Δεν υπάρχει κάτι πιο συνταρακτικό από την τελευταία επιθυμία κάποιου ο οποίος βρίσκεται κοντά στο τέλος της ζωής του. Μία επιθυμία που μπορεί να είναι η θέληση για μια εμπειρία που δεν έχει ξαναβιωθεί ποτέ ή απλά η μεταλαμπάδευση γνώσης στους ανθρώπους που μένουν πίσω.
Έχουμε να πάρουμε πολλά από εκείνους που διαισθάνονται το τέλος, έχουν δώσει μία μακροχρόνια μάχη και όταν καταλαβαίνουν ότι θα «χάσουν» αποφασίζουν να μας μιλήσουν για την εμπειρία τους και να μας ότι στην τελική τα πράγματα τα οποία αξίζουν δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που μας στρεσάρουν καθημερινά.
Αυτό έκανε η συγγραφέας Κέρι Γκρότε. Θέλησε να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία της από τη μάχη με τον καρκίνο του εγκεφάλου και να μας δώσει κάποιες χρήσιμες συμβουλές ζωής. Το χειρόγραφο μήνυμα που άφησε σε φίλη της δημοσιεύθηκε μετά το θάνατό της συγκινώντας τον κόσμο του ίντερνετ.
Η μάχη με τον καρκίνο και το μήνυμα
Η 46χρονη ταλαντούχα συγγραφέας Κέρι Γκρότε από το Γουαϊόμινγ δυστυχώς πέθανε απροσδόκητα τον περασμένο Σεπτέμβριο μετά από μια σχετικά σύντομη μάχη με μία επιθετική μορφή καρκίνου στον εγκέφαλο, ένα πολύμορφο γλοιοβλάστωμα, το οποίο ήταν ανίατης μορφής και αναπτύχθηκε πάρα πολύ γρήγορα.
Η Γκρότε μετά από μεγάλη και άνιση μάχη κατάφερε να περάσει αρκετά καλά τους πρώτους 18 μήνες από την διάγνωση της ασθένειάς της ενώ έζησε θαρραλέα συνολικά για 29 μήνες μετά.
Η ίδια με μία εξαιρετική δόση χιούμορ είχε δημιουργήσει ένα μπλογκ το οποίο το ονόμασε «άντι-μπλογκ» και όπως έγραφε «αυτή είναι μία σελίδα με αρκετές βρισιές που θα μιλάει για τα συναισθήματά μας, θα έχει food porn, αυθόρμητα μουσικά ιντερλούδια, αμήχανες σιωπές, μεταδοτικό ενθουσιασμό, γιγάντιες βόμβες αγάπης, και χανγκόβερ ευαλωτότητας».
Η Γκρόκε δεν ήταν πεσιμίστρια. Και αυτό φαίνεται και από το τελευταίο μήνυμα που άφησε στη φίλη της Υβόνη Άτορ για να το δημοσιεύσει αφού πεθάνει. Όπως και έκανε.
Ολόκληρη η ανάρτηση:
«Αν το διαβάζετε αυτό σημαίνει ότι ο γ@@νος ο καρκίνος μάλλον με κατάφερε»
Όπως αντιμετώπισε τη ζωή της γενικά έτσι αντιμετώπισε και το τελευταίο μήνυμά της στον κόσμο η Γκρότε. Με καυστικό χιούμορ.
Το μήνυμα που μοιράστηκε η φίλη της στο Facebook και έγινε viral αποτύπωνε την επιθυμία της 46χρονης να αφήσει πίσω της ως παρακαταθήκη ό,τι της δίδαξαν η ζωή και η αρρώστια της.
Η Ατόρ έγραψε στην ανάρτησή της: «Σήμερα το πρωί πέθανε η φίλη μου Κέρι Γκρότε. Ενώ προσπαθώ ακόμα να το επεξεργαστώ, θα ήθελα να μοιραστώ το κείμενο που άφησε με την επιθυμία να διαβαστεί μετά τον θάνατό της. Η ζωή είναι μικρή. Ελπίζω να σας δώσει προοπτική, έμπνευση και ανακούφιση όπως συνέβη και με εμένα. Αναπαύσου εν ειρήνη, Κέρι. Σε αγαπάω».
Και η πρώτη πρόταση έβαζε κατευθείαν στο νόημα:
«Αν το διαβάζετε αυτό, ο γ@@νος καρκίνος του εγκεφάλου μάλλον με νίκησε».
Η συνέχεια ωστόσο ήταν εξίσου δυνατή: «Αλλά να ξεκαθαρίσω το εξής: Δεν έχασα τη “μάχη” εναντίον του. Αυτό είναι ένα πλήθος από αηδίες με τις οποίες η κοινωνία φορτώνει τους καρκινοπαθείς. Η δυτική ιατρική και ιδιαίτερα η δυτική κουλτούρα νιώθει τόσο άβολα να μιλάει για τον θάνατο, που προτίμησε να δημιουργήσει αυτή τη μεταφορά της “μάχης” που, στην πραγματικότητα, εκθέτει τους ανθρώπους που πεθαίνουν από καρκίνο.
Σας έχω νέα: Κανένας δεν βγαίνει ζωντανός από τη δοκιμασία που λέγεται ζωή».
Η επαφή με τον σαμάνο και ο φόβος
Η συγγραφέας στο μήνυμά της μίλησε για την επαφή με έναν σαμάνο που άνοιξε τους ορίζοντές της:
«Δεν είναι ντροπή να πεθαίνεις από καρκίνο – ή από οποιαδήποτε σοβαρή ασθένεια. Και δεν χρειάζεται να είναι μάχη. Είναι μια μετάβαση που θα περάσουμε όλοι μας. Ένας σαμάνος, με τον οποίο μίλησα μετά τη δεύτερη επέμβαση εγκεφάλου που έκανα, με ρώτησε: “Τρέχεις προς τη ζωή ή δραπετεύεις από τον θάνατο;”.
Αυτό τράβηξε την προσοχή μου!
Έχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο. Συχνά τα μπέρδευα. Μην αφήνετε τον φόβο να καθορίζει τις επιλογές σας. Ζήστε ατρόμητα. Τρέξτε προς τη ζωή. Μην ανησυχείτε για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι.
Πιστέψτε με, δεν έχει σημασία.
Εστιάστε στον εαυτό σας. Να είστε ειλικρινείς απέναντί σας. Να είστε ο καλύτερος φίλος του εαυτού σας. Όσοι σάς πουν εγωιστές, δεν νοιάζονται για εσάς. Αν η φωνή στο κεφάλι σας σάς λέει τέτοια πράγματα, βρείτε καινούρια φωνή. Φροντίστε την ψυχική υγεία σας και αναζητήστε έναν καλό ψυχοθεραπευτή με το ίδιο πάθος με το οποίο θα αναζητούσατε ερωτικό σύντροφο.
Καλλιεργήστε φιλίες που σας ανεβάζουν ψυχολογικά. Καθώς εξελίσσονται και αλλάζουν αυτές οι φιλίες, μην τις παραγκωνίσετε ενώ αναζητάτε τη λεγόμενη “αγάπη της ζωής σας”.», τονίζει η 46χρονη η οποία έκανε και το πικάντικο σχόλιό της: «Όχι, δεν σας προτείνω να κοιμηθείτε με τον κολλητό σας. Αν θέλετε κάντε το πάντως!».
Το «επιδόρπιο που πρέπει να τρώγεται πάντα πρώτο» και «οι παρατηρήσεις από το νεκροκρέβατο»
Στο δεύτερο μισό του συγκινητικού της μηνύματος η Γκρόκε αναφέρθηκε στο πόσο σημαντικοί είναι οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας. «Ένα άλλο μήνυμα που παίρνουμε από την κοινωνία και δεν είναι χρήσιμο είναι ότι έχουμε ανάγκη από μια “αγάπη ζωής”, έναν ερωτικό σύντροφο», ανέφερε.
Και συνέχισε μπαίνοντας σε προσωπικά μονοπάτια: «Ήμουν αδέσμευτη και άτεκνη όταν διαγνώστηκα με καρκίνο του εγκεφάλου σε τερματικό στάδιο. Κοίταξα γύρω μου και κατέληξα να θρηνώ καθώς με σκέπαζε ένα κύμα θλίψης. Νόμιζα ότι θα το περνούσα όλο αυτό μόνη… χωρίς σύζυγο, χωρίς παιδιά, χωρίς “μεγάλη αγάπη”.
Πόσο λάθος έκανα. Στο πρώτο ραντεβού με τους νευρο-ογκολόγους μου, μια από τις νοσηλεύτριες άρχισε να φέρνει τη μία καρέκλα μετά την άλλη για τις μεγάλες αγάπες της ζωής μου που με είχαν συνοδεύσει εκείνη τη φοβερή μέρα και πολλές που ακολούθησαν.
Ενώ άκουγα τον γιατρό να μου περιγράφει το πρόγραμμα θεραπείας 12 μηνών, εστιάζοντας στην αναπνοή μου, κοίταξα γύρω γύρω στο δωμάτιο. Γεμάτο με μεγάλες αγάπες της ζωής μου: απίστευτες φίλες που είχα γνωρίσει σε διάφορες φάσεις της.
Να έχετε γύρω σας ανθρώπους που αντιδρούν στην “κακή φωνή” μέσα σας, που βλέπουν το φως σας και σας υπενθυμίζουν αυτό που είστε: μια εκπληκτική ψυχή.
Να μάθετε πώς να εισπράττετε τις αντανακλάσεις σας σε αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί είναι οι αληθινές».
Η συγγραφέας τελειώνοντας δεν παρέλειψε να μας συμβουλέψει για δύο πράγματα: Αν η φωνή μέσα μας μάς πει ζωντόβολο να την αγνοήσουμε παντελώς και να συνεχίσουμε και πάντα (μα πάντα) να τρώμε το επιδόρπιο στην αρχή:
«Να αγαπάτε τον εαυτό σας, όσο παράξενο και ανόητο κι αν ακούγεται. Κάθε πρωί, να τον αγκαλιάζετε προτού ακόμα σηκωθείτε από το κρεβάτι. Να κοιτάζεστε βαθιά μέσα στα μάτια στον καθρέφτη. Να λέτε στον εαυτό σας, δυνατά: “Σε εμπιστεύομαι”. Αν η φωνή μέσα σας σάς πει “ζωντόβολο”, αγνοήστε την.
Καθώς προετοιμάζομαι να αφήσω αυτό το σώμα και να ξεκινήσω για το μυστηριώδες ταξίδι της ψυχής μου, ελπίζω αυτές οι παρατηρήσεις από το νεκροκρέβατό μου να σας χρησιμεύσουν κατά κάποιον τρόπο.
Αυτό που ξέρω, βαθιά μέσα μου, είναι ότι μαθαίνοντας να αγαπάω τον εαυτό μου είμαι πλέον σε θέση να πω το εξής: Νιώθω περήφανη για τον τρόπο με τον οποίο έζησα.
Σου εύχομαι, αγαπημένε αναγνώστη, να νιώσεις το ίδιο όταν πρόκειται να ξεκινήσεις για το δικό σου ταξίδι ψυχής. Μέχρι τότε, απόλαυσε τη διαδρομή. Και πάντα να τρως πρώτα το επιδόρπιο, ιδιαίτερα αν είναι κάποια πίτα!”».