Χρησιμοποιώντας πρωτοποριακές τεχνικές απεικόνισης, έλληνες επιστήμονες μπόρεσαν να μελετήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια το ανθρώπινο αίμα, καταλήγοντας σε σημαντικά συμπεράσματα για τις θεραπείες ασθενών με νεφρολογικές και αυτοάνοσες παθήσεις. Προκειμένου να γίνει χρήση της νανοτεχνολογίας, επιστήμονες της Ιατρικής από διάφορα νοσοκομεία, συνεργάστηκαν με εργαστήριο του «Δημόκριτου», με επικεφαλής το Δημοσθένη Σταμόπουλο .

Αρχικά, οι ερευνητές μελέτησαν τη σύσταση του αίματος ασθενών με νεφρική νόσο τελικού σταδίου που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση και πάσχουν από χρόνια αναιμία. Αυτό που ενδιέφερε τους ερευνητές, ήταν οι αλλαγές στα ερυθροκύτταρα του αίματός των νεφροπαθών.

Όπως διαπίστωσαν, η μεμβράνη των ερυθροκυττάρων των ασθενών παρουσίαζε ανωμαλίες (εξελκώσεις), κατά 59% περισσότερες σε σχέση με αυτές υγιών ατόμων. Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός των εξελκώσεων σχετίζεται άμεσα με την υψηλή συγκέντρωση ουρίας στο αίμα.

Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η υψηλή ουρία μπορεί να προκαλεί ή και να προάγει την καταστροφή της μεμβράνης των ερυθροκυττάρων, μειώνοντας το χρόνο ζωής του και συνεισφέροντας στη χρόνια αναιμία. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό νανοτεχνολογίας «Nanotechnology».

Ακόμη, οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν να μελετήσουν τις πιθανές παρενέργειες των υποκαταστάτων πλάσματος στα κύτταρα του αίματος και ειδικότερα στα ερυθροκύτταρα.

Τα υποκατάστατα χορηγούνται κατά τη μέθοδο της πλασμαφαίρεσης, σε ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα, νευρολογικές και αιματολογικές παθήσεις, καθώς στο πλάσμα του αίματός τους αναπτύσσονται επιβλαβή συστατικά, τα οποία πρέπει να απομακρυνθούν.

Έτσι, αφαιρείται πλήρως το φυσικό πλάσμα του αίματος και αντικαθίσταται από «τεχνητό πλάσμα» (το λεγόμενο «μέσο υποκατάστασης»). Όμως, η επίδραση του τεχνητού πλάσματος στα κύτταρα και οι πιθανές παρενέργειές του δεν είχαν μελετηθεί επαρκώς μέχρι σήμερα. Το κενό, κάλυψε η ελληνική έρευνα, καθώς οι επιστήμονες μελέτησαν τις αλλαγές που παρατηρούνται στο αίμα μετά τη χορήγηση του τεχνητού πλάσματος.

Η εισαγωγή του, όπως διαπιστώθηκε, προκαλεί κρυσταλλοποίηση κάποιων συστατικών του στη μεμβράνη των ερυθροκυττάρων, οδηγώντας πιθανώς στην εμφάνιση θρομβώσεων και ασταθούς πίεσης του αίματος.

Με βάση τα παραπάνω, η ερευνητική ομάδα προτείνει να αλλάξει ο τρόπος συνταγογράφησης της πλασμαφαίρεσης, ώστε η σύσταση και η ποσότητα του χορηγούμενου τεχνητού πλάσματος να ορίζεται σύμφωνα με το ιστορικό του ασθενούς και τα σωματομετρικά του χαρακτηριστικά, όπως ύψος και βάρος, ώστε η ουσία να γίνεται όσο το δυνατό πιο ανεκτή από τον ασθενή.