Οι καλύτερες εκλογικές ταινίες όλων των εποχών

Αν ψάχνετε έμπνευση για το εκλογικό παραβάν, το πολιτικό σινεμά είναι και πάλι εδώ για να δώσει την απαραίτητη χείρα βοηθείας. Καταμεσής της δίνης του εκλογικού πυρετού που χτύπησε λοιπόν τη χώρα μας, ώρα να ρίξουμε μια ματιά στο πώς έχει καλύψει ο κινηματογράφος αντίστοιχα εκλογικά γεγονότα. Από σχολικές εκλογές μέχρι και προεδρικούς υποψηφίους, το Χόλιγουντ δεν έκρυψε ποτέ την αίγλη που του ασκεί η μεγαλύτερη γιορτή της δημοκρατίας, σκαρώνοντας πληθώρα ταινιών για το τι συμβαίνει στα παρασκήνια των πολιτικών διαδικασιών. Κι αν υπάρχει φυσικά ιδανική στιγμή για να απολαύσουμε το ιδιαίτερο αυτό υποείδος του πολιτικού σινεμά είναι τώρα, στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου. Τα φιλμ για την εκλογική διαδικασία παραμένουν βέβαια πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους, στις παρακάτω ταινίες ρίχνουμε όμως «δαγκωτό»… The Campaign (2012) Η πρόσφατη πολιτική σάτιρα με τους Γουίλ Φέρελ και Ζακ Γαλιφιανάκη χλευάζει την εκλογική διαδικασία με τρόπο που μόνο το ξεκαρδιστικό δίδυμο μπορεί να κάνει. Κλεφτές ματιές στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις της εκλογικής αναμέτρησης στη Βόρεια Καρολίνα, εκεί που τα πισώπλατα μαχαιρώματα και οι πολιτικές γκάφες δίνουν και παίρνουν. Αν και στο τέλος ξεσπά ένα πρωτοφανές κύμα πολιτικής ειλικρίνειας! Έτσι φαίνεται να είναι το σύγχρονο πολιτικό σκηνικό (χωρίς το πρωτοφανές κύμα πολιτικής ειλικρίνειας βεβαίως)… Bulworth (1998) Ο Γουόρεν Μπίτι στον ρόλο του γερουσιαστή της Καλιφόρνια, ο οποίος συνειδητοποιώντας ότι η εκλογική του περιφέρεια δεν υποστηρίζει πια την άλλοτε φιλελεύθερη πολιτική του ατζέντα, αποφασίζει να βγει από τη μέση κλείνοντας συμβόλαιο θανάτου για τον ίδιο. Ξέροντας πια ότι οι μέρες του στον μάταιο τούτο κόσμο είναι μετρημένες, δεν έχει πλέον κανέναν ενδοιασμό να πει την αλήθεια όπου σταθεί κι όπου βρεθεί! Υπέροχο…

The Best Man (1964) Στο κλασικό πια χολιγουντιανό φιλμ, Χένρι Φόντα και Κλιφ Ρόμπερτσον διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το προεδρικό χρίσμα των ΗΠΑ σε μια ταινία που τα έχει όλα: ίντριγκα, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, ένοχα μυστικά και εκβιασμούς. Το διακύβευμα; Πόσο λάσπη είσαι έτοιμος να ρίξεις ώστε να πετύχεις τους σκοπούς σου; Πάντα επίκαιρο και σύγχρονο όσο δεν παίρνει! Στα «ψιλά» της ταινίας, ο Ρόναλντ Ρίγκαν πέρασε από οντισιόν για τον ρόλο ενός από τους δύο προεδρικούς υποψηφίους, κόπηκε όμως καθώς «δεν διέθετε προεδρικό παράστημα»… Primary Colors (1998) Στο σπουδαίο φιλμ του Μάικλ Νίκολς, ο κυβερνήτης του Νότου, Τζον Τραβόλτα, μαγνητίζει με τα χαρίσματά του πληθώρα φιντανιών στο εκλογικό του στρατηγείο, ακόμα και τσούρμο γυναικών που επιδίδονται σε ερωτικές περιπτύξεις μαζί του, παρά το γεγονός ότι η γυναίκα του είναι πάντα στο πλευρό του. Μασκαρεμένη παρωδία της κούρσας του Μπιλ Κλίντον για το τιμόνι του Λευκού Οίκου, ο Τραβόλτα κάνει ό,τι μπορεί για να θυμίζει τον πρόεδρο των ΗΠΑ, όπως εξάλλου και το δευτερεύον καστ, που φέρνει πολύ στο μυαλό τη σύζυγο Χίλαρι και τον Τζορτζ Στεφανόπουλο…

Wag the Dog (1997) Άλλο ένα προεκλογικό σεξουαλικό σκάνδαλο προέδρου, αυτή τη φορά στην προσπάθεια να «θαφτεί» επιστρατεύεται ο χολιγουντιανός παραγωγός Ντάστιν Χόφμαν ώστε να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη με έναν πλαστό πόλεμο! Η μαύρη κωμωδία του Μπάρι Λέβινσον για το σύγχρονο πολιτικό τοπίο απαθανατίζει σε όλη της τη σκοτεινή μεγαλοπρέπεια τη μαρκετίστικη μηχανή πίσω από τις προεκλογικές εκστρατείες, παραμένοντας διαχρονικά επίκαιρη: το φιλμ βγήκε στις σκοτεινές αίθουσες έναν μόλις μήνα πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο με τις σεξουαλικές περιπέτειες του Κλίντον με τη Μόνικα Λεβίνσκι. Οι επακόλουθοι βομβαρδισμοί του Κλίντον σε Αφγανιστάν και Σουδάν θεωρήθηκαν από πολλούς αναλυτές ως απόπειρα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, λες και ακολουθούσε δηλαδή πιστά το σενάριο της ταινίας… The Ides of March (2011) Στο πολιτικό θρίλερ «Αι Ειδοί του Μαρτίου», ο Ράιαν Γκόσλινγκ, το δεξί χέρι του κυβερνήτη της Πενσιλβάνια (Τζορτζ Κλούνεϊ), έχει να παλέψει με όλα τα βρόμικα μυστικά της προσωπικής ζωής του γερουσιαστή που αναδύονται με ρυθμούς χιονοστιβάδας στον αγώνα του για το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρική κούρσα. Η μάχη του βοηθού με τα ένοχα μυστικά και η επιλογή μεταξύ προσωπικής ηθικής και πολιτικής καριέρας αποκαλύπτει πολλά για τον τρόπο που δουλεύει το πολιτικό μας σύστημα… Election (1999) Ξεκαρδιστικά αστείο και αρκούντως «μαύρο», το φιλμ προσφέρει απλόχερες ματιές στις φοιτητικές εκλογές, αποδεικνύοντας ότι όσο μικρή κι αν είναι η αναμέτρηση μπορεί να γίνει ζηλευτά βρόμικη! Η Ρις Γουίδερσπουν στον ρόλο της αδίστακτα αποφασισμένης υποψήφιας έχει πολλά να διδάξει (αν χρειάζεται) το πολιτικό σύστημα, σε μια σατιρική αλληγορία που βάζει πολλά πράγματα στη θέση τους… The Candidate (1972) Γιος πρώην γερουσιαστή επιστρατεύεται ως υποψήφιος κυβερνήτης της Καλιφόρνια, παρά το γεγονός ότι ούτε τέτοιες βλέψεις έχει ούτε και γερό στομάχι. Έχει όμως αυτό που χρειάζεται για το πολιτικό σύστημα, όμορφο πρόσωπο! Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ δείχνει υπέροχος στις προεκλογικές αφίσες και αυτό ίσως φτάνει για να εκλεγεί, με τον ρόλο του να είναι έτσι φτιαγμένος που να παραμοιάζει στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση του Τζον Κένεντι. «Και τώρα τι κάνουμε;», αναρωτιέται ο Ρέντφορντ όταν κερδίζει τελικά τις εκλογές, με το οσκαρικό σενάριο να αποδεικνύει ότι ένα όμορφο πρόσωπο μπορεί να σε πάει πολύ μακριά σε όρους πολιτικής καριέρας…

Βob Roberts (1992) Ένας υποψήφιος της Πενσιλβάνια που αρέσκεται να γρατσουνά την κιθάρα του και δεν έχει καμιά προεκλογική πείρα αντί για μακροσκελείς πολιτικές ομιλίες αποφασίζει να τραγουδά τα κομμάτια του! Ο συντηρητικός υποψήφιος Τιμ Ρόμπινς, που έγραψε και σκηνοθέτησε το φιλμ, έφτιαξε τον ρόλο του στα πρότυπα των πολιτικών διακυβευμάτων του Τζορτζ Μπους αλλά και του πρώην γερουσιαστή της Πενσιλβάνια, Ρικ Σαντόρουμ, του διαβόητου ρατσιστή που έφτασε να συγκρίνει την ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία. Όσο για το πολιτικό μάθημα του φιλμ, αν τραγουδάς τα παράπονά σου από το σύστημα, τότε δεν ακούγονται τόσο πικρόχολα… All the President’s Men (1976) Στο γνωστότατο «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» μπλέκονται αρμονικά πολιτική και δημοσιογραφία, αν και όχι με τις παραδοσιακές σχέσεις που τις έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Οι μαχητικοί ρεπόρτερ της «Washington Post», Ντάστιν Χόφμαν και Ρόμπερτ Ρέντφορντ, προσπαθούν να φέρουν στο φως τις διεφθαρμένες προεκλογικές τακτικές του Ρίτσαρντ Νίξον στην κούρσα του 1972. Αν δεν το έχετε δει, να το δείτε! Εκτός συναγωνισμού: The Manchurian Candidate (1962) Πιθανότατα η καλύτερη ταινία συνωμοσίας όλων των εποχών, δεν θα μιλήσουμε εδώ για το αξιομνημόνευτο ριμέικ του 2004 με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον αλλά για το αυθεντικό αριστούργημα του 1962 με τον Φρανκ Σινάτρα. Εκεί δηλαδή που η ταινία πιάνει όλους τους κοινωνικούς παλμούς, διηγούμενη την ιστορία ενός παρασημοφορημένου ήρωα πολέμου που δεν ξέρει γιατί ακριβώς τον τιμά η κυβέρνηση. Η σκιώδης ομάδα επιρροής που προσπαθεί να υφαρπάξει την προεδρία των ΗΠΑ μέσω του ταλαιπωρημένου στρατιώτη που μετατρέπει σε υποψήφιο αντιπρόεδρο παραμένει κορυφαία στον τομέα της, αν και το φιλμ του Τζον Φρανκενχάιμερ είναι σαφώς εγγεγραμμένο στο σκοτεινό ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής (οι κομμουνιστές είναι εδώ οι κακοί, καθώς μιλάμε για ταινία που φτιάχτηκε αμέσως μετά την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων το 1961). Η ταινία έγινε μάλιστα και πάλι επίκαιρη με την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ, καθώς δεν ήταν λίγοι αυτοί που κατηγόρησαν τον πρώτο μαύρο πρόεδρο της Αμερικής για σκιώδεις σχέσεις με μουσουλμανικά συμφέροντα… Ειδική μνεία Είπαμε, από μια τέτοια εκτεταμένη λίστα μένουν αναγκαστικά έξω πολλά αριστουργήματα του υποείδους. Από τα κλασικά «Mr. Smith Goes to Washington» (1939) και «All the King’s Men» (1949), το μοναδικό στο είδος του «The War Room» μέχρι το «The American President» και το «Syriana», δεν είναι λίγα τα φιλμ που αξίζουν της προεκλογικής προσοχής μας… Διαβάστε όλα τα θέματα της ενότητας Weekend του newsbeast.gr