Σύμφωνα με ψυχολόγο, η συνήθεια να διακόπτεις τους άλλους σε μια συζήτηση δεν είναι πάντα αγένεια ή εγωισμός. Πίσω από αυτή τη συμπεριφορά, μπορεί να κρύβονται πολύ περισσότερα και ήρθε η ώρα να τα ανακαλύψεις.
Έχεις διακόψει ποτέ κάποιον σε μια συζήτηση χωρίς να το καταλάβεις; Ή έχεις βρεθεί σε κουβέντα όπου ο άλλος δεν σε άφηνε να ολοκληρώσεις τη σκέψη σου; H τάση κάποιου να διακόπτει τη συζήτηση είναι ένα φαινόμενο πιο συνηθισμένο από όσο νομίζουμε.
Όπως εξηγεί η Ιζαμπέλ Ρεόγιο, ψυχολόγος της ομάδας «Somos Estupendas», μιλώντας στο CuídatePlus, αν και συχνά συνδέεται με εγωιστική ή αγενή συμπεριφορά, η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη.
Πίσω από αυτή τη συνήθεια, όπως λέει, κρύβονται συναισθηματικοί παράγοντες, προσωπικές εμπειρίες και μοτίβα που δεν είναι πάντα εμφανή.
Γιατί κάποιοι άνθρωποι διακόπτουν συνέχεια
Η πρώτη εντύπωση που έχουμε όταν κάποιος μας διακόπτει, είναι ότι δεν προσέχει ή θεωρεί τη γνώμη του πιο σημαντική από τη δική μας. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει η ψυχολόγος Ιζαμπέλ Ρεόγιο, αυτό δεν σημαίνει πάντα πως υπάρχει πρόθεση να ακυρωθεί ο συνομιλητής ή να μονοπωληθεί η προσοχή.
Η διακοπή μπορεί να σημαίνει:
Ανάγκη για ενεργή συμμετοχή: Κάποιες φορές διακόπτουμε, επειδή ενθουσιαζόμαστε με το θέμα ή θέλουμε να μοιραστούμε κάτι σημαντικό. Δεν προέρχεται από κακή πρόθεση, αλλά από γνήσια επιθυμία για σύνδεση.
Δυσκολία στη ρύθμιση της παρόρμησης: Όταν η συγκίνηση είναι έντονη, μπορεί να είναι δύσκολο να περιμένουμε τη σειρά μας.
Ανασφάλεια ή φόβο ότι δεν θα ακουστούμε: Για ορισμένους ανθρώπους, η διακοπή είναι ένας τρόπος να διασφαλίσουν πως θα έχουν λόγο στη συζήτηση, ειδικά αν στο παρελθόν ένιωθαν ότι τους αγνοούσαν.
Η ψυχολόγος τονίζει ότι «το να διακόπτουμε δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαστε εγωκεντρικοί ή αγενείς – μπορεί να δείχνει κάτι πιο βαθύ που αξίζει να αντιμετωπίσουμε με κατανόηση».
Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή τη συνήθεια
Η τάση να διακόπτουμε έχει συχνά άμεση σχέση με τα συναισθήματά μας και τον τρόπο που τα διαχειριζόμαστε. Κάθε είδος διακοπής μπορεί να αποκαλύπτει ένα διαφορετικό ψυχικό υπόβαθρο:
Ανυπομονησία ή ενθουσιασμό: Όταν κάτι μας ενθουσιάζει, είναι εύκολο να πεταχτούμε να μιλήσουμε πριν ξεχάσουμε τι θέλαμε να πούμε. Είναι αντίδραση παρορμητική, όχι σκόπιμη.
Ανασφάλεια: Αν στο παρελθόν δεν μας άκουγαν, μπορεί υποσυνείδητα να νιώθουμε την ανάγκη να «διεκδικήσουμε» τον χρόνο μας στη συζήτηση, από φόβο ότι θα αγνοηθούμε.
Επιταχυνόμενη σκέψη: Συχνά ο νους μας πηγαίνει πιο γρήγορα από την κουβέντα. Καθώς ο άλλος μιλάει, εμείς ήδη σκεφτόμαστε την απάντηση ή μια σχετική ιδέα – και διακόπτουμε.
Αυτό δείχνει δυσκολία στο να είμαστε πραγματικά παρόντες και να ακούμε ενεργητικά, αντί να εστιάζουμε μόνο στο τι θα πούμε εμείς μετά.
Άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο
Το να διακόπτεις συνέχεια τους άλλους όταν μιλάνε δεν έχει να κάνει μόνο με την προσωπικότητα – μπορεί να επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες, όπως:
Ο τρόπος που μεγαλώσαμε: Αν προερχόμαστε από οικογένεια όπου όλοι μιλούσαν ταυτόχρονα, ίσως έχουμε υιοθετήσει αυτό το πρότυπο χωρίς να το καταλάβουμε.
Άγχος ή στρες: Όταν είμαστε πιεσμένοι ή νευρικοί, η σκέψη μας τρέχει και τείνουμε να διακόπτουμε πιο συχνά.
Δυσκολία στην αυτορρύθμιση: Όταν δεν μπορούμε να ελέγξουμε την παρόρμησή μας, δυσκολευόμαστε να περιμένουμε. Η ακρόαση απαιτεί συναισθηματική ωριμότητα.
Εξωστρεφείς ή εκφραστικές προσωπικότητες: Άτομα πολύ εκδηλωτικά μπορεί να διακόπτουν χωρίς να το καταλαβαίνουν, όχι επειδή θέλουν να είναι αγενή, αλλά επειδή έχουν έντονη ανάγκη έκφρασης.
Όπως λέει η ειδικός, «το ότι διακόπτουμε δεν μας ορίζει – δεν σημαίνει ότι είμαστε κακοί ή εγωιστές. Κάτι μέσα μας είναι αυτό που μας ωθεί να το κάνουμε, και σίγουρα αξίζει να το γνωρίσουμε».
