Το καλοκαίρι το 2012 η βρετανική κυβέρνηση ενημέρωνε τη Virgin Trains, ότι είχε χάσει την προσφορά για να συνεχίσει να διατηρεί τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των σιδηροδρόμων στις δυτικές ακτές του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η Virgin Trains είχε τα δικαιώματα (αξίας 7 δισ. λιρών) για 15 χρόνια, μέσα στα οποία επέκτεινε τις γραμμές και αύξησε τον ετήσιο αριθμό των επιβατών από 13 εκατ. σε 30 εκατομμύρια, αναφέρει δημοσίευμα του Business Insider.

Ο Ρίτσαρντ Μπράνσον, πρόεδρος του ομίλου Virgin -της μητρικής εταιρείας Virgin Train- γράφει στο βιβλίο του «The Virgin Way: Everything I Know About Leadership» (Ο τρόπος της Virgin: Όσα γνωρίζω για την ηγεσία), ότι τότε ένιωσε μεγάλη «έκπληξη και αμηχανία».

Αποφάσισε όμως να παραμείνει ήρεμος, να μην αντιδράσει «εν βρασμώ» και ξεκίνησε μια διαδικασία συσκέψεων με τους δικηγόρους και τους συμβούλους του, προκειμένου να διαπιστώσει «αν όντως η Virgin είχε χάσει τη μάχη με δίκαιο τρόπο από τη FirstGroup».

Όλοι με όσους μίλησε τότε, φαίνεται να κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι τα νούμερα της FirstGroup δεν ήταν βιώσιμα, κάτι που σήμαινε ότι η βρετανική κυβέρνηση είχε κάνει λάθος υπολογισμούς, αναφέρει το ίδιο δημοσίευμα.

Και παρότι οι σύμβουλοί του του είπαν ότι το μόνο που θα πετύχαινε ήταν να χάσει το χρόνο του, εκείνος μετά από προσεκτική εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, αποφάσισε να προχωρήσει στην κατάθεση αγωγής.

Μία εβδομάδα πριν από την προγραμματισμένη συνάντησή του στο υπουργείο Μεταφορών, ο Μπράνσον δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από το υπουργείο, με το οποίο τον ενημέρωναν ότι είχε γίνει κάποιο λάθος και πως η Virgin είχε όντως καταθέσει καλύτερη πρόταση.

Ο ίδιος –προσθέτει το δημοσίευμα- θεωρεί την απόφασή του τότε να καταθέσει αγωγή εναντίον της βρετανικής κυβέρνησης ως μία από τις σημαντικότερες (και πιο ριψοκίνδυνες) αποφάσεις που έχει πάρει ποτέ στη ζωή του.

Στο βιβλίο του, ο Μπράνσον, επισημαίνει τέσσερις κανόνες που χρησιμοποίησε τότε -αλλά και γενικότερα στη ζωή του- όταν έρχεται η ώρα να πάρει δύσκολες, επαγγελματικές αποφάσεις.

1. Μην ενεργείτε υπό συναισθηματική φόρτιση

Ο Μπράνσον γράφει στο βιβλίο του, ότι έμεινε εμβρόντητος όταν άκουσε για πρώτη φορά ότι η Virgin Trains είχε χάσει το διαγωνισμό, αλλά –όπως λέει- ήταν αρκετά έμπειρος ώστε να ξέρει ότι θα πρέπει να αφήσει να περάσει λίγος χρόνος για να ηρεμήσει και να συλλέξει στα χέρια του τα απαραίτητα στοιχεία, αντί να αφήνει τα συναισθήματά του να τον κυριεύσουν και να πάρουν τον έλεγχο από πάνω του.

Αν, για παράδειγμα, είχε προβεί σε δηλώσεις στον Τύπο για την πρόθεσή του να καταφύγει στη δικαιοσύνη κατά της βρετανικής κυβέρνησης, με μόνο «στοιχείο» το ένστικτό του εκείνη τη στιγμή, τότε θα είχε αυξήσει τις πιθανότητες να… χάσει οριστικά την υπόθεση από τα χέρια του.

«Πρέπει να δίνετε αρκετό χρόνο στον εαυτό σας, έτσι ώστε να χαθεί οποιαδήποτε επιρροή μπορεί να υπάρξει από τα θετικά ή αρνητικά συναισθήματα των πρώτων εντυπώσεων».

2. Βρείτε όσο περισσότερα μειονεκτήματα σε μια ιδέα μπορείτε

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι σκέφτεται πολύ σοβαρά, οτιδήποτε θα μπορούσε να πάει στραβά, προτού προχωρήσει σε μια απόφαση.

Σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη υπόθεση, οι δικηγόροι του αρχικά τον είχαν ενημερώσει ότι είχε 10% πιθανότητες να κερδίσει τη βρετανική κυβέρνηση. Ωστόσο, μετά τη συλλογή περισσότερων αποδεικτικών στοιχείων, πείστηκε ότι το δίκιο ήταν με το μέρος του.

«Τίποτε δεν είναι τέλειο. Πρέπει κανείς να δουλεύει πολύ σκληρά για να ανακαλύπτει τι μπορεί να κρύβεται από πίσω και θα μπορούσε να επηρεάσει την έκβαση μιας κατάστασης».

3. Να κοιτάτε τη «μεγάλη εικόνα»

Πριν πάρει μια οποιαδήποτε απόφαση, ο Μπράνσον ισχυρίζεται ότι εξετάζει πώς αυτή θα μπορούσε να επηρεάσει όλα τα υπόλοιπα προγράμματά του, τόσο σε βραχυπρόθεσμο, όσο και σε μακροπρόθεσμο επίπεδο.

4. Περιορίστε στο μέγιστο τις ενδεχόμενες απώλειες

Ο ίδιος έχει γράψει ότι το καλύτερο μάθημα που του έδωσε ποτέ ο πατέρας του, ήταν ότι πρέπει να περιορίζει όσο περισσότερο μπορεί το ενδεχόμενο απωλειών, προτού κάνει οποιαδήποτε νέα επιχειρηματική απόπειρα.

Όταν ήταν 15 ετών, ο πατέρας του του είχε πει, ότι θα του επέτρεπε να αφήσει το σχολείο και να αρχίσει το περιοδικό Student, μόνο αν κατάφερνε να βρει διαφημίσεις αξίας 4.000 λιρών για να καλύψει τα έξοδα εκτύπωσης και αγοράς χαρτιού.

Την ίδια στρατηγική ακολούθησε και το 1984, όταν από τη μουσική βιομηχανία πέρασε στην αεροπορία με την Virgin Atlantic. Ο Μπράνσον κατάφερε να πείσει τους συνεταίρους του στη Virgin Records να συμφωνήσουν, αφού είχε ήδη συμφωνήσει με τη Boeing να πάρει πίσω ένα αεροσκάφος 747 ένα χρόνο μετά, εάν η επιχείρηση δεν αποδεικνυόταν επιτυχημένη.