Ο Λευτέρης Τσαϊρίδης στις αρχές της δεκαετίας του ’50 έμαθε τη Νέα Σμύρνη να τρώει τυλιχτό σουβλάκι. Σήμερα, 60 και πλέον χρόνια μετά, τα σουβλάκια «ο Λευτέρης» παραμένει μια βαθιά οικογενειακή επιχείρηση, στην οποία δουλεύουν τα εγγόνια του Λευτέρη και οι οποίοι έχουν φροντίσει να διατηρήσουν το -εξαιρετικό προϊόν τους- ίδιο και απαράλλακτο.
Η συνταγή απλή. Το τυλιχτό δεν περιέχει μέσα τζατζίκι, σως, τυροκαυτερή, ενώ στο μαγαζί δεν θα βρεις γύρο ούτε κατά διάνοια.
Αρχές της δεκαετίας του ’50 ο Λευτέρης Τσαϊρίδης συναντάει έναν Αρμένη, που του εκμυστηρεύτηκε ένα μυστικό για να ταΐσει την οικογένειά του. Και, κάπως έτσι, του έδειξε πώς να φτιάχνει σουβλάκι.
Τρία χρόνια αργότερα το 1956, το σουβλάκι του ήταν τόσο δημοφιλές που κατάφερε να αποκτήσει το δικό του «σπίτι» στην Ομήρου, κερδίζοντας, με την πάροδο του χρόνου, το προσωνύμιο ο «πρύτανης» του σουβλακιού.
Η τρίτη γενιά «Λευτέρης», τα τέσσερα εγγόνια, άνοιξαν το μαγαζί στην κεντρική πλατεία της Νέα Σμύρνης, στην οδό Ειρήνης 2 τον περασμένο Μάρτιο. Ούτε για μία στιγμή δεν σκέφτηκαν να αλλάξουν την παραδοσιακή συνταγή που αν και απλή είναι δοκιμασμένη.
Το τυλιχτό σουβλάκι δεν περιέχει μέσα τζατζίκι, σως, κλπ όπως θέλει η μοντέρνα σχολή. Ακόμη κι αν το παραγγείλεις με καλαμάκι, μπιφτέκι, κεμπάπ ή λουκάνικο, ο Λευτέρης ο εγγονός, θα στο φτιάξει με ντομάτα, κρεμμύδι, μαϊντανό και αλατοπίπερο. Μόνο έτσι επιτρέπει στο καλά ψημένο και εξαιρετικής ποιότητας κρέας να αναδείξει τη γεύση του κι αυτό είναι το ζητούμενο για τους ιδιοκτήτες του.
Το «καύχημα» του καταστήματος δεν είναι άλλο από την περιβόητη πίτα, η οποία είναι από τότε φρέσκια και αλάδωτη. Με ευλάβεια εδώ και δεκαετίες ψήνεται μαζί με το ίδιο το κρέας, πάντα στα κάρβουνα, σε συγκεκριμένη θερμοκρασία και σύμφωνα με τη συνταγή του παππού Λευτέρη.
Η μόδα που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια και η εξέλιξη του τυλιχτού με τις διάφορες προσθήκες δεν δείχνει να ενδιαφέρει την οικογένεια Τσαϊρίδη, που επιμένει πεισματικά στην πατροπαράδοτη συνταγή: χοιρινό καλαμάκι, μπιφτέκι, λουκάνικο ή κοτόπουλο με ντομάτα, κρεμμύδι, μαϊντανό συν μπέικον και πιπεριά για όσους προτιμούν το κοτόπουλο.
«Με το τζατζίκι κρύβουμε μυρωδιές και γεύσεις κρέατος. Φτιάχνουμε το παραδοσιακό σουβλάκι, είναι το ίδιο από το 1953 που ξεκίνησε ο παππούς μου. Δεν υπήρχε τζατζίκι τότε. Η πίτα είναι αλάδωτη και η ντομάτα και το κρεμμύδι ψήνεται μαζί με την πίτα και το κρέας στην ψησταριά» μας λέει ο εγγονός Λευτέρης. Γύρο ή ντονέρ δεν βρίσκεις εδώ ούτε κατά διάνοια.
Τον ρωτάμε πώς αντιδρούν οι πελάτες: «Όσοι μπαίνουν σε ένα σουβλατζίδικο νομίζουν ότι το παραδοσιακό σουβλάκι είναι με τζατζίκι. Έχουμε πάρα πολλούς πελάτες, που είναι γέννημα θρέμμα Νέα Σμύρνη κι έρχονται και με τα εγγόνια τους. Αυτοί ξέρουν ότι εμείς δεν βάζουμε τζατζίκι. Υπάρχουν βέβαια και οι περαστικοί. Κάποιους μπορεί να τους χαλάσει και κάποιους όχι».
Πολλοί είναι και οι επώνυμοι πελάτες που έχουν δοκιμάσει το σουβλάκι του Λευτέρη: Μάνος Κατράκης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Χάρις Αλεξίου, Πωλίνα, Τάκης Σπυριδάκης, Τζόϋς Ευείδη, Άννα Βίσση, Δάντης και πολλοί ακόμα.
Ο μεγαλύτερος γιος του «παππού Λευτέρη» Κώστας Τσαϊρίδης, θέλησε να την μοιραστεί μαζί μας:
«Το 1957, ένας κοινός φίλος του πατέρα μου και του Μάνου Κατράκη, ο Βασίλης Κυριακίδης, φέρνει τον Μάνο Κατράκη στο μαγαζί της Ομήρου. Έμενε με την Λίντα Άλμα στη στροφή της Νέας Σμύρνης. Ερχόταν κάθε μέρα με τα πόδια από εκεί, είναι δύο τετράγωνα και έπαιρνε δυο τυλιχτά με διπλό κρέας μόνο με αλατοπίπερο.
Μετά από μικρό χρονικό διάστημα ο πατέρας μου τον ρωτάει: “Κε Κατράκη δεν σας αρέσει η ντομάτα και το κρεμμύδι;” γιατί αυτά έβαζε στο σουβλάκι και απαντάει ο Μάνος Κατράκης: “Είναι δυνατόν Λευτέρη να είμαι Κρητικός και να μην μου αρέσει η ντομάτα;” “Και γιατί δεν βάζετε μέσα έστω και τη ντομάτα”, τον ρωτάει ο πατέρας μου. “Γιατί μόνο με αλάτι και πιπέρι καταλαβαίνεις τι τρως”».
