Με τον πολυτελέστατο τρόπο ζωής, τα κάστρα, τους περίτεχνους κήπους και τον κοσμοπολίτικο αέρα στο τσεπάκι της, η ευρωπαϊκή αριστοκρατία μόστραρε για τόσους και τόσους αιώνες την επιδειξιομανία και την εκζήτηση όπως κανείς άλλος.
Ξύνοντας ωστόσο τη χλιδάτη επιφάνεια, έβγαιναν πάντα τόνοι τρέλας και εκκεντρικότητας στον αέρα, οι οποίοι καταπνίγονταν κάτω από την πολιτική επιρροή και την παντοδυναμία του πλούτου.
Κι όμως, ας μη γελιόμαστε, οι τίτλοι ευγενείας συνόδευαν συχνά εξεζητημένους ανθρώπους, που πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα με τη δύναμη της ζηλευτής τους θέσης μέσα στην κοινωνία.
Από βαρόνους που δειπνούσαν παρέα με λιοντάρια και κόμηδες που διοργάνωναν απίστευτα πάρτι για σκυλιά, ο μπαξές της εξαλλοσύνης είχε απ’ όλα τα καλά…
Ο Τύχο Μπράχε έχασε τη μύτη του και λάτρευε ένα ελάφι
Ο περίφημος δανός αστρονόμος ήταν ταυτοχρόνως μέλος της αριστοκρατίας και παρά το γεγονός ότι μνημονεύεται σήμερα για τις αξιοσημείωτες ουράνιες παρατηρήσεις του, για τους συγχρόνους του ήταν ολότελα μουρλός! Αφού έχασε τη μύτη του σε μονομαχία και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του φορώντας στη θέση της χάλκινο ομοίωμα(!), ήταν ο λόγος της μάχης που τον έκανε να μοιάζει παράφρονα: διαφώνησε με μαθηματικό τύπο έτερου ευγενή και αντί να αντιπαρατεθεί μαζί του στη μεθοδολογία και την επιστήμη, σκέφτηκε ότι το καλύτερο επιχείρημα θα ήταν να μιλήσουν τα όπλα!
Πάμπλουτος καθώς ήταν, είχε προσλάβει έναν νάνο να κρύβεται κάτω από το τραπέζι και να κάνει ξαφνικές εμφανίσεις ή να παίζει τον ρόλο του φαντάσματος σε πνευματιστικά καλέσματα. Την ίδια στιγμή, είχε αρρωστημένο πάθος με το εξημερωμένο ελάφι του, το οποίο ζούσε μια ζωή που προσιδίαζε σε ανθρώπους παρά σε ζώα του δάσους. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το άτυχο ελάφι πέθανε πέφτοντας από τις σκάλες, αφότου ο Μπράχε το πότισε λίτρα μπίρας…
Ο Ρόμπερτ Χόκερ προσπάθησε να πείσει τους ενορίτες του ότι ήταν γοργόνα
Ο Χόκερ δεν ξεκίνησε τη ζωή του μέσα στα πλούτη. Γιος φτωχού πάστορα της Κορνουάλης, έγινε και ο ίδιος κληρικός, αν και μετά τον γάμο του με ζάμπλουτη κυρία της καλής κοινωνίας ανήλθε γρήγορα τα σκαλιά της αριστοκρατίας. Όταν έμαθε ότι ο πατέρας του δεν μπορούσε να χρηματοδοτεί πια τις σπουδές του στην Οξφόρδη, καβάλησε το άλογό του και ταξίδεψε αδιαμαρτύρητα αμέτρητα χιλιόμετρα για να παντρευτεί την καλή του, τη 41χρονη νονά του. Και τότε τον χτύπησε η εκκεντρικότητα! Με τις διασυνδέσεις της αριστοκρατίας, έγινε εφημέριος σε παραλιακή πόλη της Κορνουάλης, όταν και άκουσε τους τοπικούς θρύλους για τις γοργόνες. Και τότε ήταν που την είδε γοργόνα!
Φορώντας ψεύτικη ουρά και φύκια για περούκα, καθόταν στα βραχάκια μέσα στο κατασκόταδο παριστάνοντας το μυθολογικό πλάσμα. Επαναλάμβανε μάλιστα τη μασκαράτα συχνά πυκνά ώστε να δει κάθε ενορίτης του τη γοργόνα της Κορνουάλης και ένα βράδυ που μαζεύτηκε όλο το ποίμνιο, φώναξε «Ο Θεός να σώσει τον βασιλιά» και έπεσε στα νερά! Επίσης, λάτρευε τα ζώα, έχοντας γάτες και γουρουνάκια για κατοικίδια, αν και συνήθιζε να αφορίζει τα γατιά που του έφερναν ποντίκια την Κυριακή. Και βέβαια όταν πέθανε η πλούσια σύζυγός της, φόρεσε ροζ φέσι και αρνούνταν να φάει οτιδήποτε άλλο από πηχτή κρέμα…
Ο Τζον Μίτον και όλη η εκκεντρικότητα του κόσμου
Δεν τον λέγανε τυχαία Τρελό Τζακ! Ο ευγενής του 19ου αιώνα είχε άφθονο χρόνο και χρήμα στη διάθεσή του και ήξερε πώς να διασκεδάζει ξεκοκαλίζοντας την τεράστια περιουσία του. Παράτολμος καθώς ήταν, απολάμβανε να ελέγχει τις ικανότητες των αλόγων του με όσο πιο επικίνδυνο τρόπο έπαιρνε και σε ένα επιβεβαιωμένο περιστατικό, προσπάθησε να δει αν θα μπορούσαν να πηδήξουν τα άλογα με την άμαξά του πάνω από ένα κενό στη γέφυρα. Δεν μπόρεσαν, και ο ίδιος μόλις που διέφυγε τον θάνατο. Άρρωστος με τα άλογά του, συνήθιζε να παίρνει τον επιβήτορά του παντού, ακόμα και σε γεύματα σε εστιατόρια, την ίδια στιγμή που τα 2.000 σκυλιά που είχε στο σπίτι του φορούσαν ρούχα εποχής και ξεδιψούσαν αποκλειστικά με σαμπάνια.
Εννοείται ότι τα έπαιρνε καθημερινά για κυνήγι, αν και ο ίδιος συνήθιζε να κυνηγά ολόγυμνος. Άλλοτε πάλι καβαλούσε την αρκούδα του και εισέβαλλε στα σπίτια της αριστοκρατίας, καθώς όλη του η ζωή ήταν να σπάει πλάκα σε βάρος των άλλων. Και βέβαια για να απαλλαγεί από τον λόξιγκα, έβαλε φωτιά στα ρούχα του, αν και πάλι τη γλίτωσε, όπως τη γλίτωσε και τη φορά που διαγωνίστηκε στο αλκοόλ με το άλογό του, αν και το άτυχο ζώο θα κατέληγε νεκρό. Πέθανε τελικά το 1834 μόνος, δυστυχισμένος και χωρίς φράγκο στην τσέπη…
Ο Λουδοβίκος Β’ της Βαυαρίας και η ψύχωσή του με τους κύκνους
Η πλέον ενδιαφέρουσα πτυχή της εκκεντρικής προσωπικότητας του μονάρχη ήταν η εμμονή του με τους κύκνους και ήταν ο Βάγκνερ αυτός που έφταιγε. Γιατί βλέπετε ο συνθέτης έγραψε το 1850 την όπερα Λόεγκριν, για τον ηρωικό πρίγκιπα που εμφανίζεται μαγικά με μια βάρκα που τη σέρνουν κύκνοι. Ο Λουδοβίκος κόλλησε με την εικόνα του Λόεγκριν και βάλθηκε να τον μοιάσει στην προσωπική του ζωή. Πλέον καθόταν αναπαυτικά στις βαρκούλες-κύκνους του μέσα στις ιδιωτικές του λίμνες καμώνοντας τον οπερετικό ήρωα, την ίδια ώρα που τα κάστρα και τα προσωπικά του δωμάτια γέμισαν αναπαραστάσεις από κύκνους.
Έλουζε τον Βάγκνερ με λεφτά και του έπλεκε εγκώμια, την ίδια ώρα που ο συνθέτης τροφοδοτούσε την εκκεντρικότητά του συνεχώς, κάνοντάς τον πια να μοιάζει τρελός. Κι έτσι κάποια στιγμή ο Λουδοβίκος της Βαυαρίας πίστεψε ότι ήταν η ενσάρκωση του Λουδοβίκου ΙΔ’, του Βασιλιά Ήλιου. Ντυμένος σαν τον ήρωά του, ο Βασιλιάς Κύκνος μιλούσε ώρες επί ωρών με φανταστικούς αυλικούς και όταν το σχέδιό του να φτιάξει ένα αντίγραφο των Βερσαλλιών ναυάγησε, έστειλε τα τσιράκια του στο Μόναχο να ληστέψουν την τράπεζα του Ρότσιλντ! Εκείνοι όμως δίστασαν κι έτσι ο Λουδοβίκος επέστρεψε στον Βάγκνερ, τους κύκνους και την παράνοιά του. Το 1886 εγκατέλειψε τα εγκόσμια κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, παραμένοντας ένας από τους πιο περίεργους ευγενείς της Ευρώπης…
Οι απίστευτες περιπέτειες των Ντε Βεντρίν
Μέχρι σχετικά πρόσφατα, η αριστοκρατική δυναστεία των Ντε Βεντρίν ήταν το απόλυτο πρότυπο της γαλλικής ανώτερης τάξης. Παρά το γεγονός ότι ο πλούτος τους είχε μειωθεί, παρέμεναν στην αριστοκρατία και η συμπεριφορά τους ήταν λιτή και μετρημένη. Όλα όμως θα άλλαζαν το 2001 από τη δράση ενός και μόνο ενός ανθρώπου: ήταν ο δαιμόνιος Τιερί Τίλι που ανάγκασε την οικογένεια να αποσυρθεί μαζικά από το προσκήνιο και να ζει πια σε κατάσταση απομόνωσης. Ο λόγος; Τους έπεισε ότι τους κυνηγούν οι Μασόνοι να τους σκοτώσουν! Με απίστευτο πραγματικά τρόπο, ο Τίλι κατάφερε να πείσει τη φαμίλια ότι μια πλανητική συνωμοσία για το τέλος του κόσμου εκτυλισσόταν μπροστά τους και ότι αυτοί, μέλη της πανάρχαιας λέει μυστικιστικής σέχτας «Ισορροπία του Κόσμου» που ενεργοποιείται μόνο σε περίπτωση σκηνικού Αποκάλυψης, έπρεπε να σώσουν την παρτίδα!
Οι Ντε Βεντρίν το έφαγαν αμάσητο ότι κάποιος θέλει να τους ξεπαστρέψει και άλλαξαν ριζικά τη ζωή τους: εγκατέλειψαν τη Γαλλία, βρήκαν χειρωνακτικές δουλειές στην Αγγλία και περίμεναν την ιδανική ευκαιρία για να σώσουν τον κόσμο. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να βασανίσουν έναν δικό τους για να τους αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό, θεωρώντας πως ήταν εκείνος αυτόν που ήθελε η ουράνια προφητεία να τους δίνει τον μυστικό κωδικό του Σύμπαντος! Μέχρι το 2008, εννιά μέλη των Ντε Βεντρίν ζούσαν στην Αγγλία προετοιμαζόμενοι για την τελική μάχη με τις δυνάμεις του σκότους. Κάτω από την άμεση επιρροή του Τίλι, είχαν αδειάσει τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς και του τα είχαν δώσει όλα, αν και όταν αυτός συνελήφθη τελικά, ήταν τέτοια η παράνοιά τους που ήθελαν να αυτοκτονήσουν μαζικά. Πείστηκαν στο τέλος να παραμείνουν στη ζωή, αν και οι ψευδαισθήσεις τους για το τέλος του κόσμου δεν λένε να κοπάσουν. Η ιστορία τους παραμένει η πλέον παράξενη εκδήλωση μαζικής υστερίας που χτύπησε ποτέ την ευρωπαϊκή αριστοκρατία…
