Η διαταραχή της γλυκόζης στην εφηβική ηλικία είναι ένα συχνό και φυσιολογικό φαινόμενο, που όμως μπορεί να εξελιχθεί σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 αν συνυπάρχει με παχυσαρκία και οικογενειακό ιστορικό. Αν και ο τύπος αυτός του διαβήτη δεν είναι πολύ συχνός, οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου λόγω των υψηλών ποσοστών παιδικής και εφηβικής παχυσαρκίας στη χώρα μας.
Ένας σκούρος λεκές σαν κολιέ στο πίσω μέρος του αυχένα, στις μασχάλες, στους αγκώνες ,στα γόνατα ή στις φάλαγγες των δακτύλων και η κοιλιακή παχυσαρκία, αποτελούν κλινικά σημάδια για να υποβληθεί το παιδί σε έλεγχο σακχάρου και γλυκόζης, επισήμανε η επίκουρη καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, Ασημίνα Γαλλή-Τσινοπούλου.
«Η διαταραχή της γλυκόζης συνήθως εμφανίζεται μεταξύ 12-14 ετών. Δηλαδή στην εφηβική ηλικία υπάρχει μια φυσιολογική αντίσταση στην ινσουλίνη και το φαινόμενο αυτό επιτείνεται όταν ένα παιδί είναι παχύσαρκο. Στην ουσία η «καρδιά» αυτής της παθολογικής οντότητας είναι μια αντίσταση στην ινσουλίνη.
Δηλαδή το παιδί τρώει υπερβολικά με συνέπεια την εμφάνιση υπεργλυκαιμίας η οποία δημιουργεί αυξημένα ποσά ινσουλίνης.
Τα αυξημένα ποσά ινσουλίνης προκαλούν αντίσταση στην ινσουλίνη και σιγά-σιγά , το β κύτταρο του παγκρέατος που παράγει την ινσουλίνη εξαντλείται και έτσι δημιουργείται ο διαβήτης τύπου 2.
Η αντίσταση στην ινσουλίνη κατά την εφηβεία είναι παροδική αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 όταν υπάρχει παχυσαρκία και οικογενειακό ιστορικό» εξηγεί στο ΑΜΠΕ η κ Γαλλή.
Το σύνολο των εφήβων που έχουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι παχύσαρκοι ενώ το ποσοστό των ενήλικων παχύσαρκων διαβητικών είναι 70%.
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 στα παιδιά εμφανίζεται μεταξύ 12-14 ετών αλλά δεν είναι συχνό φαινόμενο και στη χώρα μας παρατηρείται μόνο στο 2% των εφήβων.
«Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι ότι συνδυάζεται με την παχυσαρκία και με το γεγονός ότι αυξάνει η παιδική και η εφηβική παχυσαρκία στην Ελλάδα.
Η παχυσαρκία είναι πολύ συχνή σ΄ αυτή την ηλικία και όπως έχουν αποδείξει μεταναλύσεις που έχουμε κάνει στη χώρα μας ένα στα τρία παιδιά προεφηβικά είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.
Αυτό προδιαθέτει τα άτομα στα οποία υπάρχουν γενετικοί παράγοντες και θετικό οικογενειακό ιστορικό σε συγγενείς α΄ και β΄ βαθμού, να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2. Επομένως είναι πολύ σημαντικό να προσέχουμε τη διαταραχή της γλυκόζης σ΄ αυτή την ηλικία» τονίζει η κ. Γαλλή.
Για τις περιπτώσεις όπου η διαταραχή της γλυκόζης συνυπάρχει με την παχυσαρκία και το οικογενειακό ιστορικό , η κ. Γαλλή, συνιστά απώλεια βάρους, υγιεινό τρόπο ζωής , αποφυγή της ζάχαρης , άσκηση και γενικά ένας αδρός έλεγχος έλεγχο ανά 2ετία.
Τα σημάδια που αποτελούν ένδειξη για να υποβληθεί ένα παιδί σε μέτρηση σακχάρου και ινσουλίνης, όπως αναφέρει η κ. Γαλλή, είναι η μελανίζουσα ακάνθωση και η κοιλιακή παχυσαρκία.
«Είναι πολύ σημαντικό να παρατηρούμε αν υπάρχουν κάποια κλινικά σημάδια όπως είναι ο σκούρος λεκές σαν κολιέ πίσω στον αυχένα ή στις μασχάλες, στους αγκώνες , στις φάλαγγες των δαχτύλων ή στα γόνατα.
Δηλαδή ένα σκούρο χρώμα που οι γονείς πολλές φορές δεν του δίνουν σημασία . Αυτό λέγεται μελανίζουσα ακάνθωση και είναι ένα στοιχείο που μας λέει ότι το παιδί πρέπει να ελεγχθεί για το σάκχαρο και την ινσουλίνη του.
Επίσης όταν ένα παιδί έχει κοιλιακή παχυσαρκία, δηλαδή η πολύ αυξημένη η περίμετρο κοιλιάς , να μη περιμένουν οι γονείς ότι η κοιλιά θα γίνει ύψος.
Η μεγάλη κοιλιά στα παιδιά σημαίνει εναπόθεση του λίπους. Το λίπος παράγει τις κυτταροκίνες , δηλαδή όλες αυτές τις ορμόνες οι οποίες έχουν σχέση με φλεγμονή και επιτείνουν αυτήν την αντίσταση στην ινσουλίνη» εξηγεί η κ. Γαλλή.
