Δέκα χιλιάδες ευρώ δίνει το υπουργείο Περιβάλλοντος στη Savills Hellas για να αποτιµήσει την αξία της Βίλας Καζούλλη και να προτείνει λύσεις για την πώλησή της. Στις 29 Σεπτεµβρίου ο πρόεδρος του Πράσινου Ταµείου κ. Κωνσταντίνος Σερράος υπέγραψε απόφαση για απευθείας ανάθεση της µελέτης στη συγκεκριµένη εταιρεία. Σε αυτήν διακρίνεται η βιασύνη της κυβέρνησης να έχει γρήγορα στα χέρια της τα αποτελέσµατα καθώς µοναδικός όρος είναι η µελέτη να ολοκληρωθεί εντός 35 ηµερών από την υπογραφή της σύµβασης. Ο ανάδοχος την υπέγραψε στις αρχές Οκτωβρίου, οπότε στα µέσα Νοεµβρίου αναµένεται να έχει παραδώσει το πόρισµά του. Η βίλα φιλοξενεί σήµερα το Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΚΠΑΑ) και είχε αναπαλαιωθεί µε κοινοτικούς πόρους την περίοδο 1996-1998 επί υπουργίας Κώστα Λαλιώτη.
Όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμα το «Βήμα της Κυριακής», η έπαυλη, αναγεννησιακού χαρακτήρα µε κλασικιστικές αρχές, χτίστηκε το 1902 από άγνωστο αρχιτέκτονα της εποχής, πιθανώς αλλοδαπό, και ήταν ιδιοκτησία του µεγαλεµπόρου της Αλεξάνδρειας Νικολάου Καζούλλη. Ο Καζούλλης ήταν µαικήνας µε αδυναµία στα έργα του γλύπτη Δηµήτρη Φιλιππότη και η βίλα του είχε µετατραπεί σε γλυπτοθήκη. Ηµέρες δόξας και µεγαλείου ωστόσο γνώρισε όταν η βίλα περιήλθε στην κατοχή της κόρης του Ιωάννας Καζούλλη και του συζύγου της αιγυπτιώτη αρχαιολόγου Αριστόφρονα . Στα δωµάτιά της φιλοξενήθηκαν βασιλιάδες, όπως ο Γεώργιος Α’ και ο Φαρούκ , αλλά και πολλοί διανοούµενοι.
Η βίλα όµως γνώρισε και σκοτεινές ηµέρες. Κατά την περίοδο της Κατοχής χρησιµοποιήθηκε από τους Γερµανούς ως φρουραρχείο των Ες Ες και µετά ως νοσοκοµείο γερµανών αξιωµατικών. Αργότερα µετατράπηκε σε κέντρο αποκατάστασης τραυµατιών (παλιό ΚΑΤ) και την περίοδο 1953-1955 έγινε κέντρο περίθαλψης των σεισµοπαθών του Ιονίου. Το ΙΚΑ απέκτησε την έπαυλη το 1964, έπειτα από δηµοπρασία, από τους κληρονόµους της Ιωάννας Καζούλλη.
Το 1970 στους χώρους της γυρίζεται η κινηµατογραφική ταινία του Νίκου Φώσκολου «Υπολοχαγός Νατάσα». Τελικά το 1976 το υπουργείο Πολιτισµού χαρακτηρίζει το κτίριο διατηρητέο και τρία χρόνια αργότερα το οικόπεδο που το περιβάλλει ως «χώρο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους». Τότε, το 1979, γίνονται τα πρώτα σχέδια συντήρησης από τον αρχιτέκτονα Παναγιώτη Πικιώνη, στα οποία βασίστηκαν και τα έργα συντήρησης που υλοποιήθηκαν λίγα χρόνια αργότερα από το ΥΠΕΧΩ∆Ε. Μάλιστα τα δύο λιοντάρια του Πικιώνη τα οποία είχαν «χαθεί» για χρόνια µετά την αποκατάσταση εντοπίστηκαν σε µια αποθήκη του ΙΚΑ και επανατοποθετήθηκαν στη βίλα. Σήµερα η έπαυλη ανέρχεται σε 2.500 τ.µ., αναπτύσσεται σε τέσσερα επίπεδα – δύο υπόγεια, ισόγειο και δώµα – και το οικόπεδό της είναι 7.850 τ.µ.
