Η συζήτηση για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία έχει ξεκινήσει μετά την επαναπροσέγγιση ΗΠΑ – Ρωσίας και η Ευρώπη αναζητά το κατάλληλο πρόσωπο που θα την εκπροσωπήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Ωστόσο, δεν είναι εύκολη υπόθεση, τόσο επειδή ο Τραμπ, που σέρνει τις εξελίξεις, σνομπάρει επιφανείς ευρωπαίους αξιωματούχους, όσο κι επειδή η εκπροσώπηση δεν θα αφορά μόνο την Ε.Ε., αλλά όλα τα κράτη στη Γηραιά Ήπειρο, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «The Economist», αυτομάτως αποκλείονται Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, Ντιέγκο Κόστα και Ντόναλντ Τουσκ, καθώς παρότι είναι βαριά ονόματα στην Ευρώπη, στις εξωτερικές υποθέσεις περιορίζεται σημαντικά η επιρροή ή η αποδοχή τους.

Αντιθέτως, ένα «αουτσάιντερ» διεκδικεί την εκπροσώπηση της Ευρώπης και είναι ο Εμανουέλ Μακρόν. Ο γάλλος πρόεδρος φαινομενικά είναι η τέλεια επιλογή, επειδή είναι αρχηγός μιας χώρας που διαθέτει πυρηνικά, διαθέτει ισχυρή οικονομία, βιομηχανίες, βάσεις σε όλο τον κόσμο και επιρροή.

Εντούτοις, μια σειρά από προβλήματα ή αντικρουόμενα συμφέροντα τον καθιστά «ακατάλληλο» στα μάτια του κόσμου ή για την ακρίβεια σε πολιτικά κι επιχειρηματικά συμφέροντα.

Τα αδύναμα-δυνατά του σημεία

Ο Μακρόν είναι ένας από τους πρώτους που υποστήριξαν την παρουσία ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία, πρόταση που δέχεται επικρίσεις εντός, αλλά και εκτός Ευρώπης.

Επίσης, μια σειρά εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων έχει ρίξει τα ποσοστά δημοφιλίας του στη Γαλλία και σε άλλες χώρες, με αρκετούς να πιστεύουν ότι περισσότερο εξυπηρετεί έναν ρόλο, παρά μια θεσμική ιδιότητα ή κάποια πολιτική.

Το μεγαλύτερο ελάττωμά του, όμως, που μπορεί να γίνει και προτέρημα, είναι οι σχέσεις Γαλλίας – Ρωσίας.

Η Μόσχα λίγο πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, το 2022, είχε ξεκινήσει να αποσταθεροποιεί πρώην γαλλικές αποικίες ή κράτη με σημαντική γαλλική επιρροή με διάφορους τρόπους (π.χ. με εμπλοκή της περιβόητης μισθοφορικής ομάδας Wagner) από τα οποία έβγαζε λεφτά η Γαλλία ή γάλλοι επιχειρηματίες.

Παραδείγματος χάριν, τα πρόσφατα πραξικοπήματα σε Νίγηρα, Γκαμπόν ή ο εμφύλιος στο Σουδάν υποστηρίχθηκαν από τη Ρωσία, επίσημα ή ανεπίσημα. Η ανατροπή των καθεστώτων έβλαψε τη Γαλλία, καθώς στηριζόταν στους ντόπιους πολιτικούς προκειμένου να εκμεταλλεύεται τον ορυκτό πλούτο αυτών των χωρών.

Σε περίπτωση που ο Μακρόν κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ενδεχομένως δεχτεί μια συμφωνία με τη Ρωσία που θα εξυπηρετεί τα γαλλικά συμφέροντα, υποβαθμίζοντας εκείνα άλλων συμμάχων της, όπως της Γερμανίας, που έχει ανάγκη τη Μόσχα σε ορισμένους τομείς, αλλά δεν μπορεί να διαπραγματευτεί μαζί της.

Ο γάλλος πρόεδρος θεωρείται «αουτσάιντερ», λοιπόν, όχι επειδή δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στον ρόλο που ενδεχομένως αναλάβει, αλλά διότι συγκεντρώνει αρκετή γκρίνια από ορισμένους ευρωπαϊκούς κύκλους, που μέχρι πρότινος «έκοβαν και έραβαν». Δυνατότητα που απώλεσαν, όμως, με τις επιλογές που έκαναν.