«Δεν είμαι απ’ τους θιασώτες που εμμένουν σε τεχνοκρατικές λύσεις όχι, γιατί δεν τις πιστεύω, αλλά γιατί πολλές φορές χρησιμοποιούνται στη χώρα μας ως «άλλοθι» για να μη στηριχθεί ολόψυχα μια κυβέρνηση. Το ολίγον ως πολιτική επιλογή δε με βρίσκει σύμφωνο» δηλώνει ο Α.Σπηλιωτόπουλος και συνεχίζει: « Ή στηρίζεις και συμμετέχεις σε μια κυβέρνηση με όλη σου την ψυχή ή δεν στηρίζεις, κάθεσαι απέναντι και ασκείς τον αντιπολιτευτικό σου ρόλο. Δεν πιστεύω την άποψη «ναι μεν συμμετέχω, αλλά δεν παίρνω και την πλήρη ευθύνη βάζοντας τεχνοκράτες». Απ’ τη στιγμή που στηρίζεις και επιλέγεις πρόσωπα είτε απ’ τον τεχνοκρατικό, είτε απ’ τον πολιτικό χώρο αναλαμβάνεις την ευθύνη που σου αποδίδεται απ’ τον κόσμο»
Σ ‘οτι αφορά την θέση και την στάση της αντιπολίτευσης ο κ.Σπηλιωτόπουλος σημειώνει:
«Η χώρα μας την επόμενη μέρα έχει να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες και οι δυσκολίες είναι κοινές. Δεν έχει σημασία ποιοι έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης ή ποιοι θα υποστούν τα αποτελέσματα αυτής. Σημασία έχει ότι όταν το καράβι αντιμετωπίζει προβλήματα όλοι κάνουμε κάτι. Άλλος καθαρίζει τα νερά που μπάζει, άλλος έχει το πηδάλιο και άλλος βοηθάει στο λεβητοστάσιο. Όλοι όμως έχουμε μια ευθύνη και αυτή την ευθύνη πρέπει να αναλάβουμε σε ένα ομαδικό ταξίδι που πρέπει να είναι προς τα μπρος. Υπάρχουν ζητήματα στα οποία θα έπρεπε αυτά που μας ενώνουν να είναι περισσότερα απ’ αυτά που μας χωρίζουν. Ασφάλεια της χώρας, ατομικά δικαιώματα, διεύρυνση ατομικών ελευθεριών είναι σημαντικά ζητήματα τα οποία μπορούν να είναι στην ατζέντα όλων των πολιτικών δυνάμεων. Επίσης ζητήματα που έχουν να κάνουν με την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, όπως για παράδειγμα η Παιδεία. Το να έχουμε ένα πιο ουσιαστικό εξεταστικό σύστημα δεν είναι θέμα Δεξιάς ή Αριστεράς. Είναι θέμα ρεαλισμού, δυνατοτήτων και ευκαιριών που δίνουμε στη νέα γενιά. Δε μπορούμε να ζήσουμε αυτό το αναχρονιστικό σύστημα των Πανελληνίων μια φορά το χρόνο λες και όλα τα παιδιά είναι σε μια “καρμανιόλα” και επιχειρούν να δοκιμάσουν την τύχη και το μέλλον τους μόνο με μια ευκαιρία.»
