Υπήρχαν εποχές όπου ο όρος «πολιτικό τζάκι» είχε την τιμητική του, ταραγμένες εποχές που έπρεπε να καταφύγεις σε σίγουρες και δοκιμασμένες λύσεις.
Κι αν μιλάμε για τον κορυφαίο πολιτικό της νεότερης Ελλάδας, που δέσποσε στα πράγματα της χώρας μας για 25 ολόκληρα χρόνια χωρίζοντας τον λαό σε «βενιζελικούς» και «αντιβενιζελικούς», τότε κάθε σύνδεση μαζί του ήταν προφανώς αρκετή.
Ελευθέριος Βενιζέλος και Σοφοκλής Βενιζέλος εκλέχτηκαν, διορίστηκαν ή επανέκαμψαν ως πρωθυπουργοί για 14 ολόκληρες φορές, σύμφωνα με τα επίσημα μητρώα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης.
Ο μπαμπάς Βενιζέλος πήρε για πρώτη φορά την εξουσία δυο μήνες μετά τις εκλογές του Αυγούστου του 1910, κυβερνώντας από τις 6 Οκτωβρίου 1910 ως τις 25 Φεβρουαρίου 1915. Στο μεσοδιάστημα αυτό πήρε άλλες δύο εκλογικές αναμετρήσεις (εκλογές Νοεμβρίου 1910 και εκλογές του 1912), αλλά ας είναι! Δεν τις υπολογίζουμε καν. Αφού κέρδισε και το ντέρμπι του Μαΐου του 1915, διαφώνησε με το Παλάτι και παραιτήθηκε.
Δεν θα έμενε όμως για καιρό έξω από τα πράγματα. Αντικατέστησε μέσα στη χρονιά την κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη, που τον είχε διαδεχτεί, και κυβέρνησε για άλλες… 45 μέρες (10 Αυγούστου – 24 Σεπτεμβρίου 1915). Η κυβέρνησή του έπεσε και αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη.
Η επόμενη κυβέρνησή του (14 Ιουνίου 1917 – 4 Νοεμβρίου 1920) έφερε τη σφραγίδα των Μεγάλων Δυνάμεων. Αντικατέστησε πάντως τη δική του επαναστατική Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης, αλλά και την κυβέρνηση του Ζαΐμη που έλεγχε τη νότια Ελλάδα.
Άλλον έναν μήνα θα κυβερνούσε ο Βενιζέλος το 1924 (11 Ιανουαρίου – 6 Φεβρουαρίου), όταν πήρε τα ηνία της χώρας μετά την παραίτηση του Στυλιανού Γονατά και του υπουργικού του συμβουλίου. Δεν πήρε όμως ψήφο εμπιστοσύνης και αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση Γεωργίου Καφαντάρη.
Η επόμενη θητεία του θα μετρούσε έναν κοντά χρόνο (4 Ιουλίου 1928 – 7 Ιουνίου 1929), μετά την πτώση της κυβέρνησης του Ζαΐμη και τη διενέργεια εκλογών, τις οποίες κέρδισε με μεγάλη άνεση. Η κυβέρνησή του θα παραιτούνταν μάλιστα δύο φορές και ισάριθμες φορές θα ανέκαμπτε.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου του Ιουνίου 1929 (7 Ιουνίου – 16 Δεκεμβρίου 1929) διατηρήθηκε για έξι μήνες στην εξουσία και ανασχηματίστηκε, πυροδοτώντας τη νέα κυβέρνηση Βενιζέλου του Δεκεμβρίου 1929 (16 Δεκεμβρίου – 26 Μαΐου 1932). Η οποία θα κατέληγε στην πτώχευση του ελληνικού κράτους του 1932 και θα τη διαδεχόταν η κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπαναστασίου.
Έξι μέρες μετά, ο Παπαναστασίου παραιτείται και ο Βενιζέλος σχηματίζει νέα κυβέρνηση για μερικούς μήνες (5 Ιουνίου 1932 – 4 Νοεμβρίου 1932). Αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη, η οποία έχασε σύντομα την εμπιστοσύνη της Βουλής και επανέφερε στο πολιτικό προσκήνιο τον Βενιζέλο, από τις 16 Ιανουαρίου 1933 – 6 Μαρτίου 1933. Λιγότερο από δύο μήνες δηλαδή, καθώς ακολούθησε μετά το πραξικόπημα του Πλαστήρα.
Όσο για τις 5 πρωθυπουργικές θητείες του δεύτερου γιου του Βενιζέλου, Σοφοκλή, είχαν κι αυτές τη δική τους ιστορία. Η πρώτη του φορά ήταν στον Β’ Παγκόσμιο, όταν αναλαμβάνει πρωθυπουργός της εξόριστης κυβέρνησης του Καΐρου για 12 ολόκληρες μέρες (14 – 26 Απριλίου 1944), πριν παραιτηθεί για να σχηματίσει τη δική του κυβέρνηση ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Μερικές μέρες κυβέρνησε και στις αρχές του 1950, από τις 23 Μαρτίου – 15 Απριλίου συγκεκριμένα, όταν κατάφερε να σχηματίσει πλειοψηφικό συνασπισμό μετά τις βουλευτικές εκλογές του 1950. Μόνο που θα καταψηφιζόταν ιδιαιτέρως σύντομα στη Βουλή.
Ο Σοφοκλής Βενιζέλος επανήλθε στα πρωθυπουργικά καθήκοντα στις 21 Αυγούστου 1950, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης του Πλαστήρα, και παρέμεινε στην εξουσία για 19 ημέρες, όταν καταψηφίστηκε και πάλι κοινοβουλευτικά και οδηγήθηκε σε παραίτηση.
Το 1950 θα τον έβλεπε όμως για άλλη μια φορά πρωθυπουργό: Από τις 13 Σεπτεμβρίου – 3 Νοεμβρίου συγκεκριμένα, όταν πήρε νέα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και τα κατάφερε, θα τον προλάβαινε όμως ένα σκάνδαλο και ο κυβερνητικός συνασπισμός θα κατέρρεε.
Μια τέταρτη κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου ορκίστηκε στις 3 Νοεμβρίου 1950, μένοντας στο προσκήνιο ως τις 27 Οκτωβρίου 1951. Τώρα αποχώρησε γιατί έχασε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1951…
