Το κινηματογραφικό σύμπαν έχει τους δικούς του νόμους, που δεν υπακούουν βέβαια στους γνωστούς φυσικούς.

Κι αυτό γιατί πολλά από αυτά που συμβαίνουν στις ταινίες δράσης τείνουν να ακολουθούν μια συγκεκριμένη φόρμουλα.

Αυτό δεν είναι βέβαια πάντα κακό, αφού λειτουργεί ως προειδοποίηση για το κοινό ότι κάτι μεγάλο ετοιμάζεται να συμβεί, με τις συμβάσεις να σημαίνουν ας πούμε ότι κάποιος πρόκειται να σκοτωθεί στη σεκάνς.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι στον πραγματικό κόσμο οι κινηματογραφικές αυτές συμβάσεις αποτελούν κίνδυνο για τη ζωή!

Κι ενώ είναι αμφίβολο αν θα βρεθούμε ποτέ σε αντίστοιχες καταστάσεις, καλό είναι να είμαστε προετοιμασμένοι…

Η προσγείωση σε κάδο σκουπιδιών είναι απολύτως ασφαλής

Πόσες και πόσες φορές δεν το έχουμε δει; Ο ήρωας πηδά από παράθυρο του δέκατου ορόφου για να προσγειωθεί με ασφάλεια μέσα σε κάδο σκουπιδιών! Πανεύκολο και αποδοτικό. Στην πραγματικότητα αυτό θα ισοδυναμούσε με επιβίωση από πτώση 30 μέτρων και προσγείωση μέσα σε βαρέλι με άχυρο! Ακόμα κι αν καταφέρεις να βρεις στόχο (πράγμα δύσκολο από μόνο του), η επαφή με τα σκουπίδια του κάδου είναι ανάλογη με την πρόσκρουση στο νερό με μεγάλη ταχύτητα, μοιραία δηλαδή. Είναι πιθανό να σπάσεις τον σβέρκο σου, πάντως σώος και αβλαβής δεν θα βγεις…

Ο καθένας μπορεί να κρατήσει υποβρύχια την αναπνοή του για πάντα

Ο πρωταγωνιστής παγιδεύεται υποθαλάσσια και κολυμπά ανενόχλητος από το ένα μέρος στο άλλο, μέχρι να βρει την πολυπόθητη έξοδο. Κανένα πρόβλημα, αφού μπορεί να κρατά την αναπνοή του για αιώνες, σαν σαολίν μοναχός! Κι ενώ πεπειραμένοι κολυμβητές μπορούν πράγματι -έπειτα από χρόνια προπόνησης- να τα καταφέρουν, ο μέσος άνθρωπος θα είχε μόλις ένα-δυο λεπτά το πολύ στη διάθεσή του για να επιβιώσει, με την κολυμβητική υπερπροσπάθεια και τον πανικό να κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο ζοφερά…


Ο γεμιστήρας διαθέτει άπειρες σφαίρες

Δεν χρειάζεται να είσαι εξπέρ εκτελεστής για να καταλάβεις το αυτονόητο, ότι οι γεμιστήρες διαθέτουν πεπερασμένο αριθμό σφαιρών. Όχι όμως για τον ήρωά μας, ο οποίος αποφασίζει να τα βάλει με 20 κακούς, βγάζει το πιστόλι του και πυροβολεί αδυσώπητα μέχρι που δεν μένει μύγα ζωντανή! Το μόνο πρόβλημα είναι ότι έριξε εύκολα καμιά 50αριά σφαίρες από τον έναν και μοναδικό γεμιστήρα του. Τι κι αν ξέρουμε ότι ένας γεμιστήρας μπορεί να φιλοξενήσει 8-10 σφαίρες, άντε κι αν είναι ενισχυμένος καμιά 20αριά. Ολόκληρο λόχο μια φορά με έναν γεμιστήρα δεν εξολοθρεύεις…

Το όπλο οφείλει να πεταχτεί όταν αδειάσει (ή όταν περάσει ο κίνδυνος)

Το ξέρουμε: όταν ο πρωταγωνιστής τελειώσει τη δουλειά του ή αδειάσει το όπλο του, το ξεφορτώνεται μεμιάς, λες και είναι απόλυτα λογική κίνηση. Αν είναι βέβαια να αρπάξει το γεμάτο όπλο του εχθρού για να συνεχίσει, καμιά αντίρρηση. Τις περισσότερες φορές ωστόσο ο ήρωας πετά απλώς το πιστόλι του, αφού όλοι ξέρουμε ότι είναι μίας χρήσεως! Λες και δεν θα το ξαναχρειαστεί σε κατοπινές αποστολές ή δεν είναι ευκολότερο (και σαφώς οικονομικότερο) να προμηθευτεί σφαίρες από ολόκληρα όπλα. Έτσι είναι όμως όταν σώζεις τον κόσμο, δεν έχεις ώρα για μικρολεπτομέρειες…



Είναι πανεύκολο να αποφύγεις έναν καταιγισμό πυρών

Εκτός κι αν είσαι ο Neo του «Matrix» και ελέγχεις απόλυτα τις πλαστές εγκόσμιες συνθήκες, για όλους τους υπόλοιπους θνητούς το να αποφύγεις μια σφαίρα που έχει φύγει από την κάννη και έρχεται καταπάνω σου δεν είναι εύκολη δουλειά. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για αυτόματα, με τον καταιγισμό ριπών που σε στοχεύουν να σταματούν λες ως διά μαγείας στον ηλεκτρομαγνητικό παλμό που κάθε ανθρώπινο σώμα διαθέτει ως ασπίδα! Βέβαια για χάρη της κινηματογραφικής πλοκής δεχόμαστε εύκολα κάτι τέτοιο στο σινεμά, καθώς τι νόημα θα είχε να σκοτωνόταν ο ήρωας στο πρώτο πιστολίδι (αν και καλό θα ήταν, για την αληθοφάνεια του πράγματος, να τον έβρισκε μία τουλάχιστον σφαίρα από τις 10.000 που ξαποστάλθηκαν πάνω του). Στην πραγματικότητα πάντως κάτι τέτοιο θα ήταν ολέθριο και τελεσίδικο για τη ζωή. Και ναι, θα σκοτωνόμασταν ήδη από το πρώτο πιστολίδι της εναρκτήριας σκηνής…

Οι αμέτρητοι κακοί που σε περικύκλωσαν ορμούν ένας-ένας

Τι κι αν είναι κακοί, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν τιμή! Κι επειδή ακριβώς είναι εκπαιδευμένοι φονιάδες και άσοι στις πολεμικές τέχνες, θέλουν να σου αφήσουν το περιθώριο αντίδρασης και να σου χαρίσουν έναν δίκαιο αγώνα, παρά το γεγονός ότι θα ήταν ευκολότερο και γρηγορότερο γι’ αυτούς να στην «πέσουν» όλοι μαζί και να τελειώνει το πανηγύρι πριν καν αρχίσει. Καταλάβατε πού πάει το πράγμα, ας περάσουμε οπότε στην επόμενη σύμβαση…

Αλκοόλ κι ένα σπίρτο ισοδυναμούν με… φλογοβόλο

Όλα μπορούν να γίνουν παρανάλωμα του πυρός στο κινηματογραφικό σύμπαν με μερικές ουγγιές φτηνού αλκοόλ! Και δεν θα σκιαμαχήσουμε τώρα για τους πόσους βαθμούς πρέπει να έχει το ποτό για να «αρπάξει» ή την ιδανική χημική του σύσταση για να γίνει εύφλεκτο. Είναι ο τρόπος που παρουσιάζεται στις ταινίες δράσης που είναι «ύποπτος»: μια γουλιά ουίσκι κι ένας αναπτήρας κι έχεις πανέτοιμο τον άνθρωπο-φλογοβόλο. Για το είδος λοιπόν του ιδιαίτερα εύφλεκτου αλκοόλ που βλέπουμε στο σινεμά θα χρειάζοταν τόσοι βαθμοί που δεν θα μπορούσες να κατεβάσεις γουλιά από αυτό το πράγμα! Αν είναι άλλωστε τόσο ισχυρό για να είναι τόσο εύφλεκτο, θα είναι πιθανότατα και τοξικό.

Μετατρέπεσαι εύκολα σε φονική μηχανή μέσα σε δυο μερούλες

Ή απλώς μοντάρεις ανάλογα τις σκηνές και μέσα σε χρόνο-αστραπή βρίσκεις την ιδανική σου φόρμα! Το βλέπουμε ωστόσο συνεχώς: ο «λαπάς» ήρωας γίνεται νταβραντισμένος σε δευτερόλεπτα, παρά το γεγονός ότι στην αληθινή ζωή κάτι τέτοιο θα απαιτούσε εντατική προπόνηση μηνών, μην πούμε ετών. Ακούς Ρόκι;

Οι εκρήξεις δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ζεστό αεράκι

Και η ακτίνα δράσης της έκρηξης είναι απλώς αμελητέα! Το κάνουν άλλωστε συνέχεια οι κινηματογραφικοί ήρωες, πόσο λάθος μπορούν να κάνουν; Τοποθετούν τα εκρηκτικά, γυρνούν, τρέχουν και πηδούν! Τόσο απλό, τόσο εύκολο. Μόλις μάθεις τα 4 αυτά γρήγορα βήματα γίνεσαι άσος στις εκρήξεις… ή πάλι και όχι. Αφού ξέρουμε ότι ακόμα και μια χειροβομβίδα έχει ακτίνα φονικής δράσης μερικών μέτρων. Πόσο μάλλον λοιπόν όταν μιλάμε για κτίρια που κατεδαφίζονται λίγα μέτρα πίσω από τον ήρωα, ο οποίος σκύβει απλώς και όλο το κακό περνάει. Στον πραγματικό κόσμο, αν συμβεί μια τέτοια έκρηξη, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κρατηθείς μακριά, πολύ μακριά…

Ένα αναποδογυρισμένο τραπέζι είναι η ιδανική ασπίδα για πιστολίδι

Η ιδέα είναι συνυφασμένη με την ίδια την ιστορία των ταινιών δράσης, από τα παμπάλαια γουέστερν ακόμα! Αναποδογυρίζεις ένα κοινό ξύλινο τραπέζι και καλύπτεσαι πίσω του, μέχρι να περάσει ο καταιγισμός πυροβολισμών, για να ανασηκωθείς κι εσύ με τη σειρά σου και να ρίξεις τις δικές σου σφαίρες. Δυστυχώς δεν θα προλάβαινες να κάνεις το κομμάτι σου αν οι σφαίρες ήταν αληθινές, αφού θα απαιτούταν κάτι πιο στιβαρό και ανθεκτικό για κάλυψη. Ακόμα κι ένας τοίχος δεν θα μπορούσε να ανακόψει το βλήμα από πυροβόλο μεγάλου διαμετρήματος! Και σε περίπτωση που δεν έχετε ακόμα πειστεί, δείτε και θα διαλυθεί κάθε αμφιβολία…

Τέτοιες κινηματογραφικές συμβάσεις υπάρχουν αμέτρητες. Μπορείτε να σκεφτείτε κι άλλες;