Σχεδόν ιδανικό πρόγραμμα για ξεκίνημα. Στο χειρότερο ποιοτικά πρωτάθλημα όλων των εποχών. Κι όμως, η ΑΕΚ γκρεμίζει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο, με αποτέλεσμα, μετά και το 1-1 απέναντι στην Κέρκυρα, ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της να αμφιβάλλουν σοβαρά αν μπορεί να παραμείνει στην κατηγορία.

Η απάντηση που βγαίνει αβίαστα με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι όχι. Ξεκάθαρα. Γιατί ως «οργανισμός» η ΑΕΚ δείχνει ότι δεν έχει ούτε αρχή, ούτε μέση ούτε τέλος. Τόσο απλά. Από το διοικητικό κομμάτι, μέχρι το αγωνιστικό.

Τα Σπάτα θυμίζουν περισσότερο νοσοκομείο ψυχικών νοσημάτων και λιγότερο προπονητικό κέντρο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που βρίσκονται μέσα και γύρω από την ομάδα πράττει κατά το δοκούν, ανάλογα με το πώς θα έχει ξυπνήσει το πρωί. Κι όλα αυτά προκύπτουν από το γεγονός ότι εδώ και καιρό η ομάδα λειτουργεί χωρίς να υπάρχει κεφαλή. Χωρίς να υπάρχει το «αφεντικό», αυτός που βάζει τα λεφτά, αυτός που πρέπει (θεωρητικά) να παίρνει τις αποφάσεις και οι υφιστάμενοί του να σέβονται και να ακολουθούν.

Η πλήρης εγκατάλειψη από τους μετόχους έχει οδηγήσει την ΑΕΚ προ του αφανισμού. Εκεί βρίσκεται η πηγή του κακού. Μερίδιο ευθύνης έχουν βέβαια και οι διορισμένοι πρόεδροι, οι οποίοι φρόντιζαν να εφαρμόσουν τα συμφέροντα των… εργοδοτών τους, οι προπονητές και κάποιοι παίκτες, πολύ μικρότερο όμως. Διότι, ως γνωστόν, το ψάρι βρομάει από το κεφάλι.

Για να διαφοροποιηθεί το μέλλον της ΑΕΚ, που αυτή τη στιγμή μοιάζει προδιαγεγραμμένο, πρέπει πρώτα απ’ όλα να αλλάξουν τα πράγματα στην κορυφή της πυραμίδας και να ακολουθήσει… ντόμινο προς τα κάτω. Επειτα, πρέπει να βρεθεί ένας… κανονικός προπονητής, που τουλάχιστον θα εμπνέει σεβασμό, για να πάψουν τα αποδυτήρια και οι προπονήσεις να είναι παιδική χαρά. Διαφορετικά, δεν υπάρχει ελπίδα. Δυστυχώς.

Αποδεδειγμένο. Το μοντέλο με τους μεγαλομετόχους που διοικούν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ή από το εφοπλιστικό γραφείο τους απέτυχε παταγωδώς και έχει φέρει την ΑΕΚ στο σημείο που βρίσκεται. Η ΑΕΚ δεν χρειάζεται πλέον διορισμένους προέδρους, τύπου Θανόπουλου ή Αδαμίδη (ούτε καν Δημητρέλου), που τρέχουν για τα αφεντικά και βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον και τις δημόσιες σχέσεις πάνω από την ομάδα. Αν το ενδιαφέρον του Βιντιάδη (φωτό) υφίσταται και προχωρήσει, ο τελευταίος ας κατανοήσει ότι πρέπει να είναι… εκεί για να πιάσει τόπο η επένδυσή του, και παράλληλα να προχωρήσει σε ξεσκαρτάρισμα, έχοντας δίπλα του νέα άφθαρτα πρόσωπα. Διαφορετικά, είναι δώρο-άδωρο.

Για το χάλι των τελευταίων ημερών φέρει μεγάλη ευθύνη και ο Δημητρέλος, που έχει αφήσει την ομάδα χωρίς προπονητή εδώ και σχεδόν 10 μέρες. Το θέμα πρέπει να κλείσει… χθες, αυτή τη φορά, όμως, με… κανονικό προπονητή. Ο Βλάχος (φωτό) είχε κάποια ελαφρυντικά, ωστόσο και ο ίδιος δεν φρόντισε να κάνει ούτε τα αυτονόητα. Ο Παπαδόπουλος συνέχισε το… έργο του κόντρα στην Κέρκυρα, βάζοντας αμυντικό μέσο έναν παίκτη που όλοι συμφωνούν ότι είναι στόπερ (Γιάγκο) ή ξεκινώντας με δεύτερο επιθετικό τον Παπαδημητρίου, που ολοκλήρωσε το ματς ως αριστερό μπακ! Η ΑΕΚ δεν χρειάζεται μαθητευόμενους μάγους. Θέλει έναν προπονητή που να έχει κοινή λογική. Να κάνει τα αυτονόητα και να επιβάλλει πειθαρχία στο ξέφραγο αμπέλι των αποδυτηρίων.

Σ’ αυτό το μωσαϊκό της καταστροφής οι παίκτες έχουν το μικρότερο μερίδιο. Απλά γιατί οι περισσότεροι βρίσκονται εκεί από ανάγκη κι όχι από επιλογή της ΑΕΚ. Έχουν όμως κι αυτοί ευθύνες. Γεγονός είναι ότι ορισμένοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κατανοήσουν πού βρίσκονται κι ότι πρέπει τουλάχιστον να τιμούν τη φανέλα που φορούν. Το αν μπορούν ή δεν μπορούν αγωνιστικά είναι άλλη υπόθεση. Πρέπει μίνιμουμ να έχουν σεβασμό κι αξιοπρέπεια. Τα δύο αυτά στοιχεία συναντώνται σε ελάχιστους «κιτρινόμαυρους». Μετά το ματς με την Κέρκυρα στα αποδυτήρια υπήρχαν πολλά κεφάλια που δεν ήταν σκυμμένα από ντροπή και στενοχώρια κι αυτό από μόνο του κάτι δείχνει.

Πηγή: sday.gr