Υλικά
Είναι γεγονός πως το αλάτι κάνει θαύματα στο άνοστο φαγητό, μόνο που δεν είναι πανάκεια. Γιατί υπάρχουν φορές που ακόμα και ένα σωστά αλατισμένο πιάτο μοιάζει άγευστο. Τι χρειάζεται; Οξύτητα! Λίγες πίκλες σε ένα σάντουιτς, λίγο λεμόνι στο ψάρι και τέτοια πράγματα. Αυτό δεν είναι βέβαια επτασφράγιστο μυστικό. Όλοι το ξέρουμε ή το υποπτευόμαστε. Μυστικός παραμένει για πολλούς ο σωστός τρόπος που προσθέτουμε εκ των υστέρων οξύτητα σε ένα φαγητό. Και εδώ υπάρχουν δύο τρόποι. Το λεμόνι και το ξύδι. Δεν είναι όμως όλα κατάλληλα για τα πάντα. Ο χυμός του λεμονιού ξυπνά ωμά και μαγειρεμένα λαχανικά, ψάρια και άλλα φρούτα. Αλλά και τη μαγιονέζα. Με λίγο λεμόνι ζωντανεύουμε ακόμα και φαγητά με γλυκό προσανατολισμό, όπως πουρέδες φρούτων και φρουτοσαλάτες. Ακόμα και τη σαντιγί για το κέικ σοκολάτας. Το ξίδι είναι κατάλληλο για όλα τα άλλα, και πάλι όμως θέλει προσοχή το είδος του ξυδιού, καθώς δεν έχουν όλα την ίδια οξύτητα ή γεύση. Ξίδι από κόκκινο κρασί ζωντανεύει ιδανικά μοσχάρι και κρέατα κατσαρόλας. Αλλά και ό,τι έχει αλμυρή γεύση. Και αυτό το ξίδι προτιμάται όταν μιλάμε για εξτρά οξύτητα. Ο καλύτερος τρόπος να μάθεις να χειρίζεσαι την οξύτητα είναι μέσω της βινεγκρέτ. Αναμειγνύουμε ίσα μέρη λαδιού και οξέος (λεμόνι ή ξίδι) και εκπαιδεύουμε τη γλώσσα μας στις διαφορές προσθέτοντας ένα κουταλάκι λάδι κάθε φορά. Αν, από την άλλη, το πιάτο μας έχει μεγάλη οξύτητα, ο ιδανικός τρόπος να το ισορροπήσουμε είναι μέσω της ζάχαρης.