Ο κλαψιάρης δολοφόνος που εκλιπαρούσε την Aστυνομία να τον συλλάβει

Την Πρωτοχρονιά του 1980 η πολιτεία της Μινεάπολης ζει σε καθεστώς τρόμου. Μια σειρά από άγριους ξυλοδαρμούς και δολοφονίες γυναικών παραμένουν ανεξιχνίαστοι, εγκαθιδρύοντας φόβο και καχυποψία στις γειτονιές της αμερικανικής πόλης, μιας και ο δράστης παρέμενε ασύλληπτος. Δύο χρόνια αργότερα ξεκινάει η αρχή του τέλους για τον serial killer Paul Michael Stephani καθώς η τελευταία του επίθεση σε μια 19χρονη πόρνη ονόματι Denise Williams, η οποία κατάφερε να επιζήσει από τα αλλεπάλληλα μαχαιρώματα, οδηγεί την αστυνομία στα ίχνη του. Η σύλληψη του Stephani θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει νωρίτερα καθώς υπήρχε ένα βασικό -και ασυνήθιστο- για δολοφόνο χαρακτηριστικό που θα μπορούσε να οδηγήσει τις Αρχές γρηγορότερα στα σύλληψή του: ο δράστης καλούσε μετά από κάθε επίθεση και δολοφονία την Αστυνομία, κλαίγοντας, και ζητούσε να τον συλλάβουν. Από εκεί βγήκε και το ψευδώνυμό του «ο κλαψιάρης δολοφόνος». Καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλάκισης για δύο απόπειρες δολοφονίας και τρεις φόνους και τελικά πέθανε στα 53 του από μελάνωμα.

Οι φόνοι και τα σπαρακτικά τηλεφωνήματα στην Αστυνομία

Οι Αμερικανοί μέσα σε γιορτινό κλίμα υποδέχονται το 1980, ενώ η νεαρή Karen Potack ζει την τραγικότερη μέρα της ζωής της. Επιστρέφοντας από ένα πάρτι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο Γουισκόνσιν δέχεται τη βάναυση επίθεση του Stephani, ο οποίος τη χτυπά με μανία με ένα σίδερο και τη βιάζει. Η Potack είχε χτυπηθεί με τέτοια μανία που ο λαιμός της έμοιαζε κομμένος απ’ άκρη σε άκρη. Παρόλα αυτά κατάφερε να επιβιώσει από τα χτυπήματα στο πρόσωπο, το κεφάλι της και το λαιμό της, τα οποία όμως της άφησαν μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες. Μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας ο Stephani, με τρεμάμενη φωνή, που δύσκολα μπορούσε κανείς να διαχωρίσει τα λόγια, έλεγε στους αστυνομικούς να σπεύσουν στις γραμμές του τρένου. «Υπάρχει ένα τραυματισμένο κορίτσι» είπε χαρακτηριστικά και έκλεισε.

Επόμενο θύμα η 18χρονη φοιτήτρια από το Γουισκόνσιν Kimberly Compton, την οποία γνώρισε σε ένα εστιατόριο. Η Kimberly καταλήγει στις 3 Ιουνίου 1981 νεκρή μετά από τα μαχαιρώματα του κατά συρροήν δολοφόνου που την κάρφωσε ούτε μία, ούτε δύο, αλλά 61 φορές με έναν παγοκόφτη. Η συνέχεια ίδια. Ο Stephani καλεί την Αστυνομία και κλαίγοντας λέει: «Διάολε, θα με βρείτε; Μόλις μαχαίρωσα κάποιον με έναν παγοκόφτη. Δεν μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μου. Συνεχώς κάποιον σκοτώνω». Δύο μέρες μετά το φόνο καλεί ξανά. «Συγγνώμη για ό,τι έκανα στην Compton» λέει δηλώνοντας πρόθυμος να παραδοθεί. Φυσικά δεν το κάνει ποτέ και τηλεφωνεί ξανά μετά από δύο μέρες για να παραπονεθεί για τα ανυπόστατα ρεπορτάζ του αμερικανικού Τύπου. Η Αστυνομία συνεχίζει τις έρευνες για τον εντοπισμό του. Η δολοφονική δράση του δεν σταματά. Επόμενο θύμα η 33χρονη Kathleen Greening που βρίσκει φρικτό θάνατο στις 21 Ιουλίου 1982 από τα χέρια του Stephani, ο οποίος, όπως ομολόγησε και στη δίκη του, την έπνιξε μέσα στην μπανιέρα του σπιτιού της. Αυτή τη φορά ο δολοφόνος δεν τηλεφώνησε στις Αρχές. Τελευταίο θύμα στην αιματηρή λίστα του Stephani η 40χρονη νοσοκόμα Barbara Simons. Οι δυο τους γνωρίστηκαν σε ένα μπαρ και από τα λεγόμενα της Simons ο δολοφόνος της άρεσε. «Είναι γλυκός, ελπίζω να είναι καλός, μιας και θα με πάει σπίτι μου» είχε πει χαρακτηριστικά στη σερβιτόρα. Την επόμενη μέρα η 40χρονη βρέθηκε βιασμένη και μαχαιρωμένη μέχρι θανάτου. Ακολούθησε σπαραξικάρδιο τηλεφώνημα στην Αστυνομία. «Μη μιλάτε, απλά ακούστε… Συγγνώμη που σκότωσα αυτό το κορίτσι. Τη μαχαίρωσα 40 φορές. Το πρώτο θύμα ήταν η Kimberly Compton» είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. Ο κατά συρροή δολοφόνος είχε καλέσει τόσες φορές την Αστυνομία και οι Αρχές θεώρησαν αποτελεσματικό να δώσουν τα ηχητικά των τηλεφωνημάτων του στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ελπίζοντας ότι κάποιος θα αναγνώριζε τη φωνή του. Πάνω από 150 άτομα είχαν τηλεφωνήσει αλλά η φωνή του δολοφόνου δεν ήταν καθαρή, το κλάμα και η απόγνωσή του έκαναν αγνώριστη τη φωνή του, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία εξέλιξη στις αστυνομικές έρευνες.

Η επίθεση που οδήγησε στη σύλληψη και τη δίκη

Τον Αύγουστο του 1982 ο Stephani πλησίασε την 19χρονη πόρνη Denise Williams και τις προσέφερε 100 δολάρια για να διασκεδάσουν μαζί. Αφού έκαναν σεξ στο σπίτι του πήραν το δρόμο της επιστροφής. Ή έτσι τουλάχιστον νόμιζε η 19χρονη. Ο δολοφόνος όμως την πήγε σε μια ερημική τοποθεσία και αφού της είπε «κανείς δεν μπαίνει στο αμάξι μου τσάμπα» τη μαχαίρωσε επανειλημμένα με ένα κατσαβίδι στο στομάχι. Η Denise πάλευε να ξεφύγει ενώ ο δολοφόνος της συνέχιζε να τη μαχαιρώνει χωρίς έλεος. Και τότε είδε στο πίσω κάθισμα ένα μπουκάλι με το οποίο χτύπησε με δύναμη το κεφάλι του εχθρού της. Ένας αυτόπτης μάρτυρας στάθηκε ο σωτήρας της καθώς η παρουσία του απέσπασε την προσοχή του Stephani και έτσι η νεαρή κατάφερε να ξεφύγει από το μανιακό δολοφόνο. Εκείνος επέστρεψε στο σπίτι του, με μια βαθιά πληγή στο κεφάλι και η 19χρονη στην Αστυνομία για να δηλώσει τι είχε συμβεί. Ο δολοφόνος κάλεσε τις πρώτες βοήθειες ζητώντας άμεση ιατρική βοήθεια. Η κλήση του συνδέθηκε με την επίθεση και έτσι η Αστυνομία τον βρήκε και τον συνέλαβε. Κατά τη διάρκεια της δίκης η πρώην γυναίκα του Stephani και η αδερφή του είπαν ότι η φωνή του έμοιαζε πολύ με τη δική του. Τελικά καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλάκισης. Δεκαοχτώ σχεδόν χρόνια μετά τον πρώτο φόνο ο Stephani ομολόγησε όσα είχε διαπράξει και έτσι η Αστυνομία συνέδεσε τους φόνους με τα τηλεφωνήματα. Ομολόγησε τον ξυλοδαρμό της Potack, το μαχαίρωμα μέχρι θανάτου της Compton, τον πνιγμό της Greening, το φόνο της Simons και την επίθεση στη Williams. Πέθανε το 1998 στη φυλακή χτυπημένος από καρκίνο. Δείτε όλα τα θέματα του Weekend