Αν και έχουν περάσει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, η δολοφονία του επιχειρηματία και εκδότη εφημερίδων, Τζώρτζη Αθανασιάδη, παραμένει μέχρι σήμερα άλυτο μυστήριο. Ο χλωμός κοντοκουρεμένος άνδρας με το μαύρο σακάκι, που πυροβόλησε και σκότωσε έναν από τους πιο στενούς φίλους του Κωνσταντίνου Καραμανλή, παραμένει μέχρι και σήμερα άγνωστος στις Αρχές. Το ίδιο άγνωστο παραμένουν και τα κίνητρα μίας δολοφονίας που μπορεί να είχε πολιτικό υπόβαθρο, μπορεί όμως να ήταν κι ένα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» για χρέη…
Το ημερολόγιο δείχνει Σάββατο 19 Μαρτίου 1983 -πριν από 39 χρόνια ακριβώς- και η Ελλάδα ζει στους ρυθμούς του καρναβαλιού, καθώς την επομένη ξημερώνει Κυριακή της Αποκριάς. Οι εφημερίδες είτε έχουν ήδη εκτυπωθεί, είτε βρίσκονται στο τυπογραφείο και περιμένουν τη σειρά τους, σε μία περίοδο που ο κόσμος «διψούσε» για την έντυπη δημοσιογραφία και το πολιτικό θερμόμετρο στη χώρα ήταν διαρκώς στο κόκκινο.
Σε ένα επιβλητικό γραφείο στην οδό Πειραιώς, κοντά στην Ομόνοια, ο Τζώρτζης Αθανασιάδης -εκδότης της ιστορικής «Βραδυνής»- απολαμβάνει τη συζήτηση με τον επιστήθιο φίλο του Βαγγέλη Κουρλιμπίνη, μετά από μία… γερή μονομαχία στο τάβλι. Ξαφνικά, στο κτήριο που στεγάζεται η εφημερίδα εμφανίζεται ένας άγνωστος και μυστηριώδης συνάμα τύπος, που ζητάει να δει τον Τζώρτζη Αθανασιάδη δήθεν για να του δώσει μία πολύ σημαντική είδηση.
Στα γραφεία εκείνη τη στιγμή βρίσκεται μόνο ένας τηλεφωνητής, ο οποίος καλά – καλά δεν αντιλαμβάνεται πότε έφτασε στον προθάλαμο του γραφείου του εκδότη ο συγκεκριμένος άνδρας. Ο Τζώρτζης Αθνασιάδης παραξενεύεται λόγω της ημέρας και της ώρας, αλλά δέχεται να τον συναντήσει στο γραφείο του, κάτι που αποδείχτηκε μοιραίο λάθος… Ο Βαγγέλης Κουρλιμπίνης βγαίνει για να αφήσει τον εκδότη της «Βραδυνής» με τον μυστηριώδη άνδρα, τον οποίο αργότερα θα περιγράψει στην Αστυνομία ως μετρίου αναστήματος, κοντοκουρεμένο, αρκετά χλωμό, με επιβλητικό βάδισμα και με ένα χαρακτηριστικό μαύρο δερμάτινο σακάκι. Για αρκετά λεπτά ακούει ότι συνομιλούν, μέχρι που κάποια στιγμή ο Αθανασιάδης δυναμώνει τον τόνο της φωνής του και λέει: «Δεν είναι δυνατόν… Δεν γίνονται αυτά…».
Ο άγνωστος άνδρας βγαίνει για λίγο από το γραφείο και επιστρέφει κρατώντας ένα τσαντάκι, μπαίνει ξανά για να συνεχίσει τη συζήτηση του με τον εκδότη μέχρι τη στιγμή που ακούγονται τρεις πυροβολισμοί. Ο Κουρλιμπίνης προσπαθεί να μπει για να δει τι γίνεται, αλλά ο δολοφόνος πυροβολεί και προς του μέρος του, όχι για να τον σκοτώσει, αλλά για να τον τρομάξει και να διαφύγει… Θα βγει από το κτήριο της οδού Πειραιώς και κανείς δεν θα τον ξαναδεί ποτέ. Ένα «φάντασμα» που εμφανίστηκε για να σπείρει τον θάνατο κι εξαφανίστηκε…
Σενάρια, φήμες και μία σύλληψη
Η είδηση της δολοφονίας του Τζώρτζη Αθανασιάδη διαχέεται με αστραπιαία ταχύτητα και για τις πολλές επόμενες ημέρες θα είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Μάλιστα, προκαλεί θύελλα πολιτικών αντιδράσεων, ενώ ακούγονται σενάρια για εμπλοκή ξένων μυστικών υπηρεσιών αλλά και της ΕΥΠ. Στη συνέχεια οι υποψίες πέφτουν στις τρομοκρατικές οργανώσεις (σ.σ. είναι μία περίοδος πολύ έντονη πολιτικά, με το εγχώριο ένοπλο αντάρτικο πόλεως να προχωρά σε σειρά εκτελέσεων).
Παρά το γεγονός ότι τη δολοφονία ερευνά όχι μόνο η Αστυνομία, αλλά και ο δημοσιογραφικός κόσμος, κανείς δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις. Κάποια στιγμή, εξετάζεται το ενδεχόμενο ο Τζώρτζης Αθανασιάδης να είχε δημιουργήσει χρέη που δεν μπορούσε να αποπληρώσει και οι δανειστές του να τον σκότωσαν για εκδίκηση. Τίποτα, όμως, απ’ όλα αυτά δεν αποδείχτηκε μέχρι και σήμερα…
Μερικές ημέρες μετά τη δολοφονία, μία γυναίκα θα τηλεφωνήσει στην «Βραδυνή» και θα αναφέρει ότι στη συμβολή της Σταδίου με την Αιόλου, υπήρχε προκήρυξη της «Αντιστρατιωτικής Πάλης». Όντως στο συγκεκριμένο βρέθηκε ένα κείμενο ανάληψης ευθύνης για τη δολοφονία του εκδότη της εφημερίδας, ωστόσο, η οργάνωση διέψευσε οργισμένα την ανάμειξή της, ενώ ούτε από την έρευνα προέκυψε ότι είχε οποιαδήποτε συμμετοχή.
Γι’ αυτό και οι υποψίες στράφηκαν άμεσα προς την «17Ν», με την οργάνωση – φάντασμα να διαψεύδει και αυτή ότι είχε οποιαδήποτε εμπλοκή. Σχεδόν δυόμιση χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1985, η Γενική Ασφάλεια Αττικής, θα συλλάβει ένα πράκτορα της τότε ΚΥΠ -τον Ντάνο Κρουστάλλη-, ο οποίος δρούσε αποκλειστικά κατ’ εντολή του τότε διοικητή των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών. Στο σπίτι του βρέθηκαν αδημοσίευτες προκηρύξεις της «Αντιστρατιωτικής Πάλης», ο Κρουστάλλης όμως κατέθεσε ότι ήταν «πράκτορας διείσδυσης» και πως κατ’ εντολή της ΚΥΠ ενεπλάκη με την οργάνωση και δικαιολόγησε τις προκηρύξεις, ενώ δικαιώθηκε και στο δικαστήριο.
Ποιος ήταν ο Τζώρτζης Αθανασιάδης
Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης γεννήθηκε το 1912 στην Κωνσταντινούπολη, ωστόσο, η μικρασιατική καταστροφή αναγκάζει την οικογένεια του να έρθει στην Ελλάδα. Τα παιδιά του χρόνια τα περνάει στον Πειραιά, όπου μετά τη στρατιωτική θητεία και παράλληλα με τις σπουδές του ξεκινάει να εργάζεται ως λογιστής.
Ανήσυχο πνεύμα το 1934 άρχισε να εκδίδει το «Ναυτικόν και Εμπορικόν Δελτίον Πειραιώς», που το 1936 μετεξελίχθηκε στην οικονομική εφημερίδα «Ναυτεμπορική». Ήδη από τη δεκαετία του ’40 αναπτύσσει στενή φιλική σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και γρήγορα γίνεται ένας από τους πιο έμπιστους του ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο πως στην πρώτη πρωθυπουργία του, το 1955, του εμπιστεύεται τη θέση του προέδρου του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Αθλητισμού, ενώ το 1959 με δική του εισήγηση ιδρύεται ο ΟΠΑΠ, στον οποίο διετέλεσε πρόεδρος μέχρι το 1963 και την πτώση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Το 1962 ο Τζώρτζης Αθανασιάδης ανέλαβε και τη διεύθυνση της εφημερίδας «Βραδυνή», η οποία έγινε σημείο αναφοράς των «Καραμανλικών» την περίοδο πριν και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Μάλιστα, επί χούντας, μπήκε λουκέτο στην εφημερίδα καθώς δημοσίευσε δήλωση παρέμβαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι, η οποία προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση των Συνταγματαρχών.
Η «Βραδυνή» κυκλοφόρησε ξανά μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Το 1977 ο Αθανασιάδης έγινε πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (σ.σ. ήταν αντιπρόεδρος από το 1974), ενώ την ίδια χρονιά ανέλαβε και την προεδρία της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΙΗΕΑ). Αναμφισβήτητα ήταν μία από τις ισχυρές προσωπικότητες (σ.σ. επιχειρηματικά και εκδοτικά) της Δεξιάς στην Ελλάδα για σχεδόν 30 χρόνια, όντας ένα από τα πιο κοντινά πρόσωπα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Η δολοφονία του χαρακτηρίστηκε από τον εισαγγελέα Γιώργο Θεοφανόπουλο (σ.σ. από τους πρώτου που έφτασε στην εφημερίδα τη μοιραία βραδιά) πολιτική, όμως, μέχρι και σήμερα –ακριβώς 39 χρόνια μετά- παραμένει ένα άλυτο μυστήριο…
