«Η μεγαλύτερη μαγκιά είναι η αξιοπιστία και η πειστικότητα. Οι δε μεγάλες αποφάσεις δεν σκιάζονται ούτε από φιλίες, ούτε από προσωπολατρίες» είπε ο πρώην βουλευτή της ΝΔ Κώστας Μαρκόπουλος, ο οποίος άνοιξε για πρώτη φορά τα χαρτιά του μετά τη διαγραφή του από το κόμμα.

Με τον τρόπο αυτό ο κ. Μαρκόπουλος απαντά στον Αντώνη Σαμαρά και τονίζει: «Διαφωνήσαμε πολιτικά. Τόσο απλά. Και τόσο σοβαρά συγχρόνως».

Μιλώντας στο eviaportal.gr ο πρώην κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, δηλώνει πως έκανε το χρέος του και ως κοινοβουλευτικός  εκπρόσωπος κράτησε όλο το στρατηγικό σχεδιασμό του κόμματος.

«Η απόφασή μου να πω “όχι” στο Μνημόνιο 2 δεν περιείχε φιλοδοξία εφήμερου εντυπωσιασμού. Ούτε μετριέται με το αν “μου βγήκε” ή όχι. Ούτε η διαγραφή θα με εμπόδιζε. Δεν το πιστεύω. Το έχω αναλύσει σε όλες τις διαστάσεις. Δεν το ψήφισα. Διαγράφηκα αλλά είμαι εντάξει με τον εαυτό μου» είπε ο κ. Μαρκόπουλος,  υπογραμμίζοντας ότι δεν έπρεπε να έχει τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας.

Δίνει ελαφρυντικά στον Αντώνη Σαμαρά γιατί όπως λέει «έχει το ελαφρυντικό ότι είχε αδιέξοδο μπροστά του». Μάλιστα ο ίδιος δεν κρύβει ότι είχε την ελπίδα πως «το αδιέξοδο θα έλυνε η Βουλή, εξάλλου οι βουλευτές έχουν τον τελευταίο λόγο. Γι’ αυτό καταψήφισα μαζί με άλλους 20 από τη Ν.Δ. και 22 από το ΠΑΣΟΚ. Αλλά δεν φθάσαμε».

Ο κ. Μαρκόπουλος δεν κρύβει την πολιτική διαχείριση της εισόδου των δύο στελεχών από το ΛΑΟΣ και επισημαίνει πως «είναι τουλάχιστον αστείο η ΝΔ να έχει έξω από το κόμμα 21 βουλευτές και να ζητωκραυγάζει για μεταγραφές δύο προσώπων που μέχρι πριν λίγο την εξύβριζαν πολιτικά. Αλλά, πιο σημαντικό ρόλο παίζουν οι πολιτικές αποφάσεις από τα πρόσωπα».

Ζητά άμεσα εκλογές και θεωρεί πως χρειάζεται μια κυβέρνηση με νωπή εντολή και σχέδιο εγκεκριμένο από τον λαό. Σημειώνει πως δεν χρειάζεται «διορισμένους ημιπολιτικούς που στο τέλος θα φύγουν προς άγνωστη κατεύθυνση», ενώ παράλληλα υπογραμμίζει πως «πρέπει να σταματήσει η ταλαιπωρία των θεσμών προς όφελος των σχεδιασμών».

Τέλος, αφήνει αιχμές ακόμη και για συναδέλφους του τους οποίους και δεν προσδιορίζει αλλά με έμφαση σημειώνει: «Δεν είμαι απόγονος, ούτε ζω με “χορηγίες”. Δόξα τω Θεώ. Ωστόσο ούτε άλλους πολιτικούς χώρους γλυκοκοιτάζω, ούτε εκτός πολιτικής με βλέπω. Αλίμονο άλλωστε αν στην πρώτη δυσκολία το βάζαμε στα πόδια!…».