Εθνικιστικά και ακροδεξιά κόμματα σε ολόκληρη την Ευρώπη κερδίζουν διαρκώς εκλογικό έδαφος, με τη Γηραιά Ήπειρο να παρακολουθεί αμήχανη τις εξελίξεις, βλέποντας τα φαντάσματα του παρελθόντος να βγαίνουν και πάλι στην επιφάνεια. Στελέχη ακροδεξιών και εθνικιστικών κομμάτων σε ολοένα και περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες καταλαμβάνουν κρίσιμα κυβερνητικά πόστα. Άλλα μετατρέπονται στις κύριες αντιπολιτευτικές φωνές των χωρών τους. Κόμματα που άλλοτε βρίσκονταν στο περιθώριο του πολιτικού τοπίου της Ευρώπης, γιγαντώνονται σήμερα και να αποτελούν ισχυρά ρεύματα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, εκμεταλλευόμενα τον φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών. Παρόλο που καλύπτουν ένα ευρύ πολιτικό φάσμα, υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσά τους, όπως η εχθρότητα απέναντι στη μετανάστευση, η αντι-ισλαμική ρητορική και ο ευρωσκεπτικισμός. «Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη βιώνει μια βαθιά και μεσοπρόθεσμα αξεπέραστη, πάρα πολύ οργανική κρίση. Οποτεδήποτε στην ιστορία εμφανίστηκαν παρόμοια φαινόμενα, ο κόσμος αναζητά διεξόδους. Αυτό που προτάσσεται όμως από την επίσημη πολιτική είναι ένας τοίχος, ένα αδιέξοδο, ένα μέλλον παρατεταμένης φτώχειας, ιδιωτικοποιήσεων των πάντων, περικοπής των κοινωνικών υπηρεσιών, περικοπές σε όλα τα φάσματα της δημόσιας ζωής», δηλώνει στο newsbeast.gr ο Σεραφείμ Σεφεριάδης, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. «Αυτό το κενό, όπως τα πάντα στη φύση δεν μένουν ακάλυπτα, τείνουν να καλύπτονται από εναλλακτικές προτάσεις», σημειώνει ακόμη ο κ. Σεφεριάδης και συνεχίζει: «Εδώ υπάρχει ένα έλλειμμα υπάρχουσας Αριστεράς, η οποία αδυνατεί να διατυπώσει ή να διαμορφώσει μια εναλλακτική. […] Διαμορφώνεται έτσι ένα πάρα πολύ μεγάλο κενό και αυτό το κενό τείνουν να το καλύψουν διάφοροι τσαρλατάνοι της πολιτικής. Αυτό είναι απόρροια ενός πολιτικού προβλήματος, το γεγονός δηλαδή ότι η Αριστερά έχει πάψει να είναι Αριστερά. Έχουμε μια γιγάντια μετάθεση ευθύνης όπου υπεύθυνα πολιτικά υποκείμενα στην εξουσία με μία εντολή να διαμορφώσουν αυτή την εναλλακτική λύση -και δεν το έχουν κάνει, με αποτέλεσμα να δημιουργείται το κενό- με τη μεγαλύτερη ευκολία ρίχνουν την ευθύνη στις κοινωνίες. Την ώρα που οι κοινωνίες, αν δει κανείς τον παγκόσμιο χάρτη, με καμία έννοια δεν μπορούμε να πούμε, ακόμα και σήμερα, ότι έχουμε μια στροφή προς την ακροδεξιά. Ας πάει να δει κανείς τι γίνεται στη Γαλλία με τον Μελανσόν που κόντεψε να μπει στον δεύτερο γύρο, μαζί με τη Λεπέν βέβαια, αλλά δεν είναι μόνο μια εκδοχή, είναι και οι άλλες. Οι κοινωνίες έχουν δείξει δείγματα ότι διάκεινται ευμενώς προς μια τέτοια προοπτική. Είχαμε το κύμα αλληλεγγύης. Ας θυμίσω ένα στοιχείο: Το 2016, πριν δύο μόλις χρόνια, έγινε μια δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία στην Ελλάδα, το 66% ήταν υπέρ των ανοιχτών συνόρων και πέντε εκατομμύρια συμπολίτες μας είχαν συμμετάσχει ενεργά σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Καταλαβαίνετε ότι δεν υπάρχει κάποιο σταγονίδιο της κοινωνίας που επιστρέφει στον ρατσισμό και στην ακροδεξιά, είναι απότοκα αυτού του πολιτικού κενού». Ο κ. Σεφεριάδης αναφέρεται και στην καταστολή, η οποία, όπως σημειώνει, «δεν ανακόπτει το μεταναστευτικό, διότι την ίδια ώρα η Ε.Ε. συνεχίζει με τους ανταγωνισμούς της να δημιουργεί κόλαση στις χώρες που τροφοδοτούν τα μεταναστευτικά κύματα. Δεν υπάρχει τρόπος να ανακοπεί το κύμα. Αυτό που γίνεται όμως είναι ότι νομιμοποιείται στον επίσημο λόγο αυτή η ακροδεξιά οπτική. “Διώξτε τους μετανάστες”. Δηλαδή μην ασχολείστε με τις αιτίες του προβλήματος, αλλά με τα συμπτώματα. Πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις να προτείνουν συγκεκριμένα πράγματα. Να θυμίσουν για παράδειγμα ότι όλοι οι μετανάστες είναι κάτω του 1% του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Δεν κατακλύζουν την Ευρώπη. Ότι υπάρχουν 10 εκατομμύρια κενά κτίρια στις χώρες της Ε.Ε. Πρέπει να γίνει μια σημαντική κατανομή αυτών των πληθυσμών. Να μπορούν να ενταχθούν στη λειτουργία αυτών των κοινωνιών, κάτι όμως που φοβάμαι ότι η Ε.Ε. δεν πρόκειται ποτέ να υιοθετήσει. Μια πολιτική που πρέπει να διεκδικήσει ο προοδευτικός κόσμος, που αυτή τη στιγμή δεν το κάνουν».
NEWSBEAST
Ο χάρτης της ακροδεξιάς και του εθνικισμού στην Ευρώπη
Οι ακραίες φωνές του μίσους και του φόβου που κερδίζουν έδαφος στη Γηραιά Ήπειρο
Ο χάρτης του εθνικισμού και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη