Στα άδυτα μιας συνοικιακής ομάδας μπάσκετ που είναι μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας

Ο Κρόνος είναι μία ομάδα με οικογενειακά πρότυπα. Για την ακρίβεια τηρεί με ευλάβεια την οικογενειακή δομή. Με πατέρα, μητέρα, παιδιά, λοιπούς συγγενείς. Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης Φωτογραφίες-Βίντεο: Γιάννης Κέμμος Έτσι την αντιμετωπίζουν όσοι εμπλέκονται σε αυτή. Είτε πρόκειται για διοικητικούς παράγοντες όπως ο πρόεδρός της, Δημήτρης Σκουλίκας, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Μπραχάμι, είτε ο προπονητής και οι παίκτριες της ομάδας. Μακριά από τα στερεότυπα μιας αυστηρά ομάδας με απαρέγκλιτη επαγγελματική οργάνωση όπως ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός. Εκεί ενηλικιώθηκε ως αθλητής ο Χρήστος Μυριούνης. Έπαιξε κόντρα στο Νάσο Γαλακτερό, όταν εκείνος στο ξεκίνημα της καριέρα του αγωνιζόταν με τον Αμύντα Υμηττού. Οι υποστηρικτές των δύο ομάδων έδιναν ραντεβού στη λεωφόρο Αγίου Δημητρίου και κατηφόριζαν προς το γήπεδο του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη, ο ένας δίπλα στον άλλο. Τα πρώτα χρόνια στον Κρόνο δυσκολεύτηκαν να συνηθίσουν το μπασκετικό λεξιλόγιο. Ποδοσφαιρογενείς οι περισσότεροι Μπραχαμιώτες, πήγαιναν στο γήπεδο μπάσκετ, αναπτύσσοντας την ποδοσφαιρική ορολογία που είχαν συνηθίσει. Για εκείνους οι λέξεις μπασκέτα, τζάμπολ ή κάποιες άλλες ήταν άγνωστες τα πρώτα χρόνια. Πώς λειτουργεί μια ομάδα στα αποδυτήρια και στο γήπεδο. Συνοικιακή όπως η γυναικεία ομάδα του Κρόνου Αγίου Δημητρίου; Ως νοικοκυρεμένο σωματείο που πληρώνει τις παίκτριές του. Χωρίς οικονομικά ανοίγματα ισορροπεί στα όρια της Α1, ενώ η ανδρική ομάδα βρίσκεται στη Β’ Εθνική. Τέσσερα πρόσωπα μιλούν στο newsbeast.gr για την οικογένειά τους…

Ο πρόεδρος…

Ο Δημήτρης Σκουλίκας  γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Άγιο Δημήτριο. Μπήκε στην ομάδα επειδή ο γιος και η κόρη του έπαιζαν εκεί μπάσκετ.«Έφτασα στο σημείο να βλέπω ποδοσφαιρικό αγώνα και να αναρωτιέμαι πότε είναι το τζάμπολ», περιγράφει με ευκρίνεια τον δημιουργικό του εθισμό με τα τεκταινόμενα στην ομάδα που διοικεί. Στον Κρόνο εκτός από τον ταλαντούχο Μυριούνη, η φανέλα του οποίου εκτίθεται σε… μεγέθυνση, κρεμασμένη σε μία από τις γωνίες της οροφής, έχει να καμαρώνει και για άλλους παίκτες της Εθνικής όπως ο Καϊμάκόγλου. «Το μεγάλο ταλέντο ήταν ο Χρηστάρας. Γι’ αυτό και βλέπεις τη φανέλα του κρεμασμένη στο γήπεδο. Τον αγαπάμε πολύ και μας αγαπάει. Ο Χρήστος είναι μια ιστορία για εμάς. Όταν συζητάμε γι’ αυτόν σκέφτομαι τις κόντρες Μυριούνη – Γαλακτερού στο γήπεδο στα παιχνίδια Κρόνου-Αμύντα. Μιλάμε για μεγάλες κόντρες… Μετά ήταν και ο Καϊμακόγλου. Ήρθε στον Κρόνο σε ηλικία 14 ετών. Εδώ ανδρώθηκε. Δεν είχε μεγάλο ταλέντο, αλλά καθόταν 10 ώρες κάθε μέρα στο γήπεδο». «Όταν έπαιζαν Μυριούνης και Γαλακτερός πηγαίναμε στο γήπεδο του Πανιωνίου στην Αρτάκη και γινόταν χαμός, 3.500 κόσμος γέμιζε το γήπεδο. Βγάζαμε συνθήματα, αλλά χωρίς μπινελίκια. Ήταν άλλες εποχές. Συνήθως πειράζαμε τον Γαλακτερό γιατί τις περισσότερες φορές κέρδιζε ο Μυριούνης. Έβγαιναν οι οπαδοί του Αμύντα στην Αγίου Δημητρίου με τα πόδια, καθώς κατέβαιναν από τον Υμηττό, και πηγαίναμε όλοι μαζί συμφιλιωμένοι στο γήπεδο. Δεν είχαμε να μοιράσουμε τίποτα». «Δεν συμβαίνει το ίδιο στις μεγάλες ομάδες. Για παράδειγμα ο Γαλακτερός όταν πήγε στη ΑΕΚ έτυχε διαφορετικής αντιμετώπισης. Τα συνθήματα επί το πλείστον είναι χυδαία στις μεγάλες ομάδες. Σκέψου πως όταν παίζει η γυναικεία ομάδα με τον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό, τρέμουμε μήπως μας σπάσουν το γήπεδο. Στο τέλος αυτοί που την πληρώνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις είμαστε εμείς», λέει ο κύριος Σκουλίκας. «Ήταν πολύ δύσκολη η καθιέρωση του μπάσκετ στη γειτονιά του Αγίου Δημητρίου, δεδομένου ότι ήταν αμιγώς ποδοσφαιρική περιοχή. Όλοι τότε παίζαμε μπάλα. Θυμάμαι το 1976 όταν μία ομάδα φίλων, είπε: “Γιατί να μην έχουμε ομάδα μπάσκετ;” Ήρθαν στο χώρο που βρισκόμαστε τώρα, στον οποίο δεν υπήρχε γήπεδο -μόνο μια αλάνα-, έστησαν δύο μπασκέτες, μία αποθηκούλα και ξεκίνησαν να παίζουν μπάσκετ», περιγράφει ο πρόεδρος του Κρόνου. «Ο Μυριούνης έκανε προπόνηση εδώ που βλέπεις», λέει και δείχνει προς το κλειστό. Εκεί που κάποτε υπήρχε το ανοιχτό γήπεδο με το τσιμεντένιο δάπεδο. Η πολυτέλεια του στεγασμένου γηπέδου και του παρκέ ήρθαν πολύ αργότερα. «Στο ανοιχτό γίνονταν πολλοί από τους αγώνες. Δίπλα στο ρέμα. Σταδιακά αγάπησε ο κόσμος το άθλημα. Αρχίσαμε να παίζουμε στη Νέα Σμύρνη στα επίσημα παιχνίδια». «Η γυναικεία ομάδα ξεκίνησε από τέσσερις ανθρώπους μόλις πριν από 12 χρόνια. Όσο για τα έσοδα σχετίζονται με τη χωρητικότητα της τσέπης μας. Ευτυχώς βοηθάνε πολλοί φίλοι της ομάδας. Από εκεί μέρος των εσόδων προέρχεται και από τις ακαδημίες, ενώ σημαντική είναι και η στήριξη του δήμου».

Όσο αξίζει όλος ο Κρόνος, κοστίζει μία παίκτρια του Ολυμπιακού!

Σχολιάζει την απόσταση που μεσολαβεί ανάμεσα στις μεγάλες και τις μικρότερες ομάδες. «Στον Ολυμπιακό υπάρχει παίκτρια, η οποία μπορεί να παίρνει 50.000 ευρώ το χρόνο, ενώ η δική μας ομάδα κοστίζει ολόκληρη 50.000 ευρώ. Μάλιστα η μία από τις δύο ξένες που ήρθαν από το γυναικείο WNBA λέγεται ότι υπέγραψε συμβόλαιο 200.000 ευρώ. Ενώ σε μία ομάδα μεσαίου βεληνεκούς μια καλοπληρωμένη ξένη παίκτρια παίρνει κατά προσέγγιση 2.000 ευρώ το μήνα».

Η αρχηγός

Η επίσκεψή μας στον Κρόνο συνέπεσε με τα γενέθλια της αρχηγού Μαρίας Ξάνθου είχε. Στα αποδυτήρια κατέφθασε μία τούρτα χωρίς γευστικό περιεχόμενο. Κατασκευασμένη από κουτάκια αναψυκτικών και κεριά από τις συμπαίκτριές της. Λίγη ώρα αργότερα, ο υπεύθυνος του γυναικείου τμήματος, Γιώργος Χριστοφοράτος, εισέβαλλε με μία σοκολατένια τούρτα στα χέρια. Ευχές και πειράγματα ακολούθησαν από όλες τις πλευρές…

Από το tae kwon do στο μπάσκετ

«Ξεκίνησα τον αθλητισμό με το tae kwon do. Στη συνέχεια, φύσει αντιδραστικό στοιχείο, τσακώθηκα με τον προπονητή μου και άρχισα να παίζω μπάσκετ στον Πανιώνιο. Μεγάλωσα στην πλατεία. Αργότερα πήγα στον Παναθηναϊκό κι έμεινα 7 χρόνια. Κυρίαρχα χαρακτηριστικά ο κόσμος, αλλά και ο πρωταθλητισμός. Στη δύση της καριέρας μου αποφάσισα να έρθω και να προσφέρω την εμπειρία μου σε ένα σωματείο της γειτονίας όπως ο Κρόνος». «Αυτό που συνάντησα ήταν μία οικογένεια. Και όταν λέω ‘οικογένεια’, εννοώ ό,τι μπορεί να περικλείει ο συγκεκριμένος όρος. Με το μπαμπά της, τη μαμά της, τα παιδάκια, τους θείους, τις θείες. Αυτό κρατάει τον Κρόνο ζωντανό. Η οικογένεια…», λέει η αρχηγός. «Έρχονται άνθρωποι στο γήπεδο, οι οποίοι είτε θα φέρουν να πιούν τον καφέ τους, είτε προτιμούν να έρθουν εδώ και να δουν τα παιδιά τους να γυμνάζονται, αντί να πάνε σε μία καφετέρια. Είναι ένας σύλλογος που θέλει και βγάζει διαρκώς ταλέντα όπως η Αγγελική Τζανετάκου ή η Ασπασία Γασπαράτου, οι οποίες κατάφεραν με τα χρόνια να ενταχθούν στις εθνικές ομάδες.  Έως και πέρυσι μοναδικός μας στόχος ήταν η παραμονή.  Φέτος όμως θέλουμε και κάτι περισσότερο. Γι’ αυτό και έγιναν οι προσθήκες της Σοφίας Κυριακοπούλου και της Μαρίας Αυτζή από τον Παναθηναϊκό, καθώς και της Κατερίνας Σπαθάρου, η οποία επέστρεψε στην ομάδα». Για την Ξάνθου δεν υπάρχει όριο ηλικίας στον αθλητισμό. «Όσο αντέχει το κορμί και η ψυχή του αθλητή θα παίζει. Ακόμα και αν είναι 50 χρονών. Ωστόσο δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε επίπεδο πρωταθλητισμού, καθότι οι απαιτήσεις είναι ιδιαίτερα υψηλές».

Παναθηναϊκός και Κρόνος

Συγκρίνοντας τον Παναθηναϊκό με τον Κρόνο, λέει ότι ο Παναθηναϊκός είναι η πεμπτουσία ενός επαγγελματικού σωματείου. «Δεν θα μπει κανείς μέσα στο γήπεδο για να αστειευτεί. Το πρόγραμμα είναι πολύ αυστηρό και ο αθλητής λειτουργεί σαν ρομποτάκι. Ωστόσο κι εκεί ήταν μία οικογένεια, για να μην παρεξηγηθώ. Εδώ παρόλ’ αυτά έχουμε το περιθώριο να είμαστε πιο χαλαρές. Εάν με ρωτάς για ανταγωνισμό, είναι υπαρκτός και στον Κρόνο. Καλώς εννοούμενος ανταγωνισμός. Όλες οι παίκτριες επιδιώκουμε και δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στην προπόνηση, για να γίνουμε καλύτερες και να κερδίσουμε μία ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός».

«Οι λεζάντες δεν κάνουν τους παίκτες»

Στο ερώτημα εάν νοιώθει ότι ως παίκτρια του Κρόνου δεν έχει την προβολή που ενδεχομένως θα ήθελε, απαντάει ότι «οι λεζάντες δεν φτιάχνουν παίκτες. Είτε παίζει στον Ολυμπιακό, είτε στο Θησεά Παναγιούδας της Λέσβου. Ο κάθε αθλητής δείχνει τι είναι μέσα στο γήπεδο».

Μέσος μισθός 400-500 ευρώ το μήνα

Οι αποδοχές μιας αθλήτριας σε μία ομάδα όπως ο Κρόνος δεν επαρκούν για να βγει ο μήνας. Η Ξάνθου τα πρωινά κάνει και δεύτερη δουλειά, στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του Αγίου Δημητρίου. «Το μπάσκετ είναι κομμάτι της ζωής μου. Ωστόσο δεν μπορώ να ζω μόνο από αυτό. Η μόνη ομάδα, από την ποία μπορεί να ζει μία αθλήτρια είναι ο Ολυμπιακός. Στις υπόλοιπες ομάδες, ο μέσος μισθός είναι γύρω στα 400 με 500 ευρώ το μήνα. Οι περισσότερες κοπέλες έχουν και δεύτερη δουλειά, δεν γίνεται διαφορετικά». Όπως λέει, η διαφορά γυναικείου και ανδρικού μπάσκετ σε ό,τι αφορά στις αποδοχές, είναι χαώδης. «Εάν για παράδειγμα είχα συμβόλαιο ανάλογο με αυτά των Σπανούλη και Διαμαντίδη, δεν θα έκανα τίποτε άλλο στη ζωή μου. Θα έπαιζα μόνο μπάσκετ».

Η υπόσχεση

Η καλύτερη στιγμή της καριέρας της λέει πως είναι αυτή που θα έρθει. Παρόλ’ αυτά ξεχωρίζει το προπέρσινο πρωτάθλημα. Τότε ο… γυναικείος Κρόνος ανέβηκε από την Α2 στη Α1 κατηγορία. Ήταν μια υπόσχεση που τήρησε. «Το είχα τάξει στον πατέρα μου. Εκείνος φανατικός του μπάσκετ. Ερχόταν ακόμα και στα 33 μου να με δει. Για εκείνον ήταν σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος στα 15 μου χρόνια».

Μαρία Αυτζή

«Σας διαβάζω κάθε μέρα!». Με αυτή την κουβέντα μας αποχαιρέτησε η πλέι μέικερ του κρόνου. Η Αυτζή πήρε το καλοκαίρι μεταγραφή από τον Παναθηναϊκό στον Κρόνο. Όπως λέει βρίσκεται ακόμα στο στάδιο προσαρμογής. Η διαδρομή της ξεκίνησε από τη Siemens, συνέχισε σε ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό και κατέληξε στον Κρόνο. Έφυγε από το πατρικό της στη Βέροια μόλις σε ηλικία 15 ετών, για να παίξει μπάσκετ.

«Μεγάλωσα πιο γρήγορα…»

«Μεγάλωσα πιο γρήγορα μέσα από αυτή τη διαδικασία. Σε αντίθεση με τους συνομηλικούς μου, οι οποίοι πηγαίνουν στο σχολείο ή σε φροντιστήριο και έχουν την καθημερινότητά τους. Δεν θυμάμαι εκδρομές ή καλοκαιρινές διακοπές. Ωστόσο με γεμίζει αυτό που κάνω. Για την οικογένειά μου η φυγή ήταν και είναι ένα δύσκολο γεγονός. Να βλέπει η μάνα το παιδί της να φεύγει από το σπίτι στα 15». Ο πρωταθλητισμός, όπως λέει, είναι μία δαιδαλώδης διαδρομή, με πολλές ώρες προπόνησης, η οποία απαιτεί συνέπεια και συγκέντρωση. Ταυτόχρονα οι ευκαιρίες διαφυγής είναι σπάνιες. «Πάω στη Βέροια μια-δυο μέρες τα Χριστούγεννα και μια-δυο μέρες το Πάσχα. Οι αγώνες μπορεί να τελειώνουν το Μάιο, ξεκινάει όμως η προπόνηση ατομικής βελτίωσης, ενώ το σύνολο των καλοκαιρινών μου διακοπών δεν ξεπερνάει τις 20 μέρες το χρόνο». Η σχέση της με το μπάσκετ δεν ήταν παρά τυχαίοι γεγονός. Βρισκόταν σε μια αλάνα στη Βέροια. Έβλεπε τη γυναικεία ομάδα να κάνει προπόνηση και σταδιακά ξεκίνησε να ασχολείται με το άθλημα. Το μπάσκετ με τράβηξε εντελώς τυχαία. Ήμουν σε μια αλάνα, απόγευμα με παρέα και έβλεπα μία γυναικεία ομάδα να παίζει μπάσκετ.

Ο προπονητής

«Παλεύουμε με τα θηρία, αλλά κι εκείνα παλεύουν μ’ εμάς»

Ο Δημήτρης Λαγοπόδης διανύει τη δεύτερη θητεία του στον Κρόνο. Εκφράζοντας ένα μικρό παράπονο, λέει ότι θα επιθυμούσε λίγο μεγαλύτερη προβολή από τα μέσα ενημέρωσης. Ρωτώντας τον για τα… θηρία της Α1 γυναικών και πώς μία ομάδα μεσαίου βεληνεκούς όπως ο Κρόνος μπορεί να σταθεί απέναντί τους, απαντάει χωρίς δισταγμό: «Παλεύουμε με τα θηρία, αλλά κι εκείνα παλεύουν μ’ εμάς!» «Επέστρεψα στο χρόνο μετά την προηγούμενη θητεία μου εδώ. Αυτός είναι ουσιαστικά ο τρίτος χρόνος που διανύω στην ομάδα. Μεσολάβησε ένα πέρασμα δύο ετών στις Εσπερίδες. Είναι μία ομάδα που στηρίζεται στις ομάδες υποδομής για να μπορεί να τροφοδοτεί τις ομάδες ενηλίκων. Στόχος μας είναι να κρατηθούμε στην Α1 και να παρουσιάσουμε ταυτόχρονα ό,τι καλύτερο μπορούμε. Παλεύουμε με τα θηρία, αλλά κι εκείνοι παλεύουν με εμάς», περιγράφει ο Δημήτρης Λαγοπόδης. «Θα θέλαμε να βλέπαμε τις προσπάθειές μας να προβάλλονται περισσότερο, όπως συμβαίνει με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, καθώς οι αγώνες τους προβάλλονται από τη συνδρομητική τηλεόραση. Ο Κρόνος έχει σταθεροποιηθεί στην Α1 κατηγορία του γυναικείου μπάσκετ. Πιστεύω ότι όσο περνούν τα χρόνια θα γίνεται διαρκώς πιο αναγνωρίσιμο σωματείο…»

Δείτε όλα τα θέματα του Weekend