Με τις περιπέτειες του «Joker» στη χώρα μας, τόσο εντός όσο και κυρίως εκτός κινηματογράφων, μιλάμε πια για μια ταινία που άγγιξε το καθεστώς θρύλου, σε επίπεδο αντιδράσεων τουλάχιστον.
Ακόμα και χωρίς τις αστυνομικές του περιπέτειες βέβαια, το φιλμ της Warner Bros διαγράφει λαμπρότατη πορεία στα ταμεία και οι μέχρι τώρα αναφορές μιλούν για πάνω από 810 εκατ. δολάρια σε εισπράξεις (Forbes).
Όλα δείχνουν πως η ταινία θα ξεπεράσει το ορόσημο των 900 εκατ. δολαρίων και θα γίνει έτσι η μεγαλύτερη ακατάλληλη για ανηλίκους εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών!
Εδώ βέβαια δεν θα μιλήσουμε απλώς για πολλά εισιτήρια, αλλά για ταινίες με σήμανση Κ17 (στη χώρα μας) που έγιναν σωστά πολιτιστικά φαινόμενα.
Κάνοντας τους πιτσιρικάδες να τρέχουν να τις δουν και να τις ξαναδούν και να μεγαλώσουν τελικά μαζί τους…
Το σαρωτικό έπος του Ντάνι Μπόιλ πήρε σήμανση ακαταλληλότητας από τα γεννοφάσκια του ακόμα. Χρήση ηρωίνης, γυμνό, σεξ, βία, άσχημη γλώσσα και τόσα ακόμα έκαναν τις εθνικές επιτροπές να φρίττουν σε κάθε καρέ. Όταν δεν βλέπουμε τα γεννητικά όργανα του Ρέντον στην οθόνη, ακούμε το «f@ck» 175 φορές, αλλά και τον Μπέγκμπι να επαναλαμβάνει μανιωδώς αυτή την κακιά λεξούλα που τόσο του αρέσει («c@nt»).
Χαρακτήρες ετοιμάζουν τα ναρκωτικά μπροστά στην κάμερα, βλέπουμε παραισθήσεις από τη χρήση τους, ακόμα και βουτιά στην τουαλέτα για την ανάσυρση μορφίνης. Κι όμως, αυτή η παλιοπαρέα των ναρκομανών του Εδιμβούργου πυροδότησε μια πρωτόγνωρη υστερία στα εξεγερμένα νιάτα όλου του πλανήτη.
Σενάριο με υποψηφιότητα για Όσκαρ, μεταμεσονύκτιες προβολές στις Κάννες και παρά την περιορισμένη προβολή του στις αίθουσες του πλανήτη, κατάφερε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της χρονιάς. Με βάση μάλιστα την αναλογία κόστους-οφέλους, ήταν το πιο εμπορικό φιλμ του 1996. Αλλά και ένα κινηματογραφικό φαινόμενο από τα λίγα…
Δυο χρόνια πρωτύτερα το νήμα της ακατάλληλης επιτυχίας έκοβε ο Κουέντιν Ταραντίνο, αιφνιδιάζοντας το παγκόσμιο σινεμά με μια ταινία που ξεχείλιζε βία, βρισίδι και χρήση ναρκωτικών. Ακατάλληλη κάτω των 17 στην Ελλάδα, δεν υπήρξε πιθανότατα πιτσιρικάς που δεν την είδε.
Εκτελέσεις εν ψυχρώ, αίμα να αναβλύζει από παντού, η Μία να σνιφάρει κατά λάθος ηρωίνη, ο Μπουτς να πατά με το αμάξι του τον Μαρσέλους και τόσες μα τόσες σκηνές κινηματογραφικής ανθολογίας διανθίζουν αυτό το βίαιο πόνημα με τα 280 «f@ck», τα 84 «sh@t», τα 41 «@ss», τα 13 «nigg@» και κάπου εδώ σταματάμε το μέτρημα.
Ένας Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, 7 υποψηφιότητες για Όσκαρ και μια απίστευτη ώθηση στον ανεξάρτητο κινηματογράφο αργότερα, το «Pulp Fiction» ήταν ένα σαρωτικό φαινόμενο του σινεμά, ένα αριστούργημα βίας και αίματος που κανείς δεν του αντιστάθηκε…
Ακατάλληλο για ανηλίκους στην Ελλάδα (Κ17) και ακατάλληλο γενικώς σε διάφορες γωνιές του πλανήτη μας, η αριστουργηματική αυτή σπουδή στη βία πυροδότησε πράγματι κύματα πραγματικής βίας. Εδώ το μενού της ακαταλληλότητας είναι πραγματική αποστροφή, καθώς μιλάμε για ομαδικό βιασμό, γυμνό με τη σέσουλα και αρκετές σκηνές ανθρώπινης αχρειότητας.
Τη σήμανση ακαταλληλότητας την πήρε για «τη σαδιστική και βάρβαρη βία», τον ίδιο λόγο δηλαδή που θα έκανε το «Κουρδιστό πορτοκάλι» το απόλυτο κινηματογραφικό φαινόμενο της δεκαετίας. Άλλο ένα σπουδαίο φιλμ του σπουδαιότερου Στάνλεϊ Κιούμπρικ με πλούσια και πυκνή ιστορία που υπερβαίνει τα συνήθη κινηματογραφικά πράγματα.
Ένα σχόλιο πάνω στην ψυχιατρική επιστήμη και τη νεανική παραβατικότητα από αυτά που δύσκολα θα ξαναλεχθούν. Το γεγονός ότι έχασε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας ήταν χασούρα μόνο για την Αμερικανική Ακαδημία. Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, παρά τις απαγορεύσεις και τα βίαια κατεβάσματα από τις αίθουσες, γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά σινεφίλ. Συχνότατα κάτω των 17…
Εδώ δεν έχουμε απλώς το απόλυτο ερωτικό φαινόμενο του σινεμά, αλλά και ένα σπανιότατο δείγμα ακατάλληλης ταινίας που διένειμε παγκοσμίως μεγάλο χολιγουντιανό στούντιο! Η Columbia Pictures δικαιολογήθηκε μάλιστα λέγοντας πως το softcore πορνό ήταν δημοφιλέστατο στο… γυναικείο κοινό της Γαλλίας. Και μιας και το έβλεπαν οι γυναίκες, δεν ήταν πορνό!
Στα 18 της μόλις χρόνια, η Σιλβί Κριστέλ φόρεσε τις ζαρτιέρες και τα καυτά εσώρουχα και γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με την «Εμμανουέλα» της, αναγκάζοντας ορδές ξαναμμένων πιτσιρικάδων να διαπραγματεύονται με τους αιθουσάρχες την είσοδό τους στη σκοτεινή αίθουσα. Μετά ήρθε το βίντεο και απλοποιήθηκαν κάπως οι καταστάσεις.
Η «Εμμανουέλα» κατέβηκε από τους κινηματογράφους της Γαλλίας το 1985, παίζοντας αδιαλείπτως από εκείνον τον Ιούνιο του 1974.
Οι κριτικοί τη μίσησαν, την αποθέωσε ωστόσο όλος ο υπόλοιπος πλανήτης. Όσοι την έζησαν ως πιτσιρικάδες θα έχουν ακόμα να σου πουν τι σκαρφίζονταν για να τρυπώσουν στην αίθουσα, όταν δεν γίνονταν τα συνήθη στραβά μάτια δηλαδή. Στις περισσότερες εξάλλου χώρες ήταν το πρώτο πορνογραφικού περιεχομένου φιλμ που παιζόταν ποτέ με κανονική διανομή στις αίθουσες.
Ταινία τρόμου και μάλιστα σλάσερ κατάλληλη για ανηλίκους δύσκολα θα βρεις εκεί έξω, εδώ μιλάμε όμως για πραγματικά κινηματογραφικά φαινόμενα με τρελή απήχηση στη νεολαία. Και δύσκολα θα βρεις άλλο saga τρόμου με την ακαταμάχητη γοητεία του «Παρασκευή και 13».
Αποκεφαλισμοί γυναικών μπροστά στην κάμερα, σκότωμα πραγματικού φιδιού στην οθόνη (έγινε στ’ αλήθεια, μιας και… 1980), μαχαιρώματα, τσεκουρώματα, κομμένα λαρύγγια, ποτάμια αίματος και πλήθος ακόμα αιματοβαμμένων σκηνών απαρτίζουν το υπερβίαιο διαμάντι του Σον Κάνινγκχαμ.
Η πιο κλασική ταινία της πιο κλασικής μυθολογίας τρόμου ήταν μάλιστα το πρώτο ανεξάρτητο φιλμ τρόμου για το οποίο κονταροχτυπήθηκαν τρία στούντιο για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα διανομής του (Paramount, Warner Bros και United Artists). Έγινε με ψίχουλα, έφερε πίσω δεκάδες εκατομμύρια (το 1980), πυροδότησε sequel και sequel και διασταυρώθηκε κάποια στιγμή ακόμα και με τον Φρέντι Κρούγκερ του «Εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες» (1984) του Γουές Κρέιβεν.
Αυτός ο Τζέισον (Βόρχις) τρόμαξε εκατομμύρια παιδάκια εκεί έξω…
