Το μπάσκετ μπορεί να είναι στο Νο 2 της προτίμησης του ελληνικού φίλαθλοι κοινού, αλλά οι οπαδοί του είναι τόσο δεμένοι μαζί του, που κάποιοι από αυτούς απαξιούν να ασχοληθούν με οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Η λέξη «μασονία» που χρησιμοποιείται για τους μπασκετικούς σε κάποιες περιπτώσεις ενοχλεί, αλλά για αρκετό κόσμο αποτελεί «παράσημο» για την αθλητική τους… ιθαγένεια.
Άλλωστε, η… σπυριάρα έχει προσφέρει πολλές παραπάνω συγκινήσεις και επιτυχίες στο ελληνικό φίλαθλο κοινό -σε διεθνές επίπεδο- σε σχέση με το πιο λαοφιλές ποδόσφαιρο και αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Από πού να το πιάσει και πού να καταλήξει κανείς: το έπος του 1987, την επανάληψη του θριάμβου το 2005 στο Βελιγράδι, τα εννέα ευρωπαϊκά σε επίπεδο πρωταθλητριών ομάδων (6 από Παναθηναϊκό και 3 από Ολυμπιακό), τον άθλο του 1968 της ΑΕΚ, τα Κύπελλα Κυπελλούχων και Κόρατς από Άρη και ΠΑΟΚ, που είχαν μετατρέψει τη Θεσσαλονίκη σε πόλη του μπάσκετ, μέχρι και το Μαρούσι και το Σαπόρτα του 2001.
Μάλιστα, η «καρδιά» του αθλήματος στο πιο υψηλό επίπεδο της Ευρώπης χτυπάει αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα, με τις αναμετρήσεις «πράσινων» και «ερυθρόλευκων» για τα play offs της Euroleague, ενώ κάτι ανάλογο θα συμβεί σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, με τη διεξαγωγή στο ΟΑΚΑ του Final 4 του Basketball Champions League, στο οποίο η Ένωση έχει σοβαρές πιθανότητες διάκρισης. Μεταξύ σοβαρού και αστείου και εάν συμβεί φυσικά κάτι τέτοιοι, οι μπασκετικοί θα έχουν να λένε στους ποδοσφαιρικούς ότι το άθλημά τους έφερε… Champions League στη χώρα, αλλά το δικό τους δεν θα τα καταφέρει ποτέ…
Οι ισορροπίες που αλλάζει η «πράσινη» αποχώρηση
Ακόμη, στη συνείδηση του ελληνικού κοινού που ασχολείται με την καλαθόσφαιρα (όπως θα έλεγαν και οι παλαιότεροι), το Basketball Champions League δεν είναι τόσο ψηλά όσο η Euroleague. Κάτι απολύτως λογικό, εάν σκεφθεί κανείς ότι στη μια διοργάνωση συμμετέχουν ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, η Ρεάλ Μαδρίτης των περισσότερων ευρωπαϊκών τροπαίων και η Μπαρτσελόνα, η περσινή τροπαιούχος, Φενέρμπαχτσε, η μόνιμη πρωταγωνίστρια, ΤΣΣΚΑ Μόσχας η σταθερή αξία, Μακάμπι Τελ Αβίβ, και από την άλλη συμμετέχουν σύλλογοι όπως οι κατά τα άλλα συμπαθέστατες και στο αγωνιστικό τους στιλ Μούρθια, Μονακό, Λούντβιγκσμπουργκ, Βενέτσια, Στρασμπούρ κ.ο.κ.
Όμως, οι ισορροπίες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ αναμένεται να αλλάξουν δραματικά σε περίπτωση που ο Παναθηναϊκός και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος κάνουν πράξη αυτό που έχουν εξαγγείλει εδώ και μια εβδομάδα, ότι θα αποχωρήσουν από τη Euroleague. Μπορεί οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης να είναι από τα πιο «βαριά χαρτιά» της διοργάνωσης και ο Συνεταιρισμός να έχει μεγάλη απώλεια σε πρεστίζ -και πιθανώς σε έσοδα- από μια τέτοια εξέλιξη, αλλά οι σχέσεις των δύο πλευρών βαδίζουν εδώ και καιρό σε τεντωμένο σχοινί και το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι το γυαλί να έχει πλέον ραγίσει.
Φυσικά, οι οριστικές εξελίξεις αναμένονται με το τέλος της σεζόν, αλλά από τις δηλώσεις των «πράσινων», όπως αυτές του Τσάβι Πασκουάλ, δείχνουν ότι οι εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί. Βάσει της τοποθέτησης του διοικητικού ηγέτη του Παναθηναϊκού, ο δρόμος που ανοίγεται για την ομάδα του είναι αυτός της FIBA και του Basketball Champions League. Καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι αυτό θα δημιουργήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση στο άθλημα όπως το γνωρίζουμε σήμερα και πως το σκηνικό θα διαμορφωθεί εντελώς διαφορετικό σε σχέση με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα.
Η εταιρεία Euroleague και τα κλειστά συμβόλαια
Εάν ψάξει κανείς την ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης από τη γέννησή του το 1958, όταν και ξεκίνησε ο θεσμός, θα δει ότι τη σεζόν 2000-01 υπάρχουν δύο νικητές: η Μακάμπι Τελ Αβίβ που επικράτησε στον τελικό του Παναθηναϊκού, αλλά και η Κίντερ Μπολόνια, η οποία επιβλήθηκε της Ταού Κεράμικα με 3-2 νίκες στη σειρά των τελικών. Ήταν τότε που ήρθε το πρώτο πλήγμα για τη Διεθνή Ομοσπονδία, η οποία είχε μέχρι τότε την ευθύνη της διοργάνωσης.
Η Ευρωλίγκα ιδρύθηκε αρχικά από τη FIBA και διεξαγόταν υπό τη σκέπη της μέχρι το καλοκαίρι του 2000, με την ολοκλήρωση της σεζόν 1999-2000. Τότε ήταν που δημιουργήθηκε η εταιρεία Euroleague Basketball. Η Διεθνής Ομοσπονδία δεν είχε ποτέ ως εμπορικό σήμα το όνομα «Euroleague», οπότε ο νέος Συνεταιρισμός που δημιουργήθηκε, το χρησιμοποίησε χωρίς κάποιο νομικό εμπόδιο. Έτσι, η περίοδος 2000-01 ξεκίνησε με δύο διακριτές κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις τη Σουπρολίγκα (της FIBA) και τη νέα Ευρωλίγκα.
Κορυφαίοι σύλλογοι μοιράστηκαν μεταξύ των δύο διοργανώσεων, με τον Παναθηναϊκός, τη Μακάμπι, την ΤΣΣΚΑ και την Εφές να παραμένουν στην «αγκαλιά» της FIBA, ενώ ο Ολυμπιακός, η Μπολόνια, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Ταού και η Μπενετόν Τρεβίζο εντάχθηκαν στη Euroleague Basketball. Τελικά, την επόμενη χρονιά η διοργάνωση ενώνεται, με 32 ομάδες να παίρνουν μέρος σε αυτήν, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας νέας εποχής. Τελικά, το «τριφύλλι» είναι αυτό που φτάνει στην κούπα, αφού πρώτα πέρασε δύο φάσεις ομίλων, έχοντας στη δεύτερη αντιπάλους τόσο τον Ολυμπιακό όσο και την ΑΕΚ.
Στη συνέχεια ο αριθμός των ομάδων έπεσε στις 24 (την αμέσως επόμενη σεζόν), ενώ από πέρσι αυτός υποχώρησε σε 16, με ένα μεγάλο πρωτάθλημα να οδηγεί τις οκτώ πρώτες ομάδες της βαθμολογίας στη φάση των play offs. Ουσιαστικά, με την εταιρεία Euroleague Basketball να ορίζει τη μοίρα της διοργάνωσης, έχοντας τους συλλόγους ως μετόχους της, η «πίτα» μοιράστηκε σε λιγότερους. Παράλληλα, τα συμβόλαια συμμετοχής στη διοργάνωση είναι κλειστά (και δύσκολα σπάνε) και τα έχουν έντεκα ομάδες: Αναντολού Εφές, Φενέρμπαχτσε, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Μπασκόνια, Ζαλγκίρις, Μακάμπι Τελ Αβίβ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Αρμάνι Μιλάνο. Επιπλέον, από την επόμενη σεζόν αναμένεται να κάνουν «μπάσιμο» η Μπάγερν Μονάχου και η Βιλερμπάν του Τόνι Πάρκερ.
Το «στοίχημα» που μπορεί να παίξει ο Παναθηναϊκός
Σε όλη αυτήν την ιστορία, το «κακό παιδί» της Euroleague ήταν ο Παναθηναϊκός, ο οποίος είχε εκφράσει κατά καιρούς τις περισσότερες διαφωνίες του για λειτουργικά -και όχι μόνο- θέματα. Σε έναν βαθμό τον… πράσινο δρόμο ακολούθησε η ΤΣΣΚΑ και ενίοτε κάποιοι ακόμη από τους υπόλοιπους μετόχους της διοργάνωσης. Ποτέ, όμως, σε τόσο έντονο βαθμό. Έτσι, στο πρόσφατο συμβούλιο επιβεβαιώθηκε και συμφωνήθηκε ότι υπάρχει διαφωνία και το «τριφύλλι» ανακοίνωσε ότι φεύγει.
Σε περίπτωση που γίνει αυτό, τότε δεν αποκλείεται να προκληθεί και ένα… τσουνάμι αποχωρήσεων με προορισμό τη διοργάνωση της FIBA, το Basketball Champions League, που εγκαινίασε πέρσι η Διεθνής Ομοσπονδία. Στόχος ήταν να δημιουργηθεί σταδιακά ένα αντίπαλο δέος για τη Euroleague, όμως ούτε οι ίδιοι οι άνθρωποι της βασικής Αρχής του αθλήματος να μην είχαν φανταστεί ότι θα υπάρξει μια τόσο θετική για εκείνους εξέλιξη και τόσο σύντομα.
Κάποιες φήμες ότι θα πετούσαν από τώρα εκτός διοργάνωσης τους «πράσινους» και πως θα περνούσε… by η Ρεάλ στο Final 4 της τρέχουσας σεζόν, μόνο ως αστείες θα μπορούσαν να θεωρηθούν. Είναι αδιανόητο για οποιαδήποτε εταιρεία να κάνει κακό στην ίδια της την ύπαρξη, με μια τόσο σπασμωδική κίνηση. Ωστόσο, η κόντρα συνεχίζεται…
Ο Παναθηναϊκός άνοιξε την πόρτα στην προοπτική της FIBA, γνωρίζοντας πως ο δρόμος δεν θα είναι εύκολος, ωστόσο οι άνθρωποί του συνειδητοποιούν πως η ενδεχόμενη μετακίνηση του συλλόγου εκεί αλλάζει τα δεδομένα, την ώρα που καταβάλλονται μεγάλες προσπάθειες για να βελτιωθεί το σχετικά «ανώριμο» προϊόν της Διεθνούς Ομοσπονδίας.
Από την άλλη, ίσως αυτή η απόφαση και να γυρίσει μπούμερανγκ στους «πράσινους», καθώς η Euroleague ενδέχεται να γίνει ακόμη πιο ανταγωνιστικό και ελκυστικό προϊόν και να φέρει και περισσότερα χρήματα στους συμμετέχοντές της. Ειδικά τώρα, που φαίνεται ότι θα κάνει άνοιγμα και στη μεγάλη γαλλική αγορά, την οποία έχει αποκλείσει τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, αυτό είναι κάτι υποθετικό και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει με βεβαιότητα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός ποντάρει σε ένα «στοίχημα», που μπορεί είτε να τον απογειώσει, είτε να κάνει τη διοίκησή του να το μετανιώσει. Όμως, λένε πως τα ρίσκα είναι για τους δυνατούς.
Εν κατακλείδι, εάν ο Παναθηναϊκός κάνει όντως αυτό που έχει προαναγγείλει, τότε το σκηνικό στο άθλημα όπως σήμερα το γνωρίζουμε θα διαφοροποιηθεί πάρα πολύ.
