Έπειτα από χρόνια μυστηρίου, επιτέλους μάθαμε την προέλευση του φιλιού – Και περιλαμβάνει ένα πικάντικο μυστικό

Δανοί ιστορικοί ισχυρίζονται ότι έχουν αποδείξεις για την προέλευση του πρώτου φιλιού στο στόμα. Τα τεκμήρια βρέθηκαν σε ένα πήλινο δισκίο, που ανακαλύφθηκε στη Μέση Ανατολή, ανατρέποντας την ακαδημαϊκή θεωρία σχετικά με το ποιος πολιτισμός φίλησε πρώτος. Τα παραπάνω αναφέρονται σε δημοσίευμα της «New York Times», που γράφει, μάλιστα, ότι αυτή η προέλευση αποκαλύπτει κι ένα… πικάντικο μυστικό.

Μέχρι πρόσφατα, οι μελετητές πίστευαν ότι στη Νότια Ασία ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με το «κλείδωμα» των χειλιών, με την πρακτική να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο γύρω στο 300 π.Χ. – όχι πολύ πριν δημοσιευτεί για πρώτη φορά το ινδικό εγχειρίδιο του σεξ, Κάμα Σούτρα.

Ωστόσο, σε ένα πρόσφατο άρθρο για το Science, ο Δρ. Troels Pank Arbøll και η Dr. Sophie Lund Rasmussen ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι φιλιόντουσαν (με γλώσσα) πολύ νωρίτερα από αυτό. «Το φιλί των χειλιών τεκμηριώθηκε στην αρχαία Μεσοποταμία [σημερινό Ιράκ] και την Αίγυπτο τουλάχιστον από το 2.500 π.Χ.», δήλωσαν οι δυο ιστορικοί, που είναι σύζυγοι και μοιράζονται την αγάπη τους για την αρχαιολογία, σύμφωνα με τη «New York Post».

Σύμφωνα με το ζευγάρι των ιστορικών, οι αποδείξεις για τα ενωμένα χείλη είναι χαραγμένες στον κύλινδρο Barton, μια πήλινη πλάκα που ανασκάφηκε στην αρχαία πόλη Nippur. Το τεχνούργημα διαθέτει μια οπτική αφήγηση, που αποκαλύπτει ένα πικάντικο μυστικό για το πώς φιλιούνταν οι άνθρωποι. Στη σύγχρονη κουλτούρα, το φιλί με γλώσσα θεωρείται ως πρόδρομος του σεξ, αλλά τα χαρακτικά στην πήλινη πλάκα δείχνουν ότι το κλείδωμα των χειλιών γινόταν μόνο μετά το τέλος του έρωτα. «Πρώτα υπήρχε σεξουαλική επαφή και μετά φιλιόνταν», είπε ο ακαδημαϊκός Γκονζάλο Ρούμπιο στη «New York Times» στη νέα έκθεση σχετικά με τα αποκαλυπτικά ευρήματα. «Είναι κάποιου είδους afterplay, παρά ένα προκαταρκτικό παιχνίδι».

Προηγουμένως, ακαδημαϊκοί είχαν υποστηρίξει ότι το πρώτο φιλί στο στόμα ανακαλύφθηκε σε vedic σανσκριτικά χειρόγραφα, που συντάχθηκαν το 1.500 π.Χ. στη σημερινή Ινδία. Μάλιστα, οι καθηγητές θεωρούν ότι ο ιός του έρπητα προήλθε από αυτή την περιοχή και εξαπλώθηκε σε όλη την υδρόγειο μετά την υιοθέτηση της πρακτικής του φιλήματος στο στόμα από τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, άμα τη επιστροφή τους στη Μεσόγειο από τη Βόρεια Ινδία γύρω στο 300 π.Χ. Από την πλευρά τους, ωστόσο, οι Arbøll και Rasmussen διαψεύδουν αυτή την ανακάλυψη. Λένε ότι η πήλινη πλάκα αποκαλύπτει ότι το φιλί της γλώσσας «δεν προέκυψε ξαφνικά ή σε μια συγκεκριμένη κοινωνία» και «φαίνεται ότι υπήρχε σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς για πολλές χιλιετίες».

Πράγματι, πιστεύουν ότι η παρόρμηση να φιλήσεις έναν σύντροφο στο στόμα είναι εγγενής, ακόμα κι αν αυτή υπόκειτο σε ορισμένους περιορισμούς, όπως να περιμένεις να το κάνεις μετά το σεξ. «Το φιλί στα χείλη έχει παρατηρηθεί σε χιμπατζήδες και μπονόμπο, τους πιο στενούς εν ζωή συγγενείς μας», είπε ο Δρ Ράσμουσεν στη «New York Times». «Τα φιλιά αυτών των ζώων υποδηλώνουν κάτι θεμελιώδες που πηγαίνει πολύ πίσω στην ανθρώπινη ιστορία». «Το παν είναι να βρεις τον πιο δυνατό, υγιή σύντροφο, για να παράγεις τους πιο δυνατούς και υγιείς απογόνους», είπε. «Έτσι, ασυνείδητα αξιολογείτε την καταλληλότητα ενός ατόμου μέσω χημικών ενδείξεων όπως η κακή αναπνοή, που μπορεί να υποδηλώνει κακά δόντια, που μπορεί να υποδηλώνουν κακά γονίδια».