Το Μεξικό έχει χαρακτηριστεί ως η «πιο θανατηφόρα χώρα στον κόσμο μετά τη Συρία». Οι δρόμοι της χώρας μπορούν εύκολα να λογιστούν ως μία εμπόλεμη ζώνη όπου τα πτώματα ή ό,τι έχει απομείνει από αυτά βρίσκονται σε κάθε μήκος και πλάτος της επικράτειας.
Δίπλα στα ποδήλατα μικρών παιδιών ή στις παραλίες του γνωστού τουριστικού θέρετρου Κανκούν. Οι «sicarios», οι εκτελεστές των καρτέλ δηλαδή, είναι αυτοί που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας το έργο του ξεκαθαρίσματος των αντιπάλων. «Όσοι ζουν πρέπει να πεθάνουν».
Τα καρτέλ των ναρκωτικών έχουν γίνει ιδιαίτερα ευφάνταστα όσον αφορά τους τρόπους με τους οποίους θα σκοτώσουν τους αντιπάλους τους ή όσους βρεθούν στον δρόμο τους ή απλά έναν άσχετο που έτυχε να βρίσκεται στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή και είδε ένα πάρε δώσε ναρκωτικών ή μία εκτέλεση.
Στη Βερακρούς η αστυνομία ανακάλυψε τα αποκεφαλισμένα πτώματα πέντε ανθρώπων που είχαν επίσης εμφανή σημάδια βασανιστηρίων. Στο Κανκούν κοντά σε παραλιακό ξενοδοχείο βρέθηκαν βαλίτσες με ένα φρικιαστικό περιεχόμενο: διαμελισμένα πτώματα τριών ατόμων. Η ανακάλυψη ήρθε λίγες ώρες μετά από ανταλλαγή πυρών μεταξύ αντίπαλων συμμοριών. Άλλοι πετούσαν τα διαμελισμένα πτώματα από αεροπλάνα…
Μέχρι τον Μάιο του 2016 πάνω από 23.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον πόλεμο των ναρκωτικών, με τα καρτέλ να «παράγουν» μία βία ανεξέλεγκτη. Και τους δολοφόνους τους να ζουν μία ζωή μέσα στα πλούτη, με παραγωγή φρίκης σε καθημερινό επίπεδο.
Ο Μάρτιν Κορόνα ήταν ένας από τους πολλούς ισπανόφωνους νέους που είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ προς ανεύρεση μιας καλύτερης ζωής. Η οποία για πολλούς, κυρίως κοινωνικοπολιτικούς λόγους, δεν ήρθε ποτέ. «Σαν παιδί στους δρόμους του Σαν Ντιέγκο δεν είχα φανταστεί ποτέ πως θα υπάρξω εκατομμυριούχος. Όταν σήκωσα το χέρι μου για να ενταχθώ ως sicario στο καρτέλ της Τιχουάνα δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι ο δρόμος για να ανέλθω στην πυραμίδα και να γίνω “βασιλιάς” θα ήταν βαμμένος με πολύ αίμα», αναφέρει αφοπλιστικά ένας από τους βασικούς εκτελεστές της οργάνωσης «Αρελάνο Φέλιξ» («AFO»).
Το «Γραφείο» ήταν ένα υπερπολυτελές σπίτι με πισίνα, έναν τεχνητό καταρράκτη, πολλά ναρκωτικά και πολλά, μα πολλά, χρήματα. Εκεί ήταν το αρχηγείο του καρτέλ. Οι γείτονες ήταν ευυπόληπτοι πολίτες οι οποίοι ήξεραν ακριβώς τι γινόταν πίσω από την ισχυρή περίφραξη και τους βαριά οπλισμένους φρουρούς. Και κάποιοι από αυτούς είχαν γλυκαθεί από τον πακτωλό των χρημάτων κάνοντας μπίζνες με το καρτέλ. «Κάποιοι πάλι ήταν λίγο πιο “περίεργοι” από όσο έπρεπε και κατέληξαν να λιώνουν μέσα σε βαρέλια με οξύ… Βρώμικη δουλειά».
Ο Κορόνα θα έφτανε εκεί που δεν φανταζόταν ως παιδί. Στην κορυφή του οργανωμένου εγκλήματος και να είναι από τους πλέον σεβάσμιους εκτελεστές της AFO. Ο αρχηγός Ραμόν Αρελάνο Φέλιξ διέταξε την δολοφονία δύο μελών του καρτέλ του γνωστού και μη εξαιρετέου «Ελ Τσάπο» Γκουζμάν.
Ο «Ελ Τσάπο» είχε στείλει 40 οπλισμένους σαν αστακούς δολοφόνους του για να σκοτώσουν τον Ραμόν τη στιγμή που εκείνος διασκέδαζε σε ντισκοτέκ της Πουέρτα Βαλάρτα, στο Μεξικό. Οι «στόχοι» του Κορόνα ήταν στο Λος Άντζελες. Τα λάθη δεν θα ήταν αποδεκτά. Το μήνυμα στον Ελ Τσάπο έπρεπε να είναι ξεκάθαρο: «Οι άνδρες σου δεν θα είναι ασφαλείς ούτε στις ΗΠΑ, ούτε και πουθενά».
Υπήρχε μία αίσθηση πως τα καρτέλ δεν έδιναν οδηγίες για συμβόλαια θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Στην πραγματικότητα», ανέφερε ο Κορόνα, «οι περισσότερες δολοφονίες που συμβαίνουν στις ΗΠΑ και έχουν σχέση με τα καρτέλ, έχουν παραγγελθεί από το Μεξικό».
Το δεξί χέρι του Αρελάνο, Ντέιβιντ (ένας από τους πιο αδίστακτους sicarios στο Μεξικό με βαθιές γνώσεις της «ανατομίας» ενός εγκλήματος και των βασανιστηρίων), έδωσε 15.000 δολάρια στον Κορόνα για να αγοράσει τα απαραίτητα όταν φτάσει στο Λος Άντζελες, να πληρώσει τους συνεργούς του, τη διαμονή και μία ενδεχόμενη γρήγορη διαφυγή σε περίπτωση που στράβωνε το σχέδιο.
«Δεν είχα να ανησυχώ μόνο για το αν θα σκοτώσω 2, 3 ή περισσότερους. Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι. Αρχικά έπρεπε να μπω στις ΗΠΑ από σημείο όπου δεν θα μου γινόταν έλεγχος καθώς είχα παραβιάσει την αναστολή μου. Μετά έπρεπε να αγοράσω καθαρά όπλα από την Αμερική ενώ θα χρειαζόμουν και κόσμο να μου δείξει που μένουν και που κινούνται οι στόχοι». Ο Κορόνα αναλύει πώς όλα τα παραπάνω γίνονται εφικτά. «Πώς φαντάζεστε ότι τα καρτέλ περνούσαν εμπόρευμα αξίας ενός δισεκατομμυρίου το χρόνο χωρίς ένα εξαιρετικό δίκτυο συνεργατών; Όλα έγιναν όπως έπρεπε και σύντομα εγώ και οι 17χρονοι συνεργοί μου βρεθήκαμε σε αμάξι, οπλισμένοι να παρακολουθούμε τους sicario του Ελ Τσάπο».
Οι περιγραφές του Κορόνα είναι λεπτομερείς: «Είμασταν πλέον μυστικοί δολοφόνοι σε εχθρική γειτονιά. Ακόμα και το χρώμα των ρούχων μας θα μας πρόδιδε. Το μπλε χρώμα μπορεί να μας κόστιζε μία σφαίρα στο κούτελο. Το σπίτι που παρακολουθούσαμε ήταν ένα “Burger King” λιανικής πώλησης ναρκωτικών όπου όποιος ήθελε, πέρναγε και έπαιρνε κρίσταλ μεθ, χόρτο και κόκα. Έπρεπε να σκεφτούμε τον τρόπο εκτέλεσης καθώς και την διαφυγής μας. Τα σπίτια των πρεζεμπόρων είναι συχνός στόχος της αστυνομίας αλλά και αντίπαλων συμμοριών. Οπότε φυλάσσονταν με βαρύ οπλισμό ενώ πολλές φορές υπήρχαν και αυτοκίνητα της δίωξης ναρκωτικών που παρακολουθούν στενά».
Και συνεχίζει «οι περισσότεροι επίδοξοι δολοφόνοι πέφτουν στα χέρια της αστυνομίας γιατί θεωρούν πως η πιο σημαντική στιγμή είναι εκείνη που θα πατήσουν την σκανδάλη. Το πιο σπουδαίο κομμάτι μίας εκτέλεσης είναι να φτάσεις χωρίς να σε καταλάβουν, να φυτέψεις δύο σφαίρες στα κεφάλια τους ώστε να μην φωνάξουν και να φύγεις σαν “κύριος”».
Οι σωστές στιλιστικές επιλογές έγιναν, τα φούτερ που φορέθηκαν ήταν κίτρινα, πράσινα, και μαύρα. Χρώματα που δεν λένε τίποτα για τους εργοδότες σου.
«Φορέσαμε τα λεπτά γάντια που αγόρασα καθώς και τις μπαντάνες και μπήκαμε στο αμάξι με τα όπλα φορτωμένα στα χέρια. Δεν υπήρχε δυνατότητα εμπλοκής με την αστυνομία. Ή εμείς ή αυτοί. Εκείνη τη Δευτέρα όλα πήγαν σαν να μας άκουσε ο Χεσούς Μαλβέρδε, ο άγιος προστάτης των sicarios και όλοι μας οι στόχοι έβγαζαν μεροκάματο έξω από το σπίτι».
Με γρήγορες κινήσεις η φονική τριάδα βγήκε από το αμάξι και ο καθένας κατευθύνθηκε προς τον ατομικό του στόχο. «Ο πρώτος μας είδε μόλις στα δέκα βήματα μακριά του. Μέχρι να φωνάξει το σινιάλο τον είχα ήδη θερίσει με έναν γεμιστήρα στο στήθος. Ο δεύτερος άρχισε να τρέχει και ο Τσούι τον ακολούθησε για να τον καθαρίσει αλλά παρόλο τη σφαίρα στο σβέρκο. Ο μπάσταρδος έζησε. Ο κύριος στόχος ήταν ένας χοντρός που δεν μπορούσε να κουνηθεί εύκολα. Οι πρώτες 8 σφαίρες του έσχισαν τη σάρκα στο πίσω μέρος των ποδιών του ρίχνοντας τον στο έδαφος. Με παρακαλούσε να τον λυπηθώ. Ήταν και αυτός ένας sicario όπως και εγώ. Του άδειασα μία γεμιστήρα στο πρόσωπο. Παραμορφώθηκε τόσο που δεν θα τον αναγνώριζε κανείς».
Ο Μαρτίν Κορόνα έγινε το αγαπημένο παιδί το Αρελάνο Φέλιξ, μετρώντας εκατοντάδες πτώματα και πολλά εκατομμύρια σε μετρητά. Όλα αυτά μέχρι περάσει στην απέναντι πλευρά και να γίνει μάρτυρας κατηγορίας απέναντι στο καρτέλ, ζώντας με την οικογένεια του σε πρόγραμμα προστατευόμενων μαρτύρων…
