Τα φρύδια, όπως και οποιοδήποτε σημείο του προσώπου, συντελούν στην εικόνα μας και δεν είναι κάτι που κρύβεται, τουλάχιστον εύκολα. Η έλλειψή τους μπορεί να οφείλεται σε ατυχήματα ή εκ γενετής και επηρεάζει ψυχολογικά ιδιαίτερα τον άνθρωπο. Για αυτό φρόνιμο είναι να διορθώνεται αμέσως μετά την εφηβεία.

Η αποκατάστασή τους ανάλογα με το μέγεθος του ελλείμματος και την ποιότητα της τρίχας, γίνεται με μεταμόσχευση τριχών από το τριχωτό της κεφαλής.

Οπωσδήποτε είναι περιπτώσεις ιδιαίτερης δυσκολίας, διότι εδώ δεν είναι θέμα ποσότητας τριχών, αλλά κυρίως αισθητικής και καλλιτεχνίας, που η εφαρμογή τους εξατομικεύεται και απαιτεί ιδιαίτερη εμπειρία. Αυτό που λαμβάνεται υπόψη είναι το γούστο του ενδιαφερόμενου, οι προσωπικές του ανάγκες και ο τρόπος ζωής του. Επιπλέον σημαντικές είναι και οι μορφές προηγούμενων ιατρικών θεραπευτικών ή μη εφαρμογών στην περιοχή αυτή.

Κυρίως αυτό που απαιτείται είναι να μεταμοσχευθούν τρίχες ίδιων χαρακτηριστικών με τις αντίστοιχες περιοχές, από το τριχωτό της κεφαλής ή από παραπλήσιες περιοχές με τις λήπτριες.

Θα πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι όταν τις παίρνουμε από το τριχωτό της κεφαλής, τότε θα πρέπει να ψαλιδίζονται συχνά διότι μακραίνουν γρηγορότερα.

Σαν αποτέλεσμα όμως είναι ιδιαίτερα φυσικό, διότι οι περιοχές αυτές δεν έχουν μεγάλη πυκνότητα.
Ειδικότερα τα φρύδια έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον αλλά και δυσκολίες στην τεχνική αποκατάστασης τους, με την πρώτη επέμβαση να γίνεται το 1914 στην Γερμανία.

Τα φρύδια μαζί με τα μάτια, αποτελούν μια αισθητική ενότητα που χαρακτηρίζει την φυσιογνωμία του ανθρώπου και κατ’ επέκταση μπορεί να καθορίζουν ακόμη και την κοινωνική του δραστηριότητα. Η έλλειψή τους μερική ή ολική, αγριεύει το πρόσωπο και μειώνει την εκτίμηση του ανθρώπου από τους άλλους ή και τον ίδιο.

Στην Κίνα πιστεύουν ακόμη και σήμερα ότι το μήκος, πάχος αλλά και το χρώμα καθορίζουν την μοίρα του ανθρώπου, με αυτούς που έχουν μακριά σκούρα και παχιά φρύδια, να είναι πιο τυχεροί.

Τα αίτια τριχόπτωσης στα φρύδια είναι κυρίως ο συνεχής τραυματισμός με το βγάλσιμο, τα εγκαύματα, τα τραύματα ή εκ γενετής μη δημιουργία τους, χημικά και ορμονικά αίτια, αλλά και ασθένειες.

Από τεχνικής πλευράς αυτά που έχουν ιδιαίτερη σημασία είναι η σχεδίαση τους, το πάχος της τρίχας και ο αριθμός των μοσχευμάτων που επιλέγουμε για μεταμόσχευση, το αν θα τις πάρουμε από το κεφάλι ή το χέρι, καθώς και η ιδιαίτερα δύσκολη τεχνική τοποθέτησης τους.

Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν πρέπει να καταφύγει κανείς στην μεταμόσχευση φρυδιών ή να αρκεστεί στις απλές τεχνικές αποκατάστασης τους, όπως το μολύβι και το τατουάζ.

Τόσο το μολύβι όσο και το τατουάζ, υστερούν αισθητικά διότι δεν δίνουν όγκο στο φρύδι και δεν υποκαθιστούν ακριβώς το χρώμα, διότι ο συνεχής χρωματισμός του δέρματος το δείχνει πιο σκούρο με αποτέλεσμα να μην υπάρχει φυσικότητα. Αντίθετα η μεταμόσχευση από τα χέρια του ειδικού αποκαθιστά πλήρως τον όγκο στο φρύδι με τρίχες ίδιες με αυτές που υπήρχαν…

Τέλος, η επέμβαση είναι ανώδυνη, δεν χρειάζεται επανάληψη και δίνει απολύτως φυσικό και μόνιμο αποτέλεσμα.
Από τον πλαστικό χειρούργο Ιωάννη Ράπτη

Πηγή: www.elliniki-ygeia.com