Σεξουαλικά βίτσια και σκάνδαλα από το περιθώριο της Ιστορίας

Η καταγεγραμμένη Ιστορία, όπως και οι διάσημες φυσιογνωμίες αυτής, δεν έχουν να επιδείξουν μόνο σημαντικά γεγονότα και σπουδαία έργα, αντίστοιχα, αλλά και αρκετές «ροζ» υποθέσεις. Το σεξ -που τόσο κυρίαρχο ρόλο έχει στη ζωή των ανθρώπων- δεν θα μπορούσε να λείπει άλλωστε και από τις ιστορικές καταγραφές. Ωστόσο, η επίσημη Ιστορία έχει το συνήθειο να αφήνει στο περιθώριο τις «γαργαλιστικές» λεπτομέρειες από τη ζωή διάσημων αντρών και γυναικών και τα σεξουαλικά σκάνδαλα στα οποία είχαν εμπλακεί, προκειμένου να επικεντρωθεί στα πιο σημαντικά, αλλά ταυτόχρονα και πολιτικά ορθά γεγονότα. Παρακάτω, όμως, θα δούμε λιγότερο γνωστές ιστορίες που έχουν να κάνουν με ιδιαίτερες σεξουαλικές πρακτικές ιστορικών προσώπων και ροζ σκάνδαλα από την αρχαιότητα έως και τον 19ο αιώνα.

Ο κοπρολάγνος Μότσαρτ

Ο μεγάλος αυστριακός συνθέτης του 18ου αιώνα, Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, όσο αγάπη είχε για τη μουσική, άλλη τόση είχε… για τα κόπρανα! Γνωστές είναι οι επιστολές που έστελνε στην 19χρονη ξαδέλφη του. Ο Μότσαρτ στις επιστολές αυτές μιλούσε για το πώς ο πισινός του «έκαιγε σαν φωτιά» επειδή κόπρανα ήθελαν να βγουν έξω. Μάλιστα, δεν είχε διστάσει να γράψει σε μία επιστολή, ένα νανούρισμα στο οποίο είχε εντάξει και τον περίεργο φετιχισμό του: «Τώρα σου εύχομαι καλό βράδυ, χ…ε στο κρεβάτι σου με όλες σου τις δυνάμεις, κοιμήσου με την ειρήνη στο μυαλό σου και προσπάθησε να φιλήσεις τα ίδια σου τα οπίσθια», έγραφε ο νεαρός Μότσαρτ.

Όπως προκύπτει από τις επιστολές που αντάλλασσε με την ξαδέλφη του, η κοπρολαγνεία ήταν πιθανό να ενθαρρύνθηκε από τους ίδιους τους γονείς του. Η μητέρα του χρησιμοποιούσε κι αυτή το προαναφερθέν νανούρισμα στην αλληλογραφία με τον σύζυγό της! Επιπλέον, ο Μότσαρτ δεν αρκούνταν σε νανουρίσματα και επιστολές, αλλά είχε εκφράσει και τα περίεργα αυτά φετίχ του σε μουσικά κομμάτια που είχε συνθέσει, με πρόστυχους στίχους. Το πιο διάσημο εξ αυτών τιτλοφορούνταν «Γλύψε με στον πισινό» (Lech mich im Arsch). Μετά το θάνατο του συνθέτη, η σύζυγός του έστειλε τα χειρόγραφα για δημοσίευση, αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι αναγράφηκε ως «Ας είμαστε χαρούμενοι». Ωστόσο, στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να το ακούσετε στην αρχική του μορφή…

Σε γενικές γραμμές, το κοπρολάγνο χιούμορ του Μότσαρτ ήταν ανεκτό από την οικογένειά του αλλά και την αυστριακή κουλτούρα, παρότι ορισμένοι άνθρωποι πίστευαν πως αυτή η πλευρά του συνθέτη, καλό θα ήταν να λογοκριθεί. Έτσι, οι περισσότερες επιστολές με τέτοιες αναφορές, έμεναν καλά κρυμμένες.

Το κρυφό φετίχ του Ζαν-Ζακ Ρουσώ

Μία από τις πιο γνωστές μορφές του Διαφωτισμού, ο φιλόσοφος Ζαν-Ζακ Ρουσώ, έγινε γνωστός για τις καινοτόμες απόψεις του περί εκπαίδευσης, αλλά και κοινωνικής οργάνωσης. Ωστόσο, είχε καταφέρει να κρατήσει κρυφές τις σεξουαλικές διαστροφές, τις οποίες αποκάλυψε στις «Εξομολογήσεις» του, το έργο που καθιέρωσε την ιδέα της μοντέρνας αυτοβιογραφίας. Όπως ο ίδιος παραδέχεται στις «Εξομολογήσεις», είχε μια ιδιαίτερη «αγάπη» στο spanking, δηλαδή το χτύπημα με βέργα στα οπίσθια. Στο βιβλίο, ο μεγάλος φιλόσοφος μιλά επί μακρόν για την ανάγκη του να τον χτυπούν προκειμένου να ερεθιστεί σεξουαλικά, ενώ επιπλέον ανιχνεύει τις ρίζες της επιθυμίας αυτής, στην εποχή που ήταν 8 χρονών. Τότε είχε διωχθεί από το σχολείο και είχε ακολουθήσει έναν υπουργό και την αδελφή του, τη δις Lambercier, την οποία ο μικρός Ρουσώ έβρισκε ιδιαίτερα ελκυστική. Όποτε αυτός έκανε κάποια αταξία, η γυναίκα τον χτυπούσε, κάτι που ο ίδιος έβρισκε άκρως ευχάριστο κι έτσι έκανε εκουσίως αταξίες ώστε να εισπράξει την «τιμωρία» του. Η πρακτική αυτή σταμάτησε αφότου ο Ρουσώ μεγάλωσε, όμως η επιθυμία παρέμεινε. Έτσι ο έφηβος πλέον φιλόσοφος έπρεπε να βρίσκει άλλους τρόπους για να ικανοποιεί τη διαστροφή του. Είχε φτάσει μάλιστα στο σημείο, όποτε έβλεπε γυναίκες μαζεμένες, να πηγαίνει προς το μέρος τους και να τους δείχνει τον πισινό του, προκειμένου κάποια από αυτές να τον χτυπήσει από σιχαμάρα! Όταν ενηλικιώθηκε, μια πρόθυμη και ανοιχτόμυαλη μετρέσα είχε αναλάβει να ικανοποιεί τις περίεργες ορέξεις του μεγάλου φιλοσόφου.

Η «Κιμ Καρντάσιαν» του 18ου αιώνα

Η βρετανίδα Kitty Fisher, που έζησε στα μέσα του 18ου αιώνα, θεωρείται μια από τις πρώτες celebrities της ιστορίας, αν όχι η πρώτη. Ήταν διάσημη, όχι για το ταλέντο της σε κάποια τέχνη, όπως τη μουσική ή την υποκριτική, αλλά ούτε και επειδή είχε βασιλικά γονίδια ή ήταν απόγονος κάποιας σημαντικής οικογένειας. Τίποτα από όλα αυτά! Η Kitty Fisher ήταν διάσημη επειδή… ήταν διάσημη! Ο κόσμος άρχισε να γνωρίζει την Fisher από ένα περιστατικό που σημειώθηκε το 1759. Η νεαρή γυναίκα έπεσε από ένα άλογο και αποκαλύφθηκε ότι δεν φορούσε εσώρουχο. Τη φήμη που της χάρισε το περιστατικό αυτό, η νεαρή κοπέλα έσπευσε να κεφαλαιοποιήσει παραγγέλνοντας ένα πορτραίτο της από το διάσημο ζωγράφο Joshua Reynolds. Κατόπιν, η ίδια εκτύπωσε εκατοντάδες μικρά αντίγραφα του πίνακα προκειμένου οι άντρες θαυμαστές της να μπορούν να τα κουβαλούν μαζί τους.

Το σκάνδαλο της Ρώμης και η γυναίκα του Καίσαρα

Το ότι στην Αρχαία Ρώμη το σεξ και τα σκάνδαλα ήταν στην ημερήσια ατζέντα είναι κάτι γνωστό. Πόσοι είναι άλλωστε αυτοί που δεν γνωρίζουν το όνομα Μεσσαλίνα που σήμερα έχει γίνει συνώνυμο της σεξουαλικής λαγνείας και ακολασίας; Λιγότεροι όμως γνωρίζουν τον Πόπλιο Κλώδιο Πούλχερ και την υπόθεση στην όποια πρωταγωνίστησε στα 62 π.Χ. Σε έναν εορτασμό για τη θεότητα Μπόνα Ντέα, που η είσοδος επιτρέπονταν μόνο σε γυναίκες, ο Κλώδιος ντύθηκε σαν γυναίκα προκειμένου να παρεισφρήσει στην τελετή. Φημολογούνταν ότι ο λόγος που πήγε ήταν για να ξελογιάσει τη σύζυγο του Ιούλιου Καίσαρα, Πομπηία. Μάλιστα, θρυλείται πως ήταν η μητέρα του Καίσαρα, η Αυρηλία, η οποία τον ξεσκέπασε καθότι ο νεαρός δεν ήξερε να υποδυθεί πειστικά τη γυναίκα! Ο Καίσαρας χώρισε την Πομπηία, αλλά όταν έγινε δίκη εναντίον του Κλωδίου, όπως μας αφηγείται ο Πλούταρχος, ο Καίσαρας κατέθεσε ότι δεν έχει τίποτε επιβαρυντικό εναντίον του. Όταν ο δικαστής τον ρώτησε σχετικά, ο Καίσαρας αποκρίθηκε ότι απαιτεί από τη γυναίκα του να μην δημιουργεί ούτε υποψίες. Από τη φράση αυτή προκύπτει και η γνωστή έκφραση με τη γυναίκα του Καίσαρα που δεν πρέπει να είναι απλά τίμια, αλλά να φαίνεται και ως τέτοια. Ωστόσο, υπάρχουν αμφιβολίες για τη γνησιότητα της παραπάνω ιστορίας, μιας και στην ιστορία εμπλέκεται ο Κικέρωνας. Ο γνωστός ρωμαίος πολιτικός είχε καταθέσει εναντίον του Κλώδιου, με τον οποίο ήταν όμως ορκισμένος εχθρός. Παρά την αθώωση τού Κλώδιου, το σκάνδαλο τον έπληξε βαρύτατα δημιουργώντας προβλήματα στις πολιτικές του φιλοδοξίες. Από την άλλη, ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι το κίνητρο του Κικέρωνα μπορεί να μην ήταν πολιτικό, αλλά προσωπικό. Η γυναίκα του Κικέρωνα, βλέπετε, η Τερεντία, είχε επίσης μένος κατά του Κλώδιου, που είτε ζήλευε την αδελφή του τελευταίου, είτε επειδή ο Κλώδιος είχε διώξει την ετεροθαλή της αδελφή, κατηγορώντας την για αιμομιξία. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, να ήταν η Τερεντία αυτή που κινούσε τα νήματα πίσω από το σκάνδαλο.

Το σεξουαλικό σκάνδαλο που έφτασε στο Μπάκιγχαμ

Ο πρίγκιπας Άλμπερτ Βίκτορ, εγγονός της Βασίλισσας Βικτωρίας, έγινε κυρίως γνωστός ως ύποπτος για την υπόθεση του «Τζακ του Αντεροβγάλτη». Ωστόσο, λίγοι γνωρίζουν ότι ο πρίγκιπας είχε εμπλακεί σε ένα από τα μεγαλύτερα σεξουαλικά σκάνδαλα της βικτωριανής Αγγλίας. Το καλοκαίρι του 1889, η αστυνομία εισέβαλε σε ένα πορνείο με άντρες στο Λονδίνο, μετά από πληροφορίες ότι νεαρά αγόρια εκπορνεύονταν σε άντρες της υψηλής κοινωνίας. Την εποχή εκείνη η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα, αλλά δεν ήταν αυτό που προκάλεσε το σκάνδαλο. Ο λόγος που η υπόθεση έλαβε διαστάσεις, ήταν οι φήμες που διέρρευσαν και ήθελαν τους αστυνομικούς να έχουν συλλάβει πλήθος υψηλόβαθμων αξιωματούχων και λόρδων, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Άλμπερτ Βίκτορ. Αν και ποτέ δεν αποδείχθηκε ότι ο πρίγκιπας βρίσκονταν εκεί, ορισμένοι μίλησαν για συγκάλυψη της ιστορίας με παρέμβαση από το παλάτι, μια άποψη που υποστηρίζονταν από το γεγονός ότι τα βρετανικά ΜΜΕ της εποχής απέφυγαν να αναφερθούν ανοιχτά στο θέμα, κάτι που δεν συνέβη με τα γαλλικά και αμερικανικά μίντια τα οποία κάλυψαν εκτενώς στην υπόθεση με όλες τις «γαργαλιστικές» της λεπτομέρειες. Ο πρίγκιπας στάλθηκε εσπευσμένα για ένα ταξίδι στην Ινδία προκειμένου το σκάνδαλο να ξεχαστεί και το όνομά του να αποσυνδεθεί από την υπόθεση, κάτι που όμως δεν συνέβη. Για την ιστορία, ο πρίγκιπας Άλμπερτ Βίκτορ, πέθανε σε ηλικία 28 ετών σε πανδημία γρίπης, ενώ υπήρχαν φήμες που ήθελαν να αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα σε όλη του τη ζωή. Δείτε όλα τα θέματα του Weekend