Το λάδι και το καλό ούζο είναι από τα πιο γνωστά προϊόντα της Λέσβου, ωστόσο το νησί της Σαπφούς και του Θεόφιλου, του Μυριβήλη και του Ελύτη προσφέρει στον επισκέπτη του πολλά περισσότερα από μία εκπληκτική γαστρονομική εμπειρία. Τα χωριά του νησιού συγκαταλέγονται στα ομορφότερα του Αιγαίου, με προορισμούς όπως η Μυτιλήνη, πρωτεύουσα του νησιού, η Αγιάσος και η Μόλυβος να αποτελούν και τους «πρωταγωνιστές» της, πέρα από τις παραλίες της, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.

Ωστόσο, στο νησί συναντώνται και λιγότερο γνωστοί στο ευρύ κοινό οικισμοί και χωριά, που αξίζει κανείς να ανακαλύψει εφόσον βρεθεί σε αυτό. Ανάμεσά τους και η Πέτρα, που οφείλει την ονομασία της στον επιβλητικό βράχο που ορθώνεται στο μέσον σχεδόν του οικισμού και έχει συνδεθεί άρρηκτα με την Παναγία Γλυκοφιλούσα που δεσπόζει στην κορυφή του.

Πρόκειται για έναν οικισμό με παραδοσιακό χρώμα στα βόρεια παράλια της Λέσβου, ο οποίος είναι απλωμένος κατά μήκος μιας μεγάλης αμμουδερής ακρογιαλιάς. Μάλιστα, κάθε χρόνο αποτελεί δημοφιλή προορισμό για τους τουρίστες που επισκέπτονται το νησί, τόσο για την διάσημη παραλία του, όσο και για την Παναγία, ένα από τα πιο σημαντικά προσκυνήματα του νησιού.

Όμορφα και προσεγμένα αρχοντικά σπίτια με κόκκινες κεραμιδοσκεπές, γραφικοί πεζόδρομοι και ένα λιμανάκι με θέα στο υπέροχο ηλιοβασίλεμα, συνθέτουν την εικόνα της Πέτρας σήμερα.

Ο χαρακτηριστικός βράχος του οικισμού ορθώνεται σχεδόν στο μέσον του, μετρά 40 μέτρα ύψος και στην κορυφή του δεσπόζει ο ναός της Παναγιάς Γλυκοφιλούσας. Συνολικά 114 σκαλιά λαξευμένα στην πέτρα οδηγούν στο ψηλότερο σημείο του χωριού, απ’ όπου η θέα είναι ονειρική.

Ο ναός με το ξυλόγλυπτο τέμπλο, τις αξιόλογες εικόνες και τα πολύτιμα σκεύη χτίστηκε πάνω σε παλαιότερο, ενώ την σημερινή του μορφή απέκτησε το 1840. Η Παναγία Γλυκοφιλούσγια γιορτάζει κάθε χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που την επιλέγουν και για την περιφορά του Επιταφίου το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής.

Αξιόλογα σημεία του χωριού, επίσης, το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του 17ου αιώνα, με τοιχογραφία που απεικονίζει τον απαγχονισμό του Ιούδα, καθώς και το αρχοντικό της Βαλερτζίδαινας.