Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, όταν η μοίρα σου είναι γραμμένη, τίποτα δεν μπορείς να κάνεις για να την αποφύγεις. Τρανό παράδειγμα αποτελεί και ο θρυλικός, αλλά όπως αποδείχθηκε ατυχής, Ian Hibbel. Ο θρυλικός ποδηλάτης κατάφερε να γυρίσει τον κόσμο τέσσερις φορές με το ποδήλατό του, φτάνοντας σε περιοχές όπως η Ανταρκτική, ο Αμαζόνιος, η Σαχάρα, αλλά και απομακρυσμένα νησιά της Ινδονησίας.
Παρά τις περιπέτειες που έζησε για σχεδόν 40 χρόνια πάνω στους δύο τροχούς του ποδηλάτου του, το νήμα της ζωής του κόπηκε εντελώς απροσδόκητα κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Ελλάδα, όταν ένας ασυνείδητος οδηγός τον παρέσυρε με το αυτοκίνητό του και τον εγκατέλειψε στο δρόμο.
Για το πρωτότυπο έργο του τιμήθηκε από την Ένωση Αμερικανών Τροχοφόρων και από την CTC για την «πρωτοπόρα» επιμονή του, ενώ αφού προσκλήθηκε να μιλήσει στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, στη συνέχεια έδωσε διαλέξεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Το βιβλίο του «Into Remote Places» αφηγείται πολλά από τα κατορθώματά του.
Ποιος ήταν ο Hibell – Η πρώτη του επαφή με το ποδήλατο
Ο Hibell γεννήθηκε στο Surrey της Αγγλίας το 1934 και ξεκίνησε την ποδηλασία μεγάλων αποστάσεων σε νεαρή ηλικία, κάνοντας ποδήλατο με τον πατέρα του σε ταξίδια στην ακτή, με τους δυο τους να κοιμούνται στην ύπαιθρο κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Τελικά, ο Hibell έπιασε δουλειά στη Standard Telephones and Cable, μετά από ένα πέρασμα από τη Βασιλική Αεροπορία.
Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η ταξιδιωτική φαγούρα του Hibell ήταν τέτοια, που ζήτησε άδεια απουσίας από τη δουλειά του και του δόθηκε διετής αναστολή. Αποδείχθηκε ότι κράτησε μια ολόκληρη ζωή.
Η διετής περιοδεία που κατέληξε να διαρκέσει μια δεκαετία
Ο Ίαν άφησε μια ασφαλή δουλειά στο Ντέβον το 1963, αποφασισμένος να δει περισσότερα από τον κόσμο, αλλά η αρχική του ιδέα για μια διετή περιοδεία σύντομα έγινε οδύσσεια δέκα ετών. Ποτέ δεν βρήκε το θάρρος ή τη διάθεση να ζητήσει πίσω την παλιά του δουλειά και συνέχισε να ταξιδεύει.
Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του κάνοντας περιοδείες, συχνά σε ακραία κλίματα και εδάφη. Οι μαραθώνιες διαδρομές του που διέσχιζαν στην κυριολεξία όλο τον κόσμο περιλάμβαναν μια διαδρομή από το Ακρωτήριο Χορν στην Αλάσκα και ένα ταξίδι μέσω του Αμαζονίου μεταξύ άλλων, ενώ οι ιστορίες του για επιτιθέμενους ελέφαντες και τα πιο φιλικά ενδιαφέροντα μιας πριγκίπισσας Εσκιμώων ενθουσίασαν σχεδόν όσο και τα επιτεύγματά του.
Στα επόμενα 40 χρόνια συνεχούς κίνησης, ο Hibell οδήγησε το ποδήλατό του τόσο μακριά ώστε να κυκλώσει τη γη δέκα φορές.
Οι απίστευτες ποδηλατικές πρωτοπορίες του Hibell
Ο Hibell προχώρησε σχεδόν αμέσως στην καθιέρωση απίστευτων ποδηλατικών πρωτοποριών. Πραγματικά εκπληκτικά κατορθώματα αντοχής, τόσο ψυχικής όσο και σωματικής. Το 1973, οδήγησε από την άκρη της Νότιας Αμερικής μέχρι τις παγωμένες ερημιές της Αλάσκας, ενώ στην πορεία έγινε ο πρώτος άνθρωπος που οδήγησε, ή μάλλον, μετέφερε, ένα ποδήλατο στο Darien Gap στον Παναμά, 106 χλμ. άγονου βάλτου που διακόπτει την Παναμερικανική Οδό.
Ο Hibell είχε προηγουμένως πραγματοποιήσει μια παρόμοια διάσχιση του γεωγραφικού πλάτους, στην Ευρώπη και την Αφρική, οδηγώντας από τη Νορβηγία στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στη Νότια Αφρική. Διέσχισε τη Σαχάρα, όπου το ποδήλατό του σχεδόν βούλιαζε στους αμμόλοφους της ερήμου. Η ελονοσία παραλίγο να τον σκοτώσει στη Ζάμπια, με το γραφείο εξωτερικών υπηρεσιών να είναι τόσο πεπεισμένο ότι ο Hibell πέθαινε, που κανόνισαν να μεταφέρουν το πτώμα του αεροπορικώς στην Αγγλία. Αφηνιασμένοι ελέφαντες τον κυνήγησαν. Το ίδιο και οι στρατιώτες. Αργότερα, πίσω στο δυτικό ημισφαίριο, ο Hibell κάποτε ανέβηκε σε ένα παγοθραυστικό στα Φόκλαντ, κατέβηκε στην Ανταρκτική και έκανε ποδήλατο και εκεί.
Στο αποκορύφωμα των ταξιδιών του, ο Hibell κάλυπτε περισσότερα από 9.500 χλμ. κάθε χρόνο με το ποδήλατό του.
Το διάλειμμα και η επανασύνδεση με το ποδήλατο
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αφού κρέμασε τα παπούτσια του για ένα διάστημα, ο Hibell βασανίστηκε ξανά από την ανησυχία και άρχισε να κάνει εκπαιδευτικές βόλτες διασχίζοντας τη Βενεζουέλα, τα νησιά της Καραϊβικής και τον Νότιο Ειρηνικό. Ήθελε να ολοκληρώσει μια βόλτα από την Ευρώπη στη Ρωσία και στη συνέχεια στη Νοτιοανατολική Ασία. Ήταν ένα περιπετειώδες ταξίδι, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε.
Στη Ρωσία, παραλίγο να υποκύψει σε τροφική δηλητηρίαση, ενώ ένας σκύλος του επιτέθηκε στο δρόμο έξω από την πόλη Omsk, παρασύροντάς τον από το ποδήλατό του, όπου ένας διερχόμενος φορτηγατζής τον έσωσε. Έκανε ποδήλατο μέσα από χιονοθύελλες κοντά στη λίμνη Βαϊκάλη και στη συνέχεια κατευθύνθηκε νότια προς τη Μογγολία, όπου σχεδόν ψήθηκε από τον ήλιο.
Μην μπορώντας να επιστρέψει στη Ρωσία λόγω προβλημάτων βίζας, ο Hibell εγκατέλειψε το ταξίδι και επέστρεψε στην πατρίδα του για ένα διάλειμμα. Το 2006, αποφάσισε να ολοκληρώσει το μεγάλο του ταξίδι αντίστροφα, κάνοντας πετάλι από την Μπανγκόκ στο Βλαδιβοστόκ. Τον Σεπτέμβριο, κοντά στο τέλος του ταξιδιού του, ο Hibell χτυπήθηκε από αυτοκίνητο στο Χαρμπίν της Κίνας. Το ατύχημα σχεδόν συνέθλιψε το αριστερό του χέρι και τραυμάτισε σοβαρά τον ώμο του, μια μοίρα που μόνο προσωρινά σταμάτησε το ταξίδι του.
Γράφοντας για το περιστατικό, ωστόσο, φάνηκε ότι η πρώτη του σκέψη ήταν η κατάσταση του ποδηλάτου του: «Το ποδήλατο είναι εντάξει, αλλά εγώ μπαινοβγαίνω στο νοσοκομείο σε καθημερινή βάση». Αργότερα τον ίδιο μήνα έφτασε θριαμβευτικά στο Βλαδιβοστόκ, έχοντας αντιμετωπίσει μόνο αρκετές αλλαγές φρένων, μια δυσλειτουργία καλωδίου και μια αλλαγή ταινίας στο μπαρ.
Το άδοξο τέλος του θρύλου της τουριστικής ποδηλασίας
Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που αντιμετώπισε ο Ian στα ταξίδια του ήταν, ωστόσο, οι άνθρωποι. Τον καταδίωξαν Turkana που πετούσαν δόρατα στη βόρεια Κένυα, του έριξαν κουβάδες χαλίκι στη Βραζιλία μεταξύ άλλων.
Ένας κίνδυνος που το στοίχισε ακόμη και την ίδια του την ζωή. Ο Ian έχασε δυστυχώς τη ζωή του το 2008, όταν τον έριξε από το ποδήλατό του ένας ασυνείδητος οδηγός που τον εγκατέλειψε στην Ελλάδα ενώ έκανε ποδήλατο από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα – κοντά στη Νέα Ερυθραία. Ένα πολύ θλιβερό τέλος σε μια θαρραλέα ζωή. Ήταν 74 ετών και εξακολουθούσε να κάνει τον γύρο του κόσμου με ποδήλατο.
