Δεν θα το βρείτε σε κανέναν χάρτη, ούτε θα καταλάβετε ότι κινείστε στα ύδατά του.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το σχηματικό «Τρίγωνο του Διαβόλου» δεν υπάρχει.
Ανάλογα ποιον θα ρωτήσεις, και υπαρκτό είναι και εξόχως τρομακτικό, παρά το πέπλο μυστηρίου που περιβάλλει συνήθως το διαβόητο πέρασμα του Ατλαντικού.
Που μπορεί βέβαια να ονομάστηκε «Τρίγωνο των Βερμούδων» σε αμερικανικό περιοδικό του 1964, αριθμεί ωστόσο πολλά χρόνια σημαδιακής δράσης.
Ρωτήστε εδώ το «Χαμένο Σμήνος», αυτά τα πέντε βομβαρδιστικά του αμερικανικού Ναυτικού με το πλήρωμα των 14 αντρών που συμμετείχαν σε άσκηση το 1945 και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς από προσώπου γης.
Ή ρωτήστε τα τόσα και τόσα πλοία που χάθηκαν μεσοπέλαγα, χωρίς να αφήσουν πίσω τους κανένα σημάδι.
Υπάρχει άραγε λογική εξήγηση για όλα αυτά τα συμβάντα; Και πού σταματά άραγε ο μύθος και αρχίζει η αλήθεια;
Μέση οδός δεν μπορεί άλλωστε να υπάρξει εδώ. Ή θα είναι εξαιρετικά μεταφυσικά τα όσα λαμβάνουν χώρα στο κολασμένο αυτό πέρασμα ή θα εντάσσονται σε νηφάλιες επιστημονικές αναλύσεις που ανατρέπουν τους μύθους δεκαετιών.
Καλωσορίσατε λοιπόν σε ένα από τα πιο επίμονα μυστήρια της ανθρωπότητας…
Αν χαράξουμε ένα τρίγωνο με κορυφές που να πατούν στις Βερμούδες, το Μαϊάμι της Φλόριντα και το Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο, έχουμε στον χάρτη το περίφημο Τρίγωνο του Διαβόλου. Εντοπίζεται στη νοτιοανατολική ακτή των ΗΠΑ στον Ατλαντικό, καλύπτοντας μια τεράστια περιοχή άνω των 500.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Εδώ και έναν αιώνα περίπου στο τρίγωνο αυτό φέρεται να έχει σημειωθεί ένας αξιοσημείωτα μεγάλος αριθμός περίεργων εξαφανίσεων αεροπλάνων, καραβιών και ανθρώπων, νούμερα που δεν δικαιολογούνται δηλαδή από τους επικίνδυνους κοραλλιογενείς υφάλους της περιοχής. Γνωστούς ανέκαθεν στους ναυτικούς και φόβητρο μεγάλο για τη ναυσιπλοΐα.
Μόνο που για τον αριθμό των εξαφανίσεων συναίνεση δεν υπάρχει. Αναφορές κάνουν λόγο ακόμα και για 100 χαμένα αεροσκάφη και πλοία στην περιοχή, ανεβάζοντας τον φόρο των ανθρώπινων ζωών σε περισσότερες από 1.000.
Την ίδια ώρα, επίσημοι φορείς και θεσμοί συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι τίποτα το περίεργο δεν συμβαίνει στο Τρίγωνο των Βερμούδων, τονίζοντας πως τα νούμερα αυτά δεν αποκλίνουν από το κανονικό.
Το 1975, αναφέρεται χαρακτηριστικά, το περιοδικό «Fate» επικοινώνησε με τη λονδρέζικη Lloyd’s για στατιστικά ασφαλιστικών καλύψεων σε ατυχήματα που είχαν σημειωθεί στα όρια της περιοχής του Τρίγωνου του Διαβόλου.
Σύμφωνα με τα αρχεία της ασφαλιστικής, 428 σκάφη είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης στην εικοσαετία 1955-1975, σημειώνοντας ωστόσο στο υπόμνημά της πως η συχνότητα των εξαφανίσεων δεν ήταν στατιστικά μεγαλύτερη από άλλα πολυσύχναστα σημεία του πλανήτη.
Αυτά δεν πείθουν βέβαια τους πάντες. Ούτε και οι μνημειώδες έρευνες της αμερικανικής Ακτοφυλακής που επέμεναν από την πρώτη στιγμή πως τίποτα δεν χάνεται μαγικά στο Τρίγωνο.
Ερευνητές όπως ο Gian Quasar, συγγραφέας του κλασικού πια «Into the Bermuda Triangle», ισχυρίζεται ότι η Lloyd’s δεν ασφαλίζει μικρά σκάφη, γι’ αυτό και δεν κρατά μητρώα από μικρά γιοτ και ιδιωτικά αεροσκάφη. Η δική του πένα απέδωσε 300 χαμένα σκάφη (αεροπλάνα και πλοία) μέσα σε 2 μόλις χρόνια!
Όσο για την αμερικανική Ακτοφυλακή, ο Quasar είπε πως παρά τη 12ετή πίεσή του, δεν του αποκάλυψε ποτέ τα ντοκουμέντα και τα αρχεία της…
Το Τρίγωνο των Βερμούδων διαμορφώθηκε ως μυστήριο από την πολύκροτη ιστορία του 1945 με το χαμένο σμήνος των 5 μαχητικών. Και βέβαια ο Τύπος δεν θα αργούσε να χώσει τη μύτη του, γεμίζοντας λίστες και λίστες με «περίεργες εξαφανίσεις» πλοίων και αεροσκαφών μεταξύ των ακτών της Φλόριντα και των Βερμούδων.
Το περιοδικό «Fate» είχε μεγάλη συμβολή εδώ, περιγράφοντας στις σελίδες του με τις απαραίτητες δόσεις υπερβολής και γλαφυρότητας μια σειρά από θαλάσσια μυστήρια που λάμβαναν χώρα στην περιοχή, ρίχνοντας λάδι στην πυρά του νεοσύστατου μύθου.
Και καθώς τα περιστατικά εξαφανίσεων στην περιοχή συσσωρεύονταν (ή αποκτούσαν απλώς μεγαλύτερη δημοσιότητα), η φήμη του Τριγώνου εκτοξευόταν. Κάθε ναυάγιο του παρελθόντος αναλυόταν τώρα υπό το πρίσμα του μυστηρίου και του μεταφυσικού.
Και το 1964 ήρθε και η επίσημη πρώτη του Τριγώνου των Βερμούδων, όταν το περιοδικό «Argosy Magazine» χρίστηκε νονός του, με ένα μνημειώδες σήμερα άρθρο του Vincent Gaddis για το «The Deadly Bermuda Triangle» (Το Φονικό Τρίγωνο των Βερμούδων).
Νέα άρθρα, αλλά και βιβλία, έρευνες, ταινίες και μελέτες κάθε λογής υποδαύλιζαν τον μύθο, διανθίζοντάς τον με ευφάνταστες θεωρίες που περιλάμβαναν πια από απαγωγές εξωγήινων και γιγάντια χταπόδια μέχρι αλλόκοτα τέρατα και την Ατλαντίδα.
Οτιδήποτε συνέβη ποτέ στο διαβόητο Τρίγωνο απέκτησε κατά τον τελευταίο μισό αιώνα το καθεστώς του μυστηρίου. Όπως το τρανταχτό παράδειγμα του πλοίου «Mary Celeste», που βρέθηκε το 1872 να επιπλέει ακυβέρνητο.
Ή ένα ναυάγιο που αποφάσισε να ρυμουλκήσει το 1881 το «Ellen Austin» ως το λιμάνι της Νέας Υόρκης και χάθηκε μυστηριωδώς στο Τρίγωνο.
Πολλά τέτοια θα βρεις, κανένα δεν είναι όμως γνωστότερο απ’ ό,τι συνέβη στο «Cyclops» το 1918. Είμαστε ακόμα στον Α’ Παγκόσμιο, όταν το πολεμικό «U.S.S. Cyclops» επιστρέφει από τη Βραζιλία, όπου ανεφοδίασε βρετανικά καράβια, και έκανε μια στάση στα Μπαρμπέιντος στις αρχές Μαρτίου.
Έκτοτε κανείς δεν ξανάκουσε νέα του, παίρνοντας μαζί του στον χαμό ένα πλήρωμα 309 αντρών. Δεν εντοπίστηκε ποτέ. «Μόνο ο Θεός και η θάλασσα ξέρουν τι συνέβη στο μεγάλο πλοίο», είχε σχολιάσει χαρακτηριστικά ο αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον.
Το δεύτερο μεγαλύτερο μυστήριο είναι η πτήση 19 του 1945 με τα 5 αεροσκάφη του αμερικανικού Ναυτικού. Με δυο λόγια, στις 5 Δεκεμβρίου και σε περιπολία ρουτίνας, 5 έμπειροι πιλότοι άρχισαν να εκπέμπουν σήμα ότι είχαν χαθεί, οι πυξίδες τους δεν λειτουργούσαν και όλα πήγαιναν στραβά.
Ήταν η τελευταία φορά που έδωσαν σημεία ζωής και παρά τις εκτεταμένες έρευνες των Αμερικανών, που όπως είπαν χτένισαν 647.497 τετραγωνικά χιλιόμετρα του Ατλαντικού, δεν βρέθηκε ποτέ και τίποτα. Ακόμα χειρότερα, από τα δύο σωστικά υδροπλάνα του Ναυτικού που σηκώθηκαν για να ψάξουν τα χαμένα αεροσκάφη, το ένα εξαφανίστηκε επίσης!
Εξίσου μυστηριωδώς εξαφανίστηκε και η πτήση NC-16002 τον Δεκέμβριο του 1948, από το Πουέρτο Ρίκο στο Μαϊάμι, με 29 επιβάτες, αλλά και το τάνκερ «Sulphur Queen» το 1963, που άφησε πίσω του μόνο ένα σωσίβιο. Άλλο ένα στρατιωτικό αεροπλάνο χάθηκε μια ξάστερη νύχτα του 1965 και δεν βρέθηκαν ποτέ τα συντρίμμια του.
Αυτές δεν είναι οι μόνες μυστηριώδεις εξαφανίσεις, ήταν ωστόσο αυτές που σηματοδότησαν στο μυαλό κάποιων πως κάτι παράξενο συμβαίνει στο Τρίγωνο…
Το Τρίγωνο των Βερμούδων είναι από τις περιοχές του πλανήτη που έχουν αναφερθεί πολλές θεάσεις εξωγήινης δραστηριότητας. Δεν αποτελεί λοιπόν μυστήριο πως οι απαγωγές εξωγήινων έχουν προταθεί ως λύση για τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις σκαφών.
Ταυτοχρόνως, δεύτερη γνωστή συνωμοσιολογική θεωρία, που συγκεντρώνει μάλιστα αρκετούς πιστούς, μας λέει ότι το Τρίγωνο του Διαβόλου λειτουργεί ως πύλη για άλλους πλανήτες.
Εδώ ο μύθος συνδυάζεται με τον άλλο διαπρεπή θρύλο, ότι το Τρίγωνο φιλοξενεί δηλαδή τη χαμένη Ατλαντίδα, η απόκρυφη τεχνολογία της οποίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για εξωγήινη επικοινωνία.
Υπάρχουν μάλιστα και ερευνητές του απόκρυφου που ισχυρίζονται ότι όταν ο Κολόμβος πέρασε από την περιοχή ταξιδεύοντας για τον Νέο Κόσμο, ανέφερε μια μεγάλη φωτιά στον ουρανό που έπεσε στη θάλασσα. Και λίγες μέρες αργότερα είδε ένα παράξενο φως στον ορίζοντα.
Απόκοσμα τέρατα, ανήκουστα μαγνητικά φαινόμενα και άλλα πολλά έχουν προταθεί κατά καιρούς ως μεταφυσικές ερμηνείες για όσα αλλόκοτα φαίνεται να έχουν λάβει χώρα στο Τρίγωνο…
Πολλά και σωστά λένε οι επιστήμονες, αν και δεν υπάρχει ενιαία και περιεκτική θεωρία που να λύνει το μυστήριο. Όπως το έθεσε κομψά ένας ερευνητής, το να βρει κανείς κοινή αιτία πίσω από κάθε εξαφάνιση που συνέβη ποτέ στο Τρίγωνο των Βερμούδων είναι σαν να έχεις κοινή αιτία για κάθε τροχαίο ατύχημα που έχει συμβεί σε μια περιοχή.
Και παρά τις συχνές καταιγίδες, τους υφάλους και το Ρεύμα του Κόλπου (του Μεξικού), γνωστές προκλήσεις για τη ναυσιπλοΐα, καμία επιστημονική μελέτη δεν έχει αποδώσει στατιστικά σημαντική ύπαρξη ναυαγίων και συντριβών εδώ.
«Εξετάζοντας πολλές απώλειες αεροσκαφών και πλοίων στην περιοχή μέσα στα χρόνια, δεν ανακαλύφθηκε τίποτα που να υποδεικνύει ότι οι απώλειες ήταν αποτέλεσμα οτιδήποτε άλλου παρά φυσικών αιτίων. Δεν έχουν εντοπιστεί εξαιρετικοί παράγοντες», κατέληξε χαρακτηριστικά η πολύχρονη έρευνα της Ακτοφυλακής των ΗΠΑ.
Ταυτοχρόνως, η ίδια η περιοχή είναι και τεράστια σε έκταση και υψηλής κίνησης, γεγονός που μας κάνει να περιμένουμε ότι θα χαθούν κάποια σκάφη εδώ. Σε αυτό κατέληξε ο ιστορικός John Reilly το 2003. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ταυτοχρόνως πως τα καιρικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα εκεί μπορεί να αποδειχθούν πολύ επικίνδυνα.
Τροπικές καταιγίδες και τυφώνες περνούν από κει όλη την ώρα, με το Ρεύμα του Κόλπου να επιφέρει συχνά ραγδαίες καιρικές μεταπτώσεις. Αλλά και τα τόσα νησάκια της Καραϊβικής με τα ρηχά τους νερά δημιουργούν πρόβλημα στα καράβια.
Και την ίδια ακριβώς στιγμή, στο Τρίγωνο θα βρει κανείς και μια σειρά από τα βαθύτερα σημεία της θάλασσας, όπως την Τάφρο του Πουέρτο Ρίκο (8.229 μέτρα). Ό,τι φτάσει στον πυθμένα της, δεν θα βρεθεί ποτέ.
Και βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείψουμε ποτέ τον πανταχού παρόντα ανθρώπινο παράγοντα. Στον οποίο έχουν αποδοθεί πράγματι αρκετές «μυστηριώδεις» εξαφανίσεις μέσα στο Τρίγωνο.
Μια στο τόσο θα δεις μια νέα μελέτη να ισχυρίζεται αυτάρεσκα πως «έλυσε το μυστήριο» του Τριγώνου των Βερμούδων. Αν τις δεις όμως όλες μαζί συνδυαστικά, μοιάζει πράγματι να διαλύεται η όποια υπόνοια μυστηρίου.
Η επιστήμη είναι σήμερα σε θέση να μας δώσει ασφαλείς εξηγήσεις για ένα μυστήριο που μοιάζει τέτοιο μόνο σε όποιον θέλει πολύ να το δει ως τέτοιο. Το ίδιο το Τρίγωνο παραμένει άλλωστε μια φανταστική περιοχή, τραβώντας τη από κάθε πλευρά για να χωρέσει μερικά ακόμα άλυτα μυστήρια.
