ως κοινός χώρος συνάντησης και διασκέδασης των παιδιών με τους γονείς. – Υπάρχει κάποιος που θεωρείτε τη γνώμη του «βαρόμετρο» πριν κρίνετε ένα τραγούδι έτοιμο να περάσει στη δισκογραφία; Έχω φίλους που ακούνε τα τραγούδια πριν δισκογραφηθούν κι ακούω διάφορες γνώμες. Κάποια τραγούδια που τα είχα σε ανυποληψία έχουν εξυψωθεί από γνώμες φίλων και έχουν δισκογραφηθεί. Όμως το τελικό βαρόμετρο βρίσκεται στην καρδιά του κάθε δημιουργού. Είναι το όργανο ακριβείας που σπάνια πέφτει έξω. – Στην «Παλιά μου γειτονιά», το τέρας, ο γίγαντας, εμφανίζεται τρομερός αλλά τελικά φοβάται τις αστραπές σαν παιδί. Μου θύμισε τα «Τρία μικρά λυκάκια» του Ευγένιου Τριβιζά, που αντιστρέφουν τον μύθο του κακού λύκου με τρόπο πολύ ανακουφιστικό για τα παιδιά. Είναι αυτός ο τρόπος σας για να μιλήσετε για το «καλό» και το «κακό»; Αυτή η λειτουργία της εξημέρωσης υπάρχει σε τραγούδια μου όπως στον ίδιο τον «Τεμπέλη Δράκο» και τον «Απροδόντη Καρχαρία». Το τραγούδι στο οποίο αναφέρεστε έχει πολύ έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία, από την παιδική μου ηλικία στο χωριό μου, την Ακανθού, (από το 1974 κατεχόμενο από τους Τουρκους). Ένα τοπίο με βουνά και θάλασσες, αρχαίους οικισμούς και σπηλιές, δάση και ξερολιθιές, θρύλους και παραδόσεις, πολλά εξωκλήσια, κάμπους σπαρμένους με κυκλάμινα, ανεμώνες, αναθρίκες, σχοινιές και αρωματικά και ανθρώπους που δούλευαν τη γη, ζούσαν σε αρμονία με τη φύση κι ευχαριστούσαν το Θεό και τους Αγίους. Αυτά είχα στον νου μου όταν έγραφα το τραγούδι. – Τα τραγούδια του «Τεμπέλη Δράκου» συνθέτουν ένα ολόκληρο σύμπαν χαρακτήρων, μουσικών και ταξιδιών. Έτσι το είχατε εξαρχής στο μυαλό σας ή σας καθοδήγησε η έμπνευση; Δεν θυμάμαι να προκατασκεύασα ένα τραγούδι, να αποφασίσω για παράδειγμα ότι τώρα θα γράψω ένα τραγούδι για ένα πληγωμένο ελάφι… Συνήθως έρχεται από το πουθενά μια εικόνα ή μια μελωδία σαν σφήνα στο μυαλό και από κει και πέρα την επεξεργάζομαι, την ανοίγω και την οριοθετώ για να ολοκληρωθεί ως τραγούδι. – Το παραπάνω ενισχύεται και από τη σταθερή παρουσία ορισμένων καλλιτεχνών αλλά και του Μάριου Τακούσιη στην ενορχήστρωση. Πώς προέκυψαν και διατηρήθηκαν αυτές οι συνεργασίες; Πώς γίνεται το «ταίριασμα» καλλιτέχνη και τραγουδιού; Είμαι πολύ τυχερός που έχω τον Μάριο Τακούσιη συνοδοιπόρο σε όλο αυτό το δημιουργικό ταξίδι. Είναι ένας πολύ ταλαντούχος συνθέτης και μουσικός με χρυσαφένια καρδιά, ενθουσιώδης και τελειομανής. Έχουμε μια απόλυτα αρμονική συνεργασία αλλά και μια βαθιά, γνήσια φιλία. Τον γνώρισα ως πιανίστα, όταν ήταν φαντάρος, στο πλαίσιο της εκδήλωσης  «Βραδιές ποίησης με πανσέληνο», στην οποία είχα την ευθύνη της μουσικής παραγωγής. Όταν είχα έτοιμα τα τραγούδια του πρώτου παιδικού δίσκου και έψαχνα για ενορχηστρωτή, έτυχε να μου δώσει ο Μάριος, ο οποίος ήταν ήδη πτυχιούχος του Μπέρκλεϊ, ένα cd με μουσική που έγραψε για την «Αλίκη των Θαυμάτων», για να του πω τη γνώμη μου. Μόλις άκουσα τις δέκα πρώτες νότες ήξερα ότι βρήκα τον ενορχηστρωτή μου. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα διαδικασίας. Οι καλλιτέχνες που ερμηνεύουν τα τραγούδια έχουν υπηρετήσει το ελληνικό τραγούδι με συνέπεια και χωρίς εκπτώσεις. Αφήνω το κάθε τραγούδι να επιλέξει τον καλλιτέχνη που του ταιριάζει μετά από ένα ειλικρινή και σε βάθος διάλογο. Σε όλες τις περιπτώσεις οι καλλιτέχνες που επελέγησαν δέχθηκαν με χαρά να συμμετάσχουν και τραγούδησαν με ενθουσιασμό μικρού παιδιού. Αλλά και οι μουσικοί, οι τεχνικοί ήχου, τα στούντιο και όλοι οι συντελεστές πρέπει να επιδείξουν ταυτότητα καλοσύνης, ποιότητας και ενθουσιασμού για να γίνουν δεκτοί στο κλαμπ του Τεμπέλη Δράκου. Γιατί όλα αυτά αποτυπώνονται στο τελικό αποτέλεσμα. – «Με τα σκόρπια, τα θoλά, εικόvες, vότες, λέξεις, σoυ χτίζω έvαν αυλόγυρo, να βγεις και v’ αvαπvεύσεις» λέτε στο «Τραγουδάκι μου», που ανοίγει τα «Ταξίδια του Τεμπέλη Δράκου». Μοιάζει σαν μια εξομολόγηση, για το πώς βλέπετε τα τραγούδια σας που διαγράφουν πια τη δική τους πορεία. Μια «χαμηλόφωνη» αυτοβιογραφική αναφορά, ύστερα από μια μεγάλη επιτυχία. Μα αυτό το τραγούδι υπήρχε πριν αρχίσω να γράφω τα τραγούδια του Τεμπέλη Δράκου. Απλώς ολοκληρώθηκε αργά και βρήκε τον δρόμο του στα «Ταξίδια του Τεμπέλη Δράκου». Είναι περιγραφή της διαδικασίας της δημιουργίας ενός τραγουδιού. Ξεκινά με το κλεφτοφάναρο με το οποίο ψάχνουμε τον Θεούλη, δηλαδή μια πορεία αυτογνωσίας και απαλλαγής από το Εγώ, για να έρθει πηγαία η έμπνευση, το σκίρτημα, ο σπόρος. Από κει και πέρα αυτό που καταλήγει σε σένα ως δώρο, πρέπει να το πάρεις στα χέρια σου και να το μεγαλώσεις με αγάπη και τρυφερότητα, να του προσφέρεις ότι καλύτερο έχεις αλλά να μην επιβάλεις παρά να αφήσεις το ίδιο να επιλέξει. Στο τέλος αφού το ντύσεις και το στολίσεις το αφήνεις στον κόσμο να διαγράψει τη δική του πορεία. – Και στους τρεις δίσκους του Τεμπέλη Δράκου υπάρχει από ένα τραγούδι στα κυπριακά. Τόσο το Σκουλουκούιν από τον πρώτο δίσκο, όσο και ο Καράολος στον δεύτερο, είναι από τους πολύ αγαπημένους ήρωες των παιδιών… Είναι κι αυτό μέρος της όλης ειλικρινούς διαδικασίας. Δεν μπορείς να παραγνωρίζεις την καταγωγή σου αν θέλεις να παράγεις πολιτισμό που να διαπερνά τα σύνορά σου. Από την άλλη ο ίδιος ο Ελληνικός πολιτισμός δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένος αν του λείπουν κομμάτια του. Κι η Κύπρος παρ’ όλα τα πολιτικά θέματα που της επιβάλλουν μια πολιτική αυτονόμηση, ανήκει πολιτιστικά στον ευρύτερο Ελληνικό χώρο. Προσωπικά χαίρομαι πολύ που συστήνω την Κυπριακή γλώσσα και Κυπριακους ρυθμούς σε παιδιά από όλη την Ελλάδα – Πώς προέκυψε η αποτύπωση δύο τραγουδιών σε animation; Αναφέρομαι στο «Ελεφαντάκι» και τα «Επτά ποτάμια», όπου η εικόνα πραγματικά απογειώνει τα τραγούδια. Ποιοι είναι οι δημιουργοί; Θα υπάρξει συνέχεια; Τα «Επτά Ποτάμια» γράφτηκαν για τον Ραδιομαραθώνιο που είναι μια σειρά εκδηλώσεων για να ενισχύσουν οικονομικά παιδιά με ειδικές ανάγκες. Η ομάδα του Ραδιομαραθωνίου ανάλαβε και το συγκεκριμένο animation που έγινε από τον Μιχάλη Καλοπαίδη και την ομάδα του στην Κύπρο με τους οποίους συνεργάστηκα αρμονικότατα. Για το «Ελεφαντάκι» βρήκα μετά από μεγάλο ψάξιμο την καταπληκτική Έφη Παπά που δέχτηκε με χαρά να αναλάβει την παραγωγή. Συνεργάστηκε με εξαίρετους δημιουργούς τον Φίλιππο Θεοδωρίδη στην εικονογράφηση και τον Χρήστο Παπανδρεόπουλο στην κίνηση και το αποτέλεσμα είναι το υπέροχο βιντεάκι που έχει ήδη 2 εκ. θεάσεις στο Youtube. Σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια, είναι θέμα χρόνου.

– Μιλάμε τόση ώρα εμείς για τον «Τεμπέλη Δράκο». Αν τον αφήναμε εκείνον να μιλήσει για τον δημιουργό του, τι θα έλεγε; Τι θα θέλατε να ξέρουν για εσάς όσοι αγαπούν τα τραγούδια σας; Νομίζω πως όσοι αγαπούν τα τραγούδια μου ξέρουν ήδη αρκετά για μένα. Αυτό που θα ήθελα να κάνω, για να ολοκληρώσω τη γνωριμία, θα ήταν κάποιες συναυλίες. Χρειάζεται χρόνος και δουλειά αλλά θα γίνει κι αυτό. Ακούστε όλα τα παιχνίδια του «Τεμπέλη Δράκου» στο κανάλι του στο Youtube.