Ίσως για τους περισσότερους ανθρώπους μια πέτρα με κάτι γράμματα και αριθμούς να μην σημαίνει και πολλά και να μην κινήσει καν την περιέργεια όσων βρίσκονται σε μια παραλία. Για τους εθελοντές του ΑΡΧΕΛΩΝ όμως, που καταμετρούσαν με το πρώτο χάραμα τις φωλιές θαλάσσιων χελωνών στην παραλία των Σεκανίων στη Ζάκυνθο την 3η Ιουλίου 2011, ήταν ένα συγκινητικό εύρημα.
Αυτή η πέτρα σημαίνει ότι ένας εθελοντής του ΑΡΧΕΛΩΝ στις 2 Αυγούστου του 1988 είδε τα μικροσκοπικά ίχνη από τα χελωνάκια να πηγαίνουν προς τη θάλασσα… μπορεί και να είδε και τα ίδια τα χελωνάκια αν ήταν αρκετά τυχερός… και τώρα 23 χρόνια μετά οι εθελοντές του ΑΡΧΕΛΩΝ βρίσκονται ακόμα στην ίδια παραλία και συνεχίζουν να κάνουν την ίδια πρωινή περιπολία για να καταμετρήσουν και να προστατέψουν τις φωλιές στον Κόλπο του Λαγανά.
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Έχει δημιουργηθεί το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου με Προεδρικό Διάταγμα από το 1999 και ο Φορέας Διαχείρισης από το 2000, έχουν γίνει τόσες ενέργειες προς την κατεύθυνση της διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής, έχουν κατά καιρούς πραγματοποιηθεί σοβαρές προσπάθειες 24ωρης φύλαξης των παραλίων για να αποφευχθεί κάθε ενόχληση κατά την φωλεοποίηση και να προστατευτεί το θαλάσσιο και παράκτιο οικοσύστημα…
Κοιτώντας όμως πίσω, τελικά δεν έχει υπάρξει και τεράστια αλλαγή από τη μεριά του Κράτους. Το προσωπικό του Φορέα Διαχείρισης παραμένει απλήρωτο εδώ και 8 μήνες, η φύλαξη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί επαρκώς, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες από το υπάρχον προσωπικό, και η ερευνητική ομάδα του Φορέα Διαχείρισης δεν υπάρχει τα τελευταία δύο χρόνια στις παραλίες ωοτοκίας. Οι εθελοντές του ΑΡΧΕΛΩΝ και άλλων περιβαλλοντικών μη κυβερνητικών οργανώσεων και πάλι καλούνται να καλύψουν την απουσία του Ελληνικού Κράτους από την ολοκληρωμένη, απρόσκοπτη και αποτελεσματική διαχείριση του Περιβάλλοντος στην Ελλάδα. Για μια φορά ακόμα θα πρέπει να βγάλουν ασπροπρόσωπη την Ελλάδα έναντι των τεράστιων προστίμων που επισείονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανεπαρκή προστασία του σημαντικότερου βιοτόπου της απειλούμενης Caretta caretta στη Μεσόγειο.
Γιατί τη θαλάσσια χελώνα; Γιατί ο καθένας επιλέγει έναν τομέα για να συνεισφέρει, περιβαλλοντικό, κοινωνικό ή άλλο. Όταν, λοιπόν, συλλογικά συνεισφέρουμε όλοι με το δικό μας τρόπο για ένα σκοπό τότε υπάρχει και αποτέλεσμα. Σε μια πρωινή περιπολία, λοιπόν, μια πέτρα μπορεί να μας θυμίσει και πάλι το ρόλο μας δίνοντας ένα ενθαρρυντικό μήνυμα. Ήμασταν εδώ, είμαστε εδώ και θα παραμείνουμε εδώ για να προστατεύουμε το παράκτιο και θαλάσσιο περιβάλλον με αφορμή τη θαλάσσια χελώνα, και για να θυμίζουμε ότι η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να ανέβει ιεραρχικά στην πολιτική ατζέντα της Ελλάδας. Γιατί το περιβάλλον είναι και ο άνθρωπος μέσα σ’ αυτό και τα δικαιώματά του για ένα καλό βιοτικό επίπεδο.
Πηγή: Αρχέλων
