Ο Chris Waddel υπήρξε πρωταθλητής σκιέρ στα φοιτητικά του χρόνια και είχε βλέψεις να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον πρωταθλητισμό. Σε έναν φοιτητικό αγώνα είχε συναντήσει την Diana Golden η οποία διαγωνιζόταν έχοντας χάσει το ένα της πόδι από τον καρκίνο. Του είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι ακριβώς δεν το έβαζε κάτω και συνέχιζε να συμμετέχει σε αγώνες ακολουθώντας το πάθος της.
Ένα χρόνο αργότερα ο Chris είχε ένα ατύχημα αφήνοντάς παράλυτο από τη μέση και κάτω. Ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Huffington Post, θυμάται ότι μόλις συνήλθε και συνειδητοποίησε ότι δε θα περπατήσει ξανά του ήρθε στο μυαλό η Diana, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή το 2001 χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο.
Η θύμηση αυτής ακριβώς της κοπέλας με το θάρρος και το πείσμα που είχε επιδείξει τον τροφοδότησαν με δύναμη και αμέσως μετά από μερικούς μήνες θεραπείας αποκατάστασης συμμετείχε σε αγώνες δρόμου με το καροτσάκι, ενώ μετά από λίγο καιρό επιδόθηκε και στο αγαπημένο του σπορ το σκι. Χρησιμοποιώντας ένα ειδικά κατασκευασμένο καροτσάκι που του επέτρεψε να κατεβαίνει τις χιονισμένες πλαγιές.
Από τότε σπαταλά ώρες προπόνησης δοκιμάζοντας τον νέο για εκείνον εξοπλισμό. Το 1990 μάλιστα κατάφερε μία φιγούρα, που το «Περιοδικό για το Σκι», ονόμασε ως «Η στροφή». Ο Chris ανέλαβε επίσης και τη θέση του εκπρόσωπου τύπου όλων τον σκιέρ με ειδικές ανάγκες.
Δύο χρόνια μετά, το 1992 έλαβε μέρος στους Παρολυμπιακούς Αγώνες όπου κέρδισε το αργυρό μετάλλιο για την αμερικάνικη Παρολυμπιακή ομάδα σκι. Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια απέκτησε 12 Παρολυμπιακά μετάλλια, εκ των οποίων 5 χρυσά.
Το 2009 υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που ανέβηκε το βουνό Κιλιμάντζαρο χρησιμοποιώντας μόνο το πάνω μέρος του σώματός, με ένα ειδικά κατασκευασμένο «χειρήλατο» ποδήλατο. Την ανάβαση αυτή την κινηματογραφήσανε και δημιούργησαν έναν ντοκιμαντέρ για αυτή με το όνομα «One Revolution».
