Σε αναζήτηση λύσεων για την βελτίωση της οικονομίας της με μεταρρυθμίσεις στον τομέα της εργασίας βρίσκεται η Ιταλία, βάση των επιταγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παράλληλα, τα συνδικάτα ανακοινώνουν ότι πρόκειται να κατέβουν σε πανεθνική απεργία, κατά των μεταρρυθμίσεων στον εργασιακό τομέα, ο Ιταλός πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ανακοινώνει ότι το σημείο αναφοράς του, για τις συγκεκριμένες παρεμβάσεις, θα είναι πρόταση που έχει κατατεθεί από την κεντροαριστερά.
Ειδικότερα, η κυβέρνηση του Καβαλιέρε, επιθυμεί να ξεκινήσει την διαπραγμάτευση με τους κοινωνικούς εταίρους, βασιζόμενη στην πρόταση νόμου του γερουσιαστή Πιέτρο Ικίνο, του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Ικίνο, που έχει δεχθεί και απειλές από την ιστορική ιταλική τρομοκρατική οργάνωση “Νέες Ερυθρές Ταξιαρχίες”, προωθεί την ιδέα της ευελιξίας για τους εργαζομένους, που αλληλοσυμπληρώνεται με ένα ισχυρό δίχτυ προστασίας.
Κύριος στόχος, η επέκταση των συμβάσεων αορίστου χρόνου, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα πρόκειται για θέση εργασίας δια βίου. Παράλληλα, ο προοδευτικός γερουσιαστής, ζητά την ενίσχυση των εγγυήσεων που θα πρέπει να παρέχονται στους εργαζόμενους, όπως μεγαλύτερες αποζημιώσεις μέχρι και τρία χρόνια μισθοδοσιών και επαρκές χρονικό διάστημα προειδοποίησης πριν την διακοπή της σχέσης εργασίας.
Η μεταρρύθμιση αυτή, που ο μεγιστάνας-πρωθυπουργός εννοεί να χρησιμοποιήσει ως βάση για τις διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα, ξεπερνά, ουσιαστικά, τον μέχρι τώρα νόμο.
Υπενθυμίζεται ότι η Ιταλία είναι μια από τις χώρες που παρέχει τις ισχυρότερες εγγυήσεις στους μόνιμους εργαζόμενους οι οποίοι απασχολούνται σε επιχειρήσεις με πάνω από 15 υπαλλήλους: η απόλυση μπορεί να υπογραφεί μόνον για βάσιμη αιτία, που σημαίνει σοβαρά λάθη των εργαζομένων ή συνολική αναδιάρθρωση της επιχείρησης, με απάλειψη συγκεκριμένων επαγγελματικών προφίλ.
Η πρόταση Ικίνο, έχει ήδη υπογραφεί από πενήντα τρεις γερουσιαστές του Δημοκρατικού Κόμματος και ο Μπερλουσκόνι με την κίνησή του αυτή, στοχεύει, ξεκάθαρα, στο να βάλει σε δύσκολη θέση της αντιπολίτευση, που, για να την απορρίψει, θα έπρεπε, κατά κάποιο τρόπο, να διαψεύσει τον ίδιο της τον εαυτό.
Τα μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας πάντως, Cgil, Cisl και Uil εμμένουν στην θέση τους ότι με την κυβέρνηση, δεν πρόκειται να συζητηθεί καμία παρέμβαση και αλλαγή στους νόμους που διέπουν τις εργασιακές σχέσεις.
