Οι φορές που ένας γνωστός και καταξιωμένος άνθρωπος του ποδοσφαίρου ασχολείται επαγγελματικά με τον άρρωστο μικρόκοσμο της ελληνικής πραγματικότητας, δεν είναι πολλές για να είμαστε ειλικρινείς. Τα χρόνια που μεγάλοι ποδοσφαιριστές γέμιζαν αεροδρόμια και κερκίδες και προπονητές εγνωσμένης αξίας ερχόντουσαν για να εργαστούν στην Ελλάδα πλέον αποτελούν μία ανάμνηση.
Μπορεί οι ομάδες να επενδύουν κάποια χρηματικά ποσά για την πρόοδο του αθλήματος και του προϊόντος που (προσπαθούν) να προσφέρουν στους φιλάθλους, αλλά η συχνότητα που κάποιος θα ασχοληθεί με το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, έχει μειωθεί δραματικά. Κάθε όνομα το οποίο έχει μία πορεία στον χώρο σε παγκόσμιο επίπεδο και επιλέγει να εμπλακεί, μία έκπληξη την προκαλεί.
Στο άκουσμα του ερχομού του Ζοσέ Ανιγκό στον πάγκο του Λεβαδειακού, λίγοι ήταν αυτοί που έδωσαν σημασία καθώς το όνομα χτυπούσε κάποια καμπανάκια. Ο τεχνικός των Βοιωτών ήρθε χωρίς τυμπανοκρουσίες, σχεδόν ινκόγνιτο. Η ζωή του έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα και η, για πολλούς, διφορούμενη προσωπικότητά του, έχει ήδη κάνει τους ανθρώπους της επαρχιακής ομάδας να πίνουν νερό στο όνομά του.
Το καμάρι της Μασσαλίας, η ομάδα της Μαρσέιγ μπήκε στη ζωή του Ζοσέ στα 15 του χρόνια. Έπαιξε αξιοπρεπώς για την ομάδα της καρδιάς του, ως κεντρικός αμυντικός για περίπου μία δεκαετία μέχρι και το 1987. Το αγροτικό του στον πάγκο με την ιδιότητα του προπονητή το έκανε σε διάφορες ομάδες των μικρότερων κατηγοριών των γαλλικών πρωταθλημάτων.
Το 2001 ήταν καιρός να γυρίσει στη μεγάλη του αγάπη και να την κοουτσάρει οδηγώντας την στην επιτυχία. Τα πήγαινε έλα για τα επόμενα 15 χρόνια ήταν πολλά, από διάφορα πόστα. Το ίδιο και οι σχέσεις με τις διοικήσεις, τους οπαδούς, τους εκάστοτε προπονητές αλλά και τους παίκτες. Η μεγαλύτερη επιτυχία που κατέγραψε η Ολιμπίκ με τον Ανιγκό στον πάγκο της ήταν ο τελικός του κυπέλλου UEFA το 2004, το οποίο εν τέλει έχασε από τη Βαλένθια.
Στη συνέχεια θα γίνει τεχνικός διευθυντής της ομάδας και η ζωή του θα πάρει άλλη τροπή. Το όνομά του θα γίνει κόκκινο πανί για τους οπαδούς, τους παίκτες και εν τέλει η δικαιοσύνη θα ασχοληθεί με την περίπτωση του επισταμένα.
«Ο Νονός επαναστατεί». Αυτός ήταν ο τίτλος γαλλικού περιοδικού το οποίο μιλούσε για την σχέση του Ανιγκό με μέλη της μαρσεγιέζικης μαφίας. Το Κονσολά ήταν η περιοχή της Μασσαλίας που τραβούσε τα ανήσυχα νιάτα της πόλης. Το αν θα κατέληγαν με ένα όπλο στο χέρι να κάνουν ληστείες ήταν καθαρά θέμα συγκυριών.
Ο Ζοσέ Ανιγκό έκανε το πέρασμά του από το Κονσολά. Οι γονείς του ωστόσο τον τράβηξαν μακριά. Εκείνη η ζωή όμως θα τον ακολουθούσε. «Ξέρω ποιος είμαι και δε θέλω όλους αυτούς τους μύθους που μου έχουν κολλήσει. Δε βλέπω το λόγο να γυρίσω την πλάτη μου σε κάποιους παιδικούς μου φίλους», είχε πει ο Ζοσέ σε συνέντευξή του. Χρόνια μετά από τηλεφωνικές υποκλοπές της αστυνομίας αποδείχθηκε πως ο παιδικός φίλος του Ανιγκό, Ρίτσαρντ Ντερούδα, μαφιόζος στον τοπικό υπόκοσμο, εκβίαζε τον Ανιγκό ώστε να κάνει καριέρα ο γιος του, Τόμας Ντερούδα.
Η είσοδος του Τόμας Ντερούδα στην 11αδα της Ολιμπίκ, γιατί «έπρεπε» ήταν και ο λόγος που παραιτήθηκε από τον πάγκο της ομάδας ο Ζαν Φερναντές το 2006. Οι «δύσκολοι» σκληροπυρηνικοί ultras της Μαρσέιγ ήρθαν σε ανοικτή κόντρα με τον Ανιγκό και για την μετέπειτα ζόρικη σχέση που είχε με τον προπονητή της ομάδας Ντιντιέ Ντεσάμπς. Παρόλο που η Ολιμπίκ με αυτό το δίδυμο πανηγύρισε το νταμπλ το 2010.
Ο Ζοσέ Ανιγκό ωστόσο είχε μπλεξίματα και με το νόμο. Τα οποία ωστόσο ξεπεράστηκαν το 2015 όταν και απαλλάχθηκε επισήμως από τις κατηγορίες για παράνομες χρηματικές δοσοληψίες κατά τη διάρκεια μεταγραφών του συλλόγου της Μασσαλίας. Το όνομα του Ανιγκό είχε μπλεχτεί μαζί με άλλων, μεταξύ αυτών ατζέντηδων και μελών του υποκόσμου σε σκάνδαλο με παράνομες πληρωμές σε περιπτώσεις μεγάλων μεταγραφών όπως εκείνη του Ντιαβαρά από την Μπορντό αλλά και του Ζινιάκ από την Τουλούζ.
Λίγους μήνες πριν ο Ανιγκό είχε ήδη αποσυρθεί στην απομόνωση του σπιτιού του στο Μαρόκο. Ένα χρόνο πριν είχε συμβεί το γεγονός που θα του άλλαζε τη ζωή για πάντα.
Ήταν 6 Σεπτεμβρίου του 2013. Το τηλέφωνο του Ζοσέ Ανιγκό χτυπά και ήταν η νύφη του η οποία κλαίγοντας του είπε: «Έγινε ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Το ξέρω ότι είναι ο Αντριέν». Ο ίδιος ήταν σε άρνηση από το σοκ. Μέχρι να τον ενημερώσει επισήμως η αστυνομία δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει πως το παιδί του είχε εκτελεστεί από μαφιόζους με 12 σφαίρες.
«Ίσως το μόνο χειρότερο από το να βλέπεις το παιδί του να πεθαίνει από δολοφονία, να είναι ότι έχεις περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, περιμένοντας ένα τέτοιο τηλεφώνημα», είχε πει και τα λόγια του αποκτούν άλλη βαρύτητα αν σκεφτεί κανείς το παρελθόν του Αντριέν Ανιγκό.
Ο Ζοσέ προσπάθησε να τον προστατέψει αλλάζοντας γειτονιά και σχολείο. Ο πιτσιρικάς θα έκανε κοπάνα, θα έκλεβε αυτοκίνητα για να πάει να βρει τους φίλους του στο Κονσολά. Η πορεία προς το έγκλημα και την καταστροφή είχε ήδη χαραχθεί. Το 2007 συνελήφθη για πρώτη φορά μετά από ένοπλη ληστεία, στην οποία χρησιμοποίησε αυτοκίνητο το οποίο είχε νοικιάσει για λογαριασμό της Μαρσέιλ.
Μετά από 3 χρόνια βγήκε από τη φυλακή και αποφάσισε να αποτοξινωθεί από την αδρεναλίνη που προσέφερε το έγκλημα. Το 2014 άνοιξε ένα κατάστημα αθλητικών ειδών και είχε πλάνο να πάρει την γυναίκα του και να πάνε και εκείνοι στο Μαρόκο. Δεν τα κατάφερε… «Έχασα το παιδί μου με δώδεκα σφαίρες από εκτελεστές. Δεν τον άφησαν να ξεφύγει».
O Ζοσέ Ανιγκό ήρθε στην πρωτεύουσα της Βοιωτίας με χαμηλούς τόνους παρόλο που στην χώρα του θεωρείται μία αρκετά σημαντική ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Ήθελε μία νέα πρόκληση η οποία θα τον έκανε να βρει ξανά τη χαρά για τη ζωή γενικά και για το ποδόσφαιρο ειδικά. Αυτή την ευκαιρία του την προσέφερε ο Λεβαδειακός και ο Γιάννης Κομπότης ο οποίος κατάφερε να τον πείσει να έρθει στην ανυπόληπτη ποδοσφαιρικά Ελλάδα να εργαστεί.
Ο Ανιγκό σήκωσε το γάντι της πρόκλησης. Έχει παρουσιάσει ένα συμπαγές και αξιοπρόσεκτο σύνολο το οποίο φιγουράρει στο πάνω ράφι του πρωταθλήματος, κρατώντας το αήττητο μέχρι και την 8η αγωνιστική. Πράγμα σπάνιο για ομάδα της Σούπερ Λιγκ καθώς μέχρι την 8η αγωνιστική μπορεί να έχουν περάσει από την τεχνική ηγεσία και 3 διαφορετικοί προπονητές.
