Πολλά έχουν γραφτεί για τις διασυνδέσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και του FBI με κάθε λογής κακοποιά στοιχεία και υπόκοσμο στο όνομα της πάταξης των… κακοποιών στοιχείων και του υποκόσμου.
Ακόμα λιγότερα έχουν επιβεβαιωθεί από οποιαδήποτε κρατική ή ερευνητική πλευρά μιας και η κάνουλα των πληροφοριών ελέγχεται παντοιοτρόπως. Μόνο όταν μία υπόθεση φτάσει σε δίκη γίνονται γνωστές κάποιες πτυχές της ή αν κάποια δολοφονία (για παράδειγμα) φτάσει σε εξιχνίαση από θέμα τύχης.
Το περίφημο payroll των μυστικών υπηρεσιών αριθμεί πλήθος επώνυμων και ανώνυμων μεγαλοστελεχών του οργανωμένου εγκλήματος των ΗΠΑ και όχι μόνο. Εκτός από τους φτωχοδιαβόλους οι οποίοι για ένα μερίδιο από τις των παράνομες δραστηριότητες στα πεζοδρόμια των μητροπόλεων θα κάρφωναν ακόμα και μέλη των οικογενειών τους, στις λίστες με τους έμμισθους πληροφοριοδότες συμπεριλαμβάνονται και τρανταχτά ονόματα από τη μεγάλη λίγκα του αίματος. Όπως ο Γκρέγκορι «the Grim Reaper» Σκάρπα που ζούσε μία τριπλή ζωή για 30 χρόνια: Εκτελεστής της μαφίας, ευυπόληπτος οικογενειάρχης και πληροφοριοδότης του FBI.
Ο γεννημένος το 1928 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, Γκρέγκορι Σκάρπα, ξεδίπλωσε από νωρίς το ταλέντο του στο έγκλημα. Σε ηλικία 7 ετών αναγκάστηκε να βοηθήσει τον πατέρα του σε χειρωνακτικές εργασίες κάτι που λειτούργησε αντίθετα στην ψυχοσύνθεση ενός μικρού παιδιού. Ο δύσκολος κόσμος της δουλειάς τον έκανε να βλέπει με φθόνο τη ζωή των ντόπιων κακοποιών (ακόμα και παιδιών λίγο πιο μεγάλων σε ηλικία), η οποία δεν μπορούσε να συγκριθεί με την προσωπική ανέχεια των 4 αδερφιών του και των γονέων του. Μία χαραμάδα «ελπίδας» γεννήθηκε μέσα του η οποία θα φώτιζε ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένεια του, αλλά ένα σκοτεινό για τον ίδιο και τα -πολλά- θύματά του.
Σε ηλικία 17 ετών ο Σκάρπα ήταν ήδη παιδί του «δρόμου» και της «πιάτσας». Στρατολογήθηκε άμεσα από το συνδικάτο εγκλήματος της οικογένειας Προφάτσι. Η φήμη του ως ο άνθρωπος που θα έκανε όσους χρώσταγαν, να πληρώσουν άμεσα τα χρέη τους, τον ξεπέρασε γρήγορα στις φτωχογειτονιές του Μπρούκλιν. Σπασμένα κόκκαλα και καταστροφές σε περιουσίες ήταν μία ακόμα Δευτέρα στη δουλειά για εκείνον. Μέχρι τις αρχές του 1950 ο είχε κάνει το άλμα στη μεγάλη κατηγορία των εκτελεστών. Όπως γίνεται όμως σε αυτές τις περιπτώσεις ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος με ό,τι έχει. Και επιζητά πάντα το κάτι παραπάνω. Και εκεί μπαίνει το FBI.
Το αίμα έρρεε άφθονο καθώς ο Σκάρπα ανέβαινε στην ιεραρχία της οικογένειας Προφάτσι. Ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικός στις ληστείες φορτηγών. Η φήμη του όμως δεν τον είχε ξεπεράσει μόνο στην μικροκοινωνία των μαφιόζων αλλά είχε φτάσει και στα γραφεία του FBI. Ο ίδιος ανέλαβε ευθύνη για πάνω από 20 δολοφονίες. Κάποιες πηγές αναφέρουν πως ο αριθμός ξεπερνά τις 100…
O υποτιθέμενος πόλεμος κατά της μαφίας αλλά και των άλλων εγκληματικών ομάδων στις ΗΠΑ οδήγησαν τους Ομοσπονδιακούς να στρατολογούν… μέλη των συνδικάτων εγκλήματος ως πληροφοριοδότες ή ακόμα και ως πράκτορες. Με το αζημίωτο φυσικά. Και ήταν μία πρακτική που παρόλες τις επικρίσεις που δέχτηκε και δέχεται ακόμα και σήμερα, παραμένει μία κατάσταση «win-win». Εάν οι πράκτορες πετύχαιναν τον σκοπό τους καλώς. Εάν πέθαιναν στο ενδιάμεσο, πάλι καλώς… Όταν συνελήφθη για πρώτη φορά ο Σκάρπα ένας πακτωλός χρημάτων έπεσε στα πόδια του ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών του. Και εκείνος δεν είπε όχι. Συνέχισε και ως πληροφοριοδότης και ως μέλος της μαφίας.
Το 1964, το FBI είχε βρεθεί μπροστά σε ένα μεγάλο σκόπελο. Οι συμπάθειες με την ιδεολογία της Κου Κλουξ Κλαν και στελέχη της, δεν μπορούσαν να κρύψουν κάτω από το χαλί την συνεχιζόμενη ρατσιστική βία της οργάνωσης. Η οποία εκείνη την περίοδο έφτασε στο σημείο των φόνων κατ’ εξακολούθηση.
Η υπόθεση των φόνων του «Mississippi Burning» είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη καθώς τρεις εργάτες, μέλη του κινήματος για τα κοινωνικά δικαιώματα είχαν πάρει ενεργό ρόλο στις διαμαρτυρίες που διοργανώνονταν στην πολιτεία για το δικαίωμα των αφροαμερικάνων πολιτών στην ψήφο στις εκλογές. Οι Τζέιμς Τσάνει, Άντριου Γκούντμαν και Μάικλ Σβέρνερ δολοφονήθηκαν άγρια από μέλη της ΚΚΚ (όπως αποδείχτηκε μετά). Τα πτώματά τους όμως δεν στάθηκε ικανό να βρεθούν παρόλο το ανθρωποκυνηγητό που είχαν εξαπολύσει οι αρχές ήταν λυσσαλέο.
Ο περιβόητος διευθυντής του FBI, Χούβερ, στράφηκε στον Γκρέγκορι Σκάρπα ως τελευταία λύση. Ο άνθρωπος που κουβαλούσε πάνω του 5.000 δολάρια μη τυχόν και χρειαστεί να δωροδοκήσει κάποιον, πήρε το ελεύθερο να βασανίσει μέλος της Κλαν ώστε να μάθει την τοποθεσία των πτωμάτων. Και έτσι έγινε.
Ο Σκάρπα και η σύντροφός του Λίντα Σχίρο πέταξαν κρυφά μέχρι το Μισισίπι. Έμειναν σε ένα φτηνό μοτέλ όπου ήρθαν σε επικοινωνία με έναν πράκτορά του FBI. Ο τελευταίος έδωσε στον Σκάρπα ένα πιστόλι και ρούχα που δεν θα τράβαγαν την προσοχή. Και ένα όνομα. Αυτά ήταν αρκετά.
Σε λίγες ώρες ο Σκάρπα επέστρεψε στο ξενοδοχείο με την τοποθεσία που είχαν πεταχτεί τα πτώματα των τριών ανδρών. Ο μαφιόζος είχε προσεγγίσει ένα μέλος της Κλαν και αφού τον απήγαγε και τον βασάνισε, του έβαλε το πιστόλι στο στόμα. Η πληροφορία πάρθηκε. Τα άψυχα κορμιά τους ήταν σε μία δεξαμενή κοντά στη Φιλαδέλφεια.
Μέσα σε ένα 24ωρο ο Σκάρπα είχε λύσει ένα διαβόητο έγκλημα και γύρισε πίσω στη Νέα Υόρκη. Έμεινε στο payroll του FBI για 30 ολόκληρα χρόνια. Ταυτόχρονα όμως έκανε και τις μπίζνες με τις οποίες είχε μεγαλώσει. Κατάφερε να μείνει εκτός φυλακής μέχρι το 1992. Διάρκεια ζωής εκτός φυλακής ρεκόρ για έναν τόσο αναβαθμισμένο μαφιόζο της εποχής.
Σταδιακά έκοψε επαφές με το FBI, όταν και συνελήφθη αφού πυροβόλησε έναν άνδρα ο οποίος απείλησε τον ανήλικο γιο του. Ένα χρόνο μετά όταν στη δίκη αποκαλύφθηκε το πλούσιο παλμαρέ του σε δολοφονίες, ληστείες και εκβιασμούς τιμωρήθηκε με ισόβια ποινή φυλάκισης. Πέθανε ένα χρόνο μετά μέσα στη φυλακή, από τον ιό του AIDS.
