Αν υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα που παραμένει για την ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω είναι το πώς είναι δυνατόν μια τέτοια υπόθεση να μην έχει γίνει ακόμα κινηματογραφική ταινία δράσης. Γιατί να είστε σίγουροι πως έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να καθηλώσουν τους λάτρεις του είδους.

Ένα σκοτεινό πρόσωπο, ένας σκληρός εμφύλιος πόλεμος, κατασκοπία, μυστικές υπηρεσίες, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, σκάνδαλα και ερευνητική δημοσιογραφία. Όλα τα συστατικά δηλαδή που θα δημιουργούσαν το απόλυτο θρίλερ. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως τα καλύτερα σενάρια τα γράφει η ζωή.

Σίγουρα η εν Ελλάδι ζωή και δράση του Ντέιβιντ Μπαλφούρ ή αλλιώς του παπά Δημήτρη, είναι γεμάτη από όλα αυτά τα συστατικά. Όχι. Δεν πρόκειται για δυο ανθρώπους. Ένας άνθρωπος είναι. Ο Ντέιβιντ Μπαλφούρ ή αλλιώς ο παπά Δημήτρης ήταν ένα και το αυτό. Ήταν για πολλούς (ακόμα και για σπουδαίους ιστορικούς της χώρας μας) ο πιο σκοτεινός άνθρωπος στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Ήταν ο άνθρωπος που έκανε ότι περνούσε από το χέρι του, ώστε να οδηγηθεί η χώρα στον εμφύλιο σπαραγμό. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως αυτός ήταν ο άνθρωπος που με τις ενέργειες και τις υπόγειες διεργασίες του κατάφερνε να διαγράφει κάθε υποψία συνεννόησης μεταξύ δεξιών και αριστερών. Ως που στο τέλος μίλησαν τα όπλα και εκείνος συνέχισε ήρεμα τη ζωή του στη Βρετανία…

Ο Ντέιβιντ Μπαλφούρ που «ντύθηκε» παπά Δημήτρης

Γεννήθηκε στα τέλη Ιανουαρίου του 1903. Γόνος ευκατάστατης οικογένειας, έλαβε άριστη ανατροφή. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Πράγας, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης και μετέπειτα της Αθήνας. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά, ελληνικά και τουρκικά.

Με τόσα και τέτοια προσόντα, θα μπορούσε να ακολουθήσει όποια καριέρα ήθελε. Εκείνος, όμως, άκουσε το κάλεσμα από τον Θεό και αποφάσισε να γίνει ιερέας. Αν και καθολικός, έρχεται σε επαφή με την Ορθοδοξία και στις αρχές της δεκαετίας του ’30 βαπτίζεται σε εκκλησία του Παρισιού. Το 1934 πηγαίνει στο Άγιο Όρος. Στον Άθω εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Δημήτριος.

Την επόμενη χρονιά πηγαίνει στην Αθήνα και εντάσσεται στο Ιερατικό Τάγμα του Αγίου Παντελεήμονος. Χειροτονείται από τον τότε μητροπολίτη Καρυστίας Παντελεήμων και εγγράφεται στο μοναχολόγιο της μονής Πεντέλης.

Στη συνέχεια διορίζεται εφημέριος στον Ευαγγελισμό και παράλληλα, αναλαμβάνει ιερατικά καθήκοντα στο παρεκκλήσι των ανακτόρων. Ζούσε μέσα στο νοσοκομείο και δίδασκε παράλληλα στο Βρετανικό Συμβούλιο.

Γίνεται αρχιμανδρίτης και η φήμη του μορφωμένου παπά που δίνει συμβουλές για τα πάντα και ακούει όλα τα προβλήματα των πιστών, γιγαντώνεται. Ο παπά Δημήτριος καταφέρνει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και γίνεται ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους ιερείς της Αθήνας.

Όλα όσα διαβάσατε μέχρι τώρα, ωστόσο, ήταν η ζωή που… φαινόταν. Γιατί υπήρχε και η άλλη. Που δεν φαινόταν!

Ο παπά Δημήτρης που άναψε το φιτίλι του εμφυλίου

Κάποιοι λένε πως έγινε πριν έρθει στην Ελλάδα. Κάποιοι άλλοι πως στρατολογήθηκε όταν έφτασε στη χώρα μας. Σε κάθε περίπτωση, ο αρχιμανδρίτης Δημήτριος, εκτός από φημισμένος ιερέας ήταν και πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, της Intelligence Service.

Ουσιαστικά ήταν το μάτι και το αυτί των Βρετανών στα σαλόνια της πρωτεύουσας. Άνθρωποι με οικονομική και πολιτική επιρροή, ανώτατοι στρατιωτικοί (ακόμα και ο ίδιος ο Αλέξανδρος Παπάγος), άνοιγαν την πόρτα τους σπιτιού τους για να τους εξομολογεί ο ρασοφόρος πράκτορας.

Η… χάρη του αρχιμανδρίτη, ωστόσο, έφτασε μέχρι το παλάτι. Ως ιερέας των ανακτόρων ήταν εξομολόγος μελών της βασιλικής οικογενείας, όπως η πριγκίπισσα Νικολάου, η ρωσικής καταγωγής γυναίκα του πρίγκιπα Νικολάου γιού του βασιλιά Γεωργίου Α’, και μητέρα της γυναίκας του αντιβασιλιά της Γιουγκοσλαβίας Πέτρου.

Ξαφνικά, η μία μετά την άλλη, όλες οι πόρτες… ως εκ θαύματος, άνοιγαν μπροστά στον αρχιμανδρίτη Δημήτριο ο οποίος είχε φτάσει να μπαινοβγαίνει σε «κρίσιμα» σπίτια, ακόμα και το ίδιο το παλάτι, με την άνεση που μπαινόβγαινε στο δικό του σπίτι.

Όσο πιο πολύ πύκνωναν τα μαύρα σύννεφα του πολέμου πάνω από την Ελλάδα, τόσο πιο δραστήριος και ενεργός γινόταν ο αρχιμανδρίτης που πλέον ήταν φανερό ότι κινούταν και στο παρασκήνιο με την ίδια άνεση που κινούταν στο προσκήνιο.

Ο Νικόλαος Σοϊλεντάκης στο βιβλίο του «Η αφελής Ελλάς», γράφει ότι ο Μπάλφουρ έπαιξε σημαντικό ρόλο ακόμα και στην αυτοκτονία-μυστήριο του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κορυζή στις 18 Απριλίου 1941, δώδεκα ημέρες μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής στη χώρα.

Λίγες ημέρες μετά ο αρχιμανδρίτης Δημήτριος, πετάει τα ράσα, ξυρίζει την πυκνή γενειάδα του, φοράει τα πολιτικά και εγκαταλείπει την Αθήνα. Προορισμός του το στρατηγείο το Βρετανών στη Μέση Ανατολή!

Η συνταρακτική αποκάλυψη του Ριζοσπάστη

Εκεί ο αρχιμανδρίτης Δημήτριος μετατρέπεται σε υψηλόβαθμο στέλεχος της βρετανικής πρεσβείας στην Αίγυπτο φορώντας πλέον τη στολή του ταγματάρχη των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων.

Από το σημείο εκείνο και έπειτα ο Ντέιβιντ Μπαλφούρ αρχίζει και χρησιμοποιεί όλα αυτά που τόσα χρόνια μάθαινε πίσω από κλειστές πόρτες στην Αθήνα. Στόχος του ένας και μοναδικός: Να οδηγήσει την Ελλάδα σε εμφύλιο, ώστε να εξασφαλιστούν τα βρετανικά συμφέροντα.

Είναι αυτός που εισηγείται και πείθει τον Τσόρτσιλ για την αναγκαιότητα της σκληρής γραμμής (εμφύλιος πόλεμος).

Υπήρξε από τους βασικούς εμπνευστές της διάσκεψης του Λιβάνου. Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στα Δεκεμβριανά. «Ήταν η γλώσσα (μεταφραστής) και το μυαλό του Σκόμπυ», σύμφωνα με τον ιστορικό και συγγραφέα Σαράντο Καργάκο. Σημαντικός και ο υπόγειος ρόλος του στη Συμφωνία της Βάρκιζας. Με βάση δικό του σχέδιο εξαπολύθηκε το πογκρόμ βίας κατά των αριστερών ώστε να αντιδράσουν και να πυροδοτηθεί ο εμφύλιος. Ήταν εκείνος που είχε την αρχική ιδέα για τον ορισμό αντιβασιλέα στην μετακατοχική Ελλάδα.

Τον Απρίλιο του 1945 βρίσκεται πίσω και από την αποπομπή της κυβέρνησης του Νικολάου Πλαστήρα και το σχηματισμό νέας από το Ναύαρχο Βούλγαρη.

Όταν η Αθήνα απελευθερώθηκε από τους ναζί ο Μπάλφουρ επέστρεψε. Έστησε το στρατηγείο του στη Βρετανική πρεσβεία, στην οδό Πλουτάρχου 2 στο Κολωνάκι. Η επίσημη ιδιότητά του, ήταν «ειδικός εντεταλμένος του Foreign Office», ουσιαστικά όμως έδρασε ως αρχηγός της Intelligence Service στην Ελλάδα!

Όσο πιο φανερή δράση είχε, τόσο πιο πολύ φούντωναν οι κουβέντες για τον πρώην αρχιμανδρίτη και νυν Βρετανό πράκτορα που πολλοί πλέον αναγνώριζαν. Κάποια από αυτά που λεγόντουσαν για εκείνον έφτασαν στ’ αυτιά των δημοσιογράφων. Τον πραγματικό ρόλο του Μπάλφουρ ξεσκέπασε ο Κώστας Καραγιώργης σε σειρά πρωτοσέλιδων στο «Ριζοσπάστη» στις 23, 25 και 26 Ιανουαρίου 1947. Αυτή ήταν η αφορμή για να τελειώσει η σταδιοδρομία του Βρετανού πράκτορα στη χώρα μας. Έφυγε την ίδια χρονιά και ανέλαβε υπηρεσία στην Παλαιστίνη.

Τα όσα πραγματικά έκανε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, δεν θα γίνουν ποτέ γνωστά. Ο ίδιος δεν μίλησε ποτέ για τη δράση του. Ακόμα και το Foreign Office την κράτησε όσο το δυνατόν πιο μυστική.

Είναι ενδεικτικό πως ακόμα και ο ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ που ερεύνησε τα αρχεία του Foreign Office για το βιβλίο του «Βρετανική επέμβαση στην Ελλάδα» (1985) ανακάλυψε μόνο δύο αναφορές στο όνομα του Μπαλφούρ κι αυτές σε εκθέσεις του πρεσβευτή Λήπερ.

«Τα στρατεύματά μας λαμβάνουν τις διαταγές τους από τον Στρατηγό Paget κι εμείς από τον Μίστερ Μπάλφουρρ πρώην αγιορείτη καλόγερο, πρώτην μακρογενάτο Ορθόδοξο παπά, πρώην μικροχιτλερομούστακο ταγματάρχη της «εξυπνάδας» (Intelligence)… Καημένη Ελλάδα!», έγραψε στο ημερολόγιό του ο σπουδαίος Γιώργος Σεφέρης, τότε υπεύθυνος Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών της εξόριστης Κυβέρνησης!

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ο Μπάλφουρ αφοσιώθηκε σε θεολογικές μελέτες και στην καλλιέργεια της βυζαντινής μουσικής. Ο ρασοφόρος πράκτορας άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Οκτωβρίου 1989 σε ηλικία 86 ετών.