Ο Pierre Cousein, προγραμματιστής πληροφορικής από τη Λιλ, ηλικίας 48 ετών, ο οποίος έπασχε από τη νόσο Πάρκινσον τα τελευταία δέκα χρόνια, επέλεξε να θέσει τέλος στη ζωή του.

Όπως αναφέρει το radiofrance, η διαδικασία έχει προγραμματιστεί για σήμερα, σε νοσοκομείο των Βρυξελλών, ένα ραντεβού που καθορίστηκε πριν από έναν μήνα, αλλά έχει ληφθεί ως απόφαση εδώ και δύο χρόνια. «Aπό το Πάρκινσον θα γιατρευτώ!», λέει χαρακτηριστικά ο Cousein, πριν δεχτεί αυτό που στο Βέλγιο αποκαλούν «την απόλυτη φροντίδα»: δύο ενέσεις και έπειτα ένα «αντίο», με την παρουσία δέκα στενών του ανθρώπων.

Ο Pierre Cousein δεν έμοιαζε με άνθρωπο στο τελευταίο στάδιο της ζωής, καθώς ιατρικά δεν βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο. Παρότι το σώμα του ταλανιζόταν από σπασμούς, ο λόγος του ήταν καθαρός, η ευστροφία και το χιούμορ του διατηρούνταν, διαλύοντας στιγμιαία τη δίνη και τη συναισθηματική ένταση που συνοδεύουν τις τελευταίες στιγμές ενός ζωντανού ανθρώπου. Ο δημοσιογράφος Patrick Cohen, χωρίς να είναι ιερέας ή γιατρός, βρέθηκε σε έναν διάλογο που δεν είχε φανταστεί πόσο έντονος θα ήταν.

Η πρώτη του αντίδραση ήταν να ρωτήσει τον άνθρωπο που καταδίκασε ο ίδιος τον εαυτό του και που φαινόταν να αγαπά τόσο τη ζωή, γιατί επέλεξε να φύγει τόσο νωρίς. Η απάντηση του Pierre ήταν αφοπλιστική: «Ήθελα να φύγω με υγεία». Χαμογελώντας εξηγούσε πως «υγεία» σημαίνει να φύγει πριν το σώμα του καταρρεύσει πλήρως από την ασθένεια, πριν η φυλακή της τον κλείσει εντελώς, πριν χάσει τη δυνατότητα να κάνει όλα εκείνα που του έδιναν νόημα. Μέχρι και τους τελευταίους μήνες κρατούσε σε ένα σημειωματάριο μια λίστα με επιθυμίες. «Έζησα το πιο όμορφο τέλος ζωής», δήλωσε ήρεμος και αποφασισμένος.

Δεν θα μπορούσε να ωφεληθεί από τη νομοθεσία για την υποβοηθούμενη ευθανασία, η οποία βρίσκεται υπό συζήτηση στο Κοινοβούλιο.

Δεν ήταν στο τελικό στάδιο της ζωής. Δεν πληρούσε τα κριτήρια. Η νόσος Πάρκινσον σε φυλακίζει αλλά δεν σκοτώνει και στη Γαλλία δεν θεωρείται αιτία για υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Αν τελικά εγκριθεί η σχετική νομοθεσία, θα επιτρέπει τον θάνατο των ήδη ετοιμοθάνατων, αλλά όχι εκείνων που είναι καταδικασμένοι να παραμείνουν φυλακισμένοι σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι. Αυτή ήταν η βούληση της Πολιτικής Σύμβασης των Πολιτών και του Εμμανουέλ Μακρόν. Το νομοσχέδιο είναι ένας συμβιβασμός, όπως παραδέχεται ένας από τους συντάκτες του, ο Olivier Falorni. Στο Βέλγιο, αρκεί μια ανίατη ασθένεια, ένας ανυπόφορος πόνος και πλήρης ικανότητα κρίσης. Όπως ο Pierre. Πέρυσι, 106 Γάλλοι μετέβησαν στο Βέλγιο για να πεθάνουν ειρηνικά, ένας κάθε τρεις ημέρες.