Στα 23 του χρόνια ήταν υπέρβαρος και φανατικός καπνιστής. Λίγα χρόνια αργότερα η ζωή του άλλαξε ριζικά. Πήρε τη μεγάλη απόφαση… Έχασε τα περιττά του κιλά, έκοψε το κάπνισμα και έγινε δρομέας υπεραποστάσεων.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δράμα όπου και συνεχίζει να κατοικεί. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη ενώ μέχρι τη μέση της φοιτητικής του ζωής δεν είχε καν στο μυαλό του πως θα τρέξει εκατοντάδες χιλιόμετρα στην Αρκτική και στην έρημο. Ο Μάριος Γιαννάκου είναι ο μόνος Έλληνας που τερμάτισε στον υπερμαραθώνιο της ζούγκλας ενώ τον Οκτώβρη του 2020 ανέβηκε στον Όλυμπο έχοντας στην πλάτη του την 22χρονη με κινητικά προβλήματα Ελευθερία βοηθώντας την να εκπληρώσει το όνειρο της ζωής της «να δει τη θέα της Ελλάδας από ψηλά».
Ο Μάριος Γιαννάκου και η Ελευθερία Τόσιου μόλις έφτασαν στην κορυφή του Ολύμπου έστειλαν το δικό τους μήνυμα, ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από το όνειρο» συμπληρώνοντας «όταν θέλουμε να πετύχουμε πράγματα για τον συνάνθρωπό μας, θα πρέπει να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε από πολύ πιο απλά πράγματα, όπως το να μην παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας σε θέση για ανάπηρους».
«Μέχρι το 2014 είχα μία εντελώς διαφορετική ζωή από αυτήν που έχω σήμερα. Ήμουν καπνιστής και ζύγιζα 140 κιλά. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι η ζωή που κάνω δεν με αντιπροσωπεύει και δεν με κάνει ευτυχισμένο. Στην αρχή άρχισα με περπάτημα και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο υπερμαραθώνιος μπήκε στη ζωή μου» αναφέρει στο newsbeast.gr.
Έχει τρέξει στον αγώνα 150 χιλιομέτρων στην Αρκτική, στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο ερήμου στον κόσμο μήκους 270 χιλιομέτρων και στον αγώνα 250 χιλιομέτρων στην ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής. Όπως εξηγεί κάθε τις διαδρομές του έδωσαν από κάτι.
«Σε αυτές τις προσπάθειες δεν μπορείς να ξεχάσεις κάτι, είναι η ταλαιπωρία που δεν στο επιτρέπει αυτό» τονίζει.
Έχοντας ως μεγάλο στόχο του να καταφέρει να τρέξει έναν αγώνα 500 χιλιομέτρων στον Βόρειο Πόλο ο Μάριος Γιαννάκου από τότε που άλλαξε τη ζωή του προσπαθεί με κάθε τρόπο να σταθεί στο πλευρό ανθρώπων που θέλουν να αλλάξουν τις συνήθειές τους και τον τρόπο που ζουν. Όπως αναφέρει δεν θεωρεί τον εαυτό του «ομιλητή παρακίνησης» όπως αρκετοί τον έχουν χαρακτηρίσει.
«Αρχικά δεν με θεωρώ ικανό ούτε παράδειγμα για να παρακινήσω κάποιον άνθρωπο. Όλοι οι άνθρωποι θα μπορούσαμε να πούμε ότι με τον τρόπο τους βοηθούν τους συνανθρώπους τους για το καλό. Τουλάχιστον αυτό θέλω να πιστεύω. Επικοινωνώ απλώς την ιστορία μου» σημειώνει.
– Θα ξανασυμμετείχες σε κάποιον από αυτούς τους δύσκολους αγώνες;
Δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτος σαν άνθρωπος αλλά πιστεύω πως ότι είχα να πάρω εσωτερικά από αυτές τις προσπάθειες το πήρα. Υπάρχουν και άλλα πράγματα στη ζωή που έχουν σημασία και μεγαλύτερη, από το να βάζεις τον εαυτό σου και τους δικούς σου ανθρώπους συνεχώς σε μια τέτοια διαδικασία. Ήμουν τυχερός και νιώθω ευγνώμων που η φύση μου επέτρεψε να ζήσω αυτές τις καταστάσεις. Θα ήταν ματαιοδοξία και εγωιστικό να προσπαθούσα ξανά κάποια από αυτές τις προσπάθειες.
– Υπήρχαν στιγμές που ένιωσες φόβο και σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
Ο φόβος είναι αναπόσπαστο κομμάτι και αναγκαίο θα έλεγα. Με τον φόβο προλαμβάνεις άσχημες καταστάσεις. Θα ήταν ανεύθυνο αν έλεγα ότι δεν φοβήθηκα και πρέπει να πάντα να ξεχωρίζουμε την λεπτή γραμμή της υπερπροσπάθειας που μπορεί να σε φέρει σε μία πολύ δύσκολη στιγμή. Επίσης η αρνητική σκέψη της εγκατάλειψης είναι κάτι που το σκέφτομαι διαρκώς και το ζυγίζω με γνώμονα τη σωματική μου ασφάλεια. Δεν έχω εγκαταλείψει κάποια προσπάθεια ποτέ αλλά θα το έκανα με μεγάλη ευκολία για να γυρίσω πίσω ασφαλής στους δικούς μου ανθρώπους. Δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από την ανθρώπινη ζωή.
Η Ελευθερία εξέφρασε την επιθυμία της και η ομάδα μας απλώς ακολούθησε. Ήταν ένα συλλογικό εγχείρημα που είχε έναν σκοπό ιερό. Δεν γινόταν να αποτύχει κάτι τέτοιο.
– Για να είσαι σε φόρμα χρειάζεται να κάνεις καθημερινές προπονήσεις; Τι πρόγραμμα ακολουθείς;
Αρχικά δεν θεωρώ πως είμαι αθλητής οπότε δεν κάνω κάποια συγκεκριμένη προπόνηση. Δημιουργώ τον χρόνο για να τρέξω επειδή το έχω ανάγκη. Ειδικά σε μια καθημερινότητα που πρέπει να συντονίσω επαγγελματικές υποχρεώσεις το τρέξιμο για μένα αποτελεί μια μορφή ξεκούρασης και όχι το αντίθετο.
– Ποια είναι η επόμενη πρόκληση;
Θα ήθελα να τρέξω έναν αγώνα 500 χιλιομέτρων στον Βόρειο Πόλο.
– Ποιοι σε στηρίζουν στον αγώνα σου;
Δεν θα μπορούσα να παραβλέψω την στήριξη της Allianz Direct, της Columbia, της Ford και του ΉΡΩΝ. Είναι δίπλα μου σε κάθε προσπάθεια και όνειρο. Η οικογένεια μου επίσης, οι φίλοι μου και ο άνθρωπός μου αποτελούν τα μεγαλύτερα μου κίνητρα για να γίνομαι καλύτερος και τους ευχαριστώ.
- Τις φωτογραφίες παραχώρησε στο newsbeast.gr o Μάριος Γιαννάκου
