Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, την 1η Οκτωβρίου του 1994, όταν ένας βραχύσωμος ποδοσφαιριστής έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του σε επίσημο αγώνα.
Το όνομά του άγνωστο στους περισσότερους. Αριέλ Ιμπαγάσα λεγόταν ο πιτσιρικάς και σύντομα κατάφερε να κάνει πολλούς να μιλούν για τις ικανότητές του. Ο Αριέλ γιορτάζει σήμερα τα… ποδοσφαιρικά του γενέθλια.
«Ενηλικιώνεται» και γίνεται 18 ετών. 18 χρόνια γεμάτα επιτυχίες, στα οποία ο Αργεντινός πρόσφερε απλόχερα θέαμα και ουσία, σε κάθε ομάδα στην οποία υπηρέτησε, τόσο ως «στρατιώτης», όσο και ως «στρατηγός».
Ο Αριέλ γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες στις 27 Οκτωβρίου του 1976. Τα πρώτα ποδοσφαιρικά του «βήματα» τα έκανε στη Λανούς, με την οποία έκανε το ντεμπούτο του την πρώτη μέρα του Οκτωβρίου του 1994, πριν ακόμα κλείσει τα 18 του χρόνια.
Ο Πατρίσιο Ερνάντες, προπονητής του νεαρού Ιμπαγάσα, είχε εκτιμήσει τις αρετές του παίκτη και δεν δίστασε να τον χρησιμοποιήσει βασικό στην αναμέτρηση κόντρα στην Ντεπορτίβο Μαντίγιου. Ήταν η αρχή μιας σπουδαίας καριέρας.
Οι δημιουργικές ικανότητες του Ιμπαγάσα δεν άφησαν ασυγκίνητο τον προπονητή της εθνικής νέων της Αργεντινής, Χοσέ Πέκερμαν, ο οποίος τον κάλεσε για το παγκόσμιο κύπελλο νέων του 1995, δίνοντάς του τα… «κλειδιά» της ομάδας. Η ηγετική μορφή του Αριέλ οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του τίτλου, με τη νίκη επί των αιωνίων αντιπάλων, Βραζιλιάνων, με 2-0. Αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος του «Κάνιο».
Το καλοκαίρι του 1995 ο Ιμπαγάσα βρέθηκε κοντά στον Παναθηναϊκό, αφού ο Χουάν Ραμόν Ρότσα είχε ενημερώσει τους ιθύνοντες των «πρασίνων» για το ταλέντο του Αριέλ. Το νεαρό της ηλικίας του, όμως, αποτέλεσε εμπόδιο στην έλευσή του στη χώρα μας, αφού το ρίσκο μιας τέτοιας επένδυσης έμοιαζε μεγάλο. Έτσι ο παίκτης έμεινε στην Αργεντινή.
Η Αργεντινή, ωστόσο, δεν «χωρούσε» ούτε τα όνειρα, ούτε τις ικανότητες του Ιμπαγάσα. Σύντομα οι «σειρήνες» από την Ισπανία ήχησαν στα αφτιά του και η μετακίνηση του στην Ιβηρική χερσόνησο ήταν θέμα χρόνου. Έτσι, μετά από 4 σεζόν στη Λανούς, είχε φτάσει η ώρα να κάνει το μεγάλο βήμα και να έρθει στην Ευρώπη. Πρώτος σταθμός του, η Μαγιόρκα.
Η πρώτη του χρονιά στην Ισπανία ήταν επιτυχημένη, τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα του. Η Μαγιόρκα στηριζόμενη στις ικανότητες του Ιμπαγάσα και έχοντας στον πάγκο της τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ, τελείωσε τρίτη στο πρωτάθλημα, παίζοντας πολύ καλό ποδόσφαιρο. Την ίδια χρονιά έφτασε στον τελευταίο τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου έχασε με 2-1 από τη Λάτσιο.
Η περίοδος 2000-01 ήταν η πιο παραγωγική για τον Ιμπαγάσα, ο οποίος έφτασε τα 10 γκολ, ρεκόρ μέχρι σήμερα για τον παίκτη που αρέσκεται στο να προσφέρει τα γκολ από το να τα βάζει. Την ίδια χρονιά ήταν ο αρχηγός της Μαγιόρκα.
Οι φιλοδοξίες του παίκτη, όμως, ήταν μεγαλύτερες. Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ισπανίας το 2003 με τη Μαγιόρκα, ο Αριέλ μετακομίζει για την πρωτεύουσα, για λογαριασμό της Ατλέτικο Μαδρίτης. Εκεί θα παίξει για 3 χρόνια, έχοντας 85 συμμετοχές και 4 γκολ στο πρωτάθλημα.
Μετά από την παρένθεση της Ατλέτικο, ο Ιμπαγάσα επιστρέφει στη Μαγιόρκα, όπου παίζει για άλλα 2 χρόνια, έχοντας πολύ καλύτερη δεύτερη σεζόν, όταν και ολοκληρώνει τη χρονιά μέσα στους πρώτους σε ασίστ παίκτες της Πριμέρα Ντιβισιόν.
Το 2008 ο Ιμπαγάσα κάνει ένα ακόμα βήμα στην καριέρα του, με τη μεταγραφή του στη Βιγιαρεάλ. Οι συχνοί τραυματισμοί του, όμως, δεν του επιτρέπουν να αγωνιστεί στο γνωστό του επίπεδο, αν και καταφέρνει να παίξει σε 54 ματς πρωταθλήματος, σημειώνοντας 3 γκολ.
Από το καλοκαίρι του 2010 ο Ιμπαγάσα κοσμεί με την παρουσία του τα ελληνικά γήπεδα. Ο Ολυμπιακός του προσφέρει την ευκαιρία να κάνει μια «δεύτερη» καριέρα και ο μικρόσωμος μέσος δεν την αφήνει να πάει χαμένη. Αφήνει την Ισπανία, τη δεύτερη πατρίδα του, όπου είναι ο Αργεντινός με τις περισσότερες συμμετοχές στο πρωτάθλημα και έρχεται στο Πειραιά.
Με την ομάδα του Ολυμπιακού έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα 2 πρωταθλήματα και 1 κύπελλο. Αυτό, όμως, που είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ιμπαγάσα είναι πως έχει καταφέρει να κερδίσει την εκτίμηση όλων των φιλάθλων της χώρας, με τις δημιουργικές ικανότητές του και την ποιότητά του, που ξεπερνάει τα αθλητικά όρια.
Σήμερα, λοιπόν, που ο Ιμπαγάσα έχει… «γενέθλια», όλοι του εύχονται να είναι γερός και να μας χαρίσει πολλές ακόμα ποδοσφαιρικές παραστάσεις, άξιες του ονόματος που έκανε. Του ονόματος που στην αρχή δεν γνώριζε κανείς, αλλά που σύντομα έγινε σύνθημα των φιλάθλων.
Πηγή: sport-fm.gr
