Η γυναίκα με τα μούσια που ήταν μία σελέμπριτι τον 17ο αιώνα

Το καλυμμένο με τρίχες πρόσωπό της δεν την εμπόδισε να ζήσει μια ζωή σαφώς καλύτερη από τις περισσότερες γυναίκες της εποχής της. Ήταν ντυμένη με την τελευταία λέξη της μόδας, ζούσε πλουσιοπάροχα, παντρεύτηκε κι έκανε και παιδί το οποίο και δεν κληρονόμησε το σύνδρομό της. Η Barbara van Beck κατόρθωσε να μετατρέψει εν ολίγοις τον κακό γενετικό λαχνό που της έλαχε σε διεθνή φήμη και μία καλή ζωή. Την περασμένη εβδομάδα η Wellcome Collection του Λονδίνου απέκτησε μία ελαιογραφία που απεικονίζει την Barbara van Beck, μία επιχειρηματία και σελέμπριτι του 17ου αιώνα. Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς την προσωπογραφία είναι το πόσο αρχοντικά ντυμένη είναι, ενώ είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για μία γυναίκα του περιθωρίου που οι σύγχρονοι την αντιμετώπιζαν ως τέρας της φύσης. Επίσης σε καμία πόζα δεν προδίδεται τυχόν πρόθεση του καλλιτέχνη να την χλευάσει. Η Barbara van Beck έπασχε από το «σύνδρομο Άμπας» ή «σύνδρομο του λυκανθρώπου» ή «υπετρίχωση». Από μικρό παιδί είχε τρίχες στο πρόσωπο που ξεκινούσαν γύρω από τα φρύδια της και τελείωναν κάτω από το πηγούνι της, καλύπτοντας τα μάγουλα και τη μύτη της. Αναλογιζόμενοι τα σημερινά ιδεώδη ομορφιάς και λαμβάνοντας υπόψιν τον συντηρητισμό και την επιφυλακτικότητα απέναντι σε κάτι τόσο παράξενο εύκολα θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα πως η ζωή της μάλλον θα έμοιαζε με κόλαση. Το πραγματικά εντυπωσιακό είναι πως η γυναίκα αυτή απέκτησε διεθνή φήμη και έζησε μία πλούσια ζωή. Η Barbara van Beck γεννήθηκε 1629 στην Βαυαρία της Γερμανίας και παρότι οι γονείς της εκμεταλλεύθηκαν την ιδιαίτερη κατάσταση της κόρης τους ώστε να βγάλουν χρήματα, είχαν την προνοητικότητα να της παρέχουν μια πολύ καλή εκπαίδευση, γεγονός που της επέτρεψε να μην αναγκαστεί ποτέ να παρελαύνει σε freak shows. Στο παρελθόν, ιδιαίτερα κατά τον 19ο και 20ό αιώνα, άνθρωποι σαν εκείνη συμμετείχαν στα λεγόμενα «σόου φρίκης» που διασκέδαζαν το κοινό. Κατά την 30ετή περίπου σταδιοδρομία της η γυναίκα με το δασύτριχο πρόσωπο ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη ζώντας τόσο βασιλικές αυλές στην Γαλλία και την Ιταλία, έπαιζε μουσική και είχε μάθει πολλές γλώσσες. Τα φορέματα που φορούσε έβγαζαν μία θηλυκότητα και ήταν πάντα ραμμένα από πανάκριβα υφάσματα. Όποια πορτραίτα της Barbara van Beck υπάρχουν την απεικονίζουν πάντα ως μέλος της υψηλής κοινωνίας. Το 1657 συναντήθηκε στο Λονδίνο με τον Άγγλο συγγραφέα John Evelynα. Ο ίδιος την περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια: «Τα φρύδια της ήταν χτενισμένα προς τα επάνω, και το μέτωπο της ήταν καλυμμένο από τρίχες τόσο πλούσιες και κανονικές όσο τα μαλλιά που φυτρώνουν στο κεφάλι κάθε γυναίκας, με περιποιημένη κόμμωση. Είχε μία πολύ μακριά μπούκλα σε κάθε αυτί και μία πλούσια γενειάδα, μουστάκια με μακριές μπούκλες που φύονταν από τους ρώθωνες της και έμοιαζε με τα Ισλανδικά σκυλιά, το χρώμα των τριχών ήταν ανοιχτό καστανό, και ήταν λεπτές σαν λινάρι». Η εξωτερική της εμφάνιση δεν της στέρησε την προσωπική ευτυχία, παρά τις όποιες αμφιβολίες είχαν διατυπωθεί. Παντρεύτηκε έναν Ολλανδό, τον Johan Michael van Beck, ο οποίος αργότερα έγινε και μάνατζερ της. Οι κακές γλώσσες έλεγαν πως ο μοναδικός λόγος που την παντρεύτηκε ήταν για να πλουτίσει από τις εμφανίσεις της συζύγου του, ωστόσο το ζευγάρι απέκτησε ένα παιδί το οποίο ευτυχώς δεν κληρονόμησε το σύνδρομο της μητέρας του. Η Barbara van Beck σε κάποιες περιπτώσεις αναφερόταν ως Barbara Urselin. Κατά πάσα πιθανότητα το προσωνύμιο αυτό προερχόταν από την λατινική λέξη ursa, που σημαίνει θηλυκή αρκούδα. Η Angela McShane, εκπρόσωπος της συλλογής σε μία συνέντευξη της στον Guardian λέει: «Πρόκειται για έναν υπέροχα εκτελεσμένο πίνακα ατόμου που χαίρει υψηλής κοινωνικής θέσης. Δεν απαθανατίζεται ως τέρας όπως θα την περιέγραφαν οι Βικτοριανοί για παράδειγμα, αλλά ως γυναίκα με επιβλητική παρουσία, ζωγραφισμένη σε μία εποχή όπου την έβλεπαν όπως και ο Evelyn, ως ένα θαύμα της φύσης». Μετά την καταγεγραμμένη συνάντηση της με τον Evelyn στο Λονδίνο τα ίχνη της χάνονται και δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με το που έζησε στην υπόλοιπη ζωή της, ούτε πότε και από τι πέθανε.