Το φαγητό είναι ένα ζήτημα πολύ προσωπικό και μπορεί να φανερώνει στοιχεία του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Σίγουρα πάντως αντανακλά τις συνήθειες και τις εμπειρίες του καθενός, ίσως δε και κάποια απόκρυφα μέρη του μυαλού του.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: «Τρώμε όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο;». Ή ακόμη καλύτερα: «Έχουμε όλοι την ίδια πρόσβαση στις πρώτες ύλες;». Η απάντηση φυσικά είναι αρνητική. Απόδειξη ότι ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού του πλανήτη λιμοκτονεί και ένα άλλο εξασφαλίζει μόλις και μετά βίας ένα «ξεροκόμματο» για να τραφεί καθημερινά.
Ας ασχοληθούμε όμως με κάποιους ανθρώπους που είναι… πάνω από αυτό που ονομάζουμε μέσο όρο. Αυτούς που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε δικτάτορες, ηγέτες δηλαδή χωρών οι οποίοι δεν έχουν εκλεγεί ή έχουν εκλεγεί και ακολούθως δεν τήρησαν τις δημοκρατικές διαδικασίες των χωρών τους.
Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος εξετάσει αναλυτικά τις γευστικές συνήθειες αυτών των «ηγετών», θα εξακριβώσει ότι έχουν μάλλον ιδιορρυθμίες ή καλύτερα έχουν την άνεση να είναι λίγο πιο εκκεντρικοί στις προτιμήσεις τους. Ίσως και λίγο πιο φοβισμένοι.
Τι έτρωγε ο Φύρερ
Όσο και αν φαίνεται περίεργο ο Χίτλερ ήταν χορτοφάγος και μέχρι το τέλος της ζωής του αγαπούσε μόνο τον πουρέ από πατάτες και τον σκέτο ζωμό.
Η χορτοφαγία του Χίτλερ έχει αποδοθεί σε ιδεολογικούς λόγους, αλλά μπορεί επίσης να έχει προκύψει από την πεποίθησή του ότι μία δίαιτα χωρίς κρέας θα ανακούφιζε τον χρόνιο τυμπανισμό του και τη δυσκοιλιότητα.
Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο Φύρερ των Ναζί στη Γερμανία, ο οποίος με τη βία κατέλαβε μεγάλα κομμάτια της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μάλιστα επεδίωκε να εξοντώσει τους Εβραίους, τους τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους και άλλους.
Εκτός όμως από τα πράγματα για τα οποία ήταν «διάσημος», ο Χίτλερ είχε και συγκεκριμένες συνήθειες. Ήταν τόσο παρανοϊκός και φοβόταν μήπως τον δηλητηριάσουν μέσω του φαγητού του που είχε μία ομάδα από 15 δοκιμαστές φαγητού. Αν κανείς από αυτούς δεν έπεφτε νεκρός μετά από 45 λεπτά, τότε το φαγητό θεωρείτο κατάλληλο και το έτρωγε ο Αδόλφος.
Ο «Ατσαλένιος Πατερούλης»
Στον ιδεολογικό αντίποδα του Αυστριακού, ο Γεωργιανός «Πατερούλης» Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν.
Ο Στάλιν υπήρξε Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 μέχρι τον θάνατό του το 1953. Εκβίασε τη γρήγορη βιομηχανοποίηση και την κολλεκτιβοποίηση, που ταυτίστηκε με μαζική πείνα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης Γλούλαγκ στη Σιβηρία και τον «Μεγάλο Διωγμό».
Ο Στάλιν τρελαινόταν για την παραδοσιακή γεωργιανή κουζίνα, που τη χαρακτηρίζουν τα καρύδια, το σκόρδο, τα δαμάσκηνα, τα ρόδια και τα κρασιά.
Ένας από τους προσωπικούς μάγειρες του Στάλιν ήταν ο παππούς του Πούτιν, ο Σπυρίδων Πούτιν.
Η εθιμοτυπία του δείπνου του περιελάμβανε παιχνίδια ισχύος με ποτό και περίπλοκα εξάωρα δείπνα που τα προετοίμαζαν οι προσωπικοί του μάγειρες.
Ο πατέρας του Κιμ Γιονγκ Ουν
Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ, πατέρας του Κιμ Γιονγκ Ουν, ήταν ο ανώτατος άρχων της Βόρειας Κορέας από το 1994 έως το 2011. Υπό τη διακυβέρνησή του η οικονομία της χώρας, που εμφάνιζε σημάδια χονδροειδούς κακοδιαχείρισης, έκανε βουτιά και ο λαός της υπέφερε από λιμό.
Τα φαγητά που προτιμούσε ήταν σούπα από πτερύγιο καρχαρία, ένα έδεσμα από λίπος χοιρινού και τη σούπα από κρέας σκύλου, για τα οποία πίστευε ότι ενίσχυαν το ανοσοποιητικό του σύστημα και του έδιναν αρρενωπότητα. Επιπλέον λέγεται ότι ήταν ο καλύτερος «πελάτης» του κονιάκ Hennessy’s.
Όπως φημολογείται είχε μία αρκετά μεγάλη ομάδα γυναικών που εξασφάλιζαν ότι όλοι οι κόκκοι ρυζιού που έμπαιναν στο πιάτο του ήταν ίδιοι σε μέγεθος, σχήμα και χρώμα.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι αγαπούσε το σκόρδο
Ο Μουσολίνι αγαπούσε μία απλή σαλάτα με χονδροκομμένο σκόρδο βουτηγμένο σε ελαιόλαδο και φρέσκο χυμό λεμονιού.
«Συνήθιζε να τρώει ένα ολόκληρο μπολ από αυτό» είπε η γυναίκα του Rachele κάποτε σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση στον οικογενειακό τους μάγειρα. «Δεν μπορούσα να τον πλησιάσω μετά από αυτό. Τις νύχτες τον άφηνα να κοιμάται μόνος του στο υπνοδωμάτιό μας και έβρισκα καταφύγιο σε ένα από τα δωμάτια των παιδιών μας».
Ο Μπενίτο Μουσολίνι ίδρυσε και ηγήθηκε του ιταλικού Φασιστικού Κόμματος από τη δεκαετία του 1920. Συμμάχησε με τον Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά αργότερα απομακρύνθηκε από την εξουσία και εκτελέστηκε.
Η εθιμοτυπία που ακολουθούσε στα γεύματά του ήταν ότι προτιμούσε να τρώει στο σπίτι του με τη γυναίκα του Rachele και τα πέντε τους παιδιά. Ένα τυπικό γεύμα στο «νοικοκυριό του Μουσολίνι» ήταν ακριβές, με όλους να έχουν καθίσει και σερβιριστεί στο τραπέζι πριν την άφιξή του.
Έτρωγε μέχρι και 40 πορτοκάλια την ημέρα
Ο πρώην πρωταθλητής μποξ και αργότερα υψηλόβαθμος στρατιωτικός Αμίν Νταντά, κατέλαβε με τη βία την εξουσία στην Ουγκάντα το 1971. Στη διάρκεια των 8 ετών που κυβέρνησε, περισσότεροι από 300 χιλιάδες εκτελέστηκαν και 70 χιλιάδες απελάθηκαν με κριτήρια «πολιτικά», «νομικά» και κυρίως ρατσιστικά.
Του άρεσε να μαστιγώνει τους εχθρούς του με μαστίγιο από δέρμα ιπποπόταμου, ή να προτείνει σε έναν μελλοθάνατο να τον ικετεύει για την επιείκειά του, προκειμένου να αποφύγει την εκτέλεση. Κάποτε υποχρέωσε μισή ντουζίνα δυτικούς επιχειρηματίες να τον μεταφέρουν επάνω σε φορητό κάθισμα. Στη συνέχεια έδωσε τις φωτογραφίες στη δημοσιότητα, για να αποδείξει «την υποταγή των λευκών στον Ιντί Αμίν Νταντά».
Προτιμούσε να τον προσφωνούν ως «Εξοχότατος Πρόεδρος Αιωνίως, Άρχοντας των Θηρίων της Γης και των Ψαριών της Θάλασσας και Κατακτητής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας Γενικώς και Ειδικώς για την Ουγκάντα».
Ο Ιντί Αμίν αγαπούσε την ψητή κατσίκα, την κασάβα και το ψωμί από κεχρί. Λέγεται ότι έτρωγε σχεδόν 40 πορτοκάλια την ημέρα, θεωρώντας ότι είναι «το Viagra της φύσης». Αργότερα όταν ζούσε εξόριστος στη Σαουδική Αραβία, του άρεσε να κάνει τσιμπούσια με πίτσα και κοτόπουλο από τα KFC (Kentucky Fried Chicken).
Κατά τη διάρκεια της «βασιλείας» του κυκλοφορούσαν φήμες που τον ήθελαν να τρώει τους στρατιωτικούς του αντιπάλους. Όταν όμως κάποτε ρωτήθηκε αν είναι κανίβαλος, εκείνος απάντησε: «Δεν μου αρέσει η ανθρώπινη σάρκα. Είναι πολύ αλμυρή για μένα!».
Στον Πολ Ποτ άρεσε η κόμπρα βραστή
Ο Πολ Ποτ ήταν ο ηγέτης του κομμουνιστικού κινήματος των Ερυθρών Χμερ στην Καμπότζη, με τους οποίους ενορχήστρωσε ένα βάρβαρο, αντι-πνευματικό «σοσιαλιστικό πρόγραμμα κοινωνικής μηχανικής» κατά την εφαρμογή του οποίου μέχρι και 2 εκατομμύρια πολίτες της Καμπότζης εκτελέστηκαν ή πέθαναν από εξαντλητική εργασία ή λιμοκτόνησαν.
Αγαπημένα εδάσματα του Πολ Ποτ ήταν το κρέας ελαφιού, το αγριογούρουνο, το φίδι, τα φρέσκα φρούτα, το μπράντι και το κινέζικο κρασί. Επίσης του άρεσε η κόμπρα βραστή.
Ο Πολ Ποτ απολάμβανε πολυτελή γεύματα ενώ αυτοί που υπέφεραν από το καθεστώς του επιτρεπόταν να πιουν μόνο νερό με μια πρέζα σπόρους ρυζιού.
Η «συνταγή» της κόμπρας
Αρχικά η κόμπρα πρέπει να θανατωθεί και να της κόψουν το κεφάλι. Στη συνέχεια πρέπει να την κρεμάσουν από ένα δέντρο, όπου τα παιδιά δεν έχουν πρόσβαση, προκειμένου το όποιο δηλητήριο να στεγνώσει στον ήλιο.
Ακολούθως, η κόμπρα πρέπει να κοπεί σε κομμάτια και να τη λιώσουν ώστε να γίνει πολτός μαζί με μια χούφτα φυστίκια πριν να μπει σε μια κατσαρόλα με βραστό νερό μαζί με λίγο λεμονόχορτο, μερικά πικρά φύλλα κληματαριάς και λίγο τζίντζερ και να το αφήσουν να σιγοβράσει τουλάχιστον για μία ώρα.
Ο Ρουμάνος γείτονας
Ο Νικολάι Τσαουσέσκου απολάμβανε τα λαζάνια με λαχανικά που είχαν στην κορυφή ένα αυγό χτυπημένο σε sour cream (ξινή κρέμα), κυπρίνο σε ρουμανικό στυλ σε πηχτή και απλή σαλάτα με ντομάτα, κρεμμύδι και φέτα με μπριζόλα.
Υπήρξε επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρουμανίας από το 1965 έως το 1989. Κατά την καταπιεστική διακυβέρνησή του, η αντιπολίτευση και η ελευθερία του λόγου δεν ήταν ανεκτές. Η μυστική αστυνομία παρακολουθούσε από κοντά ό,τι γινόταν στην εσωτερική πραγματικότητα της χώρας.
Ο Τσαουσέσκου απέφευγε μετά βδελυγμίας να τρώει φαγητό που δεν ήταν «περασμένο από κόσκινο». Πέταγε το φαγητό που του σέρβιραν σε επίσημες εκδηλώσεις στο πάτωμα και το κλωτσούσε όσο πιο μακριά μπορούσε, όπως αναφέρει ο Independent.
Όταν ταξίδευε στο εξωτερικό ένας χημικός μηχανικός μαζί με το προσωπικό του κινητό εργαστήριο ήταν στη διάθεσή του ώστε να μπορεί να ελεγχθεί κάθε μπουκιά που προοριζόταν για το στομάχι του ηγέτη.
Ο «άσπονδος» εχθρός της Δύσης
Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν επιλεκτικός στο φαγητό του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Του έφερναν στα παλάτια του δύο φορές την εβδομάδα πλευρά αρνιού και μοσχαριού με το λίπος να έχει αφαιρεθεί, φρέσκιες γαρίδες, ζωντανό αστακό και τις αγαπημένες του ελιές από τα Υψίπεδα του Γκολάν. Όλα ήταν ενδελεχώς προελεγμένα για ραδιενέργεια ή δηλητήριο από τους πυρηνικούς του επιστήμονες.
Το προσωπικό της κουζίνας και στα 20 παλάτια ταυτόχρονα προετοίμαζε τρία γεύματα την ημέρα για αυτόν, για λόγους ασφαλείας.
Ανάμεσα στα αγαπημένα του φαγητά ήταν ψάρια και θαλασσινά, άπαχο κρέας, φρούτα και λαχανικά και παραδοσιακά πιάτα των Βεδουίνων.
Ενώ ένα ποτήρι Mateus Rose (ημίγλυκο ροζέ πορτογαλικό κρασί) μπορεί να συνόδευε τα κυρίως γεύματά του, γάλα καμήλας με ψωμί και μέλι ήταν συνήθως το πρωινό του. Μάλιστα μεροληπτούσε προς το περίεργο ποτήρι του ουίσκι Old Parr.
Δυστυχώς οι προσπάθειές του να ελέγξει το βάρος του συχνά ανατρέπονταν από το πάθος του για τα γλυκά.
Προς μεγάλη έκπληξη όλων, ο Σαντάμ έκανε συχνά εμφανίσεις στην κουζίνα ο ίδιος για να δώσει ένα χεράκι στο μαγείρεμα, με τον ισχυρισμό ότι τον χαλάρωνε.
